รักนี้เหมือเส้นประ

คือ...คุณเฟย์ เอ่อ ท้องครับ " จบคำพูดของนายนั่นทุกคนก็

 

อึ๋งไปเลยแล้วไม่นานน้ำตาใสๆของยัยเฟย์ก็ไหลออกมา

 

" ฉันขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฮือ ฮือ " ยัยเฟย์เดินมาหาฉัน

 

กับยัยฟางแล้วเอามือของฉันกับยัยฟางไปจับแล้วพูด

 

" เอ่อ อืม แล้วแกจะทำไงต่ออ่ายัยเฟย์ " ยัยฟางเห็นว่าเพื่อน

 

ทำผิดผลาดครั้งใหญ่ก็เลยไม่ว่าเพื่อน

 

" คุณฟางถามเหมือนผมเลยนะครับ ผมขอตอบแทนละกันนะ

 

ครับ คุณเฟย์บอกว่าเธอจะไปอยู่ที่ฝรั่งเศษประมาณ 1 ปีแล้ว

 

เธอก็ขอร้องว่าอย่าบอกไอ้เขื่อนมันนะครับ " นายนั่นเดินมาที่

 

โต๊ะอาหารที่ฉันกับยัยฟางนั่งอยู่แล้วพูด

 

" อ้าวทำมัยล่ะยัยเฟย์ มันต้องรับผิดชอบแกกับลูกนะแกจะ

 

ยอมให้มันไปมีเมียใหม่หรอแกต้องเอาสิทธิของแกกลับมา ถ้า

 

แกไม่ทำฉันจะไม่ทำแค่ตายแต่จะไม่ให้ได้ผุดไม่ได้เกิดกันเลย

 

คอยดู " หลังจากที่ฉันพูดจบฉันก็ลุกขึ้นจะเดินออกไปทันทีแต่

 

ก็ไม่ทันมือไว้ของยัยเฟย์อยู่ดีที่จับฉัยไว้ก่อนที่ฉันจะออกจาก

 

บ้าน

 

" แกฉันขอร้องอย่าบอกเรื่องนี้กับนายเขื่อน แล้วเขาจะรู้เอง

 

เชื่อฉันนะยัยแก้ว " ยัยเฟย์บอกกับฉันทำให้ฉันไม่กล้าขัดใจ

 

ยัยเฟย์เลย

 

" เอ่อ เออๆๆๆ ฉันไม่บอกก็ได้นี้เห็นแก่ลูกในท้องของแกนะเนี้ย

 

 " ยัยเฟย์ก็ยิ้มออกมาหลังจากที่ได้ยินคำพูดของฉัน

 

" ว่าแต่ตอนนี้อยู่ไกล้อาหารทำมัยยัยเฟย์ไม่เห็นมีอาการอะไร

 

เลยอ่า " ยัยฟางพูดขณะที่ฉันและทุกคนเดินไปนั่งที่

 

" เออ จริงด้วยฉันไม่แพ้แล้ว " จากนั้นยัยเฟย์ก็ยิมหน้าบาน

 

เลยทีเดียว

 

" มันก็ไม่แน่หรอกนะครับ คุณเฟย์อาจจะไม่แพ้ แต่คนบางคน

 

อาจจะแพ้ก็ได้ " นายนั่นพูดกวนๆ

 

" เออ 'บางคน' ที่คุณโทโมะพูดคือใครหรอค่ะ " ยัยฟาง

 

ถามอย่างไม่เข้าใจใครจะไปเข้าใจฉันเองยังงงอยู่เลย

 

" นี้นายใครอ่า ที่นายว่าอ่า " ฉันก็พูดด้วยอีกคน

 

" เดี๋ยวพวกคุณก็จะรู้เองโรคนี้อ่าผมเจอมาเยอะแล้ว " นายนั่น

 

ก็พูดกวนประสาทฉันยัยเฟย์และยัยฟางอีกรอบ ฉันฟัง

 

แล้วอยากจะเอารองเท้ายัดปากสะจริงๆ

 

แล้วหลังจากนั้น พวกฉันกับนายนั่นก็กินข้าวแล้วนายนั่นก็

 

กลับบ้านไป

 

-ผ่านไปอาทิตย์หนึ่ง-

 

" แหวะ~แหวะ~หึก~แหวะ " เสียงนายเขื่อนที่กำลังจะอวก

 

แตกตาย

 

" นี้นายเป็นอะไรเนี้ย " นายป๊อปปี้ที่ดูแลน้องก็พูดขึ้นเพราะ

 

เห็นว่านายเจื่อนเป็นแบบนี้บ่อยแล้ว

 

" ฉันก็ไม่รู้อ่า ช่วงนี้คลี่นใส้บ่อย สงสัยตะเครียดเรื่องคุณเฟ

 

ย์เขาอ่า " นายเขื่อนบอกอาการของตัวเองให้นายป๊อปปี้ฟัง

 

" ให้ไอ้โทโมะมันดูหน่อยดักว่านะเป็นอะไรจะได้รักษาให้หาย

 

" อืม " นายเขื่อนตอบสั้น

 

ณ.ห้องนั่งเล่นของบ้าน

 

" ไอ้โมะแกมาดูอาการของไอ้เขื่อนมันหน่อยดิ แม้งอาการแบบ

 

นี้ถ้าเป็นผู้หญิงกูคิดว่าท้องไปแล้วนะเนี้ย " นายป๊อปปี้พูดขึ้น

 

มาลอยๆ

 

" แคก~แคก " คำพูดของป๊อปปี้ทำเอาโทโมะที่กำลังดื่มน้ำก็

 

สำลักออกมา

 

" อ้าว ไอ้โมะ สำลักเลยหรอว่ะ " ป๊อปปี้แซวโทโมะ

 

" เปล๊า "

 

" โหยเสียงสูงเชียว มาดูอาการมันดีกว่า " แล้วนายโทโมะก็

 

เดินไปทำท่าทางเหมือนดูอาการแต่ก็ดูไปงั้นๆเพราะรู้อยู่แล้วว่า

 

เขื่อนเป็นอะไร

 

" ก็แค่เครียดมากไปหน่อย " นายนั่นเลือกที่จะบิดบังเรื่องของ

 

ยัยเฟย์เอาไว้

 

" เออเดี๋ยวฉันไปนอนก่อนนะ " นายเขื่อนพูดจบก็เดินขึ้นห้อง

 

ไป

 

" เออ ไอ้ป๊อปปี้กูมีเรื่องจะคุยด้วยว่ะ " นายป๊อปปี้ไม่ได้พูด

 

อะไรได้แต่เดินไปที่โซฟาแล้วกฌนั่งลง

 

" มีอะไรก็ว่ามา " แล้วนายป๊อปปี้ก็พูดขึ้น

 

" เอ่อ มึงรับปากกูก่อนว่าจะไม่บอกไอ้เขื่อนมัน " นายนั่นเริ่ม

 

เข้าเรื่อง

 

" เออ กูไม่บอก " นายป๊อปปี้รับปาก

 

" คือวันนี้ฉันไปบ้านของสาวๆมา แล้วก็เห็นอาการของคุณเฟ

 

ย์ด้วย " นายนั่นพูดอย่างเอาจริงเอาจัง

 

" คุณเฟย์เป็นอะไรว่ะ " นายป๊อปปี้ถามเพราะเป็นห่วง

 

" คือคุณเฟย์ กับไอ้เขื่อน กำลังมีลูกด้วยกันอ่า " นายโทโมะ

 

พูดแล้วก็ยิ้มนิดๆ

 

" จริงอ๋อ !!!!! " นายป๊อปปี้ตกใจลืมตัวเลยพูดเสียงดังไป

 

หน่อย

 

" นี้มึงพูเบาๆไม่เป็นรึไงว่ะ " นายโทโมะเลยเอ็ดไปนิดนึง

 

" เป็น แต่แล้วทำมัยคุณเฟย์ถึงไม่ให้บอกไอ้เขื่อนว่ากำลังมีลูก

 

ด้วยกัน " ป๊อปปี้ยัง งงๆ กับคำพูดของโทโมะที่ยัยเฟย์เป็นคน

 

บอก

 

" เห็นเธอบอกว่าเธอเลี้ยงเจ้าตัวเล็กคนเดียวได้ฉันก็ไม่รู้

 

เหมือนกันนะ ว่าทำมัยเธอคิดแบบนี้ " โทโมะอธิบายให้ป๊อปปี้

 

 

เข้าใจ

 

-- ผ่านไปอีก1เดือน --

 

___________________________________
ผ่านไป1เดือนจะเป็นอย่างไงติดตามด้วยนะ เดี๋ยวนี้คอมเม้นส์

 

หายไปไหนหมด กลับมาเร็วอย่างอลเรานะ จุ๊บๆรักทุกคน