รักร้าย เจ้าสาวจำเป็น

  เช้าวันถัดมาหนุ่มๆก็ยังคงเพลียต่อการเดินทางของเมื่อวานจนขลุกอยู่แต่ในห้องพักเริ่มวางแผนกันต่อไป

"คุณเฟย์คะมีจดหมายคะ"เสียงหวานจากปากของเอมบอกเจ้านาย
"ขอบใจจะเอม"เอมยื่นจดหมายราชการให้เฟย์
"นี่เขาส่งจดหมายมาเมื่อไหร่อ่ะจ๊ะ"
"อ้อ ไม่รู้เหมือนกันคะพอดีมันตกอยู่หน้าฟาร์มเอมพึ่งเจอ"
"อ๋อ ขอบใจมากจะ"เอมเดินออกจากบ้านใหญ่แล้วออกไปเล่นกับเจ้าด่างหมาของเธอก่อนที่เฟย์จะเปิดจดหมายออกมาอ่าน
"เฮ้ย ซวยแล้ว"อีกสี่สาวได้ยินเสียงน้องเล็กก็รีบวิ่งมาที่ห้องรับแขก
"เป็นไร อะไรซวยย่ะ"ฟางกลอกตายืนเท้าสะเอว
"จดหมาย จดหมาย"
"เออ ก็รู้ว่าจดหมาย…มันเป็นอะไรหะ"แก้วถามบ้างขมวดคิ้วเป็นโบว์
"มันจะซวยมั๊ยละ ถ้าพวกเราจะโดนยึดรีสอร์ทกับฟาร์ม"
"เฮ้ย"สี่สาวเป็นฝ่ายตะโกนบ้าง
"ทำไมอ่ะ ใครจะมายึด"จินนี่ถามเขย่าตัวเฟย์
"แหม่ ก็คุณแม่สุดที่เลิฟดันสร้างเรื่องไว้"
"คุณแม่ทำอะไรไว้อีก"
"โหก็พี่ขนมจีน ในจดหมายเขาบอกว่าแม่เราติดหนี้ธนาคารก้อนโตเลยโดนยึดฟาร์มT_T"
"ว่าแล้วทะแม่งๆ ตั้งแต่แม่หนีไปจีนเพราะฝันถึงหมีแพนด้าแล้ว"ห้าสาวตกอยู่ในอาการช็อกกระทันหันและยังคงต้องการเวลาทำใจอยู่จึงใช้เวลาครึ่งวันไปกับการพยายามติดต่อธนาคารแต่สุดท้ายก็ต้องไปคุยที่ธนาคารเท่านั้นจึงวางแผนว่าจะออกรถตอนเย็นจึงขอเคลียร์เรื่องคนงานที่ต้องเลิกจ้างและลูกค้าที่พักอยู่รวมถึงห้าหนุ่มด้วย…
……………
Tomo part

~ตื้ด ตื้ด~
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นสร้างความรำคาญใจแก่ผมอย่างมากจนอดไม่ได้ที่จะหยิบมาดู
"ฮัลโหล"
(นี่แม่นะโมะนี่แกทำไรหะรับโทรศัพท์ช้าอย่างนี้เนี่ย)
"ขอโทษครับแม่ผมพึ่งเอ่อ…คุยโทรศัพท์กับลูกค้าเสร็จครับ"ผมแก้ตัวพัลวัน
(แล้วแกจะกลับมาไทยเมื่อไหร่ มีเรื่องจะให้ช่วย)
"ก็นานนะครับยุ่ง แล้วแม่มีอะไรให้ช่วยครับ"
(พอดีธนาคารเสนอขายฟาร์มกับรีสอร์ทที่เชียงใหม่เจ้าของเก่าเขาล้มละลายหนีไปจีนแล้วพ่อแกเลยรับซื้อไว้อยากให้แกกับไอพวกนั้นขึ้นไปดู)
"โห่ แม่ครับแม่จะเอาฟาร์มกับรีสอร์ทมาทำไรครับยุ่งยาก"
(มาทำเงินสิยะไอพวกคุณชายวันๆเอาแต่ผลาญเงินเล่นได้เวลาเอาเงินเข้าบ้าง)
"ว่าแต่ฟาร์มอะไรครับแม่"ผมถามเผื่อจะได้แวะเข้าไปดูผ่านๆก็อยู่เชียงใหม่แล้วนี่แล้วอีกอย่างเถียงไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา
(ฟาร์ม…ห้าอรุโณทัยหลังเขา)
เออทำไมชื่อมันคุ้นหูจังละเหมือนเคยไปเลยผมว่านะอาจจะเคยขับรถผ่านก็ได้นะ:)
"ครับเดี๋ยวลองดูก่อน"
(อืมตอนนี้ไออาจมันขับรถไปดูลาดดูเลาล่วงหน้า)
แม่ผมหมายถึงคนขับรถของบ้านที่ชื่ออาจมันอายุน้อยกว่าไอเขื่อนแค่ปีเดียว
"ครับงั้นแค่นี้นะครับลูกค้าโทรมา"ผมวางสายแล้วซุกหน้าลงไปในหมอนต่อคนมันง่วงนี่นา
……………
"แล้วเอาไงต่อละ"ฟางเกาะแขนขนมจีนแน่น
"พี่ก็ไม่รู้ทำไมถึงทำงี้เนี่ยแม่นะ บอกกันสักคำก็ไม่"
"โทร โทรหาแม่เลย"แก้วบอกแล้ววิ่งไปที่โทรศัพท์บ้านก่อนกดเบอร์แล้วยื่นให้ขนมจีน
(เลขหมายของท่านถูกระงับ เนื่องจาก ไม่ได้ชำระค่าบริการ…ตู้ด ตู้ด)
"โทรไม่ได้โดนตัดสัญญาณ"
"โห อย่างนี้ใช่มั๊ยที่เขาเรียกว่าถังแตก"จินนี่ฟูมฟายหนัก
"อย่าพึ่งเรายังเหลือบ้าน ดีเท่าไหร่ที่ธนาคารไม่ยึดบ้านใหญ่ไป"เฟย์ปลอบใจแม้จะไม่แน่ใจกับที่ตัวเองพูดออกไปเท่าไหร่
"แล้วคนงานละ"
"เราก็คงต้องเลิกจ้างอ่ะ"ขนมจีนกุมขมับนั่งอยู่บนโซฟากลางบ้าน
"งั้นฉันไปคุยกับคนงานให้"แก้วถอนหายใจก่อนจะเดินออกไปอย่างปลงๆ
"เดี๋ยวฉันไปบอกลูกค้าที่รีสอร์ทให้นะ"จินนี่เดินตามแก้วไปด้วยสีหน้าพาหม่น
1ชั่วโมงต่อมา
"พวกเราจัดการปัญหาเรื่องคนงานกับลูกค้าเรียบร้อยแล้ว"แก้วบอกขนมจีนอย่างเซ็งๆเพราะเห็นว่าคนงานหลายคนผูกพันกับที่นี่มากพอรู้ข่าวก็มีอาการไม่ต่างจากพวกเธอ
"งั้นก็คงเหลือแค่จะเอาเงินจากไหนมาประทังชีวิต"ฟางเปิดดูบัญชีเงินที่ตอนนี้ลดฮวบไปอย่างไม่ทันตั้งตัวถือเป็นวิถีชีวิตที่เรียกว่ารันทดสุดๆ
~ก๊อก ก๊อก~
"เข้ามาได้คะ"จินนี่พูดเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู
"เอมมีเรื่องจะคุยกับพวกคุณคะ"เอมเดินเข้ามาในห้อง
"มีอะไรจ๊ะเอม"ขนมจีนลูบหัวเอมด้วยความรัก
"เอมไม่รู้จะเอาไงต่อคะขอเอมอยู่กับพวกคุณได้มั๊ยคะ"
"อ้าว…เอมต้องกลับบ้านไปหาพ่อแม่สิ"ฟางบอกยิ้มหวานให้
"เอมไม่มีพ่อแม่หรอกคะ"ห้าสาวตกใจงงกับเรื่องทั้งหมด
"เอมมีแต่พ่อเลี้ยงเขาทำร้ายเอมทุกวัน เอมเลยหนีมาจากบ้านจนได้มาทำงานให้พวกคุณมีน้ำอาบ
ข้าวกิน…ให้เอมอยู่ด้วยเถอะค่ะเอมจะช่วยทำงานในบ้านทุกอย่างเลยคะ"เอมอ้อนวอน
"เอ่อ…งั้นเอมอยู่ที่นี่ไปก่อนจนกว่าจะหางานใหม่ได้แล้วกันนะ"แก้วตอบมองเอมอย่างสงสาร
"ขอบคุณมากๆเลยคะ"เอมยิ้มกว้างเที่ยวกอดห้าสาวแน่นทุกคน
"เดี๋ยวเย็นนี้ค่อยคุยกันอีกทีตอนนี้พวกพี่ขอไปธนาคารก่อนจะ"ฟางยิ้มแล้วลูบหัวเอมอย่างปลงๆกับชีวิต