Change to love ?? เปลี่ยนเป็นรักได้รึเปล่า ??

                            16
                           'อ้อน'
ช่วงเย็นวันนั้น...
 
ในห้องนอนสีฟ้าที่เคยมีบทเพลงรักถูกบรรเลง ที่ผ่านมาเพียงสองชั่วโมง ก็มีร่างร่างหนึ่งเริ่มรู้สึกตัว ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองคนในอ้อมอดที่ยังคงหลับตาพริ้มอย่างหมดแรง แถมยังแอบหอมแก้มนุ่มของเธอไปฟอดใหญ่ๆ
 
'สงสัยจะเหนื่อยมากจนหมดแรง หลับไม่รู้สึกตัวเลยเนี่ย'
 
คิดในใจยิ้มๆ ก่อนที่จะคลายอ้อมกอดออก แล้วลุกขึ้นจัดการตัวเองจนเสร็จเรียบร้อย แล้วเดินออกจากห้องนอน ไปยังห้องครัวเพื่อจะทำอาหารรอให้ฟาง เขาจะได้ฟื้นฟูฝีมือการเข้าครัวของตนเอง ก็เขาไม่ได้เช้าครัวมาเกือบสองปีเต็มแล้วนี่นา...
 
แต่เขาก็เดินออกมาโดยไม่ลืมจะหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาพาดไว้ที่หัวเตียงให้เธอด้วย
 
สักพักหนึ่งร่างเล็กอีกร่างหนึ่งก็เริ่มรู้สึกตัว แต่ก็ไม่ยอมลืมตาขึ้นมา เพราะเธอเพลียจนทำอะไรไม่ไหวแล้ว
 
'รู้งี้ไม่น่าใจอ่อนให้หมีหื่นเลยนะเนี่ย ชิ!'
 
คิดในใจอย่างเคืองๆ ก่อนที่ฟางจะหลับตานอนไปอีกครั้งด้วยความเพลีย
 
 
 
 
 
"ฟางๆๆ ตื่นได้แล้วนะ ป็อปทำข้าวต้มกุ้งให้แล้ว" กระซิบเบาๆ ที่ใบหูสะอาดของคนตัวเล็กที่ยังคงหลับตานอน พลางสะกิดร่างเล็กเบาๆ จนเธอเริ่มรู้สึกตัว
 
"หืม? อื้อออออออ..." ครางออกมาอย่างงัวเงีย แล้วค่อยๆ ช้อนตามองไปที่คนที่ปลุกเธอให้ตื่นอย่างเพลียๆ
 
"ไปอาบน้ำได้แล้วนะฟาง ป็อปไปรอด้านนอกนะ" พูดแล้วหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำที่พาดอยู่ที่หัวเตียงให้พลางก้มหน้าลงมาหอมแก้มคนตัวเล็กอย่าถือสิทธิก่อนที่จะเดินออกมา
 
เมื่อเขาเดินออกไป ฟางก็ค่อยๆ หยิบเสื้อคลุมอาบน้ำที่เขาหยิบให้ขึ้นมาอย่างยิ้มๆ
 
'แฟนใครไม่รู้น่ารักจัง ^^'
 
คิดในใจยิ้มๆ แล้วค่อยๆ ใช้เสื้อคลุมมาคลุมกายเอ่ไว้ ก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวจนเสร็จจึงเดินออกมาตามกลิ่นหอมของอะไรบางอย่าง
 
"หอมจัง~ ป็อปทำเองหรอ" ฟางยิ้มแป้นแล้นออกมาเมื่อเห็นชามข้าวต้มตรงหน้า
 
"ใช่น่ะสิ เป็นไงล่ะน่ากินมั้ย"
 
"คนอย่างคุณชายป็อปเนี่ยนะจะทำอาหาร" เธอพูดและหัวเราะออกมานิดๆ
 
ก็จริงนี่นา...
 
คนอย่างป็อปปี้ที่เป็น 'คุณหนู' คนที่สองประจำบ้านขวัญใจของคฤหาสถ์จิระคุณตอนนี้
 
จะเช้าครัวได้เนี่ยนะ เป็นไปไม่ได้!?!
 
"ทำให้ฟางคนเดียวแหละ" พูดเสียงหวานพลางรั้งให้คนตัวเล็กนั่งบนตักของตน
 
"นี่!! เก้าอี้ก็มี ฟางนั่งเก้าอี้ก็ได้น่า" พูดเสียงดังเมื่อถูกเขารั้งให้นั่งบนตัก แถมยังกอดเอวเธอเอาไว้ซะแน่นอีก
 
"ไม่เอาป็อปไม่ให้ไป" เขาพูดเสียงแข็ง พลางทำหน้ายู่ จนเธอต้องหยิกเข้าที่แก้มของเขาด้วยความหมั่นเขี้ยวกับความน่ารักของเขา
 
"ไม่ไปก็ได้ สบายดีออก" พูดยิ้มๆ ก่อนที้จะตักข้าวต้มเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย
 
'ฝีมือการเข้าครัวไม่เลวเลยนะเนี่ย อิอิ'
 
"ป้อนป็อปหน่อยสิ ป็อปกินไม่ได้ มือไม่ว่างอ่่า" พูดเชิงอ้อนๆ พลางส่งสายตาเป็นประกายมาให้เธอ
 
"ไม่ต้องเลย เห็นอยู่ชัดๆ ว่าว่าง" หันมาพูดอย่าเซ็งๆ ที่อยู่ดีๆ ก็มาขัดจังหวะการกินข้าวของเธอ
 
"ก็กอดฟางอยู่ไง ก็เลยไม่ว่าง นะๆๆๆ ป้อนหน่อยน้า" พูดเสียงหวานอย่างยืดยาว แถมยังทำปากจู๋น่าหมั่นไส้นั่นอีก
 
"ก็เลิกกอดฟางสิ ป็อปจะได้กินได้" พยายามเบี่ยงเบนให้ใช้วิธีอื่น แต่เขาก็งอแงจะเอาให้ได้
 
'ตัวโตเท่าช้างแล้วยังจะงอแงเป็นเด็ก -*-'
 
"อ่ะๆ ก็ได้ๆ" พูดพลางตักข้าวต้มในชามของเขาที่ถูกตั้งข้างๆ เข้าปากหน้าที่ตอนนี้ถูกแต้มไปด้วยรอยยิ้ม
 
"อร่อย" พูดยิ้มๆ เมื่ออ้าปากงับคำแรกไปเรียบร้อย จะไม่ให้เขาอร่อยได้ไง ก็มีสุดที่รักมานั่งป้อนเลยนี่นา
 
'ชักจะชอบแล้วแฮะ ฮิๆ'
 
เขาคิดในใจอย่างมีความสุข ก่อนที่จะงับคำต่อมา
 
จากหนึ่งคำ ก็กลายเป็นสอง สาม และถูกป้อนจนหมดชาม และจะมีทีท่ามาแย่งเธอกินอีก แต่เพียงเธอทำหน้างอนๆ ใส่ เขาถึงจะยอมอยู่เฉยๆ ถึงแม้ว่าจะแอบหอมแก้มนุ่มนั่นไปหลายครั้งก็ตาม
 
"กลับได้แล้วมั้ง" ฟางหันมาพูดกับแฟนหนุ่มหมาดๆ ที่ตั้งท่าจะนั่งอยู่ต่อ เพราะตอนนี้ก็เย็นมากแล้วด้วย แล้วถ้าเขาอยู่ต่อจริงๆ เธอไม่เหนื่อยตาย เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่ต้องไปเรียนกันเลยพอดี
 
"ป็อปยังอยากอยู่ต่ออ่า~" พูดเสียงหวานแกมอ้อน แต่ก็อ้อนอยู่ได้ไม่นานเมื่อเธอเริ่จะพูดแบบเอาจริงเอาจังขึ้นมาแล้ว
 
"เดี๋ยวที่บ้านป็อปก็เป็นห่วงหรอกกลับได้แล้ว!"
 
"ไม่เห็นเป็นไรเลย ป็อปค่อยโทรไปบอกก็ได้นี่นา"
 
"ป็อปปี้ -_ _-+" เธอกดเสียงต่ำลงจนคนที่นั่งอยู่ยอมทันที
 
"ก็ได้แต่..." พูดพร้อมเงื่อนไขที่พึ่งคิดขึ้น จนเธอที่ได้ยินต้องเท้าสะเอวขึ้นมาอย่างเซ็งๆ
 
'คิดจะเอาเปรียบเธออีกแล้วล่ะสิ'
 
ฟอดดดดด~
 
และแล้วก็เป็นไปตามที่เธอคาดเอาไว้จริงๆ
 
เขาก็รีบเข้ามาสูดดมความหอมหวานจากแก้มนุ่มไปเสียฟอดใหญ่ๆ ก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากห้องทิ้งให้เธอยืนเอ๋ออยู่คนเดียว
 
"อะ ไอบ้า!! วันนี้ฉันโดนป็อปปี้หอมแก้มไปกี่ครั้งแล้วเนี่ย!" พูดขึ้นมาเมื่อตั้งสติได้ แล้วรีบนำมือขึ้นไปแนบแก้มที่ร้อนผ่าวทันที
 
ในที่สุดก็ว่างจนได้~!
เอามาอัพให้แบบหวานๆ ซะเลย อิอิ
อย่าพึ่งทิ้งเรื่องนี้กันไปก่อนนะ มันอาจจะต้องมาอัพช้านิสนึง
เจอกันตอนหน้าจ้า