Change to love ?? เปลี่ยนเป็นรักได้รึเปล่า ??

                               8

                         ฟ้าฝนไม่เป็นใจ

"ถามจริงเหอะ เป็นไรมากป้ะ?"

 

ฟางเอ่ยถามออกมา เมื่อสังเกตุเห็นป็อปปี้มองหน้าเธอมานานแล้ว ตั้งแต่สั่งอาหาร หมอนั่นก็เอาแต่จ้องหน้าเธอยิ้มๆ แถมตั้งแต่ตามใจเธอเลือกโต๊ะนั่งนอกร้านทั้งๆ ที่คุณชายอย่างเขาไม่มีทางยอมมานั่ง สงสัยมันคงจะบ้าไปแล้วจริงๆ แฮะวันนี้ - -;

 

"ป๊าว~ เปล่าเลย" พูดเสียงสูงออกมาอย่างเห็นได้ชัดจนเธอต้องส่ายหน้าอย่างเอือมๆ

 

"สูงไปมั้ย?"

 

"ไม่เลย อะๆ อาหารมาแล้ว" พูดยิ้มๆ แล้วเฉไฉไปเรื่องอื่นทันที

 

"เปลี่ยนเรื่อง -0-" พูดพลางก้มหน้าก้มตากินตามประสาผู้หญิง โดยที่มีป็อปปี้เป็นคนคอยตักนู่นตักนี่ให้จนเธอชักจะรำคาญ

 

ก็ตอนนี้จานข้าวของเธอพูนขึ้นมาเพราะกับข้าวแล้วเนี่ย!!

 

"พอได้แล้ว!! จะให้ฉันอ้วนเป็นหมูเลยหรือไง" เนื่องจากความห่วงสวยของตัวเธอเอง เธอจึงรีบห้ามเขาที่กำลังจะตักกับมาให้อีกช้อน

 

"ถึงจะอ้วนก็ยังรัก..." เขาพึมพำในลำคอเบาๆ ซึ่งทำให้เธอต้องหันไปมองอย่างแปลกใจ

 

"อะไรนะ!?!" เธอถามเขาซ้ำ ด้วยความอยากรู้ แต่เขาก็ไม่ยอมบอก

 

คำพูดเมื่อกี้ไม่ใช่ว่าเธอไม่ได้ยินหรอกนะ แต่เธอกลัว...

 

กลัวจะฟังผิด และ กลัวจะคิดไปเอง...

 

กลัวว่าคำพูดที่เขาพึ่งพูดมา เป็นแค่การให้ความหวังเท่านั้น...

 

'ถึงยังไงมันก็ไม่ใช่แบบที่แกคิดแน่ๆ เค้ามีแฟนแล้วนะยัยฟาง!!'

 

พูดเตือนสติตัวเองในใจ ก่อนจะหันกลับมาก้มหน้าก้มตากินต่อ โดยที่คอยหลบหน้า ไม่ให้เข้าเห็นแววตาของเธอ...

 

...แววตาที่สลดของเธอ

 

แต่ถึงยังไงมันก็ไม่รอดสายตาคมของเขาได้ เขาก็ยังเห็นดวงตาที่สลดลงของเธอ ซึ่งทำให้เขาต้องถามตัวเองในใจอย่างงงๆ

 

นี่เขาพูดอะไรผิดไปรึเปล่าเนี่ย หรือว่า...

 

เธอได้ยินที่เขาพูดเมื่อกี้!!!

 

"เป็นไรอีกเนี่ย ไม่กินหรือไงนั่นน่ะ" ฟางพูดขึ้นมาเมื่อเห็นข้าวในจานของป็อปปี้ไม่ลดลงเลย แต่เขาเอาจ้องมองหน้าเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขากลับมองอย่างเศร้าๆ

 

"หืม?"

 

"อ่ะ เดี๋ยวก็เป็นโรคกระเพาะหรอก" พูดพลางตักกับข้าวใส่ไปในจานข้าวเปล่าๆ ที่ไม่ลดลงเลยนั่น ให้เขา

 

"ขอบคุณนะ" อยู่ๆ เขาก็พูดขึ้นมา ซึ่งทำให้ฟางต้องเงยหน้าขึ้นมาอย่างแปลกใจ กับน้ำเสียงของเขา "ขอบคุณที่เคียงข้างกันตลอดมา ของคุณจริงๆ นะ"

 

เขาก็ได้แต่พูดแบบนั้นซ้ำๆ ซึ่งทำให้เธอเริ่มงงมากกว่าเดิมเสียอีก

 

"ตั้งใจจะพูดอะไรกับฉันกันแน่ป็อปปี้"

 

"ฉันจะบอกว่า..." ในขณะที่กำลังจะพูด จู่ๆ ฝนก็ตกลงมาอย่างแรง จนเขาและเธอแทบจะวิ่งเข้าไปหลบในร้านแทบจะไม่ทัน

 

ซ่าาาาาา~

 

เสียงของฝนที่ตกลงมากระทบกับพื้นดินเสียงดัง แสดงถึงฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก และตอนนี้คนในที่เคยนั่งอยู่ด้านนอกร้านก็พากันมาหลยฝนอยู่ภายในร้าน จนแทบจะไม่เหลือที่ว่างจะยืนเสียแล้ว

 

'กะจะบอกรักอยู่แล้วเชียว ทำไมฟ้าฝนไม่เป็นใจเอาซะเลย...'

 

ป็อปปี้บ่นอุบอิบในใจ เมื่อเข้ามาอยู่ภายในร้าน

 

"ฮืออออ...เปียกจนได้หรอเนี่ย" ฟางบ่นอุบอิบออกมา พลางมองสภาพตัวเองที่เปียกชุ่มไปทั้งตัว

 

"ฉันว่ากลับก่อนดีกว่านะ คอนโดฉันอยู่แถวๆ นี้พอดี เดี๋ยวก็ปอดบวมตายกันพอดี" ป็อปปี้ถามฟางที่ดุสภาพจะแย่กว่าเขามาก เพราะเธอดันใส่แค่เดรสตัวบางๆ แต่เขาใส่เสื้อโค้ชทับอีกชั้น จึงไม่ค่อยเปียกมากเท่าไหร่

 

"อือ ก็ดีเหมือนกัน" หันไปพูดกับเขาพลางดึงเนื้อผ้าที่เปียกขึ้น ไม่ให้แนบชิดกับเนื้อของตัวเธอเอง

 

ส่วนป็อปปี้เมื่อเห็นการกระทำของฟาง ก็เลยถอดเสื้อโค้ช ส่งไปให้เธอใส่ทับ ก็เนื้อผ้าเดรสตัวนั้นบางจะตายไป

 

"อ่ะ ใส่ซะ พี่ๆ เช็คบิล" หันมาพูดกับเธอ ก่อนที่จะตะโกนเรียกพนักงานให้เก็บเงินทันที "รอนี่ก่อนนะ"

 

เมื่อจัดการเรื่องจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อย เขาก็หันมาบอกให้ฟางรอเขาในร้าน หน้าประตู ก่อนที่เขาจะเดินออกไปเอารถมาจอดให้เธอถึงที่ ปล้วเธอก็ขึ้นไป

 

"ขอบคุณนะป็อป" หันไปพูดกับร่างข้างๆ ที่ขณะนี้กำลังขับรถอยู่

 

ฟอดดดดดดดดด~

 

"วันหลังจะขอบคุณก็ขอแบบนี้นะ" ป็อปปี้หันไปหอมแก้มนวลของฟางไปฟอดใหญ่ จนเจ้าคัวแก้มแดงเป็นลูกตำลึง ม้วนอายจนทำอะไรไม่ถูก

 

'ว่าแต่...เขาจะทำแบบนี้กับเธอทำไม!?!'

 

---

แอบหวานเบาๆ อิอิ

มาอัพให้ก่อนนอน ขอให้ เทวดาป็อป กับ นางฟ้าฟาง เข้าฝันน้า ฝันดีกันทุกคนเลย !!

เอ...เรื่องนี้เราจะลองแต่ง nc ดูดีมั้ยนะ ขอความคิดเห็นหน่อย ^_^

เจอกันตอนหน้าจ้า