สุดที่รัก ผมเกลียดคุณ

 

แอ้ด

 

 

ป๊อปปี้ค่อยๆเปิดประตูเค้าไปในห้องฟางอย่างยากลำบากเพราะร่างกายเขาแทบล้มทั้งยืนเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มไปเมื่อกี้นี้กับน้องชายก่อนจะทอดมองร่างบางที่นอนหลับอยู่บนเตียง  ชายหนุ่มค่อยๆเดินไปอย่างเงียบๆจนถึงข้างเตียงที่ฟางนอนอยู่ ตอนนี้แผลของฟางถูกโทโมะทำแผลให้แล้วถูกปิดด้วยผ้าพันแผลสีขาว แม้ว่าจะมองผ่านความมืดป๊อปปี้ก็สังเกตได้ว่าหน้าเธอซีดเพราะพิษไข้ ชายหนุ่มค่อยๆก้มเอามือลูบหัวอย่างอ่อนโยน คำพูดของโทโมะเมื่อกี้ยังดังก้องในหัว เธอน่ะหรอจะรักชั้น ฟาง

 

 

“นะ นาย”ฟางละลึมละลือตื่น ต้องตกใจที่เห็นป๊อปปี้อยู่ในห้องเธอ พลางลุกขึ้นจะขยับตัวหนี แต่ป๊อปปี้ล๊อคตัวฟางไว้ก่อน

 

“นายมีธุระอะไรถึงได้เข้ามาดึกดื่นแบบนี้”ฟางเบือนหน้าหนีชายหนุ่มที่หน้าใกล้กับหน้าเธอมากตอนนี้

 

“ที่นี่คือบ้านชั้น จำเป็นด้วยหรอต้องมีธุระถึงจะมาได้ เอ้ะ หรือว่าเธอนัดใครไว้แล้วกลัวสับรางไม่ทัน ถึงต้องบอกเธอล่วงหน้า”ป๊อปปี้กระชับกอดฟางแน่นจนเธอเจ็บ

 

“นี่ถ้าเมามากก็ไปนอนซะสิ มาหาเรื่องกันทำไมชั้นไม่สบายอยู่นะ”ฟางดันหน้าเขาออกจากด้วยเองเพราะไม่อยากมีเรื่องกันตอนนี้ แต่ป๊อปปี้กอดรัดแน่นจนเธอดิ้นไม่หลุด

 

 

"ก็อยากจะดื้อกับชั้นเองทำไมล่ะ หืม"ป๊อปปี้โน้มหน้าเข้าไปกระซิบข้างหูฟางแล้วพูดทำให้ฟางขนลุกซู่

 

 

"ออกไป ชั้นจะนอน เหม็นเหล้า"ฟางพยายามไล่ป๊อปปี้ออกไปและหาข้ออ้างต่างๆนาๆ

 

 

“ตอบคำถามชั้นมาก่อน เธอรักชั้นรึเปล่า”ป๊อปปี้ถามขึ้นทำเอาฟางนิ่งเงียบตกใจกับคำถามตัวเอง เมื่อเห็นว่าฟางไม่ตอบซักทีป๊อปปี้ดันตัวฟางลงทันทีก่อนจะขึ้นคร่อมร่างบาง

 

“พูดบ้าอะไรของนาย ออกไปนะ นายเมามากแล้วนะป๊อปปี้”ฟางดิ้นและทุบตีชายหนุ่ม

 

“ก็ตอบชั้นมาก่อนสิ เธอยังรักชั้นรึเปล่า”ป๊อปปี้ถามซ้ำอีกครั้งแล้วจ้องไปที่ดวงตากลมโตของฟาง

 

 

“นายมาถามอะไรชั้นตอนนี้ฮะ นายบ้าไปแล้วรึไง ปลุกกันมาเพื่อถามอะไรไร้สาระเนี่ยนะ”ฟางดิ้นโวยวาย

 

 

"นี่เธอมองว่าความรักของชั้นที่เคยให้เธอมันไร้สาระด้วยใช่มั้ยถึงได้พูดแบบนี้"ป๊อปปี้ที่เมาก็พาลว่าฟางต่างๆนาๆ

 

 

 

"โอ๊ย ชั้นไม่อยากจะทะเลาะอะไรกับนาย กลับห้องตัวเองไปซะ ชั้นจะนอน"ฟางรีบว่าและดิ้นขัดขืนป๊อปปี้ให้ชายหนุ่มปล่อย

 

 

 

“ก็ตอบมาสิ แค่รักกับไม่รักเนี่ยตอบมามันจะยากอะไรฮะ”ป๊อปปี้ตะคอกใส่เธอและยังขึงมือทั้ง2ของฟางแนบไว้กับเตียงนอน

 

 

“ไม่ ชั้นไม่ได้รัก นะ อื้อ”ทันทีที่คำว่าไม่ออกมาจากปากฟาง ร่างบางก็โดนชายหนุ่มจูบทันทีอย่างร้อนแรงและหนักหน่วงเพราะคนตัวสูงพยายาม

ตักตวงความหวานจากร่างบางด้วยการสอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อ ทำให้ฟางรับรสชาตฝาดของเหล้าที่ปีอปปี้ดื่มไป ป๊อปปี้จูบฟางเนิ่นนานจนหญิงสาวเลิก

ดิ้นและเคลิ้มไปกับอารมณ์ที่รุกเร้าตัวเอง

 

 

 

 

 

“พอเถอะ อย่าทำแบบนี้ ชั้นไม่รักนาย เราไม่ได้ ระ”ป๊อปปี้ถอนจูบฟางออกมา ฟางรีบพูดทันทีแต่ก็โดนปป๊อปปี้จูบปิดปากตัวเองอีกครั้ง แต่คราวนี้มือ

หนาเริ่มสอดส่ายไปทั่วชุดนอนกระโปรงของฟาง แล้วเอามือเขาไปลูบไล้ต้นขาฟางจนฟางบิดไปมา มือหน้าเริ่มบีบเคล้นหน้าอกผ่านชุดนอนของฟาง

จนเขารู้สึกได้ว่าอกสวยรอชูชันเขาไว้อยู่แล้ว

 

 

 

 

“ได้ ในเมื่อไม่รักกัน แต่ร่างกายเธอตอบเสนอกับชั้นขนาดนี้ คงจะไม่แคร์สินะถ้าจะนอนกับคนไม่รักกัน ตอนนี้เธอคือลูกหนี้ขัดดอกของชั้นชั้นมีสิทธิ์จะ

ทำอะไรกับเธอก็ได้เพื่อใช้งานปลดหนี้ให้บ้านเธอ งั้นคืนนี้เธอก็ทำให้ชั้นพอใจสิชั้นจะได้ลดหนี้ให้เธอ”พูดจบป๊อปปี้จัดการถอดเสื้อผ้าฟางออกอย่าง

แรง หญิงสาวดิ้นไปมาขัดขืนแต่ก็ห้ามไม่ให้เขาถอดเสื้อผ้าเธอไม่ได้ จนร่างกายเธอเปลือยเปล่า ฟางเริ่มถอดถอยร่างกายเพื่อหนีซาตานตัวร้ายตรง

หน้าจนหลังที่เปลือยเปล่าชิดกับหัวเตียงเย็นเฉียบ

 

 

 

 

 

“อ้ะ หยุดนะป๊อปปี้”ฟางตกใจเมื่อถูกคนตัวสูงจับแขนเธอสองข้างมัดกับหัวเตียงด้วยเข็มขัดที่ขาพึ่งถอดไปเมื่อกี้นี้ ทีนี้ร่างบางก้ไม่มีอาวุธทำร้ายชาย

หนุ่มแล้ว

 

 

 

 

 

 

“จะขัดขืนทำไมกัน นอนกับชั้นมากี่ครั้งแล้ว อย่าทำเป็นหวงตัวไปหน่อยเลย”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลงขบเม้มยอดทับทิมสวย2ยอดที่ชูชันอยู่ทันที ก่อนจะ

ทำคิสมาร์คไปทั่วตัวของฟาง ฟางบิดไปมาด้วยความเสียวและน้ำตาไหลออกมาเพราะกลัวท่าทางของอดีตคนรักเป็นอย่างมาก

 

 

 

 

 

“ฮึก ไม่นะ”ฟางร้องห้ามเมื่อชายหนุ่มยกเรียวขา2ข้างขึ้นมาแล้วจับแยกออก ก่อนจะจูบที่เรียวขาไล้มาถึงต้นขา และตักตวงชิมความหวานจากร่องกลีบ

กุหลาบของร่างบางจนฟางที่บิดไปมาด้วยความเสียวทนไม่ไหวร้องครางออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“อา”ฟางหลับตาพริ้มจากสัมผัสที่ได้รับจากป๊อปปี้สัมผัสที่เธอไม่เคยปฏิเสธมันได้เลย

 

 

“หึ”ป๊อปปี้ยิ้มเหยียดเล็กน้อยก่อนจะถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมดก่อนจะยกขา2ข้างของฟางมาไว้บนหน้าขาตัวเองและแยกออกก่อนจะสอดใส่แก่น

กายของตัวเองลงไปอย่างแรงจนร่างบางกระตุก

 

 

 

 

 

“อ๊ะ”ฟางร้องกระตุกด้วยความเสียว ความกลัวและความรู้สึกแปลกใหม่แล่นเข้ามาในตัว น่าแปลกที่ครั้งนี้ชายหนุ่มไม่รุนแรงกับเธอ ก่อนป๊อปปี้จะก้มลง

ไปจูบร่างบางและกิจกรรมยังคงดำเนินต่อไปจนฟางต้องเอาขา2ข้างกอดเอวป๊อปปี้แน่นเพื่อหาแต่ยึด และเธอยังคงร้องไห้ต่อไป จนใกล้ถึงกิจกรรม

ดำเนินจนถึงจุดหมาย ป๊อปปี้หอบด้วยความเหนื่ยก่อนจะปลดพันธนาการที่เขาทำไว้กับฟางออก แล้วมองหน้าเธอที่เหนื่อยอ่อนหมดแรง

 

 

 

“เสร็จแล้วก็ออกไปสิชั้นสนองทุกอย่างให้นายแล้ว หวังว่านี่คงจะทำให้นายลดหนี้ให้ครอบครัวชั้น”ฟางรีบพลิกตัวหนีคนที่จ้องเธออยู่ เธอไม่อยาก

สบตาเขา ไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตาเธอ แต่ป๊อปปี้กลับพลิกตัวเธอกับมาสบตากัน ก่อนที่เขาจะจูบพรมทั่วหน้าและจูบซับหน้าตาให้เธออย่างอ่อนโยน

 

 

“ทำแบบนี้ทำไม”ฟางพยายามดันอกแกร่งออกไปด้วยความไม่เข้าใจ

 

 

“นอนเถอะ ชั้นง่วงแล้ว”ป๊อปปี้จูบฟางอีกครั้งก่อนจะหยิบผ้าห่มมาห่มคลุมตัวทั้งคู่ก่อยจะกระชับกอดฟางไว้แน่นราวกับกลัวว่าเธอจะหนีไปอีก ฟางนิ่ง

อึ้งแต่ก็ยอมให้เขากอด แล้วก็กอดเขาตอบเช่นกัน ถ้าชั้นไม่ร้ายกับนายเมื่อ4ปีก่อนเราคงจะดีกว่านี้สินะ แล้วฟางก็หลับในอ้อมกอดของป๊อปปี้ด้วยความ

เพลีย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ คุณโทโมะ ตื่นสิ มานอนอะไรตรงนี้”แก้วที่ออกมาดื่มน้ำกลางดึกต้องแปลกใจที่โทโมะมานอนเมาฟุบลงที่นี่ ก่อนจะปลุกเขาตื่น แต่ชายหนุ่มงัวเงีย

สะบัดไปมา แก้วกอดอกส่ายหน้าช่วยไม่ได้แฮะ เธอเข้าไปพยุงโทโมะทันที

 

 

 

 

“เดี๋ยวยุงก็หามไปหรอกคนบ้า”แก้วแอบดุคนที่เมาพับที่เธอพยุงอยู่ ถึงเธอจะไม่ชอบโทโมะแต่เธอก็ไม่ใจร้ายทิ้งเค้าลงคอหรอก

 

 

ตุบ

 

 

 

ทันทีทางแก้วดันโทโมะลงเตียงนอนเขาไป แก้วปาดเหงื่อด้วยความเหนื่อยแล้วจัดท่านอนให้โทโมะนอนดีๆ

 

 

“ระ ร้อน”โทโมะเริ่มถอดเสื้อตัวเองออก เผยให้เห็นผิวที่ขาวเนียนและมีกล้ามหน่อยๆของโทโมะ ทำเอาแก้วหน้าแดงจัด ก่อนจะรีบวิ่งหายไปในห้องน้ำแล้วเอาผ้ามาเช็ดตัวเชา

 

 

 

“อืม”โทโมะครางในลำคอ แก้วเช็ดตัวให้เขาก่อนจะเปลี่ยนชุดนอนให้เขา

 

“แม่”โทโมะรั้งมือแก้วไว้ ก่อนจะดึงแก้วมาจนทำให้หญิงสาวล้มทับตัวชายหนุ่มบนเตียง

 

“นี่ขนาดเมาแรงยังเยอะแบบนี้นะ”แก้วบ่นพยายามแกะมือปลาหมึกของโทโมะออกแต่ไม่มีท่าทีจะหลุด

“อ๊ะ นาย”แก้วเงยหน้าตกใจเมื่อเห็นว่าโทโมะลืมตามองเออยู่ แต่ก่อนเธอจะว่าอะไรโทโมะพลิกตัวเธอมานอนใต้ร่างเขาทันที

 

“เธอ”โทโมะพูดจบก็จูบแก้วทันที หญิงสาวลืมตาโตด้วยความตกใจ แล้วดิ้นไปมา ชายหนุ่มก็ไม่มีท่าทีจะปล่อย โทโมะจูยอย่างอ่อนโยนก่อนจะถอนจูบแล้วกอดเธอไว้แทนหมอนข้างแล้วหลับไป

 

“คนบ้า”แก้วที่เหนื่อยกับการแกะมือปลาหมึกของโทโมะออกว่าชายหนุ่มเบาๆก่อนจะหลับไปในอ้อมกอดเขาด้วยความเหนื่อย