[V.PF] วางแผนรักร้าย มัดหัวใจยัยตัวแสบ

8.3

เขียนโดย FofangFc

วันที่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.57 น.

  21 chapter
  44 วิจารณ์
  42.54K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 21.11 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

15) :: Journalist ::

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

                                       :: Journalist ::

 

 

เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่อาจทราบได้ ..

 

 

ฉันลืมตาขึ้นมาจ๊ะเอ๋กับผู้คนยั้วเยี้ยเต็มห้อง ทั้งที่รู้จัก ... และก็ไม่รู้จัก

  และเมื่อฉันขยับตัว เฟย์ที่นั่งอยู่ข้างเตียงฉัน ก็ส่งเสียงตื่นเต้นทันที!

 

 

"ฟื้นแล้วหรอ พี่ฟาง!!"

 

ทุกคนหันขวับมามองทางฉัน แต่พิชชี่เป็นแรกที่พุ่งพรวดเข้ามาเกาะขอบเตียง

 

"พี่เป็นยังไงบ้าง โอเคแล้วใช่มั้ย"

 

ฉันพยักหน้าหงึกหงัก พลางสอดส่องสายตาหาใครคนหนึ่งที่เหมือนจะหายตัวไป

อ๊ะ! เจอแล้ว เขายืนกอดอกพิงประตูอยู่ตรงนั้น แถมยังจ้องเขม็งมาทางฉันด้วย

อึ๋ยย!! >< ไม่น่าเลย หัวใจเต้นแรงอีกแล้ว

 

 

"นึกอะไรขึ้นมาถึงไปแข่งรายการปัญญาอ่อนนั่นน่ะ

แถมยังไปเต้น บ้าๆ บอๆ กับพี่โทโมะอีกด้วยอ่ะ"

 

"อ่ะ...เอ่อ"

 

 

ฉันหันไปสบตากับป๊อบปี้อีกครั้ง แต่เขายิ้มที่มุมปากแล้วยักคิ้วให้

หน็อยย!! ไม่คิดจะรับผิดชอบอะไรเลยหรอยะ ถ้าไม่เห็นว่าหน้าตาดีมีอนาคต

ฉันจะฟ้องพิชชี่ให้เอามีดมาเฉาะกระบาลแทนลูกมะพร้าวเล้ยย!

 

 

"ใจเย็นน่าไอ้พิช มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนักหรอก"

กวังพยายามเข้ามาไกล่เกลี่ย

 

"ใช่ ฉันไปคุยกับหมอมาแล้ว หมอบอกว่าพี่ฟางแค่สะโพกชํ้านิดหน่อย

พรุ่งนี้ก็ออกโรงพยาบาลได้แล้วแหละ" เฟย์พูดขึ้นอีก

 

"และส่วนเรื่องค่ารักษาก็ไม่ต้องห่วง ฉันจัดการให้" 

 

อ๊ะ!! เขื่อนจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ฉันเหรอ 0.0

 

 

"เอ่อ..ไม่เป็นเป็นไรหรอกเขื่อน คือว่า.."

 

"ฉันต่างหากล่ะที่ต้องพูดว่าไม่เป็นไร ^^"

เขื่อนหันมายิ้มให้ฉันก่อนที่เฟย์จะพูดขึ้นอีก

 

"คุณพ่อเขื่อนมีหุ้นอยู่ที่โรงพยาบาลนี้ครึ่งหนึ่งน่ะ"

 

"แล้วอีกอย่าง ฉันคงจะไม่ใจร้ายเก็บเงินค่าซ่อมก้นเธอหรอกนะ ฮ่ะๆ"

 

 

ซะ..ซ่อมก้น!!

นั่นเป็นคำพูดที่ใจร้ายมากๆเลยนะ T-T

 

"อืม..งั้นก็ขอบคุณนะ ^^"

 

 

ปึงปังๆๆ

ตึ้งๆๆๆ

โครม!!!

อ๊ะ! เกิดเสียงจลาจลอะไรขึ้นข้างนอกน่ะ

ผลัวะ!!!

 

 

แว้กกกกก!! 0.0 นี่มันอะไรกันเนี่ย ผู้คนมาจากไหนมากมาย

แห่กันเข้ามาให้ห้องเหมือนแจกทองฟรี บางคนถือไมโครโฟน

บางคนถือเครื่องอัดเสียง บางคนแบกกล้องตัวใหญ่มาด้วย

ทุกคนวิ่งพุ่งเข้ามาที่เตียงฉันอย่างกับฝูงซอมบี้ จะกินซากศพ

 

 

"สวัสดีครับ เรามาจากรายการ papayakkzy ขอถามความรู้สึกหน่อยครับ

ที่คุณล้มตกเวทีกลางรายการ ดันดารา  โชว์คนทั่วประเทศ!!"

 

"ทางนี้ก่อนค่ะ จากรายการ Gossip บันเทิง ขอถามว่าจริงหรือไม่

ที่โทโมะเป็นคนพาคุณมาส่งโรงพยาบาลน่ะค่ะ "

 

"นี่ดีกว่าครับ จากรายการ You Live ข่าวลือที่ว่าคุณแก้วเป็นคนวางแผน

ทำให้คุณล้ม..เป็นเรื่องจริงใช่มั้ยครับ "

 

"ฟังฉันก่อนค่ะ รายการ ชุมชนคนรุ่นใหม่ มีข่าวว่าโทโมะจะจีบคุณ

และลวนลามคุณในขณะซ้อม จริงเท็จอย่างไรคะ"

 

 

ฉันต้องตอบคำถามไหนเนี่ย!!

 

 

"คะ..คือว่า.."

 

  ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย ข่าวพวกนี้มันมั่วหมดเลย ถ้าให้ตอบทั้งหมด

คงต้องเขียนเป็นรายงานการประชุมประมาณ 10 หน้ากระดาษแน่ๆ

 

 

"เอ๊ะ!! นี่มันพวก Kamikaze นี่นา กรี๊ดดดดดด"

ใครคนหนึ่งหันไปเห็นพวกเขาเข้าพอดี

 

คราวนี้ไปกันใหญ่เลย พวกนักข่าวกระจายตัวไปทั่วห้องเป็นหย่อมๆ

อย่างกับที่นี่จะมีงานจิบน้ำชา ทุกอย่างดูชุลมุนยุ่งเหยิงพัลวันกันไปหมด -*-

  ... ว่าแต่  Kamikaze มันคืออะไรกันนะ ?

 

" ธามไทคะ จริงหรือไม่ที่คุณสลัดคุณพ้อยทิ้งเพราะมีกิ๊กใหม่เป็นคุณกิ๊บซ่า ?"

 

" จงเบคะ รู้สึกยังไงบ้างที่น้องแนนนี่พยายามจะฆ่าตัวตายหลายครั้ง

หลังจากถูกคุณปฏิเสธน่ะค่ะ ?"

 

" น้องเนย น้องแจมคะ รถสปอร์ตป้ายแดงที่เพิ่งถอยมาใหม่นี่ คุณน้องซื้อกันเอง

หรือมีหนุ่มนายแบบไฮโซซื้อให้จริงๆอย่างที่เป็นข่าวคะ?"

 

" นิวครับ ข่าวที่ว่าคุณแต่งเพลงไปจีบน้องฟ้า จริงหรือเปล่าครับ ?"

 

" ขนมจีนคะ จริงหรือเปล่าที่คุณไปทำศัลยกรรม เมคโอเวอร์ ที่เกาหลีมาน่ะค่ะ ?"

 

ทุกคนถูกรุมทึ้งหายเข้าไปในฝูงชน ไม่มีใครเอาตัวรอดได้ซักราย

แต่ขอบใจมาก ไม่มีใครสนใจฉันแล้วอ่ะ ToT

 

.

.

.

.

.

.

 

ก๊อกๆๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำเอาทั้งห้องเงียบกริบกะทันหัน

 

~ แอ๊ดด

 

  

ประตูห้องค่อยๆเปิดออกพร้อมกับสายตาหลายยี่สิบคู่ที่จ้องมองไปทางนั้น

ผู้ชายร่างสูงในชุดสีขาวค่อยๆก้าวเข้ามาพร้อมกับดอกไม้ช่อยักษ์

แต่เมื่อฝูงชนอลหม่านที่อยู่ในนี้ก็แทบผงะหงายหลังล้มตึง

และฉันก็ไม่อยากเชื่อสายตาฉันซักนิด ว่าเขาจะเป็น..

 

 

        โทโมะ!!

 

 

เขามาเยี่ยมฉันหรอเนี่ย -*-

นี่จะมาอะไรได้จังหวะขนาดนี้ เขาไม่รู้เหรอไง

ว่าตัวเองกำลังมีข่าวเยอะแยะตาแป๊ะไก่อะไรนักก็ไม่รู้

ไม่อยากจะคิดภาพตอนต่อไปเลย ให้ตายสิ!!

 

 

 

 

                    -To Be Continue-

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา