Change to love ?? เปลี่ยนเป็นรักได้รึเปล่า ??

9.9

เขียนโดย Gi_sweetie

วันที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.24 น.

  39 chapter
  368 วิจารณ์
  89.03K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2556 20.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

18) คำเตือน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
                             18
                           คำเตือน
"นี่ฟาง แกไม่สงสัยพิมว่าจะมีแผนอะไรอยู่ในใจยัยนั่นบ้างหรือไง ที่มาติดแกแจแบบนี้อ่ะ" แก้วถามขึ้นมาทันทีเมื่อ 'พิม' เดินจากไป...
 
ก็ตลอดทั้งเดือนนี้ตั้งแต่พิมเลิกกับป็อปปี้ พิมก็ตามฟางแจ เหมือนตอนสมัยก่อนๆ ที่เคยเป็นเพื่อนสนิทกัน โดยที่ยิ่งตามฟางไปไหนมาไหนแบบนี้ ก็ยิ่งทำให้แก้วและเฟย์ทวีคูณความเป็นห่วงและสงสัยขึ้นอีก
 
"นั่นสิ ฉันว่าแกอยู่ห่างพิมเถอะ ฉันรู้สึกลางสังหรไม่ดีอ่ะ" เฟย์เสริมจากแก้วที่เป็นผู้ถามขึ้นมาคนแรก
 
"พวกแกคิดมาเกินไปแล้ว พิมเค้าออกจะนิสัยดีจำแต่ก่อนไม่ได้หรือไง?" ฟางพูดพลางวางกองหนังสือที่ถือมา วางลงบนโต๊ะ แล้วค่อยๆ นั่งลงช้าๆ มองเพื่อนตัวแสบทั้งสองที่กระแทกก้นนั่งลงอย่างขัดใจ
 
"นั่นมันอดีต ฉันหมายถึงปัจจุบันนะฟาง!" เฟย์
 
"แกอย่าเที่ยวมองโลกในแง่ดีมากสิ ในใจยัยนั่นอาจจะมีแผนจะทำลายแกก็เป็นไปได้นะ" แก้ว
 
"คิดมากป่ะ พอๆๆ ฉันขึ้นเรียนก่อนดีกว่า ฟังพวกแกพูดแล้วเครียด" ฟางพยายามพูดไปปัดๆ
 
ทั้งๆ ที่ตัวเองก็แอบหวั่นใจกับเรื่องนี้ตั้งแต่แรกแล้วล่ะ
 
แต่เพียงเธอเลือกที่จะหันไปทางอื่น ไม่สนใจให้มันเครียดไปเปล่าๆ
 
เผื่อบางทีอาจจะไม่ได้เป็นแบบที่เธอคิด 
 
แบบทีี่แก้วกับเฟย์คิด...
 
"ระวังไว้บ้างก็ดีนะฟาง เลี้ยงพญางูไว้ใกล้ตัวแบบนี้น่ะ ระวังมันจะแว้งกัดเอา" แก้วพูดเตือนฟาง ก่อนที่ฟางเดินจากไป
 
"แกคิดว่า พิมมาดีมาร้ายอ่ะ" เฟย์หันมาถามแก้วเมื่อฟางเดินจากไป
 
"ฉันว่าร้าย"
 
"คิดเหมือนกัน" เฟย์พูดพลางมองแก้ว และ แก้วก็มองเฟย์ ราวกับทั้งสองกำลังคุยกันผ่านพลังจิต ก่อนที้จะถอนหายใจออกมาพร้อมๆ กัน
 
"แล้วเตือนฟางไปแบบนี้ฟางจะฟังหรอ" เฟย์ถามขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง
 
"ไม่รู้สิ แต่ต้องพยายามกันฟางออกจากพิมให้ได้มากที่สุด" แก้วตอบ ส่วนดฟย์ก็ได้แต่พยักหน้าตามก่อนที่จะนั่งเท้าคางขึ้นมาอย่าครุ่นคิด ก่อนที้จะสะดุ้ง ขึ้นมามามองแก้วที่ยังคงสงสัยกับท่าทีของเพื่อนตัวเอง
 
'ตายแล้วๆๆ เราลืมยัยสองคนนั้นไปได้ยังไงว่ะ อ๊ากๆๆ"
 
"แก!! เราลืมยัยมีนกับยัยจิน!!!" พูดถึงอีกสองสาวที่พวกเธอจะต้องไปหาที่ใต้ตึกคณะของสองคนนั้น แต่พวกเธอดันลืมซะงั้น!
 
"ฮะ!!!" แก้วถึงกับถลนตาออกมาด้วยความตกใจ เมื่อนึกขึ้นได้
 
'ลืมยัยสองคนนั่นแบบนี้พวกเราตายแน่...TOT'
 
 
 
 
 
ณ ห้องเรียน
 
คำพูดของแก้วก็ยังคงวนเวียนอยู่ในสมองของเธอตลอดตั้งแต่อยู่ด้านล่างจนเดินขึ้นมาถึงห้อง ยังคงไม่เลิกคิดซะที!
 
'ระวังไว้บ้างก็ดีนะฟาง เลี้ยงพญางูไว้ใกล้ตัวแบบนี้น่ะ ระวังมันจะแว้งกัดเอา'
 
ฟอดดดดดดด~
 
"คิดถึงจัง" เสียงทุ้มนุ่มๆ ถูกเปล่งออกมาจากปากของแฟนหนุ่มของเธอ หลังจากที่หอมแก้วนวลของเธอไปฟอดใหญ่ๆ สูดดมความหอมหวานจากแก้มของเธอไปจนเธอต้องสะดุ้งหลุดจากห้วงความคิดขแงตนเองทันที
 
"ป็อป!!" หันไปลงฝ่ามือแรงๆ เข้าที่แขนของเขาจนเขาโอดโอยออกมา
 
'หัดอายบ้างสิ ฉาบปูนมาหนามากหรือไงถึงไม่อายแบบนี้น่ะ!'
 
คิดในใจอย่างเคืองๆ เมื่อเห็นเพื่อนในห้องที่ส่งสายตาล้อเลียนมาให้
 
"เค้าเจ็บนะๆ ฟางตีลงมาได้ไงเนี่ย" พูดเสียงหวาน พลางชี้ไปที่แขนส่วนที่โดนเธอตีไปแรงๆ
 
เชอะ สมน้ำหน้า...
 
เธอพูดออกมาเพียงแค่คิดในใจ ไม่กล้าพูดออกมาเพราะกลัวคนตรงหน้างอน ขี้เกียจง้อแล้ว ง้อทุกทีเสียเปรียบตลอด ผู้ชายคนนี้!
 
"ไม่รู้อ่ะ ตีไปแล้วหนิ" พูดไปอย่างไม่สนใจ จนทำให้คนข้างๆ ต้องตวัดแขนกอดเธอเข้า แล้วค่อยเลื่อนตัวเธอให้ขึ้นมานั่งบนตักของเขา ราวกับจะลงโทษเธอ
 
"พูดแบบนี้มาให้ป็อปลงโทษซะดีๆ นะฟาง หึๆ" กระซิบข้างๆ หูของเธอ จนเธอต้องขนลุก ก่อนที่เขาจะค่อยๆ โน้มหน้าลงมากะจะประกบจูบเธอ แต่ก่อนที่จะได้ประกบลงไปจริงๆ เพื่อนๆ ในห้องก็ออกเสียงแซวขึ้นมาก่อน
 
"เฮ้ๆ คู่นั่นน่ะ ค่อยไปสวีตกันที่อื่น ตอนนี้อาจารย์จะเข้ามาแล้ว" เพื่อนกลุ่มหนึ่งแซวขึ้นมา แล้วก็ตามมาด้วยเสียงหัวเราะจากคนทั้งห้อง ก่อนที่อาจารย์จะเดินเข้ามาในห้อง
 
"เอ้าๆ นักศึกษาคะ หัวเราะซะดังเลยนะคะ ถึงเวลาเรียนแล้วค่ะ เรียนค่ะเรียนๆ" เสียงที่ถูกเปล่งออกมาจากอาจารย์ที่เพิ่งเดินเข้ามา 
 
และเธอจึงต้องกระเถิบลงมาจากตักหนาของเขา แล้วค่อยนั่งอย่างเรียบร้อย ก่อนที่จะก้มหน้ากลบใบหน้าร้อนผ่าวนั่น
 
จนคนข้างกายของเธอต้องหัวเราะออกมาเบาๆ ในลำคอ แล้วเขาก็ค่อยกระเถิบเข้าใกล้ฟางทีละนิด ยืนเมือเข้าไปกุมมือของเธอไว้ 
 
โดยที่เธอก็ได้หันมามองอีกรอบ อาจารย์จึงเรียกให้ทั้งสองหันไปฟังอีกรอบ ก่อนที่เธอจะเริ่มเหม่อไปในเรื่องเดิมๆ
 
แล้วก็เริ่มการเรียนการสอน ต่อไปเรื่อยๆ จนครบชั่วโมง...
 
และแล้วสุดท้ายเรื่องที่แก้วพูดเตือนเธอก็หลอกหลอนมาตลอด ตั้งแต่เริ่มคลาส จนจบคลาส จนเธอต้องสับสนวุ่นวาย และสุดท้ายก็ฟังอาจารย์พูดไม่รู้เรื่อง
 
'เมื่อไหร่จะเลิกคิดถึงคำของแก้วสักที อ๊ากกกกกกกกก!!!!'
 
ตะโกนก้องดังในใจ ก่อนที่จะสะบัดหัวไล่ความคิดเดิมไปมา แล้วค่อยๆ หันไปตามเสียงเรียกที่เรียกเธอ
 
"ฟางๆๆๆ"
 

เอ๊ะ! ใครเรียกแม่กระต่ายนะ
มาอัพให้หลังจากทำการบ้านเสร็จ อิอิ
สั้นไปเนอะ ว่ามั้ยรีดเดอร์ทั้งหลาย
เจอกันตอนหน้าจ้า~!

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา