รักร้าย เจ้าสาวจำเป็น

    แสงอาทิตย์จ้าส่องสว่างเข้ามาผ่านหน้าต่างไม้ของบ้านหลังเล็กกลางทุ่งนาแทบชานเมืองปลุกร่างเล็กให้ลืมตามารับอรุณ

"อะไรเนี่ยพวกนี้"เจ้าของร่างบางขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อเห็นพี่น้องอีกสี่คนที่นอนหลับเอาแขนขามาทับหล่อน

"โวยวายอะไรแต่เช้าเนี่ย…ยัยแก้ว"เสียงพี่คนโตสุดแซบอย่างขนมจีนงัวเงียตอบเพราะนี่พึ่งจะแปดโมงเช้า

"คนจะหลับจะนอน"อีกเสียงของน้องคนรอง จินนี่เธอเอาหมอนข้างโยนใส่พี่สาวแก้วที่ได้แต่ยืนเท้าสะเอวมองอย่างระอา

"ตื่นสิ เสียงไก่มันดังลั่นถึงดาวอังคารแล้ว"ด้วยความเป็นคนรับผิดชอบแก้วจึงต้องเริ่มดึงขาเหล่าพี่น้องลงมาทีละคนซึ่งได้ผลเกินคาด

"พึ่งจะไม่กี่โมงเองรีบปลุกทำไมเนี่ยพี่แก้ว"น้องสุดท้องอย่างเฟย์ออกปากทำตาค้อนใส่พี่สาว

"อะไรกันยะแปดโมงแล้วย่ะยัยพวกขี้เซา"

"ห๊ะ…แปดโมง"สี่สาวดรุณีแห่งฟาร์มกมลทิพย์ตะโกนลั่นจนนกบนหลังคาพากันบินหนี กับพึบพับ

"อ้าว…แต่ทำไมแม่ไม่ปลุก"น้องคนรองอย่างฟางเริ่มตีโพยตีพายกับเขาบ้าง

"ลองหาทั่วฟาร์มรึยังแก้ว"ขนมจีนถามน้องสาว

"ลุงแช่มคนสวนบอกว่าพ่อกับแม่ออกไปตั้งแต่ห้าทุ่มยังไม่กลับมาเลย"แก้วเป็นกังวล

"แล้วลองโทรหาแม่รึยังพี่แก้ว"จินนี่แนะนำ

"เออ…ลืมนึก"แก้วน่าเสียยิ้มแห้งๆวิ่งไปกดเบอร์แม่

(ฮัลโหล ใครคะ)

"แม่นี่แก้วนะ แม่ไปไหนค่ะ ทำไมไม่บอกหนู"

(แม่ไม่เป็นอะไรจ้าาา)

"แล้วแม่อยู่ไหนคะ"

(อยู่ประเทศจีนจะลูกรัก)

"หะ แม่ล้อเล่นใช่มั๊ยคะ"

(เปล่าจะแม่อยู่ประเทศจีน)

"แล้วแม่ไปจีนทำไมคะ"

(พอดีแม่ฝันถึงหมีแพนด้าตื่นขึ้นมาห้าทุ่มพอดีเลยชวนพ่อไปเที่ยวจีนจะหนาวมากๆเลยนะ)

"แล้วแม่ไม่บอกหนูละคะ อย่างน้อยก็น่าจะรออีกซักสองสามวันก่อนแล้วค่อย…"

(โอ๊ะ…ลูกรักแม่สบายดีไม่ต้องเป็นห่วงยังไงฝากดูแลฟาร์มแทนสองเดือนนะจ้าาา)

"ตะ…แต่คุณแม่-"

~ตู๊ด ตู๊ด~

"อะไรนะ"สี่สาวอุทานพร้อมกันหลังจากฟังแก้วเล่าเรื่อง

"คุณแม่นะแทนที่จะบอกกันก่อน"ฟางพูดขึ้นมาอย่างหงุดหงิด 

"เอาน่าไหนๆแล้วไปบอกทุกคนก่อนดีกว่า"ความเป็นพี่ใหญ่ทำให้ขนมจีนวางแผนเริ่มงานตั้งแต่ตอนนั้นเลย

...........

"อะไรนะฮะคุณแม่"เสียงตะโกนของชายหนุ่มห้าคนทำเอาบ้านหลังมหึมาแทบทลาย

"ทำงี้ไม่ได้นะครับแม่ ผมยังไม่อยากแต่งงาน"น้องเล็กของบ้านอย่างเขื่อนเริ่มโวยวายเมื่อถูกจับคลุมถุงชนกับลูกคุณหนูห้าคนจอมเอาแต่ใจ

"ต้องแต่ง นี่ห้ามเถียงเด็ดขาด"คุณหญิงกัศมลออกคำสั่งอันเฉียบขาดกับลูกชายทั้งห้าคน

"ใครก็ไม่เคยรู้จักจะให้แต่งเฉยๆไม่ได้นะครับ"จองเบพี่คนโตพูดขึ้นมา

"ไม่รู้จักก็ต้องแต่งถ้ายังเป็นลูกฉันอยู่"คุณหญิงแข็งข้อถึงกับจะตัดแม่ลูก

"เราไม่รู้นิสัยใจคอของเขาเลยนะครับ"พี่คนรองอย่างโทโมะหาข้ออ้างเพราะเขาคิดว่าผู้หญิงก็น่าเบื่อเหมือนกันทุกคน

"พวกเธอเป็นลูกคุณหนูสั่งสอนมาดี"

"มีทางเลือกอื่นมั๊ยม๊า ผมยอมทุกอย่างยกเว้นแต่งงานกับพวกลูกคุณหนู"เคนตะอ้อนลูกคนกลางอ้อนวอนสุดชีวิต

"ที่ฉันให้พวกแกแต่งงานเพราะไม่อยากให้ทำตัวหน้าหม้อไปวันๆเท่านั้น"

"โห่แม่ผมยังไม่อยากแต่งงานอยากทำงาน"น้องคนรองอย่างป๊อปปี่อ้างงานขึ้นมา

"หึให้มันได้อย่างงี้สิ…แต่ยังไงก็ต้องแต่ง"

"แม่ครับผมยอมทุกอย่างยกเว้นแต่งงาน"จองเบพูดบ้างนวดเท้าคุณหญิงอย่างเอาใจ

"พูดเองนะ"

"ครับ"ห้าหนุ่มประสานเสียงกันอย่างพร้อมเพรียง

"แม่จะยอมถ้าพวกแกหาคนมาแต่งงานได้ภายในระยะเวลาสองเดือน"คุณหญิงเด็ดขาดขณะที่ลูกชายทั้งห้านั่งมองตากันเพราะยังไงก็ต้องแต่งงานอยู่ดีแต่มันคงดีกว่าโดนจับคลุมถุงชนแน่…