รักวุ่นป่วนใจนายวายร้ายกับยัยน่ารัก

ป๊อปปี้มารับฟางที่มหาลัยตามปกติแต่วันนี้แปลกเขาไม่เห็นฟางเลย แม้แต่พิมกับแก้วก็ไม่มี

"เฮ้ย...เห็นพวกสาวๆไหม"โทโมะเดินมาถามเขาหลังจากที่เดินตามหาจนทั่ว

"ไม่...อาจจะอยู่สวนก็ได้นะ"ป๊อปปี้ว่า โทโมะส่ายหน้า

"อยู่แล้วฉันจะมาตามหาทำไมล่ะ"

"แล้วทำไงล่ะ มีที่ยัยพวกนั้นจะไปอีกไหม ปกติฟางจะไปไหนก้อบอกนะ"ป๊อปปี้พูด

"นั่นสิ แก้วก็จะโทรบอกฉันเหมือนกัน หรือว่า...เกิดอะไรร้ายๆขึ้น"โทโมะว่า

"ปากเสียน่า"ป๊อปปี้เริ่มใจคอไม่ดี เขารีบกดโทรหาคนรักทันที แต่ก็ไม่มีใครรับสาย

"พี่โทโมะ พี่ป๊อปปี้ ช่วยฟางด้วยค่ะ"จู่ๆพิมก็วิ่งมาหาพวกเขา

"ฟางทำไม ฟางเป็นอะไร"ป๊อปปี้กลัวมาก

"พี่ไปดูเองเถอะค่ะ"พิมพูดก่อนจะวิ่งนำออกไป ป๊อปปี้กับโทโมะรีบวิ่งตาม

พิมพาพวกเขามาในที่ๆไม่ค่อยมีคนเท่าๆไหร่นัก ป๊อปปี้แทบช็อกเมื่อเห็นร่างคนรัก

นอนอยู่บนพื้น สภาพสะบักสะบอม เสื้อผ้าฉีกขาด ผมยุ่งเหยิง

"ใครทำฟางเป็นแบบนี้"ป๊อปปี้กอดร่างบางไว้แน่น

"เอ่อ..คือ..."พิมไม่กล้าบอก

"บอกมา ฉันบอกให้บอกมา"ป๊อปปี้ตะคอกเสียงจนดูน่ากลัว

"ยัยฟางถูก..."แก้วกำลังจะพูดแต่ฟางขัดซะก่อน

"ไม่มีอะไรทั้งนั้น ฮึก... ฉันผิดเองแหละ ป๊อปเราเลิกกันเถอะ"ฟางบอกเลิกเขา

"เธอเป็นบ้าไปแล้วเหรอ ฟาง"ป๊อปปี้กระชากตัวเธออย่างโกรธจัด

"ฉันไม่คู่ควรกับนายอีกต่อไปแล้วล่ะ ฮือ... ปล่อยฉันไปเถอะนะ"

"ไม่ ฉันไม่เลิก เธอเป็นอะไรน่ะ ฟาง"ป๊อปปี้มองหน้าหญิงสาว

"อย่ามายุ่งกับฉันอีก ฉันมันสกปรกเกินไป"ฟางวิ่งร้องไห้ออกไปทันที

"ฟางๆ"ป๊อปปี้เรียกก่อนจะหันมาหาพิมกับแก้ว

"ใครทำอะไรฟาง"เขามองสองสาวด้วยสายตาดุดัน

"ฟางถูกไอ้พวกขี้ยารุมข่มขืน พวกเรามาช่วยไม่ทัน"แก้วบอกเสียงสลด

"ว่าอะไรนะ..."ป๊อปปี้อึ้งไป โทโมะเองก็ไม่แพ้กัน

"พิมขอโทษค่ะ พิมผิดเองที่ปล่อยยัยฟางไว้คนเดียว"พิมร้องไห้โฮออกมา

ป๊อปปี้ไม่ฟังอะไรต่อรีบวิ่งออกไปตามฟางทันที

ป๊อปกะฟางจะเปนไงต่อ ติดตามกันด้วยนร้า