รักนี้เหมือเส้นประ

" เออๆๆๆ ฉันช่วยก็ได้ " แก้วพูดแล้วก็ท่องคถาพอท่องเสร็จ
 
แก้วเริ่มอ่อนแอหมดแรงทำให้คถาที่ทำไว้ก่อนหน้านี้ที่พรางตัว
 
โทโมะไว้คถาก็เริ่มเสื่อมลงไปเรื่อยๆจนเห็นโทโมะได้ชัดว่านั่งอยู่
 
ที่โซฟาแต่ก็ต้องตกใจอีกครั้งเมืาอแก้วมีเลือกออกที่ปากและ
 
จมูกจำนวนมากกว่าเขื่อน่อนหน้านี้มากเหลือเกินทำให้ทุกคน
 
ตกใจจนทำอะไรไม่ถูกแต่โทโมะยังพอมีสติก็เลยมารับแก้วไว้ทัน
 
" แก้ว คุณางครับแก้วเป็นอะไรครับ " พอโทโมะพูดกับฟางทำ
 
ให้ทุกคนหายจากอาการตกใจทันที
 
" ยัยแก้วใช้พลังมากเกินไปต้องพักฟื้น " ฟางพูดขึ้น
 
" พักฟื้นพักฟื้นอยางไงครับ " โทโมะทวนคำพูดของฟางแล้ว
 
ถามต่อ
 
" ก็ ห้ามกินข้าว ห้ามกินน้ำ แม้แต่้าลายก็ห้ามทานนะค่ะ นั่ง
 
สมาธิตลอดเวลาห้ามใครโดนตัวห้ามอยู่ในชุมชน ต้องอยู่บน
 
ภูเขาพักฟื้นจนกว่าจะหายดี ถ้าโชติดีก็ประมาณ2-3วันแต่ถ้า
 
โชติร้ายประมาณ6เดือนได้ค่ะ แล้วระหว่างที่แก้วพักฟื้นต้อง
 
ท่องคถาชีพชีวาแล้วฉันกับยัยเฟย์ท่องไม่เป็นไม่งั้นฉันสามารถ
 
ช่วยแก้วได้แก้วเป็นลูกศิษส์ ที่ดีและฉลาดมากพวกเราทั้งสอง
 
คนเอาสมองมารวมกันยังไม่เท่ากับสมองของแก้วคนเดียวเลย
 
" ฟางสาทยายการพักฟื้นของแก้วให้กับโทโมะฟัง
 
" แล้วห้ามกินข้าวแล้วแก้วจะกินอะไรล่ะ " โทโมะยังไม่หายค่อง
 
ใจ
 
" ก็ไม่ต้องกินอะไรไง " เฟย์พูดขึ้นมาบ้าง
 
" แต่เดี๋ยวเมื่อกี้อยู่ดีดีไอ้โมะมันก็โผล่มา " ป๊อปปี้ยังคงตกใจ
 
กับเรื่องราวอยู่
 
" ก็ยัยแก้วเนี้ยแหละที่ใช้คถาพรางตัวโทโมะไว้ไม่ให้ใครเห็นแก
 
ฉันกับยัยฟางเห็นเพราะมีจิตผูกติดกันตั้งแต่เด็ก " ฟางพูดขึ้น
 
" แล้วนายเขื่อนล่ะ นายเขื่อนนายเป็นไงบ้างนายฟื้นขึ้นมาสิ "
 
อยู่ๆเฟย์ก็ทรุดตัวลงข้างๆเตียงของเขื่อนแล้วก็ร้องไห้ออก
 
มาสร้างความแปลกใจให้กับโทโมะ ป๊อปปี้ ฟาง มาก
 
" เอ่อ คุณฟางครับเขื่อนมันจะรอดมั้ยครับ " ป๊อปปี้ะพูด
 
" เอ่อ ฉันไม่แน่ใจนะค่ะ แต่น่าจะรอดเพราะแก้วเป็นแบบนี้ก็
 
หมายความว่าแก้วใช้พลังเยอะ " ฟางตอบป๊อปปี้ไปแต่หน้า
 
ของฟางดูไม่ดีเท่าไร
 
" เอ่อคุณฟางเป็นอะไรรึเปล่าครับ "
 
" ก็แค่สงสารยัยแก้วกับยัยเฟย์ก็เท่านั้นค่ะ "
 
หลังจากนั้นมาได้ 1เดือน
 
เฟย์เฝ้าเขื่อนทุกวันแล้วเขื่อนก็รู้สึกตัวมาประมาณ1อาทิดได้
 
แล้วแต่หมอไม่ไว้ใจอาการของเขื่อนเลยยังไม่ให้ออกจากโรง
 
พยาบาลส่วนแก้วหมอทำเรื่องให้ออกจากโรงพยาบาลฟางเลย
 
พามาที่ภูเขาแล้วก็เป็นคนเฝ้าแก้วทุกวันวันๆป๊อปปี้ก็เอาข้าว
 
มาให้ฟางทานทุกวันเช่นกันและโทโมะก็มาดูแก้วอยู่บ่อยๆ
 
ด้านเฟย์ - เขื่อน
 
" เดียวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ โอ้ย!!! " พอเฟย์ลุก็เหมือน
 
ว่าโรงพยาบาลมันหมุนไปหมดทำให้จะล้มแต่ดีที่เขื่อนเอามือ
 
อีกข้างที่ไม่ได้ให้น้ำเกลือมารับไว้ทันก่อนที่เฟย์จะตกถึงพื้น
 
" อ้าวๆ เดินดีๆสิคุณ " เขื่อนเอ็ด
 
" อืม " เฟย์บอกก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องน้ำ ทั้งๆที่ไม่รู้เลย
 
ว่ามีคนมองเธอตามหลังไปทุกฝีเก้า
 
 กึก
 
" ผมว่าเดี๋ยวนี้คุณดูมีเนื้อมีหนังมากกว่าเมื่อก่อนนะ " พอ
 
เฟย์ออกมาจากห้องน้ำเขื่อนก็พูดขึ้นทันที
 
" จริงหรอ ฉันต้องอ้วนขึ้นแน่ๆเลยฉันว่าเดี๋ยวนี้ฉันไม่ค่อยได้
 
กินอะไรนะทำมั้ยถึงอ้วนขึ้นเนี้ย " เฟย์พูดมาทำเอาคนป่วย
 
อย่างเขื่อนขมวดคิ้ว
 
" คุณไม่ค่อยได้กินข้าวหรอ แล้วทำมัยไม่กินห้ะ เดี๋ยวก็ไม่
 
สบายหรอก ไม่รู้หรอว่าเป็นห่วงอ่า " ได้ทีเขื่อนก็เอ็ดเฟย์ แต่
 
ประโยคหลังพูดเบาจนหญิงสาวไม่ได้ยิน
 
" ก็มันไม่อร่อยอ่า ฉุนด้วยฉันไม่ค่อยกินข้าวกินแต่ผลไม้ "
 
" กินข้าวบ้างนะ " เขื่อนพูดทำเอาเฟย์สงสัย
 
" ทำมัยเป็นห่วงฉันหรอ " เฟย์พูดแซว
 
" เปล๊า " เขื่อนทำเสียงสูง
 
" แหมเสียงสูงเชียว " เฟย์ยังแซวเขื่อนไม่หยุด
 
" 5555/5555 " แล้วทั้งสองก็หัวเราะ
 
ด้านแก้ว - ฟาง
 
" แก้วแกเป็นไงบ้าง " ตอนนี้แก้วเริ่มดีขึ้นมามากแล้วพอที่จะ
 
กลับบ้านได้แล้ว
 
" ก็กลับบ้านได้แล้วอ่า " แก้วพูดขึ้นขณะที่ดื่มน้ำเย็น
 
" แล้ววันนี้แกจะกลับเลยไช่มั้ย " ฟางถามต่อ
 
" ไม่ฉันจะอยู่อีกสักพักแล้วค่อย กลับ "
 
" อืม "
 
" ฟางครับ แก้วเป็นอย่างไงบ้าง " เสียงปริสหนาเกิดขึ้นทำให้
 
ฟางและแก้วหันไปหาก็พบว่าเป็น
 
 
___________________________________
 
ตอนนี้บรรทัดจะห่างกันหน่อยนะพอดีโทรสับมีปัญหาก็เลยเป็นแบบนี้ขอโทษจริงๆนะถ้าทำให้อ่านลำบาก แต่ก็จะพยายามทำให้ดีที่สุดละกันนะ เม้นส์ให้เราด้วยนะ โหวด แล้วก็ติดตามด้วยนะ บาย