Change to love ?? เปลี่ยนเป็นรักได้รึเปล่า ??

                             9
                            ไฟดับ
"บรึ๋ยยยยยยยย~ หนาวจัง"
 
ฟางพูดขึ้น พลางกอดตัวเองแน่นเมื่อเดินเข้ามายังคอนโดของป็อปปี้ ที่เขาบอกกับเธอว่าอยู่ใกล้ๆ กัน
 
ก็แอร์เล่นเปิดเย็นซะขนาดนั้นนี่นา...
 
"ฟางไปอาบน้ำก่อนมั้ย เดี๋ยวเป็นหวัดเอานะ" ป็อปปี้ถามอย่างเป็นห่วง
 
"อือ ก็ได้ แล้วนายล่ะ ไม่อาบสักหน่อยหรอ?"
 
"ไม่เป็นไรหรอก แค่เปลี่ยนเสื้อก็พอแล้ว" ตอบยิ้มๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องนอนมุ่งหน้าไปยังตู้เสื้อผ้า
 
"ถ้าเป็นหวัดขึ้นมาฉันไม่เกี่ยวนะ -3-" พูดพลางยื่นปากใส่ ก่อนที่จะรับผ้าเช็ดตัวจากป็อปปี้มาผืนหนึ่ง แล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที
 
ส่วนเขาก็ได้แต่ส่ายหน้าให้อย่างเนือยๆ ก่อนที้จะเปลี่ยนชุด ออกไปเปิดทีวีนั่งดูอย่างสบายใจ ก่อนจะนึกอะไรได้ แล้วรีบกดเบอร์ของใครบางคนแล้วโทรออกทันที
 
(มีอะไรจะรับใช้พี่หรือพะย่ะค่ะ) คำทักทายคำแรกจากปลายสาย ทำเอาเขาต้องเปลี่ยนโหมดตามไปด้วย
 
"เปล่าหรอกท่านพี่ เพียงแต่ข้ามีเรื่องจะมาทูลกับเจ้าน่ะ" 
 
'เล่นไปตามน้ำซะเลย อิอิ'
 
(อะไรที่ทำให้เจ้ารีบมาทูลกับข้าเยี่ยงนี้~)
 
"เรื่องน้องสะใภ้ของท่านพี่ยังไงล่ะพะย่ะค่ะ"
 
(เรื่ององหญิงฟางกระไรนั่นหรือ...โอ๊ยยยย!!! พอแล้ว! ป็อปคิดจะเล่นตามพี่ไปเรื่อยๆ เลยหรือไง!) เนื่องจากความอดทนที่หทดลงของปลายสาย จึงตะโกนแว๊ดๆ ขึ้นมา
 
"หืมมม...จะตะโกนให้แก้วหูป็อปแตกเลยหรอพี่กี้ -*-"
 
(ถ้าทำแล้วไม่โดนม๊าด่าพี่จะทำ อิอิ) หันไปกล่าวถึงผู้เป็นแม่ ที่ดูเหมือนจะรักน้องชายตัวแสบของเธอมากกว่า
 
"พี่กี้... -_ _-+"
 
(ฮ่าๆๆ แล้วเรื่องน้องสะใภ้ของพี่ตกลงใครกัน)
 
"ก็ป็อปคิดว่า...น่าจะเป็น..." พูดช้าๆ ยืดยาวเอาไว้เยอะๆ เพื่อเป็นการแกล้งปลายสายที่อยากรู้ใจจะขาด!
 
'อ๊ากกกกกกก!!! รีบพูดมาสิไปน้องบ้า เดี๋ยวก็จับหมีพูห์ไปโยนทิ้งให้หมดเลย ฮึ่ย!'
 
(พูดมาสิ!!!)
 
"คือ..."
 
(ถ้าไม่พูดหมี...) ปลายสายพูดไม่ทันจบ เขาก็รีบโพล่งออกมาทันที เพราะรู้ดีว่าพี่สาวของตัวเองจะทำอะไรถ้าไม่ยอมบอก
 
"คือ ฟาง ไงล่ะ!!"
 
(แหม...รู้ใจตัวเองสักที่นะ)
 
"เอ้อ...พี่กี้ วันนี้ป็อปนอนที่คอนโดนะ"
 
(อ้าว ทำไมล่ะ หรือว่า...กิ้วๆ อย่ารีบมากสิ ฟางเค้ายังไม่รู้เรื่องอะไรทีนะ ฮ่าๆๆๆ) แซวน้องชายของตัวเอง จนทำให้เจ้าน้องชายคัวแสบหน้าแดงขึ้นมาทันที
 
"พี่กี้อ่ะ!!"
 
(ฮ่าๆๆๆๆๆ อะๆ แค่นี้นะ ม๊าเรียก อิอิ...ตู้ดๆๆ) ปลายส่ยหัวเราะเสียงดังลั่น ก่อนที่จะคุยกันแค่ไม่กี่คำแล้วรีบวางสายไป...
 
'เอ้อ...แล้วทำไมเราต้องหน้าแดงด้วยล่ะ เราไม่ได้จะทำแบบนั้นซะหน่อย!'
 
ตบตีความคิดของตัวเองในหัว ก่อนที่จะกลับไปสนใจจอโทรทัศน์ต่อ ก่อนที่จะ...
 
พรึ่บ!!!
 
"กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!"
 
ไฟเกิดดับกระทันหัน จนเขายังต้องสะดุ้งด้วยความตกใจ ก่อนที่เสียงกรี๊ดดังลั่นจะตามมา
 
"ฟาง!!"
 
เมื่อนึกถึงคนตัวเล็กได้ก็รีบ วิ่งไปที่หน้าประตูห้องน้ำทันที ก่อนที่จะตะโกนเรียกคนตัวเล็กให้เปิดประตู
 
"ฟางๆๆ!! เปิดประตูให้ฉันหน่อย"
 
แกร็ก !
 
เสียงปลดกอนประตูดังขึ้น เป็นสัญญาณแสดงว่าประตูห้องน้ำไม่ได้ถูกล็อกอีกต่อไป เขาจึงรีบเปิดประตู แต่ก็ต้องรีบเข้าไปกอดปลอบคนตัวเล็กที่นุ่งกระโจมอกนั่งร้องไห้อยู่ที่พื้นอย่างรวดเร็ว
 
"โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะฟาง ฉันอยู่นี่แล้วๆ" พยายามทำเสียงอ่อนโยนก่อนที่จะช้อนตัวคนตัวเล็กขึ้นมาไว้แนบอก ก่อนที้จะพาไปวางไว้บนโซฟา แล้วรีบไแเปิดผ้าม่านให้แสงเข้ามา แต่ก็ยังไม่สว่าง ถึงแม้ว่าจะเช้าก็ตามเถอะ ก็ฟ้ามืดครึ้ม และ ฝนตก จึงทำให้ภายในห้องดูมืดสนิท
 
"จะไปไหน ฮึก" ฟางพูดปนสะอื้น พลางยึดข้อมือป็อปปี้เอาไว้ เมื่อเห็นเขากำลังจะเดินไปไหนสักที่
 
"ไปเอาน้ำน่ะ แป๊ปเดียวเอง" พูดกับร่างเล็กที่ทำท่าจะร้องออกมาอีกครั้ง
 
"ไม่เอา อย่าปล่อยฟางอยู่คนเดียวเลยนะ"
 
"เอ่อ..." ป็อปปี้ก็ได้แต่อ้ำอึ้งกับสายตาเหมือนลูกแมวขี้อ้อนนั่น มันชักจะทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว แถมอารมณ์แบบนั้นก็เริ่มเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณอีก จนเขาต้องหาทางไประงับสติอารมณ์ของตัวเองก่อน แต่ยัยลูกแมวดันไม่ให้ไปไหนซะงั้น
 
"ฟางตามไปด้วยก็ได้ นะๆๆๆๆ" ยิ่งทำน้พเสียงอ้อนยิ่งกว่าเดิม
 
"อะๆ ก็ได้ๆ"
 
'สุดท้ายก็ต้องยอมอีกล่ะว่ะ'
 
เมื่อเขาอนุญาติเธอก็รีบเด้งตัวไปกระโดดกอดหลังเขาอย่างรวดเร็ว มันยิ่งทำให้เขาเริ่มควบคุมอารมณ์ไม่อยู่
 
"เธอทำตัวของเธอเองนะฟาง" พูดเสียงเรียบๆ ซึ่งทำให้ฟางสงสัย
 
"เอ๋?"
 
ตัดให้ขาดเลย ฉับๆ
ค้างล่ะซี๊ๆ ฮ่าๆๆๆ
มาอัพให้ก่อนทำการบ้านต่อนะจ๊ะ
เราสัญญาตอนหน้ามี nc แน่ๆ รีดเดอร์อยากได้เราก็จัดให้ อิอิ
เจอกันตอนหน้าจ้า