รักวุ่นป่วนใจนายวายร้ายกับยัยน่ารัก

ฟางลืมตาตื่นขึ้นก่อนจะมองไปรอบๆห้อง  ที่นี่มันโรงพยาบาล...
ฟางรู้สึกหนักๆที่แขนเหลือหันไปมอง จึงพบว่าเพราะป๊อปปี้นั่นเอง เขาเป็นคนเอาศรีษะนอน
หนุนแขนเธอไว้  นี่ นายหมีมาเฝ้าฉันเหรอ เป็นห่วงคนอื่นเขาเป็นด้วยเหรอ ปกติเห็นชอบ
ทำตัวเป็นหมีขี้เก๊กนี่น่า 
"ฟื้นแล้วเหรอ"ป๊อปปี้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเห็นฟางฟื้นก็ดีใจ  ฟางอยากจะลองใจเขาเลยแกล้ง
ทำเป็นจำเขาไม่ได้
"คุณเป็นใครเหรอคะ"ฟางถามก่อนจะมองหน้าเขาแบบงงๆ  ป๊อปปี้อึ้งไป
เธอความจำเสื่อม แต่หมอบอกว่าเธอกลับมาเป็นปกติแล้วนี่หว่า ...
"ฉัน ป๊อปปี้ สามีเธอไง จำได้รึเปล่า"ป๊อปปี้รีบบอกทันที ฟางยังคงแกล้งเขาต่อไป
อยากทำให้ฉันโดนรถชนนายต้องโดนเอาคืน ไอ้หมีอ้วน
"ขอโทษนะคะ ฉันจำคุณไม่ได้จริงๆ"ฟางทำหน้าไร้เดียงสาสุดๆ
"ฟาง..."ป๊อปปี้อึ้ง นี่ยัยฟูความจำเสื่อมจริงๆเหรอฟะ
"ตาป๊อป อ้าว...หนูฟางฟื้นแล้วเหรอลูก"พ่อกับแม่ของป๊อปปี้เข้ามาข้างในห้อง
"แม่ครับ พ่อครับ ฟางจำป๊อปไม่ได้"ป๊อปปี้บอกเสียงหม่นอย่างเห็นได้ชัด
"พวกคุณเป็นใครเข้ามาในนี้ต้องการอะไร ออกไปนะ"ฟางจำเป็นต้องโกหกพวกท่าน
ไปก่อน เพื่อการแสดงอันแนบเนียน โฮะๆๆ ฟางซะอย่าง
"ตาป๊อป แกลงไปซื้อของมาให้หนูฟางกินสิ เพิ่งฟื้นคงอยากทานอะไรอุ่นๆ"
"ครับพ่อ"ป๊อปปี้ออกไปตามคำสั่งพ่อ  ฟางจึงบอกทุกคนว่าเธอแกล้งเขาเพื่อจะลองใจ
"หนูฟาง แต่ถ้าตาป๊อปรู้เขาจะเสียใจมากนะ"พ่อของป๊อปปี้แย้ง
"ไม่หรอกค่ะคุณ สม...อยากดื้อด้าน ทำตัวBad boy ดีนัก"แม่ว่า
"ใช่ไหมล่ะคะ ฟางก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเขาจะมีความพยายามแค่ไหน
ในการทำให้ฟางกลับมาจำได้"ฟางบอก  นายหมีอ้วน นายโดนแน่
 
ฟางโกหกป๊อปอ่า...นิสัยไม่ดีเลย เอาใจช่วยพ่อหมีของเราด้วยนะคะ
ติดตามกันต่อนร้า อย่าเพิ่งเบื่อกันล่ะ