Change to love ?? เปลี่ยนเป็นรักได้รึเปล่า ??

                                  35
                                ภาระ ?
ก่อนที่เธอจะลากคนตัวโตให้มานอนอยู่บนโซฟากลางบ้าน แต่ก็นะกว่าจะพามาได้

ตัวโตซะขนาดนั้น...

แถมเกือบทำเธอล้ม มาเป็นภาระชัดๆ เลย ฮึ่ย!

ฟางบ่นในใจ แล้วค่อยเดินไปเอากะละมังพร้อมน้ำอุ่น กับผ้าสะอาด นำมาตั้งไว้ที่โต๊ะหน้าโซฟา

ก่อนจะจุ่มผ้าสะอาดลงในกะละมัง แล้วบิดให้แห้งเล็กน้อย ก่อนจะลงมือเช็ดตัวเขา

มือนุ่มถือผ้าสะอาดลงมาลูบที่คิ้วของเขาก่อนเบาๆ เมื่อเห็นสภาพมัน...

คิ้วหนาที่ผูกเป็นปม...

เขามักจะเป็นแบบนี้ตลอดเวลา...

ก่อนที่สุดท้ายมือนุ่มนิ่มนั้นจะหยุดอยู่ที่ริมฝีปากหนาของเขา

ริมฝีปากแดงสด...

'คิดถึงจัง...'

ฟางคิดในใจพลางใช้นิ้วแตะเบาๆ ลงที่ริมฝีปากของเขา

แต่ก็ต้องรีบเอาออกทันทีที่นึกถึงใครอีกคน ที่อยู่ที่กรุงเทพ

สะบัดหัวไปมาทิ้งความคิดของตัวเองทิ้ง ก่อนที่จะเช็ดตัวเขาจนเสร็จ

'ไม่ได้ๆ อย่าลืมสิ เรากำลังโกรธเขาอยู่!'

เตือนตัวเองในใจ แล้วค่อยเดินไปเก็บกะละมัง และเดินกลับมาหาเขาพร้อมด้วยยาแก้ไข้กับน้ำหนึ่งแก้ว

"ฟาง..."

อยู่ดีๆ เขาก็พึมพำออกมา ทำเอาเธอถึงกับหันมามองอย่างสงสัย

'เขาละเมอเรียกเธออย่างนั้นหรอ!?!'

แต่คงไม่ใช่เพราะเธอไม่ได้สำคัญกับเขานี่นา...

"ฟาง..."

เขาพึมพำขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ทำให้คราวนี้ฟางก็เลยเดินเข้ามาหา มานั่งข้างๆ ก่อนจะลองเรียกชื่อเขาดู

"ป๊อปปี้ๆ"

"ฉันขอโทษ..."

เขาพึมพำออกมาเบาๆ แต่เธอก็ได้ยิน คราวนี้ทำเอาเธอที่เรียกเขาอยู่ชะงัก

"กลับมาเถอะ..."

"..."

"ฟาง..."

ประโยคสุดท้ายทำเอาเธอใจเต้นรัว นี่เะอยังพึ่งรู้ตัวเลยว่า...

'เขามีอิทธิพลกับเธอมากแบบนี้'

ก่อนที่เธอจะตั้งแผงยากับแก้วทิ้งเอาไว้

แล้วเดินกลับจึ้นไปบนห้องนอนของตัวเองขึ้นไปเพื่อสงบสติอารมณ์

และคิดทบทวนอะไรบางอย่าง...

"อยู่ที่ไหนว่ะเนี่ย"

ป๊อปปี้ที่พึ่งตื่นก็มองสภานที่ที่ไม่คุ้นดคยไปรอบๆ ก่อนที่จะพยายามลุกขึ้น แต่ก็ไม่มีแรง

แต่จากที่มองแล้วมันน่าจะเป็นบ้านของผู้หญิงเพราะดูจากที่มันดูเรียบร้อยไปแปลกๆ

ก่อนที่เขาจพยายามลุกขึ้น แล้วประคองร่างตัวเองไปเรื่อยๆ เพื่อตามหาเจ้าของบ้าน

แต่ทว่า...

เพล้ง!!

ในขณะที่กำลังค้ำโต๊ะเดินไปเรื่อยๆ มือของเขาดันไปปัดแจกันหล่นลงแตก

"เวรแล้วไง"

ป๊อปปี้พึมพำออกมาเบาๆ เมื่อเห็นเศษแจกันที่อยู่บนพื้น

"เกิดอะไรขึ้น?"

เสียงหวานๆ ที่คุ้นหูของเขาดังมาประทบประสาท ทำเอาเขารีบหันไปมองทันที

'ฟาง...'

แสดงว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้ฝันไปจริงๆ ใช่มั้ย!?!

"แล้วนี่ลุกมาทำไมเนี่ย ทำไมไม่เรียก"

ฟางพูดพลางรีบเข้ามาประคองป๊อปปี้ แล้วพากลับไปนั่งเหมือนเดิม

นี่เมื่อกี้เธอถึงกับสะดุ้งกับเสียงอะไรตกแตก แล้วรีบลงมาทันที กลัวว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น

"มัวแต่อึ้งอยู่นั่นแหละ ตอบบ้างก็ได้"

"ก็ไม่รู้หนิ"

"อือๆ อะ นี่ยา"

ฟางพูดพลางยื่นเม็ดยากับแก้วน้ำให้

"ป้อนป๊อปหน่อย"

"ฮะ?"

ฟางถึงกับอุทานออกมาอย่างงงๆ

นี่เขาเป็นอะไรของเขาเนี่ย นี่หรือเพราะไข้ขึ้นหรืออะไร??

"นะ ป๊อปไม่มีแรง"

"..."

"นะๆๆๆ นะครับ"

เขาพูดพลางตีเนียนกระเถิบเข้ามากอดเอวเธอเรื่อยๆ แล้วส่งสายตาอ้อนวอนใส่

"อะ ก็ได้"

ฟางตกลงแล้วหยอดเม็ดยาใส่เมื่อเข้าปากของเขา แล้วตามด้วยหยิบแก้วน้ำขึ้นมาป้อนให้เขา

"ปล่อยสิ"

"ไม่ปล่อย"

"เหตุผล"

"เดี๋ยวฟางหนีป๊อปไปอีก"

ตึกตักๆๆ

เอาอีกแล้ว...

ใจเต้นแรงอีกแล้ว...

"ฉันหนีไปไหนไม่ได้หรอก! นี่มันบ้านฉันนะ!!"

คำตอบของเธอทำเอาเขาหาเหตุผลที่จยื้อเธอหมดลง จึงปล่อยเอวบางแล้วจิ๊ปากอย่างอารมณ์เสีย

ส่วนเธอน่ะหรอ...

'หึ เขินน่ารักยิ่งกว่าอะไรเลยล่ะ'

กลับมาแล้ววว ยังรอกันมั้ยเนี่ย หายไปนานเกิ๊นน...
เมื่อวานสนุกกันปะ??