รักนี้เหมือเส้นประ

9.7

เขียนโดย AUMLOVETOMO

วันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 09.43 น.

  35 ตอน
  80 วิจารณ์
  62.68K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2556 11.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

22)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

" หมายความว่าไง?? " นายโทโมะพูด เหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง

 

" หมายความอย่างที่ฉันพูด " ยัยฟางพูด

 

 " แต่เธอก็รู้ว่าฉันไม่มีพลังแล้วฉันจะช่ว ยแก้วกับเขื่อนได้ไง "

 

นายโทโมะยังไม่เจ้าใจ

 

 " ยัยเฟย์โทรมาบอกฉันว่ายัยเฟย์เห็นนายเขื่อนตายเพราะ

 

ช่วยยัยแก้ว แล้วเวลาที่เรามองอนาคตเราจะเห็นพลังของคนที่

 

ซ้อนอยู่แล้วยัยเฟย์เห็นว่านายมีพลังแล้วพลังของนายไม่ใช่

 

ย่อยยัยเฟย์บอกว่าพลังของนายมีมากกว่ายัยแก้วสะอีกปกติ

 

แล้วยัยแก้วมีพลังมากที่สุดแล้วไม่มีใครเท่าแต่นายกลับมีพลัง

 

มากกว่ายัยแก้วเหลือเชื่อ " ยัยฟางพูดยาวทำให้โทโมะคิด

 

ตามคำพูดของฟางแทบไม่ทัน

 

" ได้ไงอ่า ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยมีพลังเหมือนคนอื่นเลยนะ

 

" นายโทโมะยังพูดไม่หยุด

 

 " ไอ้โมะถ้าแกยังไม่อยากให้แก้วตายไปแกก็รีบๆช่วยไม่ต้องพูด

 

มาก " นายป๊อปปี้ที่ดูเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นก็พูดขึ้นมาบ้าง

 

" ใช่ " ยัยฟางเลยพูด

 

 " แล้วฉันต้องทำไงอ่า " ในที่สุดนายโทโมะก็ช่วย

 

 " เดี๋ยวรอฉันก่อนนะ " ยัยฟางพูดแล้วเดินออกมาแล้วกด

 

โทรสับโทรหายัยเฟย์

 

  ( ว่าไงได้ผลมั้ย ) ยัยฟางยังไม่ได้พูดอะไรอยู่ๆยัยเฟย์ก็พูด

 

ขึ้นมาน้ำเสียงเหมือนจะแฝงความเป็นห่วงอยู่ลึกๆ

 

" ยัยเฟย์แกเอาตำราสายขาวไปด้วยใช่มั้ย " ยัยฟางถาม

 

( ใช่ ทำมั้ยหรอ ) ยัยเฟย์จึงถามยัยฟางต่อ

 

" แกเปิดตำราหน้าที่ 1999 เดี๋ยวนี้เลยเพราะว่าฉันจำคถาชุ

 

ปชีวิตไม่ได้นายโทโมะยังไม่ได้ช่วยยัยแก้วกับนายเขื่อน " พอ

 

ยัยฟางพูดจบยัยเฟย์ก็พูดต่ออย่างต่อเนื่อง

 

( ฉันเปิดแล้ว )

 

" ดีงั้นบอกมาเลยเดี๋ยวฉันจะให้นายโทโมะตั้งท่ารอไว้ " ยัยฟาง

 

พูดพร้อมเดินมาหานายโทโมะ

 

" นายโทโมะ นายเอามือมาไว้ที่หน้าอกของยัยแก้วยกลอยขึ้น

 

มานิดนึงตั้งจิตให้มั้นแล้วคิดไว้ว่าจะช่วยยัยกะ... " อยู่ๆยัยฟาง

 

ต้องชะงักเพราะอยู่ๆตอนที่นายโทโมะเอามือมาวางไว้ที่หน้าอก

 

ฉันแล้วตั้งจิตให้มั้น ก็มีควันสีขาวขุ่นออกมาจากมือของนาย

 

โทโมะโดยที่นายโทโมะยังไม่ได้ท่องคถาอะไรเลยสักนิด

 

" อึก " เสียงนี้ทำให้นายโทโมะที่กำลังหลักตาอยู่ลืมตาขึ้นมา

 

มองก็เห็นว่าแก้วดิ้นอยู่บนเตียงที่ลากยัยแก้วมาทำให้ทุกคนยิ้ม

 

ออกมาแต่นายโทโมะก็ยิ้มปนความสงสัยเพราะว่านายนั่นยังไม่รู้

 

ว่าตัวเองมีพลังได้อย่างไงแล้วทำมัยแก้วถึงฟื้นทั้งๆที่ตัวนายนั่น

 

ยังไม่ได้ทำอะไรเลย

 

" แก้ว " ป๊อปปี้เดินมาหาฉัน

 

" หมอค่ะ หมอ " ยัยฟางเลนเดินไปหาหมอ

 

" ครับมีอะไรให้ช่วยครับ " หมอวิ่มมาหา

 

" คนไข้ฟื้นแล้วค่ะ " ยัยฟางบอกหมอด้วยสีหน้าที่มีแต่รอยยิ้ม

 

" พยาบาลมาช่วยหมอทางนี้หน่อย พาไปห้องฉุกเฉิน " หมอ

 

หันไปบอกกับพยาบาลที่อยู่ที่เคาร์เตอร์แล้วเข็นฉันไปที่ห้องฉุก

 

เฉิน

 

" เออ ต่อไปก็เป็นคิวของไอ้เขื่อนแล้วนะ " นายป๊อปปี้พูดขณะ

 

ที่หมอและพยาบาลพาฉันเข้าไปในห้องฉุกเฉิน

 

" อืม " แล้วโทโมะก็ช่วยนายเขื่อนอีกครั้ง

 

" แคก~แคก " เสียงของนายเขื่อนไอ้ออกมาเป็นเลือดแต่ก็

 

ถือว่าเป็นปกติเพราะทุกรายที่ฉันกับเขื่อนชุปชีวิตมาก็มีอาการ

 

อาเจียนเป็นเลือดทุกราย

 

" เขื้อน! " นายป๊อปปี้เดินมาหาเขื่อน พร้อมด้วยเสียงเรียก

 

ชื่่อของโทโมะ

 

" แล้วเมียไอ้โมะอยู่ไหน ฉันช่วยได้รึเปล่าแล้วฉันเป็นไรใครช่วย

 

ฉัน แล้ว..."

 

" เห้ย!! เดี๋ยวๆๆๆ ใจเย็นๆนะเขื่อน " ยัยฟางพูดขัดนายเขื่อน

 

ก่อน

 

" งั้นก็ตอบคำถามมา " นายเขื่อนยังไม่ยอม

 

" ยัยแก้วรอด ตัวคุณเองก็รอด คุณแค่ตาย!!! แล้วก็มีคนชุปชีวิตให้ " ยัยฟางบอกกับนายเขื่อน

 

" ใครช่วยผมกับแก้ว??? " นายเขื่อนถามต่อ

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

อัฟให้แล้วนะเม้าส์กันเยอะๆระ

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา