Change to love ?? เปลี่ยนเป็นรักได้รึเปล่า ??

                            25

                           เบอร์ ?

ร่างหนาที่นอนอยู่ในห้องอย่างสบาย ก็เริ่มรู้สึกตัว และพยายามคลำหาร่างนุ่มนิ่มที่เคยนอนอยู่ข้างๆ กับเขา เพื่อจะดึงเข้ามากอด

 

แต่ก็ต้องลืมตาตื่นขึ้นขึ้นมาอย่างหงุดหงิดเมื่อหาคนข่างกายไม่เจอ

 

ก่อนที่จะหันไปมองรอบๆ เพื่อหาร่างนุ่มนิ่มของเขา แต่ทั้งห้องกลับว่างเปล่า มีเพียงแค่เขาคนเดียวที่อยู่ในห้อง

 

"หายไปไหนของเค้านะ?"

 

เขาพูดแล้วตัดสินใจลุกขึ้น และเดินเข้าไปดูในห้องน้ำ เผื่อเธอจะอยู่ แต่ภายในนั้นก็กลับว่างเปล่า

 

ก่อนที่เขาจะเดินออกมาผ่านหน้ากระจกที่โต๊ะเครื่องแป้ง ก็แอบเหลือบไปเห็นกระดาษโน๊ตแปะเอาไว้

 

เมื่อเห็น เขาจึงดึงออกมา ก่อนที่จะอ่านข้อความที่ถูกเขียนด้วยลายมือน่ารัก...

 

ป็อปที่อ่านข้อความที่ถูกเขียนในกระดาษโน๊ต ถึงกับหลุดยิ้มออกมา กับความน่ารักของฟาง

 

'ชอบทำตัวน่ารักแบบนี้จะไม่ให้ 'หวง' ได้ยังไง จริงมั้ย?'

 

แต่ก็ต้องแปลกใจทันที เมื่อพลิกกระดาษไปด้านหลัง แล้วเห็นตัวเลขเบอร์โทรศัพท์ของใครก็ไม่รู้?

 

และมันถูกจดด้วยลายมือของฟางซะด้วย

 

เขาจึงตัดสินใจลองกดหมายเลขในกระดาษแล้วกดโทรทันที

 

ตื้ดดดด...ตื้ดดดด...

 

ก่อนที่เขาจะรอสักพัก ปลายสายก็กดรับ

 

(ฮัลโหลสวัสดีครับ)

 

'เสียงผู้ชาย...'

 

เขาถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินเสียงของปลายสายที่รับเป็นเสียงผู้ชาย

 

หรือว่าเป็น...

 

ไม่จริงหรอกน่า! ฟางไม่ใช่คนแบบนั้น...

 

...คงเป็นแค่ รุ่นพี่? รุ่นน้อง? เพื่อน? คนรู้จัก?

 

แต่ถ้าเป็นเพื่อนก็เป็นไปไม่ได้ เพราะเขาจะแยกเธอออกมาให้ไกลจากพวกเพื่อนผู้ชายมากที่สุด

 

ก่อนที่เขาจะสะบัดหัวไล่ความคิดทั้งหมดออกไป ก่อนที่จะเรียกสติของตัวเองที่เริ่มฟุ้งซ่านกลับมา

 

(ฮัลโหลครับ คุณได้ยินมั้ย นั่นใครครับ?) ปลายสายถามซ้ำเป็นรอบที่สี่เมื่อไม่มีเสียงตอบรับ

 

"ฮะ ครับ ขอโทษนะครับ ผมโทรผิด"

 

(อ่อ ครับๆ) ปลายสายพูดปค่นี้ก่อนจะตัดสายไป...

 

 

 

 

 

"ใครโทรมาอ่ะพี่กวิน" เสียงหวานถูกเปล่งออกมาอย่างอยากรู้อยากเห็นเมื่อกดวางไปแล้ว

 

"ไม่รู้สิ คนโทรผิดน่ะ ปะๆ ไปกินข้าวกัน ชวนเฟย์กับคุณน้าไปด้วยก็ได้" 

 

"อื้อๆ แต่ม๊าไปไม่ได้อ่ะ ยัยเฟย์ไปได้แน่ๆ ถ้าเป็นเรื่องกินอ่ะ ฮ่าๆๆ" ฟางพูดออหมาพลางหัวเราะเสียงดัง

 

"นินทาอะไรฉันย่ะ!" เฟย์ตะโกนข้ามฟากไป และทำให้ทั้งคู่หันไปมอองเฟย์ยิ้มๆ พลางทำตาแป๋วใส่

 

"เปล่านินทานะ เก๊าพูดความจริง ฮ่าๆๆ" พูดอย่างกวนๆ ก่อนที่จะหัวเราะกันแทบจะไม่ได้หายใจกันเลยทีเดียว

 

"ยัยฟาง!!"

 

"โอ๋ๆๆ อย่าโกรธกันดิ๊ หรือแกจะปฏิเสธว่าไม่ไป?" 

 

ฟางถามเฟย์กลับ เฟย์ถึงกับนิ่งงันทันที ก่อนจะส่งสายตาค้อนๆ ไปให้ฟาง

 

'ชิ แกไม่เคยจะไม่รู้ทันฉันเลยใช่มั้ยเนี่ย!'

 

เฟย์คิดในใจอย่างเคืองๆ

 

"เออ! ไปเลยเหอะ ปะเขื่อน" พูดจบก็รีบเดินไปก่อนทันที

 

"ไม่กลัวเฟย์งอนหรือไงฮะเราอ่ะ ถ้างอนจริงๆ เราจะรีบง้อมั้ยเนี่ย" กวินถามน้องสาวของตนเองที่ชอบแกล้งคนนู้นคนนี้ไปทั่ว แต่คนที่โดนแกล้งก็ไม่เคยโกรธเธอเลย

 

ถ้ามีใครสักคนโกรธ อยากรู่จริงๆ ว่าเธอจะทำยังไง...

 

"ไม่อ่ะ ยัยเฟย์ง้อง่ายจะตาย ซื้อขนมให้มันสักสามสี่ถุงก็หายแล้ว อิอิ"

 

"ไม่รีบจะทำอะไรเลยจริงๆ นี่แหละนะ คนอ้วนมักจะทำอะไรช้าๆ เสมอ" พูดออกมาถึงกับทำให้ฟางชะงักเพื่อประมวลผลจากคำพูดของพี่ชายของตนเอง ก่อนจะเถียงแว๊ดๆ ออกมา

 

แต่ติดอยู่ที่ว่า...

 

กวินเดินไปก่อนแล้วน่ะสิ

 

"ไอ้พี่บ้า! หาว่าฉันอ้วนหรือไง!!!"

 

 

 

 

 

'ฉันจะกำจัดแกออกไปยังไงดีนะ นังฟาง!'

 

พิมคิดในใจอย่างเคืองๆ เมื่อเห็นทั้งคู่ที่หวานกันได้ทั้งวัน แถมยังหวานเพิ่มขึ้นทุกวัน

 

ยิ่งคิด...ยิ่งแค้น...

 

แล้วเธอจึงตัดสินใจลุกขึ้นออกไปจากร้าน แต่สายตาพลันไปสะดุดกับหญิงสาวและชายหนุ่มทั้งสี่คนที่นั่งโต๊ะอยู่ทางด้านหน้า ที่กำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน ซึ่งในโต๊ะนั้นมีแต่พวกที่เธอรู้จัก

 

ซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีนังฟาง...

 

นังคนที่แย่งแฟนที่แสนจะเพอร์เฟ็คอย่าง 'ป็อปปี้' ของเธอไป

 

แต่ผู้ชายอีกคนนั่นใครน่ะ?

 

...นังฟาง นังเฟย์ เขื่อน แล้วอีกคนนั่นใคร?

 

นั่งข้างๆ นังฟางซะด้วยสิ...

 

เมื่อเห็นดังนั้น พิมจึงยกโทรศัพท์ขึ้นมากดถ่ายรูปเอาไว้ และพยายามถ่ายให้ไม่ติดเพื่อนอีกสองคน

 

สำเร็จ...

 

'ถ้าป็อปเห็นรูปนี้ ป็อปจะทำยังไงก็บแกนะ จะไล่แกให้ไปไกลๆ หน้าเลยรึเปล่า...จะเป็นยังไงฉันก็จะรอดูผล หึหึ'

 

พิมคิดในใจพลางแสยะยิ้มออกมา ก่อนที่จะเดินออกมาจากร้านอย่างอารมณ์ดี

 

สถานที่ต่อไป...

 

คอนโดของคุณภาณุ จิระคุณ!!!

 

---

เอาแล้วไง พิมดันเข้ามาเห็นซะงั้น!?!

ถ้าป็อปเห็นจะเป็นยังไงนะ??

อยากรู้เจอกันตอนหน้า (ซึ่งไม่รู้ว่าเมื่อไหร่? เอิ่มมม...)

มาอัพให้แล้วจ้าาาา...

ขอโทษที่มาอัพช้านะ งานเยอะ ไม่มีเวลาอัพเลยอ่ะ

อย่าพึ่งทิ้งเรื่องนี้กันน้า