Change to love ?? เปลี่ยนเป็นรักได้รึเปล่า ??

                            4
                         สับสน?
'อร๊ายยยย~ เขิน...เขิน...เขิน...เขินนน >//////<'
 
ตะโกนในใจเสียงดัง พลางเอามือแนบแก้มที่แดงจัดของตัวเอง ก่อนจะเดินมานั่งยังโต๊ะที่มีเพื่อนๆ ของเธอนั่งเม้าท์กันอยู่
 
"ยัยฟางวันนี้ใครทำให้แกยิ้มหน้าบานแบบนี้เนี่ย อิอิ"  'จินนี่' สาวตาโตถามด้วยความสงสัย
 
ก็วันนี้ฟางมาแปลกนี่นา...
 
เพราะทุกๆ วันฟางเค้าจะเดินหน้าบึ้งตึงมาตลอดเลยนี่ ถ้าเจอแบบนี้ก็แปลกใจอยู่นะ
 
"จะเป็นใครไปได้ล่ะ ก็ต้องเป็นป็อปปี้ไงล่ะ" สาวตาหยีอย่าง 'มีน' แซวขึ้นมาทันที
 
"ใช่เลยมีน ฮ่าๆๆ" คราวนี้สาวห้าวแต่แอบหวานอย่าง 'แก้ว' พูดอย่างถูกใจ พลางหัวเราะดังลั่น
 
"ไอเพื่อนบ้า!!! >////<" ด่าเหล่าเพื่อนๆ ทั้งหลายที่กำลังแกล้งเธออยู่ เพราะตอนนี้พวกนั้นกำลังทำให้เธอหน้าของเธอทวีคูณความแดงเพิ่มขึ้นไปอีก
 
"เขินด้วยอ่ะฟาง ฮ่าๆๆ" สาวแก้มบุ๋มอย่าง 'เฟย์' แซวขึ้นมาบ้าง ในขณะที่เดินมาถึงที่โต๊ะพอดี
 
"ยัยเฟย์!!!" ฟางเรียกชื่อเพื่อนตัวเองที่พึ่งเดินมานั่งเสียงดัง
 
"จุ๊ๆๆ ดังไปแล้วนะ เพื่อน อิอิ" เฟย์เอานิ้วชี้มาแตะริมฝีปาก พลางทำเสียงจุ๊ไปด้วย
 
"พวกแกอะ! ไม่คุยด่วยเล่า!" เดินออกมาพลางเชิดหน้าใส่อย่างงอนๆ แล้วเดินออกไปทันที
 
"เอ๊า! เขินแล้วพาลๆ ฮ่าๆๆๆ" เสียงหัวเราะดังออกมาจากโต๊ะที่เพื่อนๆ ของเธอนั่งอยู่ ดังมาจนเธอได้ยินชัดแจ๋ว
 
'ไอเพื่อนบ้า!! ใครเขินเล่า...ฮึ่ย!'
 
ตะโกนในใจอย่างบ้าคลั่ง แต่เท้าก็ยังคงเดินต่อไป โดยไม่ดูทาง จนกระทั่ง...
 
โครม!!  (สมมุติว่าเป็นเสียงเดินชนกันก็แล้วกันเนอะ -.-)
 
'ชนคนอื่นจนได้สินะยัยฟาง...'
 
"เอ่อ...ขอโทษค่ะ" ฟางรีบเอ่ยขอโทษทันทีที่เธอและ 'เขา' พยุงตัวขึ้นยืนเหมือนเดิมได้
 
"ไม่เป็นไรครับ คือผมก็ไม่ดูทางเหมือนกัน แหะๆ ขอโทษนะครับ"
 
"ค่ะ ขอโทษอีกครั้งนะคะ" พูดซ้ำอีกครั้งก่อนจะเดินจากไป...
 
โดยที่เธอไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องมาที่เธอด้วยความรู้สึกหลากหลาย
 
โดยเฉพาะความรู้สึกสับสน...
 
ทำไม...ทำไมเขาต้องมา 'หวง' เพื่อนสาวคนสนิทเวลาเข้าใกล้ชายคนอื่น...
 
เวลาที่เขาเห็นเธอโปรยรอยยิ้มสดใสใส่ชายคนอื่น...
 
มันรู้สึกไม่ชอบใจที่เห็นเธอพูดกับชายอื่นนอกจากเขา...
 
แต่...ความรู้สึกแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นเวลา 'พิม' แฟนของเขาเข้าใกล้กับผู้ชายคนอื่น ความรู้สึกแบบนี้มันจะเกิดกับแค่ 'เธอ' คนนั้นคนเดียว...
 
...ฟาง
 
เขาไม่เข้าใจเลย...ไม่เข้าใจความรู้สึกตอนนี้เลย...ว่ามันหมายความว่ายังไงกันแน่!!
 
'ความจริงแล้วฉันรู้สึกยังไงกับเธอกันแน่นะฟาง...'
 
 
 
เลิกเรียน...
 
ฟางได้แต่มองคนข้างกายที่ยังนั่งเหม่อมองกระดาษโน๊ตที่ไม่ได้เขียนอะไรเลยของตนเองอย่างงงๆ นี่เขาเป็นแบบนี้ตั้งแต่เริ่มเรียนแล้วแหละ มันเป็นเพราะอะไรเธอก็ไม่รู้เหมือนกัน
 
พอเรียกก็แค่ครางตอบ ก่อนจะกลับไปนั่งเหม่อเหมือนเดิม เด็กเรียนอย่างหมอนั่นเป็นแบบนี้ มันน่าแปลกมั้ยล่ะ?
 
"ป็อป นี่เลิกเรียนแล้วนะ!!!" ตะโกนใส่หูของป็อปปี้เป็นรอบที่ร้อย
 
"เฮ้ย!! ไม่ต้องตะโกน เรียกเฉยๆ ก็ได้!" เขาถึงกับสะดุ้ง เมื่อรู้สึกตัว
 
"ฉันเรียกนายเป็นรอบที่ร้อยแล้วนะ! นี่ก็เลิกเรียนตั้งนานแล้วด้วย นายทำฉันช้าอ่ะ -0-" ฟางบ่นออกมาอย่างเซ็งๆ ก่อนที่จะเดินออกจากห้องทันที
 
'กว่าจะรู้สึกตัวได้นะเนี่ย โธ่เอ๊ย! - -;'
 
ในขณะที่เดินออกมาจากห้อง ก็เห็นชายคนหนึ่งที่ยืนพิมผนังเขียนอะไรบางอย่างยุกยิกอยู่ที่กระดาษ ซึ่งคนคนนั้นเป็นคนที่เธอรู้สึกคุ้นมาก ก่อนที่เรื่องราวเมื่อเช้าจะแวบเข้าหัว
 
โครม!!
 
'เอ่อ...ขอโทษค่ะ' ฟางรีบเอ่ยขอโทษทันทีที่เธอและ 'เขา' พยุงตัวขึ้นยืนเหมือนเดิมได้
 
'ไม่เป็นไรครับ คือผมก็ไม่ดูทางเหมือนกัน แหะๆ ขอโทษนะครับ'
 
'ค่ะ ขอโทษอีกครั้งนะคะ' พูดซ้ำอีกครั้งก่อนจะเดินจากไป...
 
"เอ๊ะ! นาย/เธอ คนเมื่อเช้านี่!" เธอและชายหนุ่มนิรนามพูดพร้อมกัน
 
"เรียนคณะสถาปัตย์หรอ?" เธอถามอย่างสงสัย ก็เห็นมายืนซะขนาดนี้
 
"อ่าฮะ หวัดดีเรา 'พิชชี่' เรียกว่า 'พิช' ก็ได้" แนะนำตัวเองอย่างเป็นมิตร ก่อนที้จะยื่นมือไปให้จับ
 
"จ่ะ เรา 'ฟาง' นะ ยินดีที่รู้จัก" ฟางตอบพลางยืนมือไปจับเช่นเดียวกัน
 
"ยินดีที่รู้จักเช่นเดียวกัน แล้ว...ฟางกลับยังไงหรอ?"
 
"สงสัยคงจะต้องนั่งแท็กซี่กลับอ่ะ"
 
"ถ้าไม่รังเกียจ ให้เราไปส่งนะ" ถามทันทีเมื่อมีโอกาส ก่อนจะส่งยิ้มมาให้เธอ
 
"เอ่อ..."
 
แม่กระต่ายจะตอบว่าอะไรนะ!! ><
อยากรู้รอตอนหน้าก็แล้วกัน อิอิ
ทำไมเม้นหายไปหมดเลยอ่ะ เราน้อยใจนะ
แต่เราคิดว่าเราลบเรื่องนี้ดีกว่า ไม่มีกำลังใจแต่งเลย...
จะลบไม่ลบขึ้นอยู่กับผู้อ่านก็แล้วกัน ถ้าเม้นน้อย ก็ลบ เม้นปกติก็ไม่ลบ
#สามารถมาทวงนิยายกันได้ในทวิต ฟอลมาเล๊ย! @Gi_sweetie