Change to love ?? เปลี่ยนเป็นรักได้รึเปล่า ??

                                         36                                      หาเรื่องใส่ตัว"ฟู่...หลับสักที"
ฟางบ่นพึมพำออกมาเบาๆ เมื่อเธอรอแล้วรอเล่ากว่าป๊อปปี้จะหมดฤทธิ์หลับคาจักเธอเนี่ยมันยากขนาดไหน
ครืดดด...
เสียงบานประตูถูกเลื่อนเปิดออกไปยังหาดทรายหลังบ้าน ก่อนที่จะเธอจะเดินออกมาจากบ้าน
แล้วเดินออกไปนั่งลงที่เก้าอี้ไม้ใต้ต้นสนใกล้ๆ
"คุณครับ คุณครับ!!"
เสียงทุ้มตะโกนเรียกเสียงดังมาแต่ไกล ทำเอาเธอสะดุ้งหันตามเสียงเรียกทันที
"คะ? ฉันหรอ"
ฟางชี้ตัวเองพลางเอ่ยถาม ชายหนุ่มคนนั้นได้แต่พยักหน้ารับ ก่อนจะค่อยๆ หยุดตรงหน้าเธอ
"คือผมแค่มาทักนะครับ ผมพึ่งย้ายมาอยู่แถวนี้พอดี"
ชายหนุ่มคนนั้นตอบออกมาเหมือนกับจะรู้ว่าเธอกำลังสงสัยอะไรอยู่ในใจของเธอ
"อ๋อค่ะ ฉันฟางค่ะ อยู่หลังนี้"
ฟางพูดและส่งยิ้มให้ พลางชี้ไปยังบ้านหลังที่เธออยู่
'ที่แท้ก็เพื่อนบ้านนั่นเอง ตกใจหมด'
"ครับ ผมเควิน อยู่ฝั่งนู้น"
เควินแนะนำตัวก่อนจะชี้ไปยังบ้านของเขา ที่อยู่อีกฟากหนึ่งกับบ้านของเธอ
"ยินดีที่รู้จักค่ะ คุณเควิน"
"เช่นเดียวกันครับ คุณฟาง"
ทั้งสองยิ้มให้กัน ก่อนที่มือของเควินจะยื่นมาข้างหน้าให้เธอยื่นมาจับ เพื่อยืนยันถึงมิตรภาพของเขากับเธอ
เธอกับตัดสินใจยื่นไปจับอย่างไม่ลังเล ก็อุตส่าห์มีเพื่อนใหม่ทั้งทีนี่นา...
ก่อนที่ทั้งคู่จะพูดเรื่องสัพเพเหระ บอกถึงเหตุผลที่มาอยู่ที่นี่บ้าง
เล่าเรื่องเก่าๆ ของเธอบ้าง พูดถึงที่นี่บ้าง...
ก็ตั้งแต่อยู่ที่นี่กว่ามีเพื่อนคุยสักครั้งน่ะ มันนานขนาดมากนะ....
 
 
 
 
 
"ฟางจ๋า..."
เสียงทุ้มๆ บ่นพึมพำออกมา พลางใช้มือลูบที่เบาะของโซฟาเพื้อหาใครอีกคนที่เขานอนตักมาตลอด
'อยู่ไหนว่ะเนี่ย'
ป๊อปปี้บ่นในใจก่อนจะพยายามควานหาร่างนุ่มนิ่มสุดที่รักของตัวเองให้เจอ
แต่เขาก็ต้องตื่นขึ้นมาอย่างขัดใจ เมื่อหาคนที่เขานอนทับมาตั้งนานไม่เจอ
"หายไปไหนอีกแล้วล่ะเนี่ย"
เขาพึมพำเบาๆ ก่อนจะใช้มือเซ็ตผมที่ยุ่งเหยิงให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
แล้วค่อยๆ ลุกขึ้นยืดเส้นยืดสายไล่ความง่วงออกไป เดินหาตามห้องต่างๆ ในบ้านของเธอ
'แต่นี่เขารู้สึกดีขึ้นมากนะเนี่ย สงสัยจะหายดีแล้วมั้ง'
พูดกับตัวเองในใจ ในขณะที่เดินตามหาไปตามห้องต่างๆ ของฟาง แต่ก็ต้องหยุดยืนดูอยู่ที่ชั้นวางของ เพียงเพราะ...
ภาพของเธอกับเขาตั้งแต่เริ่มคบ จนเมื่อล่าสุดที่ได้ถ่ายรูปด้วยกัน...
'นี่เธอยังพามาถึงนี่ด้วยหรอเนี่ย...'
เขาคิดในใจพลางเผยยิ้มกว้างออกมาอย่างมีความสุข
แบบนี้เขาก็มั่นใจมากแล้วล่ะ ว่าเธอยังรักเขาอยู่
แสดงว่าแบบนี้ง้ออีกทีสองทีเธอคงจะหายงอนแหละ....
....มั้ง
ก่อนที่เขาจะต้องหัวเราะออกมาเสียงดังลั่นบ้าน
"ตอนเด็กๆ ฟางนี่อ้วนจัง โตขึ้นไม่คิดว่าจะสวยขนาดนี้นะเนี่ย ฮ่าๆๆ"
ป๊อปปี้ยังคงหัวเราะไม่หยุด แต่ก่อนที่เขาจะหยุดนิ่งไปเลย เขาต้องชะงักกับหางตาที่เผลอไปเห็น....
เห็นฟางกำลังยืนคุยกับผู้ชายอีกคนหนึ่ง...!!!
ตอนนี้อารมณ์ของเขาพุ่งสูงปรี๊ด เพียงเพราะเห็นฟางยืนคุยกับผู้ชายอย่างมีความสุข
และผู้ชายคนนั้นมันไม่ใช่เขา!!
เขาอยากให้ไอ้หมอนั่นรู้ว่า...
'อย่ามายุ่งกับผู้หญิงของเขา!!!'
ก่อนที่เขาจะรีบเดินกระแทกเท้าออกไปทันที แถมตอนออกไปนี่ช่างเห็นนะ
ดันไปเห็นตอนที่จะจับมือกันซะด้วย!!!
"ยังไงก็ฝาก..."
พลั่ก!
มือที้กำลังจะยื่นออกมาอีกครั้งถึกับพุ่งไปอีกทาง เมื่อมีอีกมือหนึ่งมาผลักมือของเควิน
"แฟนผมรู้แล้ว ไม่ต้องจับมือหรอกครับ"
ป๊อปปี้พูดพลางจิกสายตาใส่ แต่ทว่า....
"ไม่ใช่แฟนค่ะ แค่เพื่อน! ขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะคะ คุณอยู่เมืองนอกมานานคงชินกับการทักทายแบบนี้ งั้น...."
ฟางพูดกระแทกใส่ในคำว่า 'เพื่อน' ทำเอาป๊อปปี้มองตาโต
'ฉันทำอะไรลงไป นั่นไง ฟางโกรธมากกว่าเดิมอีก แง... TOT'
ฟอดดดด...
แต่ก็ต้องตาโตยิ่งกว่าเดิมเมื่อเธอเขย่งปลายเท้าขึ้นหอมแก้มเควินเข้าอย่างจังๆ
"บายค่ะ"
"คะ ครับ"
ทำเอาเควินหน้าแดง ก่อนจะมองหลัง 'ฟาง' เพื่อนบ้านใหม่ของตนเองไปจนลับสายตาไป
ส่วนป๊อปปี้น่ะหรอเดินตามง้อเธอต้อยๆ อยู่น่ะสิ
"ฟางทำแบบนั้นได้ไงอ่า นั่นมันคนอื่นนะฟาง..."
ป๊อปปี้แทบจะบีบคอตัวเองตายเมื่อเห็นเหตุการณ์เมื่อกี้
ที่เกิดขึ้นทั้งหมดเพราะเขา ถ้าเขาไม่ทำให้ฟางโกรธมากกว่าเดิมฟางคงจะไม่.....
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก!!!!
เขาตะโกนในใจอย่างสติแตก
"เรื่องของฉัน!!!"
ฟางตะโกนใส่หน้าเขาก่อนที่จะปิดประตูใส่หน้าเขา
'หาเรื่องใส่ตัวอีกแล้วไอหมาป๊อปเอ๊ย!! T T'
 

เอาแล้วๆ ให้จบดีๆ ไม่ชอบ อยากเห็นฟางเอาคืนก็ต้องแบบนี้ ฮ่าๆๆๆๆเรายังงงกับตอนนี้ มันดูวนแปลกๆ แถมสั้นด้วย อืม...รู้สึกสับสนก็บอกได้นะ ขนาดคนแต่งก็ยังเป็น ฮ่าๆๆ