รักนี้เหมือเส้นประ

" เออๆๆๆ ฉันช่วยก็ได้ " แก้วพูดแล้วก็ท่องคถาพอท่องเสร็จ

 

แก้วเริ่มอ่อนแอหมดแรงทำให้คถาที่ทำไว้ก่อนหน้านี้ที่พรางตัว

 

โทโมะไว้คถาก็เริ่มเสื่อมลงไปเรื่อยๆจนเห็นโทโมะได้ชัดว่านั่งอยู่

 

ที่โซฟาแต่ก็ต้องตกใจอีกครั้งเมืาอแก้วมีเลือกออกที่ปากและ

 

จมูกจำนวนมากกว่าเขื่อน่อนหน้านี้มากเหลือเกินทำให้ทุกคน

 

ตกใจจนทำอะไรไม่ถูกแต่โทโมะยังพอมีสติก็เลยมารับแก้วไว้ทัน

 

" แก้ว คุณางครับแก้วเป็นอะไรครับ " พอโทโมะพูดกับฟางทำ

 

ให้ทุกคนหายจากอาการตกใจทันที

 

" ยัยแก้วใช้พลังมากเกินไปต้องพักฟื้น " ฟางพูดขึ้น

 

" พักฟื้นพักฟื้นอยางไงครับ " โทโมะทวนคำพูดของฟางแล้ว

 

ถามต่อ

 

" ก็ ห้ามกินข้าว ห้ามกินน้ำ แม้แต่้าลายก็ห้ามทานนะค่ะ นั่ง

 

สมาธิตลอดเวลาห้ามใครโดนตัวห้ามอยู่ในชุมชน ต้องอยู่บน

 

ภูเขาพักฟื้นจนกว่าจะหายดี ถ้าโชติดีก็ประมาณ2-3วันแต่ถ้า

 

โชติร้ายประมาณ6เดือนได้ค่ะ แล้วระหว่างที่แก้วพักฟื้นต้อง

 

ท่องคถาชีพชีวาแล้วฉันกับยัยเฟย์ท่องไม่เป็นไม่งั้นฉันสามารถ

 

ช่วยแก้วได้แก้วเป็นลูกศิษส์ ที่ดีและฉลาดมากพวกเราทั้งสอง

 

คนเอาสมองมารวมกันยังไม่เท่ากับสมองของแก้วคนเดียวเลย

 

" ฟางสาทยายการพักฟื้นของแก้วให้กับโทโมะฟัง

 

" แล้วห้ามกินข้าวแล้วแก้วจะกินอะไรล่ะ " โทโมะยังไม่หายค่อง

 

ใจ

 

" ก็ไม่ต้องกินอะไรไง " เฟย์พูดขึ้นมาบ้าง

 

" แต่เดี๋ยวเมื่อกี้อยู่ดีดีไอ้โมะมันก็โผล่มา " ป๊อปปี้ยังคงตกใจ

 

กับเรื่องราวอยู่

 

" ก็ยัยแก้วเนี้ยแหละที่ใช้คถาพรางตัวโทโมะไว้ไม่ให้ใครเห็นแก

 

ฉันกับยัยฟางเห็นเพราะมีจิตผูกติดกันตั้งแต่เด็ก " ฟางพูดขึ้น

 

" แล้วนายเขื่อนล่ะ นายเขื่อนนายเป็นไงบ้างนายฟื้นขึ้นมาสิ "

 

อยู่ๆเฟย์ก็ทรุดตัวลงข้างๆเตียงของเขื่อนแล้วก็ร้องไห้ออก

 

มาสร้างความแปลกใจให้กับโทโมะ ป๊อปปี้ ฟาง มาก

 

" เอ่อ คุณฟางครับเขื่อนมันจะรอดมั้ยครับ " ป๊อปปี้ะพูด

 

" เอ่อ ฉันไม่แน่ใจนะค่ะ แต่น่าจะรอดเพราะแก้วเป็นแบบนี้ก็

 

หมายความว่าแก้วใช้พลังเยอะ " ฟางตอบป๊อปปี้ไปแต่หน้า

 

ของฟางดูไม่ดีเท่าไร

 

" เอ่อคุณฟางเป็นอะไรรึเปล่าครับ "

 

" ก็แค่สงสารยัยแก้วกับยัยเฟย์ก็เท่านั้นค่ะ "

 

หลังจากนั้นมาได้ 1เดือน

 

เฟย์เฝ้าเขื่อนทุกวันแล้วเขื่อนก็รู้สึกตัวมาประมาณ1อาทิดได้

 

แล้วแต่หมอไม่ไว้ใจอาการของเขื่อนเลยยังไม่ให้ออกจากโรง

 

พยาบาลส่วนแก้วหมอทำเรื่องให้ออกจากโรงพยาบาลฟางเลย

 

พามาที่ภูเขาแล้วก็เป็นคนเฝ้าแก้วทุกวันวันๆป๊อปปี้ก็เอาข้าว

 

มาให้ฟางทานทุกวันเช่นกันและโทโมะก็มาดูแก้วอยู่บ่อยๆ

 

ด้านเฟย์ - เขื่อน

 

" เดียวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ โอ้ย!!! " พอเฟย์ลุก็เหมือน

 

ว่าโรงพยาบาลมันหมุนไปหมดทำให้จะล้มแต่ดีที่เขื่อนเอามือ

 

อีกข้างที่ไม่ได้ให้น้ำเกลือมารับไว้ทันก่อนที่เฟย์จะตกถึงพื้น

 

" อ้าวๆ เดินดีๆสิคุณ " เขื่อนเอ็ด

 

" อืม " เฟย์บอกก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องน้ำ ทั้งๆที่ไม่รู้เลย

 

ว่ามีคนมองเธอตามหลังไปทุกฝีเก้า

 

 กึก

 

" ผมว่าเดี๋ยวนี้คุณดูมีเนื้อมีหนังมากกว่าเมื่อก่อนนะ " พอ

 

เฟย์ออกมาจากห้องน้ำเขื่อนก็พูดขึ้นทันที

 

" จริงหรอ ฉันต้องอ้วนขึ้นแน่ๆเลยฉันว่าเดี๋ยวนี้ฉันไม่ค่อยได้

 

กินอะไรนะทำมั้ยถึงอ้วนขึ้นเนี้ย " เฟย์พูดมาทำเอาคนป่วย

 

อย่างเขื่อนขมวดคิ้ว

 

" คุณไม่ค่อยได้กินข้าวหรอ แล้วทำมัยไม่กินห้ะ เดี๋ยวก็ไม่

 

สบายหรอก ไม่รู้หรอว่าเป็นห่วงอ่า " ได้ทีเขื่อนก็เอ็ดเฟย์ แต่

 

ประโยคหลังพูดเบาจนหญิงสาวไม่ได้ยิน

 

" ก็มันไม่อร่อยอ่า ฉุนด้วยฉันไม่ค่อยกินข้าวกินแต่ผลไม้ "

 

" กินข้าวบ้างนะ " เขื่อนพูดทำเอาเฟย์สงสัย

 

" ทำมัยเป็นห่วงฉันหรอ " เฟย์พูดแซว

 

" เปล๊า " เขื่อนทำเสียงสูง

 

" แหมเสียงสูงเชียว " เฟย์ยังแซวเขื่อนไม่หยุด

 

" 5555/5555 " แล้วทั้งสองก็หัวเราะ

 

ด้านแก้ว - ฟาง

 

" แก้วแกเป็นไงบ้าง " ตอนนี้แก้วเริ่มดีขึ้นมามากแล้วพอที่จะ

 

กลับบ้านได้แล้ว

 

" ก็กลับบ้านได้แล้วอ่า " แก้วพูดขึ้นขณะที่ดื่มน้ำเย็น

 

" แล้ววันนี้แกจะกลับเลยไช่มั้ย " ฟางถามต่อ

 

" ไม่ฉันจะอยู่อีกสักพักแล้วค่อย กลับ "

 

" อืม "

 

" ฟางครับ แก้วเป็นอย่างไงบ้าง " เสียงปริสหนาเกิดขึ้นทำให้

 

ฟางและแก้วหันไปหาก็พบว่าเป็น

 

 

___________________________________

 

ตอนนี้บรรทัดจะห่างกันหน่อยนะพอดีโทรสับมีปัญหาก็เลยเป็นแบบนี้ขอโทษจริงๆนะถ้าทำให้อ่านลำบาก แต่ก็จะพยายามทำให้ดีที่สุดละกันนะ เม้นส์ให้เราด้วยนะ โหวด แล้วก็ติดตามด้วยนะ บาย