รักนี้เหมือเส้นประ

คือ...คุณเฟย์ เอ่อ ท้องครับ " จบคำพูดของนายนั่นทุกคนก็
 
อึ๋งไปเลยแล้วไม่นานน้ำตาใสๆของยัยเฟย์ก็ไหลออกมา
 
" ฉันขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฮือ ฮือ " ยัยเฟย์เดินมาหาฉัน
 
กับยัยฟางแล้วเอามือของฉันกับยัยฟางไปจับแล้วพูด
 
" เอ่อ อืม แล้วแกจะทำไงต่ออ่ายัยเฟย์ " ยัยฟางเห็นว่าเพื่อน
 
ทำผิดผลาดครั้งใหญ่ก็เลยไม่ว่าเพื่อน
 
" คุณฟางถามเหมือนผมเลยนะครับ ผมขอตอบแทนละกันนะ
 
ครับ คุณเฟย์บอกว่าเธอจะไปอยู่ที่ฝรั่งเศษประมาณ 1 ปีแล้ว
 
เธอก็ขอร้องว่าอย่าบอกไอ้เขื่อนมันนะครับ " นายนั่นเดินมาที่
 
โต๊ะอาหารที่ฉันกับยัยฟางนั่งอยู่แล้วพูด
 
" อ้าวทำมัยล่ะยัยเฟย์ มันต้องรับผิดชอบแกกับลูกนะแกจะ
 
ยอมให้มันไปมีเมียใหม่หรอแกต้องเอาสิทธิของแกกลับมา ถ้า
 
แกไม่ทำฉันจะไม่ทำแค่ตายแต่จะไม่ให้ได้ผุดไม่ได้เกิดกันเลย
 
คอยดู " หลังจากที่ฉันพูดจบฉันก็ลุกขึ้นจะเดินออกไปทันทีแต่
 
ก็ไม่ทันมือไว้ของยัยเฟย์อยู่ดีที่จับฉัยไว้ก่อนที่ฉันจะออกจาก
 
บ้าน
 
" แกฉันขอร้องอย่าบอกเรื่องนี้กับนายเขื่อน แล้วเขาจะรู้เอง
 
เชื่อฉันนะยัยแก้ว " ยัยเฟย์บอกกับฉันทำให้ฉันไม่กล้าขัดใจ
 
ยัยเฟย์เลย
 
" เอ่อ เออๆๆๆ ฉันไม่บอกก็ได้นี้เห็นแก่ลูกในท้องของแกนะเนี้ย
 
 " ยัยเฟย์ก็ยิ้มออกมาหลังจากที่ได้ยินคำพูดของฉัน
 
" ว่าแต่ตอนนี้อยู่ไกล้อาหารทำมัยยัยเฟย์ไม่เห็นมีอาการอะไร
 
เลยอ่า " ยัยฟางพูดขณะที่ฉันและทุกคนเดินไปนั่งที่
 
" เออ จริงด้วยฉันไม่แพ้แล้ว " จากนั้นยัยเฟย์ก็ยิมหน้าบาน
 
เลยทีเดียว
 
" มันก็ไม่แน่หรอกนะครับ คุณเฟย์อาจจะไม่แพ้ แต่คนบางคน
 
อาจจะแพ้ก็ได้ " นายนั่นพูดกวนๆ
 
" เออ 'บางคน' ที่คุณโทโมะพูดคือใครหรอค่ะ " ยัยฟาง
 
ถามอย่างไม่เข้าใจใครจะไปเข้าใจฉันเองยังงงอยู่เลย
 
" นี้นายใครอ่า ที่นายว่าอ่า " ฉันก็พูดด้วยอีกคน
 
" เดี๋ยวพวกคุณก็จะรู้เองโรคนี้อ่าผมเจอมาเยอะแล้ว " นายนั่น
 
ก็พูดกวนประสาทฉันยัยเฟย์และยัยฟางอีกรอบ ฉันฟัง
 
แล้วอยากจะเอารองเท้ายัดปากสะจริงๆ
 
แล้วหลังจากนั้น พวกฉันกับนายนั่นก็กินข้าวแล้วนายนั่นก็
 
กลับบ้านไป
 
-ผ่านไปอาทิตย์หนึ่ง-
 
" แหวะ~แหวะ~หึก~แหวะ " เสียงนายเขื่อนที่กำลังจะอวก
 
แตกตาย
 
" นี้นายเป็นอะไรเนี้ย " นายป๊อปปี้ที่ดูแลน้องก็พูดขึ้นเพราะ
 
เห็นว่านายเจื่อนเป็นแบบนี้บ่อยแล้ว
 
" ฉันก็ไม่รู้อ่า ช่วงนี้คลี่นใส้บ่อย สงสัยตะเครียดเรื่องคุณเฟ
 
ย์เขาอ่า " นายเขื่อนบอกอาการของตัวเองให้นายป๊อปปี้ฟัง
 
" ให้ไอ้โทโมะมันดูหน่อยดักว่านะเป็นอะไรจะได้รักษาให้หาย
 
" อืม " นายเขื่อนตอบสั้น
 
ณ.ห้องนั่งเล่นของบ้าน
 
" ไอ้โมะแกมาดูอาการของไอ้เขื่อนมันหน่อยดิ แม้งอาการแบบ
 
นี้ถ้าเป็นผู้หญิงกูคิดว่าท้องไปแล้วนะเนี้ย " นายป๊อปปี้พูดขึ้น
 
มาลอยๆ
 
" แคก~แคก " คำพูดของป๊อปปี้ทำเอาโทโมะที่กำลังดื่มน้ำก็
 
สำลักออกมา
 
" อ้าว ไอ้โมะ สำลักเลยหรอว่ะ " ป๊อปปี้แซวโทโมะ
 
" เปล๊า "
 
" โหยเสียงสูงเชียว มาดูอาการมันดีกว่า " แล้วนายโทโมะก็
 
เดินไปทำท่าทางเหมือนดูอาการแต่ก็ดูไปงั้นๆเพราะรู้อยู่แล้วว่า
 
เขื่อนเป็นอะไร
 
" ก็แค่เครียดมากไปหน่อย " นายนั่นเลือกที่จะบิดบังเรื่องของ
 
ยัยเฟย์เอาไว้
 
" เออเดี๋ยวฉันไปนอนก่อนนะ " นายเขื่อนพูดจบก็เดินขึ้นห้อง
 
ไป
 
" เออ ไอ้ป๊อปปี้กูมีเรื่องจะคุยด้วยว่ะ " นายป๊อปปี้ไม่ได้พูด
 
อะไรได้แต่เดินไปที่โซฟาแล้วกฌนั่งลง
 
" มีอะไรก็ว่ามา " แล้วนายป๊อปปี้ก็พูดขึ้น
 
" เอ่อ มึงรับปากกูก่อนว่าจะไม่บอกไอ้เขื่อนมัน " นายนั่นเริ่ม
 
เข้าเรื่อง
 
" เออ กูไม่บอก " นายป๊อปปี้รับปาก
 
" คือวันนี้ฉันไปบ้านของสาวๆมา แล้วก็เห็นอาการของคุณเฟ
 
ย์ด้วย " นายนั่นพูดอย่างเอาจริงเอาจัง
 
" คุณเฟย์เป็นอะไรว่ะ " นายป๊อปปี้ถามเพราะเป็นห่วง
 
" คือคุณเฟย์ กับไอ้เขื่อน กำลังมีลูกด้วยกันอ่า " นายโทโมะ
 
พูดแล้วก็ยิ้มนิดๆ
 
" จริงอ๋อ !!!!! " นายป๊อปปี้ตกใจลืมตัวเลยพูดเสียงดังไป
 
หน่อย
 
" นี้มึงพูเบาๆไม่เป็นรึไงว่ะ " นายโทโมะเลยเอ็ดไปนิดนึง
 
" เป็น แต่แล้วทำมัยคุณเฟย์ถึงไม่ให้บอกไอ้เขื่อนว่ากำลังมีลูก
 
ด้วยกัน " ป๊อปปี้ยัง งงๆ กับคำพูดของโทโมะที่ยัยเฟย์เป็นคน
 
บอก
 
" เห็นเธอบอกว่าเธอเลี้ยงเจ้าตัวเล็กคนเดียวได้ฉันก็ไม่รู้
 
เหมือนกันนะ ว่าทำมัยเธอคิดแบบนี้ " โทโมะอธิบายให้ป๊อปปี้
 
 
เข้าใจ
 
-- ผ่านไปอีก1เดือน --
 
___________________________________ผ่านไป1เดือนจะเป็นอย่างไงติดตามด้วยนะ เดี๋ยวนี้คอมเม้นส์
 
หายไปไหนหมด กลับมาเร็วอย่างอลเรานะ จุ๊บๆรักทุกคน