ตำนานรักเจ้าหญิงแวมไพร์

บริจิทได้บินกลับมาที่วังแล้วก็ทำเป็นนั่งอ่านหนังสือตามปกติ พ่อเธอก็เค้ามาแล้วก็ทำหน้าแปลกใจ /ลูกอยู่ในห้องนี้มาตลอดเลยหรอ/ ค่ะ พ่อมีอะไรหรอคะ/ อ๋อปล่าวจ่ะ

-คิด- ทำไมเดฟถึงไม่ยอมบอกข้า มันต้องมีอะไรแน่ๆ ~คืนนั้น~ ฉันอยากไปหาอันโตนีโออีก คืนนี้คงเป็นเวลาที่เหมาะ เมื่อนั้นตอนที่บริจิทได้พูดประโยคนั้นออกไป พ่อก็ได้มาแอบยืนฟังอยู่หน้าห้อง พ่อก็คิด /อันโตนีโอคือใคร ชื่อนี้มันชื่อผู้ชาย และต้องเป็นมนุษย์แน่ๆ

เมื่อบริจิทบินออกไปที่หมู่บ้านนั้น พ่อของเธอก็บินแอบมองเธออยู่ห่างๆ บริจิทแปลงร่างกลับไปเป็นมนุษย์แล้วก็เห็นว่าหมู่บ้านเงียบ ไม่มีใครอยู่ แต่เธอจำได้ว่าบ้านของอันโตนีโออยู่ไหน เธอจึงบินขึ้นไปดูที่หน้าต่าง อันโตนีโอหลับอยู่

เธอบินเข้าไปในห้องของเขา แปลงร่างเป็นผู้หญิง แล้วก็กอดเขาอย่างเบาๆ เพราะเธอไม่อยากให้เขาตื่น เธอกลายร่างแล้วบินกลับไปที่วัง เมื่อเธอบินออกไปแล้ว อันโตนีโอก็ฝันว่ามีแวมไพร์มากอดเขาแล้วก็บินหนีไป

เมื่อบริจิทกลับมาที่วัง เธอก็ไปที่โลงของเธอแล้วก็นอน <แวมไพร์ชนิดนี้เป็นสายพันธ์ไฮบริด จึงอยู่ในแสงแดดได้> 

เช้ามาเธอก็ได้ลุกมากินข้าวแล้วก็ยิ้มไปด้วย /ยิ้มอะไรฮะลูก /ปล่าวค่ะพ่อ /หรอ เออลูกเมื่อคืนพ่อฝันด้วยว่าลูกออกไปกอดผู้ชายหน่ะ ~บริจิทเลิกยิ้ม~ ฝันว่าไงต่ออ่ะพ่อ /ก็แค่นี้แหละจ่ะ แต่พ่อรู้เธอคงไม่ทำอย่างนั้นหรอก พ่อสั่งห้ามแล้วลูกรู้ใช่มั้ย? รู้ค่ะ

อีกอย่างหนึ่งลูก พรุ่งนี้พ่อจะไปประชุมแวมไพร์ที่ AtlazVamp City นะลูก / แล้วพ่อจะไปนานมั้ยคะ /ไม่นานหรอกลูก พ่อไปอาทิตย์นึง/ อ๋อค่ะ