ตำนานรักเจ้าหญิงแวมไพร์
4.3
เขียนโดย Vicvicd
วันที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.06 น.
3 ตอน
0 วิจารณ์
6,654 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 14.13 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3) โอกาศเดียวของฉัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเธอก็กลับไปที่ห้องของตัวเอง แล้วก็คิด /พ่อจะไปประชุมตั้งหนึ่งอาทิตย์ ถ้าฉันไม่ไปตอนนี้แล้วจะไปตอนนไหนได้หล่ะ? ฉันอาจจะไม่ได้ออกจากวังอีกเลย
~คืนต่อมา~ โชคดีนะคะ/จ่ะลูกอย่าออกไปไหนนะ เจ็ทของพ่อก็ได้ออกไป เมื่อเธอมองไม่เห็นมันแล้ว เธอก็พูดว่า ถ้าอยู่ในวังทั้งอาทิตย์ก็เบื่อหน่ะสิ ~เช้าต่อมา่~ เธอบินกลับไปที่นั่นอีกครั้ง แล้วก็ไปทักทายชาวบ้านและพ่อค้าแม่ค้าในตลาด หลังจากนั้นเธอก็ไปเจออันโตนีโอแล้วก็โบกมือให้กัน ยิ้ม ว่าไง/ ดีจ่ะ/ วั้นนั้นที่เธอมา เธอไปไหนหรอ แล้วไอ่กำไลอันนี้ มันมีแสงได้ยังไงอ่ะ/ ไปธุระหน่ะ ส่วนกำไลอันนี้มันเป็นของเล่นก็เลยมีแสงออกมาหน่ะ/ อ่อ
เชื่อมั้ยคืนก่อนเราฝันถึงแวมไพร์ด้วยแหละ/ จริงหรอฝันว่าไงอ่ะ/ เราฝันว่ามีแวมไพร์มากอดตอนดึกๆหน่ะ/ จริงหรอ เจ๋งดีหนิ/ ใช่แล้ว
เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น พ่อได้ยินหมดเลย เพราะพ่อโกหกว่าจะไปประชุม แต่จริงๆแล้วมาแอบดูลูกสาวตัวเองอาทิตย์นึง
อันโตนีโอ... ฉันมีอะไรจะบอกหน่ะ มากับฉันหน่อยได้มั้ย/ อืม ได้สิ/ เธอก็พาอันโตนีโอไปในที่ๆ ไม่ค่อยมีใคร แล้วก็พูด คือ... ฉันเป็น... ทันใดนั้นแม่ของอันโตนีโอก็เรียกอันโตนีโอให้ไปช่วยขายของ อันโตนีโอ! มาช่วยแม่ขายของหน่อยเร็ว! ครับแม่! เราต้องไปแล้วนะ บาย/ จ่ะ แล้วก็โบกมือให้กัน ~เฮ้ย เราจะให้เขารู้ดีมั้ยเนี่ย แต่ถ้ารู้เขาคงรังเกียจฉันไม่ก็กลัวฉัน ฉันอาจจะต้องเก็บความลับนี้ใว้ก่อน
~คืนต่อมา~ โชคดีนะคะ/จ่ะลูกอย่าออกไปไหนนะ เจ็ทของพ่อก็ได้ออกไป เมื่อเธอมองไม่เห็นมันแล้ว เธอก็พูดว่า ถ้าอยู่ในวังทั้งอาทิตย์ก็เบื่อหน่ะสิ ~เช้าต่อมา่~ เธอบินกลับไปที่นั่นอีกครั้ง แล้วก็ไปทักทายชาวบ้านและพ่อค้าแม่ค้าในตลาด หลังจากนั้นเธอก็ไปเจออันโตนีโอแล้วก็โบกมือให้กัน ยิ้ม ว่าไง/ ดีจ่ะ/ วั้นนั้นที่เธอมา เธอไปไหนหรอ แล้วไอ่กำไลอันนี้ มันมีแสงได้ยังไงอ่ะ/ ไปธุระหน่ะ ส่วนกำไลอันนี้มันเป็นของเล่นก็เลยมีแสงออกมาหน่ะ/ อ่อ
เชื่อมั้ยคืนก่อนเราฝันถึงแวมไพร์ด้วยแหละ/ จริงหรอฝันว่าไงอ่ะ/ เราฝันว่ามีแวมไพร์มากอดตอนดึกๆหน่ะ/ จริงหรอ เจ๋งดีหนิ/ ใช่แล้ว
เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น พ่อได้ยินหมดเลย เพราะพ่อโกหกว่าจะไปประชุม แต่จริงๆแล้วมาแอบดูลูกสาวตัวเองอาทิตย์นึง
อันโตนีโอ... ฉันมีอะไรจะบอกหน่ะ มากับฉันหน่อยได้มั้ย/ อืม ได้สิ/ เธอก็พาอันโตนีโอไปในที่ๆ ไม่ค่อยมีใคร แล้วก็พูด คือ... ฉันเป็น... ทันใดนั้นแม่ของอันโตนีโอก็เรียกอันโตนีโอให้ไปช่วยขายของ อันโตนีโอ! มาช่วยแม่ขายของหน่อยเร็ว! ครับแม่! เราต้องไปแล้วนะ บาย/ จ่ะ แล้วก็โบกมือให้กัน ~เฮ้ย เราจะให้เขารู้ดีมั้ยเนี่ย แต่ถ้ารู้เขาคงรังเกียจฉันไม่ก็กลัวฉัน ฉันอาจจะต้องเก็บความลับนี้ใว้ก่อน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ