รักร้าย เจ้าสาวจำเป็น

"ม่ายยยยยจริง"เขื่อนโวยวายอยู่ในห้องพักหลังจากรู้เรื่องที่โทโมะบอกประกอบกับที่จินนี่พูดมันช่างเป็นคนละเรื่องเดียวกันได้อย่างสมบูรณ์

"เป็นไรวะได้ฟาร์มมาฟรีๆดีใจสิวะ"เคนตะพูดอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว

"ไอคุณเคนตะคร้าบบบ ฟาร์มกับชีวิตโสดมันไม่คุ้มกันหรอกเว้ย"เขื่อนทำท่าลิ้นจุกปากกับความคิดของพี่ชาย

"จะเป็นไรไปวะ ก็หาคนใหม่สิสาวๆในผับมีเพียบล้นสต็อก!!!"เคนตะไม่แยแสยังคงกวนเขื่อนต่อไป

"ไม่มีใครน่ารักเท่าเฟย์น้อยของฉันหรอก"

"เฮ้ย…แกรู้จักเค้าแค่ขี้เล็บอย่ามาทำเป็นสนิทกันมาห้าสิบปี"ป๊อปปี่กระดกกาแฟที่พึ่งชงเข้าปากรวดเดียว

"เอ้า ก็เฟย์เค้ามีใจให้เขื่อนน้อยอ่ะ"เขื่อนทำหน้าตาบ๊องแบ้วจนโทโมะหมั่นไส้ถึงกับเอานิ้วขึ้นมาดีดหน้าผากน้องที่ฝันหวานจนน้ำหลายหกเป็นแม่น้ำเจ้าพระยา (เว่อร์=_=)

"หยุดเลยนั่งพูดเล่นกันอยู่ได้"จองเบทุบโต๊ะข้างเตียงจนโทรศัพท์ป๊อปปี้แทบหล่น

"จองเบอย่าใส่อารมณ์เซ่ เดี๋ยว SIII ฉันสลายเรียกเก็บเงินเลย"

"หุบปากไปเพราะฉันมีวิธีดีๆที่จะทำให้เราได้สาวๆ"จองเบอธิบายแผนกับน้องๆที่เล่าไปก็คอยแต่จะขัดจนบางทีเขาก็รู้สึกอยากกระโดดกินหัวไปเลยมันจะได้เงียบซะที:(

1 ชั่วโมงผ่านมา

"เอาจริงเหรอพี่จองเบ"เคนตะถามพี่ชายพลางชำเลืองมองจดหมายที่อยู่ในมือป๊อปปี้

"เออดิวะ กลัวไร"โทโมะตอบแทนเพราะแผนของพี่ชายตัวดีคือเริ่มเขียนจดหมายไปหาสาวๆก่อนในนามของแม่พวกเธอ

"ไอ้เขื่อนไปใส่กล่องรับจดหมายหน้าบ้าน"จองเบออกคำสั่งขณะที่เขื่อนทำหน้าตกใจเพราะถ้าโดนจับได้เละชัวร์ๆ

"ทำไมต้องเค้าละ"ทุกคนมองเขื่อนพลางชี้ไปที่กล่องรับจดหมายจนเขื่อนต้องทำหน้าเซ็งก่อนจะย่องแกมหลบไปด้วย

กร๊อบ กร๊อบ

"เสียงอะไรอ่ะ"ขนมจีนที่ยืนอยู่ใกล้หน้าต่างที่สุดร้องเมื่อได้ยินเสียงเหยียบใบไม้

"โห่ง โห่ง"เขื่อนหน้าเสียรีบแกล้งเลียนเสียงเป็นหมา

"อุ๊ยหมา เอมอยากพาเจ้าด่างไปดูจังเลยคะ"

"จะไปดูทำไมเหรอจะ"จินนี่ถามงงๆ

"อ๋อ ก็เอมจะไปดูถ้ามันเป็นตัวเมียจะให้เจ้าด่างจับผสมพันธุ์"สี่หนุ่มที่ได้ยินเรื่องราวต้องกลั้นขำกันจนแทบสำลักขณะที่เขื่อนหน้าเสียจนแทบอยากจะหลบไปจากตรงนั้น

"ไม่ต้องหรอกเอมเดี๋ยวมันกัดเอาจะแย่เอา"ฟางบอกพลางขยี้ผมเอมอย่างหน้ารักทำเอาป๊อปปี้ที่แอบดูอยู่ชะงักชั่วขณะจนต้องสลัดความคิดทิ้งอย่างรวดเร็ว

"ใช้เดี๋ยวเผื่อหมามันติดโรคอะไรมาด้วยด่างมันจะแย่เอา"เฟย์เสริมอย่างสดใสขณะที่เขื่อนย่องกลับไปหาพี่ๆที่ยืนยิ้มกันอย่างสะใจ

"ไอเขื่อนแกเป็นอย่างอื่นก็ได้นะเว้ยที่หลังอ่ะ"เคนตะพูดยิ้มเหยาะเย้ยน้องชายตัวดี

"โห รู้งี้เลียนเสียงไก่ดีกว่า"เขื่อนโวยวายไปเรื่อย

"เห้ยอย่าเสียงเดี๋ยวยัยเด็กเอมมันก็ออกมาจับแกไปต้มทำซุปหรอก"โทโมะพูดติดตลก

"งั้นทีนี้ก็ถือว่าเสร็จไปขั้นนึงแล้ว"จองเบยิ้มพลางจับมือกับโทโมะอย่างรู้กันโดยไม่ได้สังเกตว่าป๊อปปี้เงียบไปนานทีเดียว

………

"พี่ๆขา มีจดหมายค่ะ"เอมร้องเสียงใสขณะถือจดหมายลายหมีน้อยมาให้ขนมจีน

"ใครส่งมาอ่ะพี่จีน"จินนี่บอกขนมจีนที่นั่งเหม่ออยู่

"จดหมายจาก…แม่!!!"ขนมจีนอุทานจนน้องๆพากันมากรูรอบๆ

"อ่านเลยพี่จีน แม่ส่งมาว่าอะไรบ้าง"แก้วคะยั้นคะยอ

"ในจดหมายเขียนว่า'ลูกๆที่รักแม่ขอโทษด้วยเรื่องที่ดินแม่โดนโกงแต่ไม่ต้องห่วงแม่กับพ่อสบายดีอยู่ที่จีนที่จะบอกคือปู่ลูกทำพินัยกรรมไว้ก่อนเสียว่าลูกๆมีสิทธิ์ในที่ดินครึ่งนึงลูกๆจะสามารถกู้ที่ดินคืนได้ถ้าแต่งงานกันครบทุกคน รักจากแม่ ปล.รีบแต่งงานกันนะลูกเดี๋ยวแม่จะกลับไป"

"หะ แต่งงาน"สาวๆต่างร้องหลังจากขนมจีนอ่านจดหมาย(ปลอม)จากแม่สุดที่เลิฟ

"จะบ้าตาย คุณปู่ตั้งพินัยกรรมแปลกๆไปได้"ฟางบ่นทั้งที่ยังตะลึงไม่หาย

"งั้นฉันต้องสละโสดแล้วเหรอY_Y"แก้วโอดครวญออกมา

"จินนี่ขอไปเก็บของต่อแล้วกันนะคะจะได้สงบสติอารมณ์บ้าง"