รักต้องห้ามที่ต้องหนี

15.56น
วันนี้เค้าตื่นก่อนเธอ เป็นเพราะการที่มีถึง5รอบ เพราะครั้งเดียวคงไม่ท้องหรอก!
เค้าคว้าผ้าขนหนูแล้วเดินไปจัดการอาบน้ำ
"โอ้ยเจ็บขาอ่ะ!"เธอยืนกุมขาทั้งสองข้าง แล้วค่อยๆเดินไปห้องน้ำอีกห้องนึง
กวินเดินออกมาพอดี เค้ารีบแต่งตัวทันที
"หวัดดีอาบน้ำไม่รอกันเลยนะ"เธอเดินเข้ามาพอดี พร้อมกับผมเปียกสุดๆ!
"ขอโทษครับที่ไม่รอ พอดีว่าผมเหนื่อยเพราะจัดหนักให้คุณมากไปหน่อย!แล้วนี้อยากจัดหนักอีกรึไงแต่งตัวยั่วกันชัดๆ"เค้าหยักคิ้วใส่เธอพร้อมติดกระดุมเสื้อ
"ยั่วก็ยั่วไปดิ!"เธอเดินออกไป เค้าเดินตามไปติดๆ
"เฮ้ย!อะไรอุ้มฉันทำไม!"เธอตีหลังเค้า
"เฮ้ย!หยุดตีได้แล้ว!เขียนจดหมายไปหาพ่อเธอด้วยนะ!"กวินพูดพร้อมปล่อยเธอลงกับโซฟาเบาๆ
"เออๆแต่ว่านายต้องพาฉันไปที่ร้านน้าของนายด้วยเพราะเราจะต้องแต่งงานภายใน3เดือน!"เธอพูดกำชับเค้า
"3เดือนอืมก็โอเค งั้นรออยู่บ้านนะว่าจะออกไปซื้อของเดี๋ยวมา"เขาบอก
"อืม"เค้าจูบหน้าผากเธอแล้วเดินออกไป
"เฮ้อจะทำอะไรดีน่า...."เธอนั่งดูทีวีต่อ
ก็อกๆๆ
"ใครค่ะ?"เธอเดินไปเปิดประตู
"!!!!พิช!!!"พิชชี่ผลักประตูเข้ามา แล้วล็อกทันที
"นายจะทำอะไรอ่ะ!"เธอพูดเมื่อพิชมองหน้าเธอเหมือนตอนที่เธอไม่ยอมให้เค้ามีอะไรด้วย เธอจึงกลัวมาก!
"ไปจดทะเบียนกับกวินมาใช่มั้ย!"พิชบีบแขนฉัน
"โอ้ย!ปล่อยนะฉันเจ็บ!"เธอพยายามแกะมือเค้า
"บอกมา!"พิขบีบแขนแรงขึ้น
"ใช่! ฉัน ชัชชญา ดูวาล เดี๋ยวนะใครบอกนาย!"เธอถามพิชชี่
"ไมีจำเป็นที่จะต้องบอกเธอ!เปลี่ยนนามสกุลด้วยหรอฮะ!นี่เธอง่ายเนอะ!ทีมันให้แต่กับฉันไม่ให้!"เค้าพูดแล้วก้มลงมาซุกไซร้คอเธอ
"ไอบ้า!ไอเลว!"เธอทุบตีหลังเค้า
"หยุดนะ!ถ้าเธอให้มันเธอก็ต้องให้ฉัน!"เค้าผลักเธอลงกับโซฟาแล้วล้มตัวทับเธอเค้าปลดเข็มขัดออก
"นายเห็นใจฉันเถอะนะ ฉันขอร้อง"เธอร้องไห้
"ไม่จำเป็น!"เค้าก้มลงมาซุกไซร้คอเธอ
"ถ้านายไม่เห็นใจฉัน ก็เห็นใจเด็กในท้องฉันเถอะ!"เธอพูด
"โธ่เว้ย!"เค้าลุกขึ้นออกมานั่งกุมหัว
"ทำไมเธอถึงยอมมีลูกกับฉัน!แล้วไม่ยอมแต่งงาน"เค้าพูดพร้อมน้ำตาคลอ
"พิช!ฉันมีลูกกับนายแล้วนะ!แต่นายทิ้งฉันไปเอง"เธอพูด
"........"เค้าหันมา
"ใช่ กวินก็รู้เรื่องนี้!แต่....."เธอไม่กล้าบอกเค้า
"แต่อะไร!"เค้าเค้ามาใกล้
"แต่......ฉันให้แทงกิ้วพาลูกไปอยู่ฮอลแลนด์ด้วย!ฮือๆๆๆ"เธอร้องไห้
"ไม่เป็นไรนะ แต่ยังไงก็ดูแลตัวเองดีๆล่ะกัน ฉันไปล่ะนะ"เค้าวิ่งออกไปทันที
"ป๊อปปี้ ไอพิชทำไรเธอรึเปล่า?"กวินวิ่งมากอด
"ไม่เป็นไร ฮึก ไม่เป็นไรเลย!"เธอซบอกกวิน
ด้านพิชชี่
"เธอเคยมีลูกกับฉัน แต่เธอไม่พาลูกมาหา ทุกอย่างมันเป็นเพราะฉัน!"พิชชี่นึกแล้วร้องไห้
"พิขค่ะ มาทำอะไรที่นี่ค่ะ?มาหาแบมหรอ แหมหายไปตั้งนานเลยนะ"แบมเดินมากอดพิช
"อย่ายุ่งกับฉันได้มั้ย!ปล่อย!"พิชผลักแบมออก
"พิชค่ะ!คุณมาหานังป๊อปปี้ใช่มั้ย!"แบมพูด
"ใช่น่ะสิ!"พิชพูดอย่างเย็นชา
"ไม่จริง!แบมอุตส่าแย่งคุณมาจากมัน!แล้วแบมก็ทำให้ลูกมันเกือบตายด้วย!"คำพูดของแบมทำเอากับพิชอึ้ง
"เธอว่าไงนะ!เธอทำให้ลูกเกือบฉันตาย!สารเลว!"เพี๊ยะ!เสียงตบ พิชชี่ตบแบมให้ล้มลงกับพื้น
"อย่ามายุ่งกับฉันอีก!"พิชชี่เดินไปที่ห้องของเค้าทันที
ด้านกวิน
"อย่าร้องนะ อย่าร้อง"กวินลูบหัวเธอ
"ฉันกลัว!ฮึก กวินฉันกลัว!ถัาฉันท้องขึ้นมา นายจะทิ้งฉันไป!ฮือๆๆๆ"เธอร้องไห้หนักขึ้น
"อย่าร้องนะ ไม่มีวันนั้น มันจะไม่มีวันนั้นเด็ดขาด"กวินจูบหน้าผากเธอ
"แล้วนายจะไม่ทิ้งฉันไปใช่มั้ย?"เธอถามเค้าอีกครั้ง
"มันจะไม่มีวัน ไม่มีวันที่ฉันจะทิ้งเธอเด็ดขาดนอนซะนะ"เค้าลูบหัวเธอให้นอน
"ขอบใจนะที่ไม่ทิ้งฉัน"เธอพูดแล้วค่อยๆหลับตาลงส่วนเค้าก็กอดเธอ
อดีตของป๊อปปี้
"2ขีด ท้องแน่เลย ต้องไปบอกพิชแล้ว!"เธอยิ้มแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ
"ครับ ผมก็รักคุณนะ บายครับ......ป๊อปปี้!"เค้ารีบเก็บโทรศัพท์ทันที
"นายคุยกับใคร!"เธอถาม
"เอ่อ......คือ....."เค้ายืนอึ้ง
"คุยกับนังแบมใช่มั้ย!"เธอเดินเข้ามาหาเค้า
"ใช่!"เค้าตอบ
"ไอเลว!"เธอเขวี้ยงที่ตรวจใส่พิชชี่ พิชชี่จึงหยิบมาดู
"2ขีดหมายความว่า...."พิชชี่กำลังจะพูด
"ใช่ ฉันท้อง แต่ไม่ต้องห่วงนะฉันจะเอาลูกออกให้!"เธอกำลังจะเดินไปเก็บเสื้อเพื่อย้ายออกแต่พิชจับแขนเธอไว้
"จะไปอยู่กับไอกวินหรอฮะ!"เค้าบีบแขนเธอ
"ใช่แล้วจะทำไมล่ะ!แต่ก็ยังดีกว่าอยู่กับคนไม่รับผิดชอบล่ะกัน!ไม่ต้องห่วงฉันจะไม่บอกคุณลุงกับคุณป้าหรอกนะ!"
7เดือนผ่านไป
"ทำอะไรอยู่หรอ......กวินช่วยฉันด้วย!กวิน!"เธอกุมท้องล้มลงกับพื้น
"ป๊อปปี้!ปวดท้องหรอ!"กวินอุ้มเธอไปทันที
โรงพยาบาล
"คุณนิสิตหมอค่ะ ไม่มีเคสว่างเลยค่ะ คุณต้องทำคลอดให้เธอนะค่ะ!"พยาบาลเดินมาหากวิน
"แต่ผมเป็นนิสิตหมอนะครับ"กวินพูด
"แต่คุณนิสิตมีคะแนนดีที่สุดในมหาลัยเลยนะค่ะ"พยาบาลสาวพูด
"โอ้ยกวินฉันปวดท้อง!"ป็อปปี้รัองออกมา
"ครับ "เค้าพาเธอไปที่ห้องคลอดทันที
ห้องคลอด
"ป๊อปปี้หายใจลึกๆนะ. เบ่งเลย"เค้ายืนจับมืเธออยู่ข้างๆเธอ
"โอ้ย!โอ้ย!!!"เธอรเบ่งแล้วซบอกกวิน
"ดีมาก หายใจลึกๆนะ เบ่งอีก"เค้าบอกให้เธอเบ่งอีก
"อืม อึ๊บ  โอ้ย!  โอ้ย!"เธอเบ่งอีกครั้ง
"ออกมาแล้วค่ะ"พยาบาลบอก กวินจึงรีบไปดูทันที แต่สีหน้าเค้าทั้งพยาบาลดูไม่ดีเลย
"ป๊อปปี้..ลูกเป็นผู้ชายนะ"กวินอุ้มลูกมาให้ดู
"ลูกแม่หรอเนีียหน้าเหมือนพิชเลยนะ กวิน"กวินวางลูกบนตัวป๊อปปี้
"ถ่ายรูปกันเถอะ"กวินหยิบโทรศัพท์มาถ่ายรูปแล้วโพสลงอินสตาแกรม
"เขียนคำว่า ลูกของเราด้วยนะ"เธอพูด กวินยิ้มแล้วพิมพ์ต่อ
ด้านพิช
"ไอพิช มึงเลิกกับป๊อปแล้วใช่มั้ย"กั้งเดินมาถาม
"เออใช่ ทำไมวะ"กั้งยื่นโทรศัพท์ให้พิชดู
"Ours baby! ลูกของเรา!"พิชอ่าน
"ป๊อปมันท้องกับใครวะ555ลูกของไอกวินก็คงไม่ใช่หรอก เด็กหน้าเหมือนไอพิชชิปหายเลยว่ะ"กั้งขำ
"ลูกของกูเอง!"พิชพูด
"ฮะ..เฮ้ยจริงหรอวะ เชี้ย!ไอกวินมา
"ไอพิช กูมีเรื่องจะคุยด้วยว่ะ "กวินพูดแล้วเดินไปพิชจึงเดินตาม
"มึงควรจะเห็นหน้าลูกมึง"กวินพูดแล้วเปิดประตูรถ ป๊อปปี้นอนหลับอยู่กวินเลยอุ้มลูกออกมา
"มึงได้ลูกชายนะ ตั้งชื่อให้เค้าด้วย ป๊อปสั่ง"กวินพูดพร้อมส่งลูกให้พิชอุ้ม
"กูได้ลูกชายหรอ!ลูกพ่อ!พ่อจะตั้งชื่อให้หนูว่า"พัธิพงศ์"นะ ลูกจะได้พัดความเย็นให้แม่ตลอดไป พัธิ ห้ามดื้อกับแม่นะ พ่ออาจจะไม่ได้อยู่กับหนูนะ อ่ะ กูตั้งชื่อให้แล้ว ฮึก พาลูกมาหากูบ้างนะเว้ย!"เค้าพูดแล้วหอมลูก แล้วส่งลูกให้กวินแล้ววิ่งออกไป