By Love ตามหารักที่หายไป ภาค 2

                                 ร้านขายเนื้อย่าง
 
 "เนื้อย่าง เนื้อย่าง เนื้อย่างงงงง!!!" จู่ๆ เขื่อนก็ตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง ดูท่าทางเขาจะดีใจเป็นอย่างมาก
 
 "หยุดโวยวายซะทีเถอะไอ้เขื่อน รำคาญวะ" เมื่อได้ยินเสียงดังโวยวายของเพื่อน ทำเอาเคนตะที่นั่งย่างเนื้ออยู่นั้น ถึงกับออกปากด่าทันที 
 
 "เฮ่ย! พูดแบบนี้ มันหาเรื่องกันนี่หว่า" เขื่อนเอ่ยขึ้นอย่างโมโห 
 
 "ก็เออสิวะ แกดูโต๊ะข้างๆดิ เขาแหกปากกัน ซะที่ไหนล่ะ?" เคนตะบอกกับเขื่อน ก่อนจะชี้ไปรอบๆโต๊ะ 
 
 "พวกนายนั่นแหละที่ต้องหุบปาก เสียงนายสองคนน่ะ ดังกว่าลำโพงแปดตัวซะอีก รู้ไหม" เฟย์ที่ทนไม่ได้ เธอจึงตะครอกใส่หนุ่มทั้งสองอย่างโมโห 
 
 "เอาน่ายัยเฟย์ ใจเย็นๆหน่อย" ฟางรีบห้ามน้องสาว ก่อนที่เรื่องมันจะบานปลาย 
 
 "ฉันเย็นไม่ไหวแล้วพี่ฟาง ก็ดูดิ พาไอ้สองตัวไปที่ไหน ที่นั่นมีเรื่องทุกที" เฟย์บอกพี่สาว ก่อนจะหันไปว่าหนุ่มทั้งสองอย่างหัวเสีย 
 
 "พวกนี้เนี่ย จริงๆเล้ย" จองเบบ่นอย่างเซงๆ 
 
 "ไ้อ้โทโมะ นั่นมันยังไม่สุกเลยนะโว้ย กินเข้าไปได้ยังไงวะ?" ทันทีที่เห็นโทโมะคีบเนื้อที่ยังไม่สุกดีเข้าปากไปนั้น ทำเอาป๊อปปี้แปลกใจเป็นอย่างมาก 
 
 "นายจะไปรู้อะไรไอ้ป๊อปปี้ ที่นิวยอร์กน่ะ เข้ากินทั้งที่เป็นๆแบบนี้แหละ" โทโมะบอกกับป๊อปปี้
 
 "เฮ่ย! จริงเหรอวะ" ป๊อปปี้แปลกใจสุดๆ 
 
 "เอ้า ก็จริงสิวะ" โทโมะทำท่าทางมั่นใจสุดๆ 
 
 "หยี๋ ขยะแขยงว่ะ ไปกินไกลๆไป" แก้วที่ทนดูการเปิบพิศดารของโทโมะไม่ไหว เธอจึงพูดขึ้นเป็นเชิงรังเกียจ แถมยังทำท่าทางเหมือนจะอ้วกอีกตั้งหาก สร้างความไม่พอใจแก่โทโมะมากๆ 
 
 "เฮ่ย! จะมากไปแล้วนะยัยกุ้งแห้ง เดี๋ยวปัดเอาเนื้อดิบยัดใส่ปากซะนี่" ดูโทโมะจะโมโหเป็นอย่างมาก 
 
 "ก็มาสิวะ ยึ้ย!" แก้วมองหน้าโทโมะอย่างเอาเรื่อง 
 
 "จะเอาเหรอ?" โทโมะก็ไม่ยอมเช่นกัน
 
 "พอแล้วน่ะ นี่เรามาปาร์ตี้นะ ไม่ได้มากัดกัน" ฟางรีบห้าม
 
 "ก็ได้ ฝากไว้ก่อนเถอะ เอ๊ะ!? ว่าแต่พี่เถอะ เห็นนั่งอยู่ตั้งนานทำไมไม่กินเนื้อล่ะห่ะ มันสุกแล้วไม่ใช่เหรอ?" แก้วที่สงบศึกกับโทโมะชั่วคราว จากนั้น เธอก็หันไปถามจองเบทันที 
 
 "คือว่า ฉันไม่ชอบกินเนื้อย่างอ่ะ" จองเบเกาหัวแก้เขิน 
 
 "ว่าไงนะ?" ทุกคนพูดพร้อมกัน 
 
 "เป็นคนคิดเรื่องปาร์ตี้เนื้อย่างแท้ๆ แต่ตัวเองกับไม่กินซะงั้น" ป๊อปปี้เอ่ยขึ้นอย่างสงสัย 
 
 "เอาน่า" จองเบรีบปัดประเด็นนั่นออกไป ก่อนจะลงมือย่างเนื้อต่อ
 
 "เฮ่ย! ไอ้เขื่อน เอาเนื้อไปจิ้มเกลือแบบนั้น มันจะอร่อยเหรอวะ?" ทันทีที่เห็นเขื่อนเอาเนื้อย่างมาจิ้มเกลือแทนที่จะเป็นน้ำจิ้มนั้น ทำเอาเคนตะแปลกใจกับวิธีการกินแบบนั้นเป็นอย่างมาก
 
 "มันก็ต้องอร่อยอยู่แล้วล่ะ ใครจะไปกินกับน้ำจิ้มเห่ยๆแบบนั้นได้ล่ะ" เขื่อนชี้ไปที่จานของเคนตะ ก่อนจะบอกกับเขาเป็นเชิงดูถูก
 
 "ไอ้-เขื่อน นี่แกจะชวนทะเลาะไปถึงไหนห่ะ?" เคนตะเริ่มหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด 
 
 "ถ้าแกไม่วิจารณ์เรื่องของฉันล่ะก็ มันก็ไม่เป็นแบบนี้หรอก" เขื่อนตอบเสียงเรียบ
 
 "หน๋อยยย! นี่แสดงว่าฉันผิดสินะไอ้เขื่อน" เคนตะชักจะหงุดหงิดมากกว่าเดิม 
 
 "ถ้าคิดแบบนั้น ก็ตามใจล่ะกัน" เขื่อนพูดเสียงเรียบ และทำท่าทางเหมือนไม่สนใจ 
 
 "ไอ้เขื่อน แก-ตายยย! " ว่าแล้วเคนตะก็เข้าจู่โจมเขื่อนทันที 
 
 "เฮ่ย! ปล่อยยะโว้ย เฮ่ย" เขื่อนพยายามต่อต้าน 
 
 "เอาอีกแล้ว เจ้าพวกนั้น" ป๊อปปี้บ่นขึ้นอย่างเซงๆ 
 
 "นี่พวกนาย เลิกบ้ากันซะทีเถอะ" ดูเหมือนเฟย์ชักจะทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน 
 
 "โทโมะ เอาดิ" จองเบคีมเนื้อย่างที่กำลังสุกเต็มทีให้โทโมะ 
 
 "อืม ขอบใจ" โทโมะพูดเสียงเรียบ 
 
 "แหม๋ๆ ทีน้องตัวเองไม่เห็นเอาใจแบบนี้เลยน้า" แก้วพูดเป็นเชิงประชด 
 
 "ก็เธอมันหน้าเอาใจซะที่ไหนล่ะ" โทโมะบอกกับแก้ว ทำเอาเธอชักจะโมโห
 
 "ว่าไงนะ แล้วนาย ดีตายล่ะ" แก้วบ่นใส่อย่างหงุดหงิด
 
 "ก็ดีกว่าเธอก็แล้วกันน่า" โทโมะพูดขึ้นอย่างไม่สนใจ
 
 "เอาน่า เอา่น่า เอานี่" จองเบคีมเนื้อย่างให้แก้วบ้าง
 
 "ขอบคุณค่ะ เฮ่ย!ไงๆ ฮ่าๆๆๆ " แก้วหัวเราะอย่างชอบใจ ก่อนจะทำท่าทางเยาะเย้ยใส่
 
 "เชอะ ยัยกุ้งแห้ง" โทโมะสะบัดหน้าหนี
 
 "นี่พี่ ทำไมเนื้อของฉันมันน้อยกว่าหมอนั่นล่ะ?" แก้วชักจะโมโห เพราะเนื้อที่พี่ชายฝาแฝดคีบให้ มันน้อยกว่าของโทโมะหลายเท่า
 
 "จะเรื่องมากไปทำไมเนี่ย กินๆเข้าไปเถอะน่า" จองเบบอกน้องสาว
 
 "ไม่เอาอ่ะ ถ้าฉันไม่ได้ชิ้นใหญ่กว่าหมอนั่นล่ะก็ คืนนี้ พี่ไม่ต้องมานอนที่ห้องเลยนะ" แก้วบอกกล่าวอย่างหัวเสียสุดๆ
 
 "อ้าว? ไหงเป็นงั้นล่ะ" จองเบเกาหัวตัวเองอย่างหงุนงง
 
 "ฮ่าๆๆๆ แบบนี้เขาเรียกว่า หัวเราะทีหลังดังกว่า จริงไหมวะ ไอ้ป๊อปปี้" คราวนี้เป็นฝ่ายโทโมะหัวเราะเยาะบ้าง ทำเอาหญิงสาวหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม
 
 "ไอ้หมอนี่ ตายซะเถอะ" ว่าแล้วแก้วก็เปิดศึกกับโทโมะอีกครั้ง
 
 "เอาไงดีเนี่ย?" ฟางมองพวกเขาอย่างสงสัย
 
 "อย่าไปสนใจเลย กินดีกว่าเรา" จองเบบอกกับฟางและป๊อปปี้ ก่อนจะคีมเนื้อย่างเข้าปากตัวเองอย่างไม่รู้ตัว
 
 "เฮ่ยไอ้จองเบ นายกินเนื้อด้วยเหรอวะ?" ป๊อปปี้ชี้ไปที่ปากของเพื่อน
 
 "จริงด้วย แหวะ!!!" จองเบที่นึกออก เขาก็อ้วกออกมาทันที ก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำโดยเร็ว
 
 "คิดว่ากลุ่มเราจะไม่มีคนเพี่ยนซะอีก" ป๊อปปี้ยิ้มออกมาอย่างดีใจ
 
 
      จบไปแล้วคร้าบกับตอนที่สอง ตอนหน้ามาดูกันว่า กลุ่มเพื่อนที่เพิ่งจะเจอหน้ากันนั้น พวกเขาจะพบเจออะไรบ้าง ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคร้าบบบบ