นายมาเฟียสุดหล่อกับสาวสวยตัวแสบ

หลังจากที่โทโมะลุกออกจากกลุ่มของน้องๆ
ณ ห้องทำงานของโทโมะ
"เฮ้อ ไอ้สองตัวนั้นไม่ได้หวังอะไรมากเลยนอกจากผู้หญิง" โทโมะบ่นกับตัวเองเบาๆในใจ
ก๊อก ก๊อก ...สักพักก็มีเสียงเคาะประตูหลังจากเขาคิดถึงเรื่องน้องๆของเขา
"ใคร" โทโมะเอ่ยถาม
"พวกผมเองป๊อปปี้กับเขื่อน" 2คนนั้นเอ่ยขึ้นแล้วก็เปิดประตูเข้าไปหาพี่ชาย
"มีอะไร" โทโมะเอ่ยขึ้น
"พรุ่งนี้พี่จาไปรับพวกสาวๆตอนไหนน้ะ?"เขื่อนพูดขึ้น
"ประมาณ10โมง พวกแกนี่ไม่ได้หวังอะไรเลยใช่ไหมนอกจากพวกสาวๆ" โทโมะเอ่ยขึ้น
"นิสสสนึงน่าพี่"ป๊อปปี้พูดขึ้นพอกับทำหน้าเจ้าเล่ห์
"นี่ก็ดึกแล้วพวกนายไปนอนได้แล้วไป"พอโทโมะพูดจบทุกคนก็ไปนอนกันหมด
ณ บ้านของพวกสาวๆ
"ลูกพรุ่งนี้ลูกต้องไปอยู่กับพวกคุณชายตระกลูไทยานนท์นะลูก"ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้น
"อะไรนะคะ!! ไม่ ยังไงหนูก็ไม่ไป"แก้วพี่สาวคนกลางเอ่ยขึ้น
"ใช่คะ!! แล้วทำไมพวกหนูต้องไปอยู่กับพวกคุณชายตระกลูไทยานนท์ด้วย"ฟางพี่สาวคนโตเอ่ยตาม
"ก็คือว่าพ่อเอาพวกลูกไปแลกกับเงินไง"ผู้เป็นพ่อเอ่ยด้วยความรู้สึกผิด
"พ่อคะ!! นี่พ่อทำอะไรลงไปรู้บ้างมั้ย พ่อกำลังทำเหมือนพวกเราเป็นสัตว์เลี้ยงที่ไม่มีชีวิตจิตใจ ที่พ่อจะสามารถเอาเราไปเร่ขายให้ใครต่อใครก็ได้ ถึงเราจะจน แต่เราก็เป็นคนจนที่มีเกีรติและศักดิ์ศรีจนๆของพวกเรา ทำแบบนี้ละคะคุณพ่อคิดว่าพวกเปนแค่ของเล่นเหรอคะถึงได้ไปแลกนู้นแลกนี่ได้"เฟย์น้องสาวคนเล็กเอ่ยพร้อมกับน้ำตาที่ไหลไม่หยุด
"พ่อขอโทษ"ผู้เป็นพ่อเอ่ย พร้อมกับทำสีหน้าที่หน้าสงสารเฉียกเช่นเดียวกับตอนไปยืมเงินเหล่าตระกูลคุณชายนั้น
ว่าแล้วเหล่าสาวๆต่างหัวดื้อ และจะไม่ยอมตกเป็นเครื่องมือพ่อในครัิงนี้เป็นอันขาด เพราะพวกหล่อนคิดว่าคำขอร้องของผู้เป็นพ่อในครั้งนี้มันมากเป็นไปที่สาวจนๆไม่กี่คนอย่างพวกเขาจะทำได้ พวกสาวๆต่างก็วิ่งขึ้นห้องนอนของตนพร้อมกับน้ำตาของความเสียใจที่ผู้เป็นของตนแท้ๆก็ยังทำกับเราได้
ณ ห้องนอนของบรรดาสาวๆสามพี่น้อง
"ไม่มีทาง" สามเสียงประสานกันดังทั่วห้องราวกับเสียงเพลงดุริยางค์โรงเรียนที่เตรียมพร้อมจะเปิดงาน
"พวกเราไม่มีทางไปอยู่บ้านหลังนั้นเป็นอันขาด รู้ก็รู้ประวัติของพวกคุณชายเหล่านั้นมีมากมายขนาดไหน ใช่ว่าจะมีเรื่องดีสะที่ไหน ถ้าไม่ใช่เรื่องเสือผู้หญิงก็เรื่องเป็นพวกมาเฟียที่คอยทำความเดือดร้อนให้กับชาวบ้านเขา" น้องสาวคนสุดท้องเอ่ยขึ้น
"ใช่ หัวเด็ดตีนขาดยังไงเราก็ไม่ยอมไปเป็นของเล่นของพวกนั้นหรอก. นั่นมันถ้ำเสือหิวชัดๆ ขืนเข้าไปมีหวังศพของพวกเราออกมาทั้งไม่สวยแล้วยังดูไม่ดีแน่ๆ". พี่สาวคนกลางเสริม
"จริงๆเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องใหญ่ ทำไมพ่อไม่ปรึกษาพวกเรามั่งนะ"พี่คนโตอุทานออกมาเบาๆด้วยความน้อยใจ
"โอ้ยยยย! จะปรึกสงปรึกษาเราทำบ้าอะไรละค้าาา พ่อรู้นิสัยเราดีว่ายังไงเราก็ไม่ทำแบบที่เขาคิดไว้แน่" คนกลางเสริมต่อ
"พ่อนะพ่อ! ทำไมไม่เคยคิดว่าเราจะรู้สึกยังไงบ้างนะ" พี่สาวคนโตอุทานต่อ
"บ้าบอคอแตก จะบ้ากะลัง พิโถพิทังกะละมังซักผ้าบ้านยายเพี้ยนแตก". น้องคนเล็กโมโหจนพูดจาไม่เป็นภาษา
~ปรึกษากันอย่างจริงจัง~
"พี่ว่าพ่อต้องมีเหตุผลจำเป็นมากๆถึงต้องทำแบบนี้กับพวกเราได้"
"จะเรื่องอะไรอีกล่ะค่ะคุณพี่ใหญ่ ถ้าไม่ใช่ เป็นหนี้บอล ติดพนันในบ่อน ตีไก่เสีย เล่นไพ่โดนโกง ไม่มีเงินซื้อเหล้าซื้อบุหรี่ ฯลฯ" คนกลางบรรยายสรรพคุณพ่อตัวเองอย่างมันปาก
"จะว่าไปมันก็จริงนะ ถ้าไม่ใช่เรื่องนี้น้องก็คิดไม่ออกแล้วนะค่ะคุณพี่กลาง คุณพี่ใหญ่" คนเล็กทำเสียงกระแนะกระแหน พี่สาว
"แล้วถ้าเราไม่ทำตามที่พ่อบอก ครอบครัวเรา พ่อเราจะเป็นยังไงต่อไป ก็รู้ทั้งรู้ว่าพวกเขามีเส้นสายใหญ่โตมากเท่าไหร่ มิหนำซ้ำเขาสามารถปริดชีวิตเราง่ายๆแค่กระดิกน้ำโดยที่เรื่องก็อาจไม่ถึงหูตำรวจอีกด้วย แต่ต่อให้ถึงก็เหอะ พวกตำรวจก็ไม่อยากเข้ามายุ่งอยู่ดี"พี่ใหญ่เอ่ยอย่างเป็นกังวล
~ทั้งสามอยู่ในความสงบเป็นชั่วโมงโดยไม่พูดกันแม้แต่คำเดียว มีแต่เสียงหายใจและลูกกระตาเท่านั้นที่มองกันไปมาและบ่งบอกถึงความอึดอัดและเป็นกังวลเป็นอย่างมาก~
"ตกลง" เสียงคนกลางเอ่ย พร้อมกับรอยยิ้มของพี่ใหญ่
"งั้นเราก็แค่ทำตามที่พ่อบอกแล้วไปคิดแก้สถาณการณ์เอาดาบหน้าละกัน"พี่สาวคนโตชี้แนะ
ส่วนคนเล็กอยู่ในการวีนแตก บ้านพัง พร้อมกับะโกนสุดเสียงเพื่อที่คัดค้านพี่สาวทั้งสอง
"หนูไม่ย๊อมมมมมมมมมม". ฮึ่มมมมมม~~~ เอฟเฟคบ้านสั่น 5555 เขียนเพื่อให้เห็นภาพตารุ่ง
~รุ่งเช้า~
ปริ๊นๆๆๆ ปริ้นๆๆๆ เสียงรถสปอร์ตสุดหรูสีแดง และเหลืองมาจอดที่หน้าบ้านของลุงแก่
เสียงรถของพวกเขาทำให้ชาวบ้านที่อยู่ละแวกนั้นต้องออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะรถทั้งหรู ทั้งเสียงดังกระห่ำ ก็แหงล่ะ แต่งมาซะเต็มสูบขนาดนี้
"ดีนะบ้านเรายังสร้างด้วยปูนซีเมนต์ ถ้าเป็นแถวสลัมบ้านเราคงสั่นเป็นตุ๊กตาเสียกบานแน่ๆเลย" น้องสาวคนเล็กเอ่ย
"เว่อร์ไป"คุณชายคนเล็กเอ่ยขึ้น โดยที่สาวๆก็ไม่รู้ว่าเขามาตั้งแต่เมื่อไหร่
ไม่รอช้า เหล่าชายเล็กและกลางต่างโผลเข้ามารับกระเป๋ากับสาวอย่างเร่งรีบ
"ไปแล้วนะคะ"ทั้งสามเอ่ยบอกผู้เป็นพ่อก่อนที่จะขึ้นรถไปกับเหล่าคุณชาย
รถหรูยังแล่นไม่พ้นปากซอยบ้านของสาวๆเลย
"ลูกเขยข้าๆ". ลุงแก่ตะโกนบอกเหล่าชาวบ้านที่ออกมาดูเหตุการณ์
~บ้านไทยานนท์~
แล้วรถก็แล่นถึงบ้านของตระกลูไทยานนท์
"สวัสดีครับเจ้านาย"ลูกน้องหลายสิบคนเอ่ยพร้อมกับโค้งคำนับให้นายของตน
แม่บ้านที่จะดูแลพวกสาวๆที่ชายใหญ่จ้างมาเดินเข้ามาหาคุณชายทั้งสาม
"สวัสดีคะคุณชาย"สาวๆยกมือขึ้นไหว้พร้อมแม่บ้านด้วย
"ไม่ต้องไหว้หรอกครับคนกันเองงั้นก่อนอื่นก็แนะนำตัวก่อนเลยนะครับ"เขื่อนขึ้นพร้อมกับทำสายตาเจ้าเล่ห์
"สวัสดีคะฉัน ฟาง พี่สาวคนโตคะ"ฟางเอ่ย
"สวัสดีคะแก้วคะพี่สาวคนกลางคะ"แก้วเอ่ย
"สวัสดีคะเฟย์น้องสาวคนเล็กคะ"เฟย์เอ่ย
"สาวๆแนะนำตัวไปแล้วงั้นก็ถึงตาที่พวกผมแนะนำบ้างนะครับ"ป๊อปปี้เอ่ย "งั้นก็เริ่มจากทางด้านซ้ายนะครับ คนนั้นชื่อเขื่อนน้องเล็กสุดครับ ส่วนคนตรงกลางก็ชื่อโทโมะครับเป็นพี่ชายคนโต ส่วนผมชื่อป๊อปปี้พี่ชายคนกลางครับ"ป๊อปปี้เอ่ยแนะนำพี่ชายแล้วก็น้องชายตัวเอง
"งั้นวันนี้ก็พอแค่นี้นะส่วนที่พักฉันให้แม่บ้านจัดไว้ให้แล้วส่วนวันนี้ก็พักให้เต็มที่ส่วนวันพรุ่งนี้มีของรอพวกเธออยู่อีกเพียบ"โทโมะที่นั่งเงียบอยู่นานเอ่ยขึ้นมาแล้วพร้อมกับรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์และน่ากลัวในเวลาเดียวกัน
พวกแม่บ้านก็พาพวกสาวๆไปที่พัก
"พี่พี่กำลังคิดอะไรของพี่อะ ผมเห็นพี่นั่งยิ้มอยู่คนเดียวนานแล้วนะ"ป๊อปปี้เอ่ยถามพี่ชายตัวเอ่ยด้วยความอยากรู้
"หึ หึ คอยดูเถอะพวกเธอไม่ได้อยู่แบบเป็นสุขแน่5555"โทโมะพูดพร้อมกับหัวเราะดังลั่น
ด้านสาวๆ
"พี่ฟางพี่คิดว่าไอ้พวกคุณชายมันจะทำไมอะไรพวกเราไหม"แก้วเอ่ยด้วยความกลัว
"พี่ก็ไม่รู้สิแต่ยังไงพวกเราก็ไม่ควรไม่ใจพวกนั้นเข้าใจไหม"ฟางเอ่ยเตือนน้องสาวทั้ง2ด้วยความเป็นห่วง
"พี่ฟางพี่แก้วพี่ว่าไอ้พวกนั้นอะมันทำงานอะไรเหรอ"เฟย์เอ่ยถามด้วยความสงสัย
"ธุระกิจมั้ง"ฟางเอ่ย
"แก้วว่านะอาจจะทำเกี่ยวกับพวกออกแบบมากกว่าดูหน้าแต่ละคนสิพี่ชายคนโตหน้าอย่างกับผู้หญิงส่วนพี่ชายคนกลางหน้ายังกะหมีส่วนน้องชายก็หน้ายาวอย่างกะกบ"แก้วเอ่ยขึ้นพร้อมกับเสียงหัวเราะของพี่สาวกับน้องสาวโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนแอบฟังอยู่ข้างนอก
"แต่ยังไงก็เอาเถอะเก็บแรงเอาไว้ดีกว่าเห็นคุณชายใหญ่บอกว่าพรุ่งนี้มีของรอพวกเราอีกเพียบ"ฟางเอ่ยขึ้น
"คอยดูเถอะไอ้พวกคุณชายพวกนายทำให้พวกฉันต้องแบบนี้ฉันไม่ปล่อยพวกนายไว้แน่"แก้วเอ่ย
"นอนกันเถอะเฟย์ง่วงแล้ว"เฟย์เอ่ยจบทุกๆคนก็หลับกันหมด
ข้างนอกหน้าประตูห้องของสาวๆ
"เฮ้ย เขื่อนเมื่อกี้มึงได้ยินอะไรป่าววะ"ป๊อปปี้เอ่ยขึ้น
"ได้ยินสิพี่เขาบอกว่าเขาจะไม่ปล่อยพวกเราไว้ด้วยผมจะคอยดูนะว่าพวกนั้นจะทำอะไรวกเราได้ หึ หึๆ" เขื่อนเอ่ยพร้อมกับเสียงหัวเราะ
"ไปนอนได้แล้วไปเดี๋ยวพวกแม่บ้านกับพี่โทโมะมาเห็นก็ซวยกันพอดีแล้วเรื่องนี้พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ฝันดี ราตรีสวัส เว้ยเขื่อนน้องรัก"ป๊อปปี้เอ่ยพร้อมกับเดินออกไปจากหน้าประตูห้องของสาวๆ
"คร้าบบบ พี่ชายฝันดี ราตรีสวัสคร้าบอย่าลืมฝันถึงน้องเขื่อนนะครับ"เขื่อนเอ่ยขึ้นพร้อมกับแกล้งแย่พี่ชายของตน
"ตลกละๆ ไปๆไปนอนได้แล้วเดี๋ยวมีคนมาเห็น"พอป๊อปปี้เอ่ยจบก็เดินเข้าห้องของตัวเอง
ห้องของโทโมะ
"เฮ้อ แก้วนี่ก็น่ารักดีนะ"โทโมะนอนบ่นกับตัวเอง
~ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะ~
เสียงโทรศัพท์ของโทโมะดังขึ้น
"ฮัลโหล?"โทโมะเอ่ย
"อะไรนะ!!"โทโมะเอ่ย
"ไอ้...เอ้ย"โทโมะเอ่ย
"พวกมึงไปจัดการตามหาพวกมันให้เจอถ้าเจอแล้วลากมันมาหากูที่บ้าน"โทโมะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่โหดเหี้ยม
แล้วโทโมะเขวียงโทรศัพท์ของตัวเองกับผนังห้องจนแตกใช้การไม่ได้
ยังไม่ทันจะหว่านเสน่ห์เสร็จเลย ก็จบตอนซะและ
เอะ!! อะไรกันน่ะที่ทำให้โทโมะโมโหได้ขนาดถึงกับเวี้ดยงโทรศัพท์ทิ้งติดตามชมกันในตอนหน้านะ