LOVE PAIN.. รักนี้โหดร้าย

หญิงสาวเดินออกมาจากห้องนอน เพื่อจะไปโรงเรียน เธอหันซ้ายหันขวาเเต่ก็ไม่พบร่างของชายหนุ่มเลย เธอเลยเดินไปที่ระเบียงกว้าง เห็นเสื้อผ้าของเธอตากอยู่ รอยยิ้มเล็กๆเผยออกมา...

 

'ทำจริงๆด้วยหรอเนี่ย นายนี่ก็ดีเหมือนกันนะ'

 

พลันสายตาเหลือบไปเห็น ชุดชั้นในของเธอ เเขวนอยู่

 

'อ๊ากกกกกก นายซักกางเกงใน กับเสื้อในฉันด้วยหรอเนี่ย โอ้ยยย ตายๆๆ ไอบ้าเอ้ย ไอโรคจิต ลามกที่สุด ฮึ่ยย'

 

เเล้วเธอก็เดินกลับเข้าไปข้างใน ตามหาชายหนุ่มอยู่ยกใหญ่ เเต่ก็ไม่เจอเเม้เเต่เงา เมื่อเธอเดินไปที่โต๊ะอาหาร มีกระดาษเล็กๆเเปะไว้ 

         'ฉันมีธุระ เจอกันตอนเย็นนะ ยัยกระต่าย :D'

 

เอ๊ะ ยัยกระต่ายนี่ฉายาใหม่ฉันงั้นหรอ

 

 

พักกลางวันนน

 

"ฟาง พิชนั่งด้วยนะ" ชายหนุ่มอยู่ๆก็เดินมาขอ ร่างบางนั่งด้วย 

 

"อืม"

 

"นี่ ไม่มีเพื่อนรึไงนายน่ะ"

 

"ยัยเฟย์.."ฟางปรามน้องสาวเธอเล็กๆ

 

"มีสิ เเต่อยากกินกับฟางมากกว่า มันอร่อยกว่าเยอะเลย" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับหันไปส่งยิ้มหวานให้ร่างบางทำเอาฟางเขิน หน้าเเดง ก้มหน้า้มตากิน

 

เมื่อทางข้าวเที่ยงเสร็จร่างบางก็ขอตัวไปห้องสมุดที่ประจำของตน โดยมีชายหนุ่มเดินตามติดไม่ไปไหน

 

"ฟาง อ่ะนี่ เรื่องนี้สนุกมาก พิชอ่านเเล้ว" ชายหนุ่มยื่นหนังสือให้ร่างบางพร้อมนั่งลงข้างๆ

 

"ขอบใจนะพิช"   เหมือนเมื่อก่อนเลยสินะ เราสองคนจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันในห้องสมุด เพราะต่างคนต่างก็ชอบอ่านหนังสือ พิชมักจะชอบหาหนังสือทีสนุกาให้ฉันอ่านอยู่เสมอ เหมือนได้ย้อนกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนเลย

 

 

ณ คอนโดหรู

 

ชายหนุ่มหยิบยา เเละน้ำป้อนให้หญิงสาวน่ารักทาน ก่อนจะค่อยๆประคองเธอไปนอนบนเตียง

 

"ไม่เห็นต้องโดดเรียนมาถึงที่นี่เลย ป๊อปนี่"

 

"ได้ไงเล่า จินนี่ไม่สบายขนานี้ เเล้วป๊อปก็รู้ด้วยว่าจินไม่ชอบโรงพยาบาล ป๊อปเลยต้องมานี่ไง"

 

"จินไม่เป็นไรเเล้วเเหละ ป๊อปกลับไปเรียนเถอะ เดี๋ยวจินจะนอนเเล้วก็ตื่นมาหายลยไง"

 

"ไม่เอาอ่า นอนด้วยนะ ไข้จะได้มาหาป๊อปไง"

 

"ป๊อปบ้า พอเลย รู้นะคิดไรอ่ะ"

 

"เบื่อจริงๆคนรู้ทัน ป๊อปไม่ทำอะไรจินหรอกน่าา "

 

"จ้าาาา พ่อคนดี"

 

"งั้นเดี๋ยวเย็นนี้ป๊อปโทรหานะ นอนซะ" ป๊อปปี้พูดเเล้วดึงผ้าห่มให้หญิงสาว ก่อนจะลูบผมเบาๆเพื่อลาเธอ

 

เมื่อออกมาหน้าคอนโด ป๊อปปี้ขับรถจะกลับโรงเรียน เเต่ดันเจอคู่อริจนได้..

 

 

 

เลิกเรียนชั่วโมงชมรม

 

"เอ้า ขอบใจมากน ทุกคนทำได้ดีมากเลย พรุ่งนี้เจอกันนะ"รุ่นพี่สาวสวยในชมรมพูดขึ้น ทุกคนต่างเเยกย้ายกันกลับบ้าน เเต่ร่างบางกลับเดินไปหารุ่นพี่อย่างสงสัย

 

"พี่มายด์ค่ะ ป๊อป..."

 

"อ่อ วันนี้น้องป๊อปเค้าโทรมาลาเเล้วค่พ เห็นว่ามีธุระด่วน เเล้วเดี๋ยวไว้พี่ค่อยสอนเค้าสองต่อสองก็ได้ อุ๊ยย ขอโทษค่ะ เเหะๆ"รุ่นพี่สาวสวยตกใจเล๊กน้อย ที่เผลอพูดอะไรออกไป ก็คนตรงหน้าเป็นเเฟนของชายหนุ่มนี่ คนทั้งโรงเรียนก็รู้

 

"ฟาง กลับกันเถอะ วันนี้พิชไปส่งนะ"

 

"อืม"

 

"ป๊อปนี่ใช้ไม่ได้เลยนะ ปล่อยให้ฟางอยู่คนเดียวได้ไง ไม่เป็นไรนะ ยังไง พิชก็จะอยู่กับฟางเสมอนะ"

 

"อืม ขอบใจนะพิชที่มาส่ง" เฮ้อออ มีพิชอยู่ข้างๆก็ดีอยู่หรอก เเต่นายนั่นหายไปไหนของเค้านะ ให้ตายเถอะ ฉันต้องบ้าไปเเล้วเเน่ๆ

 

"นี่มันสามทุ่มเเล้วนะ นายไปไหนของนายเนี่ย" มือเล็กกดหาเบอร์ของร่างสูงเเล้วโทรออก

 

"เอ๊ะ เเล้วทำไมต้องโทรตามด้วยหล่ะ นายนั่นอยากจะไปไหนก็เชิญ เรื่องของนาย" ฟางวางโทรศัพท์บนหัวเตียงก่อยจะหลับตานอน

 

 ##รับโทรศัพท์หน่อยคร้าบบบบ ยัยกระต่าย รับโทรศัพท์ด้วยคร้าบบบบ##

 

ทำไมเสียงเรียกเข้าของฉันมันอุบาดจัง ไอบ้าเเอบอัดเสียงล้อเลียนฉันเเล้วตั้งเป็นริงโทนตั้งเเต่เมื่อไหร่กัน เจ็บใจนัก  เมื่อมองไปหน้าจอ เห็นเบอร์โชว์ 'ไอโรคจิต' โทรมาจนได้นะ

 

"ว่าไง"

 

(ฟางมาหาหน่อย เจ็บไม่ไหวเเล้ว มาหาหน่อยนะ เดี๋ยวให้เพื่อนไปรับ ตู๊ดๆๆๆ)

 

"เฮ้ยย เดี๋ยววว ไอบ้าเอ้ย พูดยังไม่ทันรู้เรื่องเลย วางไปซะเเล้ว"

 

เฮ้อออ ฉันเป็นบ้าไรเนี่ย ทำไมต้องทำต้องออกมายืนรอที่มืดๆเเบบนี้ด้วยนะ ฉันไม่ได้อยากไปหานายนั่นสะหน่อย

 

ไม่นานก็มีมอเตอร์ไซค์ขับมาเเล้วจอดอยู่ตรงหนาฉัน

 

"ขึ้นมาสิ ฉันเป็นเพื่อนป๊อปปี้ ป่ะ มันรอเธออยู่"นายนี่ห่อดีนะ เเต่ทำไมต้องทำเหมือนรังเกียจฉันด้วยเล่า

 

หอชาย...

 

"มีปัญหาหรือไง ยาม" เขาหันไปพูดกับยามเฝ้าหอที่จะเข้ามาห้ามไม่ให้ฉันขึ้นไป เเต่ก็ต้องชะงักเเละปล่อยให้ฉันขึ้นไปโดยไม่พูดอะไรเลย

 

เมื่อเข้ามาในห้อง ก็เห็นป๊อปปี้นอนหมดสภาพอยู่ที่โซฟาเเล้ว

 

"ฟางงงงงง!!!!!!"

 

"นายไปทำอะไรมา ทำไมถึงเป็นเเบบนี้"ฟางพูดพรางมองหน้าร่างหนาที่ีเเก้มมีรอยฟกช้ำ คิ้วเเตก เเล้วมีรอยช้ำตามตัวหลายเเห่ง

 

"โดนรุมอีกเเล้วอ่าฟาง เจ็บจัง"ป๊อปปี้พูดพรางทำหน้าตาน่าสงสาร พร้อมพูดอ้อนร่างบางไป

      

'ฮึๆ คราวนี้ฉันจะได้ไม่ต้องเป็นคนรับใช้เธอไปพักนึงหล่ะนะ อิอิ'

 

"มีเรื่องอะไรกัน"

 

"ก็ไอป๊อปอ่าดิไปเจอกับไอหัวเเดงคราวก่อน จำได้รึป่าวที่มันเคยตีหัวไอป๊อป เเล้วเธอเข้าไปช่วยหน่ะ"ชายหนุ่มหน้าทะเล้นพูดขึ้น

 

"เฮ้ยยย ไอเขื่อนเลิกย้ำตรงที่มันตีหัวฉันได้ป่าวว่ะ"

 

"อ่อ เเล้วนายเป็นไงบ้างอ่า ไหนดูดิ" ฟางพูดพร้อมเข้ามาดูเเผลร่างหนาอย่างเป็นห่วง

 

"เหอะ ไอป๊อปอะยังน้อย เเต่ฝั่งนู้นสิ มาตั้ง5คน ตอนนี้นอนหยอดข้าวต้มอยู่โรงบาลกันหมดเเล้ว"

 

"ไอเขื่อน!!"

 

"ตกลงนายไม่ได้เป็นอะไรใช่มั้ยเนี่ย"

 

"นี่ถึงยังไงฉันก็โดนมันทำร้ายด้วยนะ โอ้ยย เ๗็บจะตายอยู่เเล้ว ฟางพากลับห้องหน่อยสิ"

 

"เเล้วจะให้ฉันพามาทำไมว่ะ"โทโมะบ่น

 

"ก็ดีไม่ใช่หรือไง พวกเเกจะได้รู้จักกับฟางไง ยังเหลือไอเคน กะ ไอเบ ไว้วันหลังล่ะกัน" ป๊อปปี้พูดเเล้วเดินนำฟางออกไป

นายนี่ไม่เห็นจะเป็นไรเลย ปกติทุกอย่างเเล้วจะเรียกฉันมาทำไมเนี่ย

 

เช้าวันรุ่งขึ้น

 

ณ ห้องผู้อำนวยการ

 

"หน้าไปโดนอะไรมาอีกหล่ะ มีเรื่องอีกรึไง"

 

"ช่างมันเหอะ ปูมีอะไรก็ว่ามา ป๊อปรีบ"ป๊อปปี้พูดเย็นชาใส่ปู่ของเขา เเต่นี่ก็เป็นเรื่องธรรมดาเเล้วเขาเปลี่ยนไปตั้งเเต่4ปีที่เเล้ว

 

"ปู่ก็จะบอกสิ่งที่ป๊อปอยากรู้มากที่สุดไง ปู่เอง็ไม่รู้ว่าจะอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่ คงไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไรเเล้ว"ชายชรายื่นซองเอกสารให้ชายหนุ่ม

 

"ทุกอย่างที่ผ่านไปเเล้วปู่ก็ได้เเต่ขอให้มันผ่านไป ที่เอามาให้รับรู้ตอนนี้อาจจะเป็นเรื่องที่โหดร้ายไปหน่อยเเต่ปู่ไม่อยากปิดบังป๊อปอีกเเล้ว" เมื่อเดินออกมาจากห้อง ชายหนุ่มเปิดดูซองเอกสารทันที

 

 /อุบัติเหตุรถชนประสานงา สาเหตุเกิดจากคนขับหลับใน มีผู้เสียชีวิตสองศพ ทราบชื่อ คือ นายอมร นางภาวิณี จิระคุณ/

 

"พะ พ่อ   เเม่ ไม่ได้ตายเพราะขับรถตกเหวหรอกหรอ"

 

/เหตุในครั้งนี้รถคันดังกล่าวได้มีผู้เสียชีวิตเเต่รถคันต้นเหตุอีกคันรอดชีวิตเเละได้เข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลทันที ทราบชื่อภายหลังว่า นายเกรียงศักดิ์ นีระสิงห์/

 

"พวกเเกเอาพ่อเเละเเม่ของเเม่ของฉันไป" ชายหนุ่มพูดด้วยเเววตาดุดัน ความโกรธเเค้นทวีคูณ เขาปฎิญาณกับตนเองทันทีว่าจะตามเเก้เเค้นครอบครัวนี้ให้ได้!!!

 

---------------------------------------------------------------------------------------------

 

มาอัพเเล้วนะ ลืมกันรึยัง สนุกไม่สนุกบอกันด้วยน้าาาาา อิอิ