รักวุ่นป่วนใจนายวายร้ายกับยัยน่ารัก

ป๊อปปี้พาฟางมาสงบสติอารมณ์ที่บ้าน เขาคอยปลอบขวัญเธอจนเธอหายกลัวไปบ้าง

"ป๊อปปี้ ฮึก..."ฟางซบกับอกอุ่นๆของเขา ป๊อปปี้ลูบผมเธออย่างปลอบโยน

"ไม่ร้องแล้วนะ คนดี"ป๊อปปี้เช็ดน้ำตาให้เธอเบาๆ

"ฉันเสียใจ ฮึก...ฉันไร้ค่าแล้วใช่ไหม"ฟางถามเสียงสั่น

"ไม่ เธอมีค่าสำหรับฉันเสมอ ฟาง"ป๊อปปี้ก้มลงจุมพิตที่หน้าผากของฟางเบาๆ

"แต่ ฉันถูก..."ฟางกำลังจะพูดแต่ถูกมือใหญ่ปิดเอาไว้ซะก่อน

"ไม่ต้องพูดถึงแล้ว ลืมมันไปซะนะ"ป๊อปปี้กุมมือเธอเอาไว้ก่อนจะบีบเบาๆ

"อืม"ฟางรู้สึกดีที่ป๊อปปี้อยู่เคียงข้างเธอและไม่ทิ้งเธอ ไม่รังเกียจเธอเลย

"นอนพักซะนะ ตื่นมาจะได้ดีขึ้น เดี๋ยวฉันมา"ป๊อปปี้บอก

"นายจะไปไหน"ฟางสงสัย

"ไปทำในสิ่งที่ควรจะทำ"ป๊อปปี้เดินออกจากห้องไป เขาให้แก้วพาไปหาพวกขี้ยาพวกนั้น

"มึงทำแบบนี้ทำไมวะ"ป๊อปปี้ตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อชายหัวโจกคนนึง

"ทำอะไรวะ กูทำไร"มันทำหน้าใสซื่อจนเขาหมั่นไส้ ซัดหน้าเข้าให้ทีนึง แก้วตกใจ

"พวกมึงข่มขืนเมียกู กูจะมาเอาเลือดหัวมึงออก"ป๊อปปี้จัดการกระทืบชายตรงหน้าไม่ยั้ง

อีกคนนึงเข้ามาจะเอาไม้หน้าสามตีป๊อปปี้ แต่ป๊อปปี้รู้ทันหันไปปัดออกอย่างง่ายดาย

"มึงอย่าอยู่เลย"อีกคนนึงเอามีดมาจ่อที่เอวของเขา คราวนี้ป๊อปปี้ไม่รอดแน่

แก้วที่แอบดูอยู่ตัดสินใจตะโกนออกมา

"ครูขา  มีคนตีกันค่ะ"พวกขี้ยากลัวถูกจับได้จึงรีบเผ่นออกไป

"ไอ้พวกเดนนรกเอ๊ย..."ป๊อปปี้หงุดหงิดมาก แก้วเข้ามาหาเขา

"กลับเหอะพี่ เดี๋ยวพวกมันกลับมา จะซวย"แก้วบอก

"อืม"แล้วทั้งสองก็พากันไป

มีคำไม่สุภาพ ขออภัยด้วยนะคะ ติชมได้ค่ะ วันนี้อาจไม่ค่อยสนุก ฮ่าๆๆๆ ป๊อปคอร์นปวดหัว

คิดไม่ค่อยออก ให้อภัยกันนะ เห่อๆ