รักนี้เหมือเส้นประ
เขียนโดย 
AUMLOVETOMO
วันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 09.43 น.
แก้ไขเมื่อ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2556 11.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
22)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ" หมายความว่าไง?? " นายโทโมะพูด เหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง
" หมายความอย่างที่ฉันพูด " ยัยฟางพูด
" แต่เธอก็รู้ว่าฉันไม่มีพลังแล้วฉันจะช่ว ยแก้วกับเขื่อนได้ไง "
นายโทโมะยังไม่เจ้าใจ
" ยัยเฟย์โทรมาบอกฉันว่ายัยเฟย์เห็นนายเขื่อนตายเพราะ
ช่วยยัยแก้ว แล้วเวลาที่เรามองอนาคตเราจะเห็นพลังของคนที่
ซ้อนอยู่แล้วยัยเฟย์เห็นว่านายมีพลังแล้วพลังของนายไม่ใช่
ย่อยยัยเฟย์บอกว่าพลังของนายมีมากกว่ายัยแก้วสะอีกปกติ
แล้วยัยแก้วมีพลังมากที่สุดแล้วไม่มีใครเท่าแต่นายกลับมีพลัง
มากกว่ายัยแก้วเหลือเชื่อ " ยัยฟางพูดยาวทำให้โทโมะคิด
ตามคำพูดของฟางแทบไม่ทัน
" ได้ไงอ่า ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยมีพลังเหมือนคนอื่นเลยนะ
" นายโทโมะยังพูดไม่หยุด
" ไอ้โมะถ้าแกยังไม่อยากให้แก้วตายไปแกก็รีบๆช่วยไม่ต้องพูด
มาก " นายป๊อปปี้ที่ดูเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นก็พูดขึ้นมาบ้าง
" ใช่ " ยัยฟางเลยพูด
" แล้วฉันต้องทำไงอ่า " ในที่สุดนายโทโมะก็ช่วย
" เดี๋ยวรอฉันก่อนนะ " ยัยฟางพูดแล้วเดินออกมาแล้วกด
โทรสับโทรหายัยเฟย์
( ว่าไงได้ผลมั้ย ) ยัยฟางยังไม่ได้พูดอะไรอยู่ๆยัยเฟย์ก็พูด
ขึ้นมาน้ำเสียงเหมือนจะแฝงความเป็นห่วงอยู่ลึกๆ
" ยัยเฟย์แกเอาตำราสายขาวไปด้วยใช่มั้ย " ยัยฟางถาม
( ใช่ ทำมั้ยหรอ ) ยัยเฟย์จึงถามยัยฟางต่อ
" แกเปิดตำราหน้าที่ 1999 เดี๋ยวนี้เลยเพราะว่าฉันจำคถาชุ
ปชีวิตไม่ได้นายโทโมะยังไม่ได้ช่วยยัยแก้วกับนายเขื่อน " พอ
ยัยฟางพูดจบยัยเฟย์ก็พูดต่ออย่างต่อเนื่อง
( ฉันเปิดแล้ว )
" ดีงั้นบอกมาเลยเดี๋ยวฉันจะให้นายโทโมะตั้งท่ารอไว้ " ยัยฟาง
พูดพร้อมเดินมาหานายโทโมะ
" นายโทโมะ นายเอามือมาไว้ที่หน้าอกของยัยแก้วยกลอยขึ้น
มานิดนึงตั้งจิตให้มั้นแล้วคิดไว้ว่าจะช่วยยัยกะ... " อยู่ๆยัยฟาง
ต้องชะงักเพราะอยู่ๆตอนที่นายโทโมะเอามือมาวางไว้ที่หน้าอก
ฉันแล้วตั้งจิตให้มั้น ก็มีควันสีขาวขุ่นออกมาจากมือของนาย
โทโมะโดยที่นายโทโมะยังไม่ได้ท่องคถาอะไรเลยสักนิด
" อึก " เสียงนี้ทำให้นายโทโมะที่กำลังหลักตาอยู่ลืมตาขึ้นมา
มองก็เห็นว่าแก้วดิ้นอยู่บนเตียงที่ลากยัยแก้วมาทำให้ทุกคนยิ้ม
ออกมาแต่นายโทโมะก็ยิ้มปนความสงสัยเพราะว่านายนั่นยังไม่รู้
ว่าตัวเองมีพลังได้อย่างไงแล้วทำมัยแก้วถึงฟื้นทั้งๆที่ตัวนายนั่น
ยังไม่ได้ทำอะไรเลย
" แก้ว " ป๊อปปี้เดินมาหาฉัน
" หมอค่ะ หมอ " ยัยฟางเลนเดินไปหาหมอ
" ครับมีอะไรให้ช่วยครับ " หมอวิ่มมาหา
" คนไข้ฟื้นแล้วค่ะ " ยัยฟางบอกหมอด้วยสีหน้าที่มีแต่รอยยิ้ม
" พยาบาลมาช่วยหมอทางนี้หน่อย พาไปห้องฉุกเฉิน " หมอ
หันไปบอกกับพยาบาลที่อยู่ที่เคาร์เตอร์แล้วเข็นฉันไปที่ห้องฉุก
เฉิน
" เออ ต่อไปก็เป็นคิวของไอ้เขื่อนแล้วนะ " นายป๊อปปี้พูดขณะ
ที่หมอและพยาบาลพาฉันเข้าไปในห้องฉุกเฉิน
" อืม " แล้วโทโมะก็ช่วยนายเขื่อนอีกครั้ง
" แคก~แคก " เสียงของนายเขื่อนไอ้ออกมาเป็นเลือดแต่ก็
ถือว่าเป็นปกติเพราะทุกรายที่ฉันกับเขื่อนชุปชีวิตมาก็มีอาการ
อาเจียนเป็นเลือดทุกราย
" เขื้อน! " นายป๊อปปี้เดินมาหาเขื่อน พร้อมด้วยเสียงเรียก
ชื่่อของโทโมะ
" แล้วเมียไอ้โมะอยู่ไหน ฉันช่วยได้รึเปล่าแล้วฉันเป็นไรใครช่วย
ฉัน แล้ว..."
" เห้ย!! เดี๋ยวๆๆๆ ใจเย็นๆนะเขื่อน " ยัยฟางพูดขัดนายเขื่อน
ก่อน
" งั้นก็ตอบคำถามมา " นายเขื่อนยังไม่ยอม
" ยัยแก้วรอด ตัวคุณเองก็รอด คุณแค่ตาย!!! แล้วก็มีคนชุปชีวิตให้ " ยัยฟางบอกกับนายเขื่อน
" ใครช่วยผมกับแก้ว??? " นายเขื่อนถามต่อ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
อัฟให้แล้วนะเม้าส์กันเยอะๆระ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
