Change to love ?? เปลี่ยนเป็นรักได้รึเปล่า ??

                             22
                          ขวัญเสีย!?!
"ป็อป... รีบๆ เดินหน่อยสิ ฟางรีบนะ !" หันไปพูดใส่แฟนหนุ่มของตัวเอง ที่ทำตัวเป็นคนเอาแต่ใจ 
 
แถมในตอนแรก เขาไม่ยอมจะลุกออกจากเตียงซะด้วยซ้ำไป
 
เขาตั้งใจจะ 'กิน' เธออีกยังไงล่ะ
 
"ก็ป็อปไม่อยากมาเรียนนี่ -0-" เขาพูดำลางทำหน้ามู่ยู่ยี่ใส่ แต่ถึงยังไงก็ต้องมา เพราะฟางขู่เอาไว้ว่า...
 
'ถ้าป็อปไม่ยอมไป ฟางจะใส่กระโปรงสั้นๆ เสื้อรัดๆ ไปมหา'ลัยวันนี้แน่! อาจจะโนบราก็ได้นะ หึ'
 
เพราะแบบนี้แหละเขาถึงจะยอมมา
 
ก็เขาไม่มีวันที่จะยอมให้คนอื่นได้เห็นขาขาวๆ หน้าอกเป็นหน้าอก ก้นเป็นก้น ของเธอแน่นอน !
 
ก็เพราะรักมาก ก็เลยหวงมาก แบบนี้
 
"ถ้ายังไม่รีบเดิน ฟางจะดินไปคนเดียวแล้วนะ!"
 
"จ้าๆ มาแล้วจ้า" เขาถึงกับรีบเดินทันที เมื่อได้ยินประโยคที่ออกมาจากปากบาง
 
ถ้าปล่อยให้เธอเดินไปคนเดียว ก็จะไม่มีใครรู้ว่าเธอมีเจ้าของแล้ว 
 
แถมไอ้พวกผู้ชายคนอื่นก็อาจจะเข้ามาคุยด้วย เข้ามาจับมือ โดนเนื้อนุ่มๆ ของเธอแน่ๆ แค่คิดก็...
 
ไม่ได้!! ไม่ยอมเด็ดขาดดดดดดดด!!!
 
เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาจึงรีบเดินไปเดินข้างๆ เธอ ไม่พอยังจะโอบไหล่ของเธออีกด้วย
 
"นี่!" ฟางขัดขึ้นมาเมื่อเขาเอื้อมมือไปโอบไหล่ของเธอ แต่เขาก็ยังทำไม่รู้ไม่ชี้ต่อไป
 
จนกระทั่งถึงบนห้อง...
 
เมื่อเปิดประตูเข้ามา ทั้งคู่ถึงกับหันหน้ามามองกันอย่างงงๆ เพราะไม่มีใครอยู่ในห้องแม้แต่คนเดียว
 
ในห้องมีเพียงโต๊และเก้าอี้ มันว่างเปล่าไปหมด แภมยังปิดไฟเอาไว้อีกด้วย
 
"วันนี้ไม่ได้เรียนที่ห้องนี้หรอเนี่ย?" ฟางเอ่ยถามออกมาอย่างแผ่วเบา
 
"พวกนั้นอาจจะแกล้งเราก็ได้ เดี๋ยวพอเปิดไฟกฌได้รู้แล้วล่ะว่าพวกนั้นหลอกรึเปล่า" พูดเพียงเท่านี้ฟางก็พยักหน้า 
 
ก่อนที่จะเดินห่างออกมาจากฟาง แล้วค่อยเดินไปที่บริเวณสวิตช์ไฟก่อนจะกดเปิดสวิตช์ทันที
 
'เอ๊ะ ไม่มีใครหรอกหรอ?'
 
เธอถามกับตัวเองในใจ ก่อนที่จะก้มลง เพื่อมองหาอะไรบางอย่างที่เธอเห็นวิ่งผ่านหน้าเธอไปแวบๆ
 
"นั่นอะไรน่ะ..."
 
เมื่อเธอก้มลงกวาดสายตามองไปรอบๆ ก็ไม่เจออะไรเลย จึงพยายามกวาดตาหาสิ่งๆ นั้นต่อ จนมีอะไรบางอย่างที่มุ่งหน้ามาหาเธอ
 
"กรี๊ดดดดดดดดดดด!!! เอามันออกไป! ฮือๆๆ เอามันออกไป!"
 
เสียงกรีดร้องอและร้องไห้อย่างดังจนทำให้ป็อปปี้ ที่ยังยืนอยู่ที่สวิตช์ไฟ ถึงกับรีบกระโดดข้ามโต๊ะไปหาเธอกันเลยทีเดียว
 
"ฟาง!! เป็นอะไร!"
 
ถามทันทีเมื่อไปถึง แต่ก็ต้องชะงัก และถึงบางอ้อทันทีเมื่อเห็น 'เหล่ากระต่าย' มารุมคนตัวเล็กของเขาอยู่
 
'กระต่ายงั้นหรอ... ไอเชี่ย ฟางกลัวกระต่ายนี่หว่า'
 
เมื่อนึกได้ เขาจึงรีบผลักกระต่ายที่มารุมคนตัวเล็กออก แล้วรีบช้อนตัวของเธอขึ้นทันที ก่อนที่จะค่อยๆ ปลอบเธอไปตลอดทาง...
 
 
 
 
 
'สำเร็จแล้วล่ะสิ เป็นไงบ้างล่ะนังฟาง หึ'
 
คิดในใจพลางเหยียดยิ้มร้าย ก่อนลุกออกมาจากที่ซ่อน พร้อมกับวางกล่องใบใหญ่ลงกับพื้น
 
แล้วค่อยๆ เดินออกมาจากห้อง
 
"แค่นี้มันยังน้อยไปสำหรับบทลงโทษของคนหน้าด้านอย่างแก!"
 
พูดออกมาพลางเหยียดยิ้มออกมาอีกครั้ง แล้วเดินออกมาจากบริเวณนั้น ก่อนที่จะพิมข้อความบางอย่างแล้วกดส่งทันที
 
'นี่แค่เตือนนะ แล้วจำไว้...ป็อปเป็นของฉันแค่คนเดียวเท่านั้น!!'
 
 
 
 
 
"โอ๋ๆๆ ไม่มีอะไรแล้วนะฟาง..."
 
น้ำเสียงปลอบโยนจากป็อปปี้ ที่กำลังปลอบคนข้างกายที่ไม่ยอมหยุดร้องเสียที
 
สงสัยเธอคงเสียขวัญไปมากเลยล่ะ...
 
เล่นเจอสิ่งที่ตัวเองกลัวจังๆ แบบนั้นด้วย...
 
"ป็อปอยู่นี่แล้วนะ ไม่มีกระต่ายแล้ว ฟางใจเย็นๆ นะ" พูดด้วยความเป็นห่วงก่อนที่จะลูบหลังของฟางเบาๆ 
 
แล้วใช้มือพิงศรีษะของเธอให้มาพิงที่ไหล่ของเขาเมื่อเธอเริ่มจะไม่สะอื้นมากเท่าไหร่แล้ว
 
"ป็อป...ป็อปห้ามทิ้งฟางไปไหนนะ" ฟางพูดเสียงแผ่วเมื่อเขาใช้มือพิงหัวของเธอมาพิงที่ไหล่ของเขาเสมือนกับเป็นการสั่งให้เธอนอน
 
"อื้ม ป็อปจะไม่ทิ้งฟางไปไหนหรอก ป็อปจะอยู่กับฟางตลอดไป..."
 
กระโดดหลบรองเท้าของรีดเดอร์ทั้งหลาย
ข้ากลับมาอัพแล้ว รีดเดอร์คิดถึงข้ารึเปล่า ฮ่าๆๆ
ช่วงนี้มีความสุขสอบผ่านไปแล้วหลายวิชา กรั่ก...
ข้าก็เลยมีฟิลมาอัพให้ ข้าจึงรีบมาอัพให้ทันที!
ข้าน้อยต้องขออภัยโทษที่มาอัพให้ท่านทั้งหลายช้านะพ่ะย่ะค่ะ -..- (เอาไปแบบเต็มยศ ฮ่าๆๆ)
อย่าพึ่งทิ้งเรื่องนี้กันเน้อ
 
[ตอนนี้สั้นเนอะ เค้าขอโทษ... :'(]