สุดที่รัก ผมเกลียดคุณ

 
 
“แม่ฟางเร็วๆครับเดี๋ยวไปลงทะเบียนไม่ทัน”เฟรมจูงกึ่งลากฟางมาที่โรงเรียน วันนี้มีงานแข่งกีฬา
ครอบครัวของโรงเรียนซึ่งฟินกับเฟรมเป็นตัวแทนห้องลงแข่งขัน
 
“ครับผม แล้วนี้อาเขื่อนไปไหนเนี่ย เดี๋ยวก็ลงทะเบียนไม่ทันหรอก”ฟางมาถึงจุดลงทะเบียนก็ชะเง้อ
มองหาเขื่อน
 
“คุณแม่ใช่มั้ยคะ ลงทะเบียนเลยค่ะ ส่วนนี้กรอกชื่อคุณพ่อนะคะ”คุณครูยื่นใบลงทะเบียนให้
 
“แม่ฟางเร็วๆซี่”เฟรมเขย่าตัวฟางเร่งให้เขียน ฟางจึงรีบเขียนชื่อตัวเองเพื่อให้เค้าเอาป้ายชื่อให้ตัว
เอง
 
 
“นี่กรอกชื่อพ่อใช่มั้ยครับ”จู่ๆป๊อปปี้ก็เดินเข้ามาเขียนชื่อตัวเองลงแข่ง
 
“นะ นายมาได้ไง ละเขื่อนล่ะ”ฟางตกใจแล้วชะเง้อมองหาเขื่อนอีกครั้ง
 
“อาเขื่อนบอกว่าวันนี้น้าเฟย์ต้องไปรับเพื่อนที่มาจากอังกฤษ อาเขื่อนบอกกลัวหนุ่มๆจะมาจีบเลยให้
พ่อป๊อปมาแทนค่ะ เนอะพ่อป๊อป”ฟินที่มากับป๊อปปี้ก็พูดขึ้นแล้วยิ้มให้กับป๊อปปี้
 
“เพราะสัญญากับเด็กๆแล้วหรอกน่า อย่ามองแบบนั้นสิ”ป๊อปปี้ตอบแล้วเมินหน้าไปทางอื่น
 
 
“จะให้ใส่ชื่อว่าครอบครัวนีระสิงห์ใช่มั้ยคะ”คุณครูถามอีกครั้งขณะเอาผ้าสีเขียวมาให้สีผืนเพื่อผูกเป็
นทีมเดียวกัน
 
“ใส่ไปว่าครอบครัวจิระคุณนะครับ”ป๊อปปี้ตอบแทนก่อนที่คุณครูจะเขียนชื่อครอบครัว ฟางจะแย้งแต่
ป๊อปปี้ทำสายตาดุจึงยอมรับผ้าและป้ายทีมออกมา ก่อนจะผูกผ้าให้ลูกๆ
 
“เย้ๆ ปีนี้เฟรมจะวิ่งให้ชนะเลยคอยดู”เฟรมพูดขณะขี่คอป๊อปปี้เดินออกมารอให้เจ้าหน้าที่เรียกไป
แข่ง
 
“ดีจังได้เล่นกีฬาปีนี้กับพ่อป๊อป”ฟินยิ้มจนตาหยีให้กับป๊อปปี้ ชายหนุ่มลูบหัวลูกสาวอย่างอ่อนโยน
 
“ฟินกับเฟรมทานอะไรกันก่อนนะคะ เดี๋ยวตอนบ่ายจะได้มีแรงแข่ง”ฟางชูกล่องข้าวที่ตัวเองทำมาให้
ลูกๆขึ้นก่อนจะพาไปนั่งใต้ต้นไม้ใหญ่
 
“ว้าว ข้าวกล่องรูปหมีพูห์”ฟินกับเฟรมร้องพร้อมกันเมื่อเปิดข้าวกล่องออกมาเป็นชุดข้าวกล่องเบน
โตะรูปหมีพูห์ ป๊อปปี้เห็นแล้วนึกถึงตอนเรียนที่เขาซ้อมกีฬาตอนเย็นก็ได้ฟางทำข้าวกล่องรูปหมีพูห์
ที่เขาชอบนั่นล่ะเอามาให้ที่สนาม
 
“พ่อป๊อปทานด้วยกันนะคะ”ฟินยื่นข้าวกล่องของตัวเองไปให้ป๊อปปี้
 
“ใช่ครับ แม่ฟางชอบบอกกินเยอะๆเดี๋ยวจะได้มีแรง”เฟรมพูด
 
“เรากินก่อนเลย มาๆ เดี๋ยวพ่อป้อนให้นะ”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะป้อนข้าวให้ลูกๆ
 
“แม่ฟางกินด้วยสิ จะได้มีแรงแข่งตอนบ่าย นะคะๆ”ฟินอ้อนฟาง
 
“ป้อนแม่ฟางนะครับพ่อป๊อปแม่ฟางดื้อไม่กินข้าว”เฟรมฟ้อง ป๊อปปี้จึงยื่นช้อนจ่อปากฟาง ฟางหันไป
เมื่อเห็นลูกๆทำสายตาอ้อนแม่ขนาดนั้น ฟางจึงกินข้าวที่ป๊อปปี้ป้อน ฟินและเฟรมมองหน้าแล้วยิ้ม
 
“พ่อป๊อปยังไม่ได้กินเลยแม่ฟางป้อนข้าวให้พ่อป๊อปหน่อยสิคะ น้าๆ”ฟินอ้อน เฟรมเห็นกังนั้นก็
เข้าไปอ้อนอีกแรง ฟางปฎิเสธไม่ได้ก็จัดการป้อนข้าวป๊อปปี้ทันที
 
 
“แค่กๆ”ป๊อปปี้ไปเมื่อเอฟางยัดข้าวเข้าปากเขาอย่างรวดเร็ว
 
“ขอโทษๆ น้ำๆ”ฟางรีบหาน้ำให้ป๊อปปี้ดื่มแล้วลูบหลังให้ป๊อปปี้
 
“พ่อกับแม่น่ารักจังเลย ดูแลกันด้วย”เฟรมพูดขึ้นทำให้ป๊อปปี้มองหน้ากันซักพัก ฟางจึงค่อยๆขยับ
ตัวออกห่างป๊อปปี้
 
 
 
“ได้เวลาแข่งแล้ว พ่อป๊อป แม่ฟางไปกันเร็วค่ะเดี๋ยวไม่ทัน”ฟินพูดก่อนที่จะจูงมือฟางไปโดยที่เฟรม
จูงมือป๊อปปี้ไปที่สนาม
 
“ครอบครัวจิระคุณนะครับ เตรียมตัวตรงนี้เลยครับ”ครูผู้ชายมาบอกป๊อปปี้ก่อนจะปล่อยให้เด็กๆและ
ฟางเตรียมตัวแข่งขัน
 
“เอาล่ะครับฐานแรกของเราจะแข่งกันเดิน3ขานะครับ เอาล่ะครับเริ่มได้”ครูชายประกาศและสิ้นเสียง
นกหวีด ฟางก็รีบผูกขาฟินกับเฟรมอย่างรวดเร็ว
 
“ฟิน เฟรมสู้ๆนะลูก”ฟางตะโกนเชียร์ลูกๆ
 
“ฟินเฟรมสู้ๆนะครับลูก”ป๊อปปี้เชียร์บ้างฟางมองหน้านิดนึงก่อนะเชียร์ลูกต่อ
 
“พ่อป๊อปแม่ฟางผูกขาตัวเองเร็วฮะ”เฟรมตะโกนมาจากอีกฝั่ง
 
“ว้าย นาย”ฟางตกใจเมื่อป๊อปปี้คุกเข่าผูกขาตัวเองติดกับฟางทันที
 
“เอ้า ไม่อยากให้ลูกชนะหรอไปเร็ว”ป๊อปปี้บอกก่อนจะเดินไป ฟางแทบล้มป๊อปปี้เข้าไปประคอง
 
“นายเดินช้าๆหน่อยสิ”ฟางร้องบอก
 
“เอางี้ พูด 1 2 นับพร้อมๆกันนะ เราจะเดินไปด้วยกัน ก้าวไปพร้อมๆกัน เอาล่ะไปกันเถอะ”ป๊อปปี้
พูดให้ฟางฟัง ฟางหน้าแดง ก้าวไปพร้อมๆกันงั้นหรอ
 
ป๊อปปี้และฟางเดินมาจนถึงเป็นที่2รีบแก้มัดแล้วไปหาลูกๆ
 
“ฐานที่2นะครับ จะให้แต่ละครอบครัวเอาลูกบอล2ลูกนั้นมาอีกฝั่งให้ได้โดยใช้มือ เอาล่ะครับเข้า
หน้าที่มัดมือแต่ละครอบครัวเลยครับ”คุณครูบอก ฟินและเฟรมที่ถูกมัดมือแล้วจึงใช้ท้องตัวเองทั้งคู่
ชนกันก่อนจะค่อยๆเดินไปพร้อมกันจนถึงอีกฝั่ง
 
“เอ่อ ท้องไปแล้ว เอาหัวละกันนะ”ป๊อปปี้พูดจบก็เอาลูกบอลมาวางระหว่างหน้าป๊อปปี้และฟางไว้
 
“จำที่เราเดินด้วยกันเมื่อกี้นะ เอาละ ไป”ป๊อปปี้บอกก่อนจะเดินไปพร้อมๆกับฟางจนถึงอีกฝั่งสำเร็จ
 
 
ปึก
 
 
จุ๊บ
 
 
จู่ๆเมื่อมาถึงอีกฝั่งแล้วก็มีคนมาชนป๊อปปี้ทำให้บอลหล่นออกจากหน้าแล้วตัวเองจูบปากฟางทันที
 
“ว้าว พ่อกับแม่จุ๊บกันด้วย ฮิฮิ”เฟรมร้องแซว
 
“เดี๋ยวเถอะเฟรม”ฟางเขินจึงแกล้งดุลูกชายไป
 
“พ่อคะแม่คะ เราได้ที่1ค่ะรอบนี้ ถ้าครังสุดท้ายเราชนะ เราก็จะชนะเลยนะคะ ไปกันๆ”ฟินพูดก่อนจะ
รีบพาป๊อปปี้และฟางไปฐานสุดท้ายทันที
 
“ฐานสุดท้ายนะครับ เราจะทดสอบความแข็งแรงของหัวหน้าครอบครัวด้วยการอุ้มสมาชิกใน
ครอบครัวไปอีกฝั่งนึงใครถึงก่อนก็จะชนะเลยครับ”คุณครูพูด
 
“ฐานนี้ล่ะพ่อป๊อปที่อาเขื่อนชอบแพ้ทุกปี”เฟรมบอกป๊อปปี้
 
 
ปี๊ดดด
 
 
“พ่อป๊อปสู้ๆ แม่ฟางเชียร์พ่อป๊อปกับเฟรมเร็วค่ะ”ฟินเชียร์ป๊อปปี้ก็หันไปบอกฟางให้พูด
 
“ป๊อปปี้อย่าแพ้เค้านะ”ฟางตะโกนออกไปป๊อปปี้ที่วิ่งมารับตัวฟินก็ยิ้มให้ฟางนิดนึงก่อนจะอุ้มฟินไป
 
“สุดท้ายแล้วฮะพ่อป๊อป อุ้มแม่ฟางเลย”เฟรมอยู่อีกฝั่งตะโกนไป
 
“เอาล่ะ เกาะแน่นๆนะ”ป๊อปปี้พูดจบก็อุ้มฟางทันที ฟางที่กลัวหล่นก็กอดคอป๊อปปี้แน่นไม่ปล่อย
 
“เย้ๆ ชนะแล้ว เราชนะแล้ว”ฟินกับเฟรมวิ่งไปหาป๊อปปี้ที่พึ่งมาถึงกับฟาง
 
“เอาล่ะครับขอเชิญครอบครัวจิระคุณไปรับรางวัลด้วยนะครับ”คุณครูประกาศให้ทั้ง4คนเดินไปรับถ้วย
รางวัล
 
“เอาล่ะครับขอถ่ายรูปครอบครัวหน่อยครับ 1 2ยิ้ม”ช่างภาพบอกให้ป๊อปปี้ ฟาง ฟินและเฟรมไปถ่าย
รูปด้วยกัน
 
“ขอบคุณสำหรับวันนี้มากเลยนะ”ฟางพูดขึ้นขณะอุ้มฟินที่หลับอยู่เดินไปกับป๊อปปี้ที่อุ้มเฟรมที่หลับ
ไปแล้วเหมือนกัน
 
“แค่เห็นลูกๆยิ้ม มีความสุขชั้นก็ดีใจละล่ะ”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะค่อยๆวางลูกๆที่เบาหลังรถก่อนจะขับรถ
ไปโดยที่ไม่ลืมไปส่งฟางและลูกที่บ้าน
 
“ขอบคุณอีกครั้งนะ ที่มาส่ง”ฟางเมื่ออุ้มเด็กๆไปที่ห้องนอนกับป๊อปปี้แล้วก็เดินมาส่ง
 
 
จุ๊บ
 
 
“ถือว่าแทนคำที่เธอขอบคุณชั้นในเรื่องวันนี้ละกัน”ป๊อปปี้เมื่อจูบฟางเสร็จก็ขึ้นรถแล้วขับออกไป ฟาง
มองตามป๊อปปี้ที่ขับรถไปก่อนจะจับที่ปากตัวเองแล้วหลับตาลง
 
 
 
 
“อ๊ะ นายมาทำอะไรตรงนี้”แก้วออกมาเดินเล่นตรงน้ำตกที่ที่เธอเคยถูกป๊อปปี้ช่วยชีวิต แล้วเธอก็พบ
โทโมะนั่งอยู่ตรงนั้นกำลังทอดมองดูสายน้ำที่ไหลไปของน้ำตก
 
“ก็แค่เบื่อ จะมานั่งตรงนี้ไม่ได้รึไง”โทโมะย้อนแก้ว
 
“ละเธอจะไปไหน ทำไม เจอหน้าชั้นแล้วหนี มันลำบากใจมากนักหรอที่อยู่ด้วยกันน่ะ”โทโมะว่าเมื่อ
เห็นแก้วเดินหนีตัวเองก่อนจะเดินมาดักหน้าแก้วไว้
 
“เราไม่ควรอยู่ด้วยกัน2ต่อ2ใครเห็นมันจะไม่ดี”แก้วเบี่ยงตัวเองเพื่อหนีแต่โดนโทโมะล๊อคตัวไว้ไม่
ให้ไปไหนด้วย2แขนของชายหนุ่มที่รวบเธอไปกอด
 
“มากกว่านี้ยังทำมาแล้วจะไปกลัวอะไร”โทโมะกระซิบบอกแก้วก่อนะหอมแก้มนวลๆนั้น แต่แก้ว
เบี่ยงหลบ
 
“พะ พอ ได้แล้ว อีกไม่นานชั้นจะพี่สะใภ้นายนะ อย่าทำแบบนี้”แก้วพูดแล้วสะบัดตัวเองออกไป
 
“ถ้าวันนั้นผู้ชายที่ช่วยเธอตรงนี้คือชั้น เธอจะแต่งงานกับพี่ชั้นอยู่มั้ย”โทโมะถาม
 
“ชั้นไม่รู้ นายปล่อยชั้นได้แล้ว”แก้วมองหน้าโทโมะนิ่งก่อนจะสะบัดตัวเองหลุดจากการเกาะกุมของ
โทโมะ ตอนนั้นเองโทโมะเซเสียหลักล้มหัวโขกโขดหินบริเวณนั้น
 
 
“นะ นาย เจ็บตรงไหนรึเปล่า”แก้วเข้าไปถามโทโมะด้วยความเป็นห่วง
 
“ไม่เป็นไรหรอก ไปหาพี่ป๊อปสิ เดี๋ยวเค้าก็กลับมาแล้ว อย่ามาสนใจคนอย่างชั้นเลย”โทโมะพูดก่อน
จะลุกขึ้นเดินหนีแก้วไป แก้วมองตามด้วยความรู้สึกเป็นห่วง ทำไมนะ นายต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะโทโมะ
 
ไรเตอร์ใจดีอัฟให้2ตอน แต่แม้ตอนนี้ไรเตอร์ขออยู่ใจร้าย จับแยกคู่กันแต่ก็ส่งบทน่ารักๆมาให้อ่านน้า อย่าพึ่งหายไปน้าาา เม้นกับโหวตๆๆๆ