รักนี้เหมือเส้นประ

" หมายความว่าไง?? " นายโทโมะพูด เหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง
 
" หมายความอย่างที่ฉันพูด " ยัยฟางพูด
 
 " แต่เธอก็รู้ว่าฉันไม่มีพลังแล้วฉันจะช่ว ยแก้วกับเขื่อนได้ไง "
 
นายโทโมะยังไม่เจ้าใจ
 
 " ยัยเฟย์โทรมาบอกฉันว่ายัยเฟย์เห็นนายเขื่อนตายเพราะ
 
ช่วยยัยแก้ว แล้วเวลาที่เรามองอนาคตเราจะเห็นพลังของคนที่
 
ซ้อนอยู่แล้วยัยเฟย์เห็นว่านายมีพลังแล้วพลังของนายไม่ใช่
 
ย่อยยัยเฟย์บอกว่าพลังของนายมีมากกว่ายัยแก้วสะอีกปกติ
 
แล้วยัยแก้วมีพลังมากที่สุดแล้วไม่มีใครเท่าแต่นายกลับมีพลัง
 
มากกว่ายัยแก้วเหลือเชื่อ " ยัยฟางพูดยาวทำให้โทโมะคิด
 
ตามคำพูดของฟางแทบไม่ทัน
 
" ได้ไงอ่า ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยมีพลังเหมือนคนอื่นเลยนะ
 
" นายโทโมะยังพูดไม่หยุด
 
 " ไอ้โมะถ้าแกยังไม่อยากให้แก้วตายไปแกก็รีบๆช่วยไม่ต้องพูด
 
มาก " นายป๊อปปี้ที่ดูเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นก็พูดขึ้นมาบ้าง
 
" ใช่ " ยัยฟางเลยพูด
 
 " แล้วฉันต้องทำไงอ่า " ในที่สุดนายโทโมะก็ช่วย
 
 " เดี๋ยวรอฉันก่อนนะ " ยัยฟางพูดแล้วเดินออกมาแล้วกด
 
โทรสับโทรหายัยเฟย์
 
  ( ว่าไงได้ผลมั้ย ) ยัยฟางยังไม่ได้พูดอะไรอยู่ๆยัยเฟย์ก็พูด
 
ขึ้นมาน้ำเสียงเหมือนจะแฝงความเป็นห่วงอยู่ลึกๆ
 
" ยัยเฟย์แกเอาตำราสายขาวไปด้วยใช่มั้ย " ยัยฟางถาม
 
( ใช่ ทำมั้ยหรอ ) ยัยเฟย์จึงถามยัยฟางต่อ
 
" แกเปิดตำราหน้าที่ 1999 เดี๋ยวนี้เลยเพราะว่าฉันจำคถาชุ
 
ปชีวิตไม่ได้นายโทโมะยังไม่ได้ช่วยยัยแก้วกับนายเขื่อน " พอ
 
ยัยฟางพูดจบยัยเฟย์ก็พูดต่ออย่างต่อเนื่อง
 
( ฉันเปิดแล้ว )
 
" ดีงั้นบอกมาเลยเดี๋ยวฉันจะให้นายโทโมะตั้งท่ารอไว้ " ยัยฟาง
 
พูดพร้อมเดินมาหานายโทโมะ
 
" นายโทโมะ นายเอามือมาไว้ที่หน้าอกของยัยแก้วยกลอยขึ้น
 
มานิดนึงตั้งจิตให้มั้นแล้วคิดไว้ว่าจะช่วยยัยกะ... " อยู่ๆยัยฟาง
 
ต้องชะงักเพราะอยู่ๆตอนที่นายโทโมะเอามือมาวางไว้ที่หน้าอก
 
ฉันแล้วตั้งจิตให้มั้น ก็มีควันสีขาวขุ่นออกมาจากมือของนาย
 
โทโมะโดยที่นายโทโมะยังไม่ได้ท่องคถาอะไรเลยสักนิด
 
" อึก " เสียงนี้ทำให้นายโทโมะที่กำลังหลักตาอยู่ลืมตาขึ้นมา
 
มองก็เห็นว่าแก้วดิ้นอยู่บนเตียงที่ลากยัยแก้วมาทำให้ทุกคนยิ้ม
 
ออกมาแต่นายโทโมะก็ยิ้มปนความสงสัยเพราะว่านายนั่นยังไม่รู้
 
ว่าตัวเองมีพลังได้อย่างไงแล้วทำมัยแก้วถึงฟื้นทั้งๆที่ตัวนายนั่น
 
ยังไม่ได้ทำอะไรเลย
 
" แก้ว " ป๊อปปี้เดินมาหาฉัน
 
" หมอค่ะ หมอ " ยัยฟางเลนเดินไปหาหมอ
 
" ครับมีอะไรให้ช่วยครับ " หมอวิ่มมาหา
 
" คนไข้ฟื้นแล้วค่ะ " ยัยฟางบอกหมอด้วยสีหน้าที่มีแต่รอยยิ้ม
 
" พยาบาลมาช่วยหมอทางนี้หน่อย พาไปห้องฉุกเฉิน " หมอ
 
หันไปบอกกับพยาบาลที่อยู่ที่เคาร์เตอร์แล้วเข็นฉันไปที่ห้องฉุก
 
เฉิน
 
" เออ ต่อไปก็เป็นคิวของไอ้เขื่อนแล้วนะ " นายป๊อปปี้พูดขณะ
 
ที่หมอและพยาบาลพาฉันเข้าไปในห้องฉุกเฉิน
 
" อืม " แล้วโทโมะก็ช่วยนายเขื่อนอีกครั้ง
 
" แคก~แคก " เสียงของนายเขื่อนไอ้ออกมาเป็นเลือดแต่ก็
 
ถือว่าเป็นปกติเพราะทุกรายที่ฉันกับเขื่อนชุปชีวิตมาก็มีอาการ
 
อาเจียนเป็นเลือดทุกราย
 
" เขื้อน! " นายป๊อปปี้เดินมาหาเขื่อน พร้อมด้วยเสียงเรียก
 
ชื่่อของโทโมะ
 
" แล้วเมียไอ้โมะอยู่ไหน ฉันช่วยได้รึเปล่าแล้วฉันเป็นไรใครช่วย
 
ฉัน แล้ว..."
 
" เห้ย!! เดี๋ยวๆๆๆ ใจเย็นๆนะเขื่อน " ยัยฟางพูดขัดนายเขื่อน
 
ก่อน
 
" งั้นก็ตอบคำถามมา " นายเขื่อนยังไม่ยอม
 
" ยัยแก้วรอด ตัวคุณเองก็รอด คุณแค่ตาย!!! แล้วก็มีคนชุปชีวิตให้ " ยัยฟางบอกกับนายเขื่อน
 
" ใครช่วยผมกับแก้ว??? " นายเขื่อนถามต่อ
 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
 
อัฟให้แล้วนะเม้าส์กันเยอะๆระ