รักต้องห้ามที่ต้องหนี

15.56น

วันนี้เค้าตื่นก่อนเธอ เป็นเพราะการที่มีถึง5รอบ เพราะครั้งเดียวคงไม่ท้องหรอก!

เค้าคว้าผ้าขนหนูแล้วเดินไปจัดการอาบน้ำ

"โอ้ยเจ็บขาอ่ะ!"เธอยืนกุมขาทั้งสองข้าง แล้วค่อยๆเดินไปห้องน้ำอีกห้องนึง

กวินเดินออกมาพอดี เค้ารีบแต่งตัวทันที

"หวัดดีอาบน้ำไม่รอกันเลยนะ"เธอเดินเข้ามาพอดี พร้อมกับผมเปียกสุดๆ!

"ขอโทษครับที่ไม่รอ พอดีว่าผมเหนื่อยเพราะจัดหนักให้คุณมากไปหน่อย!แล้วนี้อยากจัดหนักอีกรึไงแต่งตัวยั่วกันชัดๆ"เค้าหยักคิ้วใส่เธอพร้อมติดกระดุมเสื้อ

"ยั่วก็ยั่วไปดิ!"เธอเดินออกไป เค้าเดินตามไปติดๆ

"เฮ้ย!อะไรอุ้มฉันทำไม!"เธอตีหลังเค้า

"เฮ้ย!หยุดตีได้แล้ว!เขียนจดหมายไปหาพ่อเธอด้วยนะ!"กวินพูดพร้อมปล่อยเธอลงกับโซฟาเบาๆ

"เออๆแต่ว่านายต้องพาฉันไปที่ร้านน้าของนายด้วยเพราะเราจะต้องแต่งงานภายใน3เดือน!"เธอพูดกำชับเค้า

"3เดือนอืมก็โอเค งั้นรออยู่บ้านนะว่าจะออกไปซื้อของเดี๋ยวมา"เขาบอก

"อืม"เค้าจูบหน้าผากเธอแล้วเดินออกไป

"เฮ้อจะทำอะไรดีน่า...."เธอนั่งดูทีวีต่อ

ก็อกๆๆ

"ใครค่ะ?"เธอเดินไปเปิดประตู

"!!!!พิช!!!"พิชชี่ผลักประตูเข้ามา แล้วล็อกทันที

"นายจะทำอะไรอ่ะ!"เธอพูดเมื่อพิชมองหน้าเธอเหมือนตอนที่เธอไม่ยอมให้เค้ามีอะไรด้วย เธอจึงกลัวมาก!

"ไปจดทะเบียนกับกวินมาใช่มั้ย!"พิชบีบแขนฉัน

"โอ้ย!ปล่อยนะฉันเจ็บ!"เธอพยายามแกะมือเค้า

"บอกมา!"พิขบีบแขนแรงขึ้น

"ใช่! ฉัน ชัชชญา ดูวาล เดี๋ยวนะใครบอกนาย!"เธอถามพิชชี่

"ไมีจำเป็นที่จะต้องบอกเธอ!เปลี่ยนนามสกุลด้วยหรอฮะ!นี่เธอง่ายเนอะ!ทีมันให้แต่กับฉันไม่ให้!"เค้าพูดแล้วก้มลงมาซุกไซร้คอเธอ

"ไอบ้า!ไอเลว!"เธอทุบตีหลังเค้า

"หยุดนะ!ถ้าเธอให้มันเธอก็ต้องให้ฉัน!"เค้าผลักเธอลงกับโซฟาแล้วล้มตัวทับเธอเค้าปลดเข็มขัดออก

"นายเห็นใจฉันเถอะนะ ฉันขอร้อง"เธอร้องไห้

"ไม่จำเป็น!"เค้าก้มลงมาซุกไซร้คอเธอ

"ถ้านายไม่เห็นใจฉัน ก็เห็นใจเด็กในท้องฉันเถอะ!"เธอพูด

"โธ่เว้ย!"เค้าลุกขึ้นออกมานั่งกุมหัว

"ทำไมเธอถึงยอมมีลูกกับฉัน!แล้วไม่ยอมแต่งงาน"เค้าพูดพร้อมน้ำตาคลอ

"พิช!ฉันมีลูกกับนายแล้วนะ!แต่นายทิ้งฉันไปเอง"เธอพูด

"........"เค้าหันมา

"ใช่ กวินก็รู้เรื่องนี้!แต่....."เธอไม่กล้าบอกเค้า

"แต่อะไร!"เค้าเค้ามาใกล้

"แต่......ฉันให้แทงกิ้วพาลูกไปอยู่ฮอลแลนด์ด้วย!ฮือๆๆๆ"เธอร้องไห้

"ไม่เป็นไรนะ แต่ยังไงก็ดูแลตัวเองดีๆล่ะกัน ฉันไปล่ะนะ"เค้าวิ่งออกไปทันที

"ป๊อปปี้ ไอพิชทำไรเธอรึเปล่า?"กวินวิ่งมากอด

"ไม่เป็นไร ฮึก ไม่เป็นไรเลย!"เธอซบอกกวิน

ด้านพิชชี่

"เธอเคยมีลูกกับฉัน แต่เธอไม่พาลูกมาหา ทุกอย่างมันเป็นเพราะฉัน!"พิชชี่นึกแล้วร้องไห้

"พิขค่ะ มาทำอะไรที่นี่ค่ะ?มาหาแบมหรอ แหมหายไปตั้งนานเลยนะ"แบมเดินมากอดพิช

"อย่ายุ่งกับฉันได้มั้ย!ปล่อย!"พิชผลักแบมออก

"พิชค่ะ!คุณมาหานังป๊อปปี้ใช่มั้ย!"แบมพูด

"ใช่น่ะสิ!"พิชพูดอย่างเย็นชา

"ไม่จริง!แบมอุตส่าแย่งคุณมาจากมัน!แล้วแบมก็ทำให้ลูกมันเกือบตายด้วย!"คำพูดของแบมทำเอากับพิชอึ้ง

"เธอว่าไงนะ!เธอทำให้ลูกเกือบฉันตาย!สารเลว!"เพี๊ยะ!เสียงตบ พิชชี่ตบแบมให้ล้มลงกับพื้น

"อย่ามายุ่งกับฉันอีก!"พิชชี่เดินไปที่ห้องของเค้าทันที

ด้านกวิน

"อย่าร้องนะ อย่าร้อง"กวินลูบหัวเธอ

"ฉันกลัว!ฮึก กวินฉันกลัว!ถัาฉันท้องขึ้นมา นายจะทิ้งฉันไป!ฮือๆๆๆ"เธอร้องไห้หนักขึ้น

"อย่าร้องนะ ไม่มีวันนั้น มันจะไม่มีวันนั้นเด็ดขาด"กวินจูบหน้าผากเธอ

"แล้วนายจะไม่ทิ้งฉันไปใช่มั้ย?"เธอถามเค้าอีกครั้ง

"มันจะไม่มีวัน ไม่มีวันที่ฉันจะทิ้งเธอเด็ดขาดนอนซะนะ"เค้าลูบหัวเธอให้นอน

"ขอบใจนะที่ไม่ทิ้งฉัน"เธอพูดแล้วค่อยๆหลับตาลงส่วนเค้าก็กอดเธอ

อดีตของป๊อปปี้

"2ขีด ท้องแน่เลย ต้องไปบอกพิชแล้ว!"เธอยิ้มแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ

"ครับ ผมก็รักคุณนะ บายครับ......ป๊อปปี้!"เค้ารีบเก็บโทรศัพท์ทันที

"นายคุยกับใคร!"เธอถาม

"เอ่อ......คือ....."เค้ายืนอึ้ง

"คุยกับนังแบมใช่มั้ย!"เธอเดินเข้ามาหาเค้า

"ใช่!"เค้าตอบ

"ไอเลว!"เธอเขวี้ยงที่ตรวจใส่พิชชี่ พิชชี่จึงหยิบมาดู

"2ขีดหมายความว่า...."พิชชี่กำลังจะพูด

"ใช่ ฉันท้อง แต่ไม่ต้องห่วงนะฉันจะเอาลูกออกให้!"เธอกำลังจะเดินไปเก็บเสื้อเพื่อย้ายออกแต่พิชจับแขนเธอไว้

"จะไปอยู่กับไอกวินหรอฮะ!"เค้าบีบแขนเธอ

"ใช่แล้วจะทำไมล่ะ!แต่ก็ยังดีกว่าอยู่กับคนไม่รับผิดชอบล่ะกัน!ไม่ต้องห่วงฉันจะไม่บอกคุณลุงกับคุณป้าหรอกนะ!"

7เดือนผ่านไป

"ทำอะไรอยู่หรอ......กวินช่วยฉันด้วย!กวิน!"เธอกุมท้องล้มลงกับพื้น

"ป๊อปปี้!ปวดท้องหรอ!"กวินอุ้มเธอไปทันที

โรงพยาบาล

"คุณนิสิตหมอค่ะ ไม่มีเคสว่างเลยค่ะ คุณต้องทำคลอดให้เธอนะค่ะ!"พยาบาลเดินมาหากวิน

"แต่ผมเป็นนิสิตหมอนะครับ"กวินพูด

"แต่คุณนิสิตมีคะแนนดีที่สุดในมหาลัยเลยนะค่ะ"พยาบาลสาวพูด

"โอ้ยกวินฉันปวดท้อง!"ป็อปปี้รัองออกมา

"ครับ "เค้าพาเธอไปที่ห้องคลอดทันที

ห้องคลอด

"ป๊อปปี้หายใจลึกๆนะ. เบ่งเลย"เค้ายืนจับมืเธออยู่ข้างๆเธอ

"โอ้ย!โอ้ย!!!"เธอรเบ่งแล้วซบอกกวิน

"ดีมาก หายใจลึกๆนะ เบ่งอีก"เค้าบอกให้เธอเบ่งอีก

"อืม อึ๊บ  โอ้ย!  โอ้ย!"เธอเบ่งอีกครั้ง

"ออกมาแล้วค่ะ"พยาบาลบอก กวินจึงรีบไปดูทันที แต่สีหน้าเค้าทั้งพยาบาลดูไม่ดีเลย

"ป๊อปปี้..ลูกเป็นผู้ชายนะ"กวินอุ้มลูกมาให้ดู

"ลูกแม่หรอเนีียหน้าเหมือนพิชเลยนะ กวิน"กวินวางลูกบนตัวป๊อปปี้

"ถ่ายรูปกันเถอะ"กวินหยิบโทรศัพท์มาถ่ายรูปแล้วโพสลงอินสตาแกรม

"เขียนคำว่า ลูกของเราด้วยนะ"เธอพูด กวินยิ้มแล้วพิมพ์ต่อ

ด้านพิช

"ไอพิช มึงเลิกกับป๊อปแล้วใช่มั้ย"กั้งเดินมาถาม

"เออใช่ ทำไมวะ"กั้งยื่นโทรศัพท์ให้พิชดู

"Ours baby! ลูกของเรา!"พิชอ่าน

"ป๊อปมันท้องกับใครวะ555ลูกของไอกวินก็คงไม่ใช่หรอก เด็กหน้าเหมือนไอพิชชิปหายเลยว่ะ"กั้งขำ

"ลูกของกูเอง!"พิชพูด

"ฮะ..เฮ้ยจริงหรอวะ เชี้ย!ไอกวินมา

"ไอพิช กูมีเรื่องจะคุยด้วยว่ะ "กวินพูดแล้วเดินไปพิชจึงเดินตาม

"มึงควรจะเห็นหน้าลูกมึง"กวินพูดแล้วเปิดประตูรถ ป๊อปปี้นอนหลับอยู่กวินเลยอุ้มลูกออกมา

"มึงได้ลูกชายนะ ตั้งชื่อให้เค้าด้วย ป๊อปสั่ง"กวินพูดพร้อมส่งลูกให้พิชอุ้ม

"กูได้ลูกชายหรอ!ลูกพ่อ!พ่อจะตั้งชื่อให้หนูว่า"พัธิพงศ์"นะ ลูกจะได้พัดความเย็นให้แม่ตลอดไป พัธิ ห้ามดื้อกับแม่นะ พ่ออาจจะไม่ได้อยู่กับหนูนะ อ่ะ กูตั้งชื่อให้แล้ว ฮึก พาลูกมาหากูบ้างนะเว้ย!"เค้าพูดแล้วหอมลูก แล้วส่งลูกให้กวินแล้ววิ่งออกไป