นายมาเฟียสุดหล่อกับสาวสวยตัวแสบ

ความเดิมตอนที่แล้ว
"เฮ้อ แก้วนี่ก็น่ารักเหมือนกันนะ"โทโมะนอนบ่นกับตัวเอง
~ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะ~
"ฮัลโหล"โทโมะเอ่ย
"อะไรนะ!!"โทโมะเอ่ย
"ไอ้...เอ้ย"โทโมะเอ่ย
"พวกมึงไปจัดการตามหามันให้เจอแล้วลากมันมาหากูที่บ้าน"
~รุ่งเช้า~
โครม!! เพล้ง!! พลั่ก!! เสียงลูกน้องรุมชายร่างสูงหล่อคนนึงภายในห้องทำงานของพี่ชายใหญ่
"เห้ย พอแค่นี้ก่อน! มึงชื่ออะไร มึงกล้าดียังไงมายุ่งกับแฟนกู ห๊ะ!!" โทโมะสั่งลูกน้องก่อนที่จะไม่ลืมถามชายคนที่กองอยู่บนพื้นด้วยความโมโห
"กูไม่บอก แล้วอีกอย่างกูก็ไม่ได้ไปยุ่งกับแฟนมึงด้้วย พลั่ว!! โอ้ยย~ " ไม่ทันชายผู้ต้องสงสัยได้ตอบ โทโมะกะแทกหมัดเข้าที่หน้าชายดังกล่าวอย่างจัง
" กูถามว่ามึงชื่ออะไร "โทโมะตะคอกใส่
"บอกให้โง่หรอ"ชายดังกล่าวตอบ
"มึงนี่สงสัยมาจากแดนกิมจิแน่เลย เพราะกูว่าท่าทางมึงเนี่ยน่าจะชื่อ วอน กิน ตีน นามสกุล กู แน่เลย"โทโมะกวนประสาท บวกทั้งสั่งลูกน้องกระทืบซ้ำ
"กระทืบจนกว่ามันจะบอกว่ามันเป็นใคร มาจากไหนให้ได้"โทโมะย้ำสั่งลูกน้อง
ด้านชายผู้ต้องสงสัยทนรับมือเท้าของลูกน้องชายใหญ่ไม่ไหวจึงตัดสินใจบอกว่าตนเป็นใคร
"โอ้ะๆ ยะ ยอมแล้วๆ ยอมบอกแล้ว"
"บอกมาสิ!ใครปิดปากมึง ชักช้าจิง ฮึ่ยยย"เสียงลูกน้องคนนึงบ่น
"เออ!กะ กวิน กูชื่อกวิน"กวินเอ่ยตอบพร้อมความหงุดหงิด
"กวินงั้นหรอ แล้วมึงมายุ่งกับแฟนกูทำไม!!"โทโมะถามด้วยความโมโห
"กูไม่ได้ไปยุ่งกับแฟนมึงแฟนมึงมายุ่งกับกูเอง"กวินเอ่ยตอบด้วยความกลัว
"มึงนี่กะกวนบาทีกูไม่ใช่น้อยเลยนะ. ไอ้หน้าหล่อ แต่เผอิญว่ามึงมาผิดที่แล้วล่ะไอ้น้อง ..เฮ้ย !พวกมึงอ่ะเอาไอ้เ..ี้ยนี่ไปเก็บเข้าที่ทีเซ้"โทโมะสั่งลูกให้เอากวินไปฆ่า
"Hey ถ้ามึงฆ่ากูมึงไม่ได้อยู่เป็นสุขแน่55เพราะกูเป็นมือขวาของเฮียทีเจ อ่าวเฮ้ย!!รู้ว่ากูเป็นใครแล้วก็ปล่อยกูเซ่ กูบอกให้ปล่อยยยยยย"กวินขู่โทโมะ ขณะที่ลูกน้องกำลังลากเขาออกจากห้อง
"หึ ที่แท้ก็เป็นมือขวาของไอ้ทีเจ อย่างไอ้พวกนั้นหรอจะมากล้าหือกับฉัน ทุกวันนี้มันยังต้องพึ่งเราในเรื่องธุระกิจอยู่เล้ย มันคงไม่มาเสวนาเรื่องพรรค์นี้ให้เสียเวลาหร๊อก 555" โทโมะหัวเราะลั่นพร้อมกับสั่งให้ลูกเอากวินไปฆ่าแล้วโทโมะก็ลงไปที่ห้องนั่งเล่นที่มีป๊อปปี้ เขื่อน ฟาง แก้ว เฟย์ นั่งรออยู่
ณ ห้องนั่งเล่น
"ขอโทษที่ฉันมาช้านะ เข้าเรื่องเลยละกันนะ วันนี้ฉันจะสั่งงานให้พวกเธอไปทำแล้วก็เริ่มจากเธอเลย"ฟาง"เธอไปทำความสะอาดสวนหลังบ้านแล้วก็ห้องสมุดส่วนเธอแห้ว เฮ้ย..ไม่ใช่!! แก้วเธอไปทำความสะอาดสระว่ายน้ำหลังบ้านแล้วก็ห้องทำงานของฉัน ส่วนเธอเฟย์ไปทำความสะอาดห้องรับแขกกับห้องนั่งเล่นเข้าใจไหม??"โทโมะสั่งงานให้พวกสาวๆ
"ขะ เข้า "ฟางกับแก้วกำลังจะพูแต่เฟย์ดันพูดสะก่อนว่า"แล้วทำไมพวกฉันต้องทำงานตามที่พวกนายสั่งด้วยทั้งที่พวกฉันก็ไม่ใช่คนรับใช้ของพวกนายสักหน่อย"เฟย์ตะคอกพร้อมเชิดใส่เหล่าสามคุณชาย
"อะไรกันคนสวยยยย?พ่อพวกเธอไม่ได้บอกเหรอว่าพวกเธอจะต้องมาเป็นคนรับใช้ของพวกเรา555"เขื่อนพูดด้วยความทะเล้น
"555ถ้าพวกเธอได้ยินที่ไอ้เขื่อนพูดแล้วก็ไปทำตามที่พี่ชายใหญ่สั่งสะ"ป๊อปปี้เอ่ยเสร็จพวกสาวๆก็เดินไปทำงานตามที่โทโมะสั่งส่วนโทโมะกับเขื่อนนั่งอ่านหนังสือส่วนป๊อปปี้แอบเดินตามฟางไปที่สวนหลังบ้าน
ณ สวนหลังบ้าน
กริ๊ดดดดด อร๊ายยยยยยย~~!!
อยู่ดีๆเสียงกริ๊ดของฟางดังขึ้นและป๊อปปี้ที่แอบเดินตามหลังมาก็รีบวิ่งมาดูฟาง
"ฟาง!! เป็นอะไรกริ๊ดทำไม"เอ่ยถามฟางด้วยความตกใจ
"งะ งะ งูคะ ฟางกลัวงู"แล้วฟางก็ร้องไห้
"โอ๋ๆๆไม่ต้องร้องไห้นะมันไปแล้ว"ป๊อปปี้ก็ดึงฟางเข้ามากอดแล้วปลอบจนฟางหายร้องไห้พอฟางหายร้องไห้ป๊อปปี้ก็เดินหนีไปแล้วฟางก็ทำงานต่อโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าป๊อปปี้คอยแอบดูอยู่ห่างๆ
ณ ห้องนั่งเล่น
~ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะ~
เสียงโทรศัพท์โทโมะก็ดังขึ้นมา
"ฮัลโหล??โทโมะพูดครับ"โทโมะเอ่ยเพราะเบอร์แปลกโทโมะเข้ามา
"โทโมะ! เอ่อออ~~ พิมว่าเราห่างกันเถอะ เผื่ออะไรจะดีขึ้นกว่านี้. ..ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด " แฟนสาวไม่รอให้โทโมะเอ่ยตอบอะไรและชิ่งวางสายไปก่อน
"$&@!?#%€£¥#%*" สีหน้าของเขาในขณะนี้
ด้านโทโมะเองไม่คิดจะโวยวายหรือโมโห. กลับทำตัวนิ่งเฉยราวกับโทโมะโดนซักแห้งมาอย่างดี หรือง่ายๆว่าคราบความโหดนั้นหายไปเลย.
1อาทิตย์ผ่านไป
โทโมะก็ยังมีอาการซึมเศร้าเหมือนเดิมจนพวกน้องๆก็รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไรที่พี่ชายอันแสนโหดเหี้ยมของพวกเขาก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้า อุ๊บส์! (แรงไปหน่อยแต่ต้องการสื่อให้เห็นว่ามันเปลี่ยนมากจริงๆ).. และแล้วป๊อปปี้กับเขื่อนก็ปรึกษากัน
"เนี่ยพี่ปี้ ผมไม่เคยเห็นพี่โทโมะเป็นแบบนี้มาก่อนเลย พี่ว่าพี่โทโมะเป็นมากไปรึป่าวว่ะ"เขื่อนเอ่ยถามด้วยความที่ตัวเองสงสัย
"ป๊อปปี้เว้ย ปี้เฉยๆเอาซะฉันมาจากเหนือเลยนะ แต่ข้าว่าข้าก็ไม่รู้เหมือนกันวะ นังผู้หญิงคนนั้นนี่มันมีอธิพลกับพี่เรามากถึงขนาดนี้เลยรึไง พี่เราถึงได้เปลี่ยนไปเป็นคนละคนขนาดนี้"ป๊อปปี้เอ่ยด้วยความโมโหที่พิมทำให้พี่ชายของตนเป็นแบบนี้
ตุ๊บ!! นึกออกแล้วววว แล้วอยู่ดีๆเขื่อนก็ตบโต๊ะจนทำให้ป๊อปปี้ตกใจ พร้อมเอ่ยด้วยสีหน้าที่เหมือนคนคิดแผนร้ายๆออก
"ตบโต๊ะทำ เ..ี้ย ไรของมึงวะไอ้เขื่อน"ป๊อปปี้เอ่ยถาม
"ผมคิดออกแล้วว่าจะทำไงให้พี่ชายใหญ่ของเรากลับบมาเป็นเหมือนเดิม5555" เขื่อนทั้งยิ้มทั้งยักคิ้วตอบพี่ชายตัวเองที่ยืนอยู่ตรงหน้า
"$&@#%^€~£¥"สีหน้าชายกลาง
"พี่ลองมองไปตรงห้องของพวกสาวๆสิพี่ พวกสาวๆโคตรสวยเลยนะ เวลาแต่งตัวแล้วหนิ หืมมม อย่าให้จินตนาการไปไกลเลยพี่"เขื่อนเอ่ยบอกให้พี่ชายตัวเองมองไปทางห้องของพวกสาวๆ
"ใช่ ฟางโคตรน่ารักเลย ~ฟาง ที่รักของผม~"ป๊อปปี้เหม่อแล้วพูดถึงฟาง
"อะไรนะพี่?? เมื่อกี้พี่พูดว่าไรนะ??"เขื่อนเอ่ยถามพี่ชายตัวเองที่พูดถึงฟางเพราะว่าได้ยินไม่ค่อยถนัด
"หะ หะ ปะ ป่าวไม่มีไรๆ ว่าแต่มึงคิดอะไรออกวะไอ้เขื่อน??"ป๊อปปี้เอ่ยถามด้วยความสงสัย
"55 เราก็ให้พวกสาวๆคนใดคนหนึ่งมาเป็นแฟนกับพี่โทโมะไง555"เขื่อนเอ่ยขึ้นพร้อมกับทำท่าดีใจที่ความคิดของตัวเองเข้าท่า
"เออใช่!! แล้วมึงจะให้คนไหนเป็นแฟนกับพี่โทโมะวะ??"ป๊อปปี้เอ่ยถามอีกครั้ง
"หึหึ ก็ นี่ไง...."
ยังไม่ทันรู้ว่าใครจะมาเป็นแฟนโทโมะ ก็จบซะแล้ว
คอมเม้นกันเยอะๆน้าาถ้าสนุกจะได้มีกำลังใจแต่งต่อ ..ถ้าอยากรู้ว่าใครจะมาเป็นแฟนโทโมะติดตามอ่านในตอนหน้านะคร้า