Sorry,Sorry ขอโทษทีพอดีผมซาดิสท์
9.3
เขียนโดย 
siza
วันที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 10.05 น.
14 chapter
74 วิจารณ์
23.86K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 15.07 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
4) ชายเอ๋อ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เงียบไปเลย ไอ่ชายเอ๋อ"
-------------------------------
"หยุดๆๆๆๆ เถอะว่ะชั้นชักเหนื่อยวะแก้ว"
"ชั้นเหนื่อยกว่านายอีก"
Poppy Talk
สงสัยใช่มั้ยว่าทำมั้ยไอ่โมะมันถึงได้ดีแก้วใจ....หึๆๆ มันเป็นเพราะผมเอง
ย้อนกลับไปตอนเช้า
"ป๊อปจะไปไหนลูก"
"ไปหาไอ่โมะอ่ะครับ ผมไปนะคับ สวัสดีค้าบบบ"
บ้านโทโมะ
"โมะค่ะ เบลล์อยากได้กระเป๋าหลุยส์ใหม่อะค่ะ โมะซื้อให้เบลล์ได้มั้ยค่ะ"ที่จิงก็ไม่อยากเสียมารยาทหรอกน่ะ แต่ความอยากรู้มันมีมากกว่า
"ได้ซิครับ สำหรับเบลล์โมะให้ได้ทุกอย่างแหละครับ"เอ้ย! ไอ่โมะ ไอ่โง่เอ๊ย ผู้หญิงจะหลอกใช้เงินแกแหละ ยังโง่ให้เค้ามาสวมเขา ไอ่ควายยย ผมไม่รู้จะสันหาคำไหนมาด่ามันดีแหละ เอาจิงๆน่ะยัยเบลล์นี่ก็สวยดีแต่นิสัยแย่ไปหน่อย
"ฮะแอ่ม!...."
"เอ่อ...ฟาง จุ๊ๆๆ"
"ค่ะ แล้วป๊อปมาแอบฟังอะไรเนี้ย.."
"แอบฟังไอ่โมะน่ะ ยัยเบลล์นั่นขอให้ไอ่โมะซื้อกระเป๋าหลุยส์2 3หมื่อนให้น่ะ"
"ไม่เปป็นไร..ห๊ะ! สองสามหมื่น ถ้าพี่โมะซื้อให้ต้องโง่มากๆแน่"
"เออะๆ ฟางจ๊ะพอดีให้โมะมันบอกตกลงว่ามันจะซื้อให้"
"YUY ป๊อปทำไมฟางมีพี่โง่ขนาดนี้เนี้ย"
".....- -*"
"แล้วป๊ิอปมาถึงนี่มีอะไรเหรอ"
"พี่จะให้ไอ่โมะทำช่วยทำตัวดีๆกับแก้ว เอ่อ..แก้วใจอ่ะ"
"กิ๊กเก่าพี่โมะตอนเด็กๆนะ่เหรอ แต่น่าเสียดายที่พวกเขาทั้ง2คน จะ.."
""ฟางมันนานแล้วน่ะ เราไม่ควรไปพูดถึงมันอีก "
"นั่นซิน่ะ ฟางควรจะนึกได้แล้วว่าแก้วไม่สามารถจำครอบครัวของเราได้T^T"
"ฟางอย่าร้องไห้ซิ ขี้แงน่ะ เดี๋ยวพี่ขอไปคุยกับไอ่โมะก่อนน่ะ"
"ฮึก..ค่ะ..ฮึก"
ผมเดินเข้ามาในห้องรับแขกที่ไอ่โมะกับยัยเบลล์นั้น นั่งจู๋จี๋กันอยู่
"ขอโทษที่มาขัดจังหวะ"
"จิงๆเลย มีอะไรค้าบคุนเพื่อน"
"ไปคุยกับฉัน.....เป็นการส่วนตัวที่สวนหลังบ้านหน่อย"
"อืม เบลล์นั่งรอผมตรงนี้น่ะคับ"
สวนหลังบ้าน
"มีอะไรอ่ะไอ่ป๊อป"
"นายจำผู้หญิงที่มาบ้านแกเมื่อ2-3วันก่อนได้มั้ย.."
"เอ่อ..คนตัวเล็กๆ ผมยาวเท่าๆไหล่ใช่ม่ะ"
"อืม ฉันอยะ"
"ผู้หญิงขายตัว!"
-ป๊าบ- เสียงมือผมตบหัวไอ่โมะ คิดได้ไงวะ
"ขายตัวบ้านป้าแกซิ ยัยแก้วอ่ะ "
"ยัยนั่นน่ะ คงไปอ่อยแกซิน่ะ"
-ป๊าบ- อีกหนึี่งทีี่กะบาลโทโมะ
"ลูกพี่ลูกน้องกูเว้ย"
"อ้าว เห็นเบลล์บอก"
"แกอย่าเชื่ออะไรยัยเบลล์อะไรนั่นมากเกินน่ะ ที่ฉันมาเนี้ยฉันมีเรื่องอยากให้แกช่วยหน่อย"
------------------------------------------------------------------------------
รู้สักว่าจะแต่งได้ยาวขึ้นน่ะ(รู้สึกภูมิใจมากกกก) 555
-------------------------------
"หยุดๆๆๆๆ เถอะว่ะชั้นชักเหนื่อยวะแก้ว"
"ชั้นเหนื่อยกว่านายอีก"
Poppy Talk
สงสัยใช่มั้ยว่าทำมั้ยไอ่โมะมันถึงได้ดีแก้วใจ....หึๆๆ มันเป็นเพราะผมเอง
ย้อนกลับไปตอนเช้า
"ป๊อปจะไปไหนลูก"
"ไปหาไอ่โมะอ่ะครับ ผมไปนะคับ สวัสดีค้าบบบ"
บ้านโทโมะ
"โมะค่ะ เบลล์อยากได้กระเป๋าหลุยส์ใหม่อะค่ะ โมะซื้อให้เบลล์ได้มั้ยค่ะ"ที่จิงก็ไม่อยากเสียมารยาทหรอกน่ะ แต่ความอยากรู้มันมีมากกว่า
"ได้ซิครับ สำหรับเบลล์โมะให้ได้ทุกอย่างแหละครับ"เอ้ย! ไอ่โมะ ไอ่โง่เอ๊ย ผู้หญิงจะหลอกใช้เงินแกแหละ ยังโง่ให้เค้ามาสวมเขา ไอ่ควายยย ผมไม่รู้จะสันหาคำไหนมาด่ามันดีแหละ เอาจิงๆน่ะยัยเบลล์นี่ก็สวยดีแต่นิสัยแย่ไปหน่อย
"ฮะแอ่ม!...."
"เอ่อ...ฟาง จุ๊ๆๆ"
"ค่ะ แล้วป๊อปมาแอบฟังอะไรเนี้ย.."
"แอบฟังไอ่โมะน่ะ ยัยเบลล์นั่นขอให้ไอ่โมะซื้อกระเป๋าหลุยส์2 3หมื่อนให้น่ะ"
"ไม่เปป็นไร..ห๊ะ! สองสามหมื่น ถ้าพี่โมะซื้อให้ต้องโง่มากๆแน่"
"เออะๆ ฟางจ๊ะพอดีให้โมะมันบอกตกลงว่ามันจะซื้อให้"
"YUY ป๊อปทำไมฟางมีพี่โง่ขนาดนี้เนี้ย"
".....- -*"
"แล้วป๊ิอปมาถึงนี่มีอะไรเหรอ"
"พี่จะให้ไอ่โมะทำช่วยทำตัวดีๆกับแก้ว เอ่อ..แก้วใจอ่ะ"
"กิ๊กเก่าพี่โมะตอนเด็กๆนะ่เหรอ แต่น่าเสียดายที่พวกเขาทั้ง2คน จะ.."
""ฟางมันนานแล้วน่ะ เราไม่ควรไปพูดถึงมันอีก "
"นั่นซิน่ะ ฟางควรจะนึกได้แล้วว่าแก้วไม่สามารถจำครอบครัวของเราได้T^T"
"ฟางอย่าร้องไห้ซิ ขี้แงน่ะ เดี๋ยวพี่ขอไปคุยกับไอ่โมะก่อนน่ะ"
"ฮึก..ค่ะ..ฮึก"
ผมเดินเข้ามาในห้องรับแขกที่ไอ่โมะกับยัยเบลล์นั้น นั่งจู๋จี๋กันอยู่
"ขอโทษที่มาขัดจังหวะ"
"จิงๆเลย มีอะไรค้าบคุนเพื่อน"
"ไปคุยกับฉัน.....เป็นการส่วนตัวที่สวนหลังบ้านหน่อย"
"อืม เบลล์นั่งรอผมตรงนี้น่ะคับ"
สวนหลังบ้าน
"มีอะไรอ่ะไอ่ป๊อป"
"นายจำผู้หญิงที่มาบ้านแกเมื่อ2-3วันก่อนได้มั้ย.."
"เอ่อ..คนตัวเล็กๆ ผมยาวเท่าๆไหล่ใช่ม่ะ"
"อืม ฉันอยะ"
"ผู้หญิงขายตัว!"
-ป๊าบ- เสียงมือผมตบหัวไอ่โมะ คิดได้ไงวะ
"ขายตัวบ้านป้าแกซิ ยัยแก้วอ่ะ "
"ยัยนั่นน่ะ คงไปอ่อยแกซิน่ะ"
-ป๊าบ- อีกหนึี่งทีี่กะบาลโทโมะ
"ลูกพี่ลูกน้องกูเว้ย"
"อ้าว เห็นเบลล์บอก"
"แกอย่าเชื่ออะไรยัยเบลล์อะไรนั่นมากเกินน่ะ ที่ฉันมาเนี้ยฉันมีเรื่องอยากให้แกช่วยหน่อย"
------------------------------------------------------------------------------
รู้สักว่าจะแต่งได้ยาวขึ้นน่ะ(รู้สึกภูมิใจมากกกก) 555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
