เกลียดเธอแค่ไหน สุดท้ายก็รักเธอ

 
 
“แคท ทำอะไรอยู่น่ะ”จินนี่ในชุดนักศึกษา เดินมาถามแคท หลังจากมาเที่ยวที่บ้านเธอแล้วแปลกใจที่เห็นแคทเหมือนทำอะไรบางอย่างคล้ายกัยขุดหลุดหลุมฝังอะไรอยู่
 
“อ๊ะ แคท นี่เธอทำอะไรน่ะ”จินนี่ร้องตกใจ เอามือปิดปาก สิ่งที่แคทฝังคือ ลูกหมาสีขาวน่ารักที่แคทขับรถชน และเท่าที่เธอจำได้ ลูกหมาตัวนี้คือลูกหมาที่แม่เลี้ยงเธอซื้อมาให้พ่อเธอเลี้ยง
 
“มันมาแย่งคนที่ชั้นรักไป สมควรแล้ว ที่ต้องโดนแบบนี้”แคทตอบด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม จินนี่ถึงกับกลัวแคทในท่าทางแบบนี้ได้ เธอฆ่าได้แม้กระทั่งลูกหมาตาดำๆ
 
 
 
“คุณจินนี่ๆ”ฟางเรียกจินนี่พลางเขย่าตัวเธอเบาๆ จินนี่ได้สติ หันไปพบว่าฟางยื่นนมอุ่นๆให้เธอทาน
 
“มีอะไรรึเปล่าคะคุณจินนี่”ฟางถามด้วยความเป็นห่วง
 
“ปะ เปล่านิจ้ะ ฟาง พี่ถามอะไรหน่อยสิ”จินนี่วางแก้วนมลงแล้วหันไปหาฟาง
 
“ฟางโกรธมั้ยเวลาที่ป๊อปทำร้ายเราให้เสียใจตลอดแบบนี้”จินนี่ถาม เพราะตลอดเวลาที่เธอคบกับป๊อปปี้ น้อยครั้งจะเห็นป๊อปปี้ดีกับฟาง แต่ฟางก็ทนแฟนของเธอมาตลอด
 
“ไม่หรอกค่ะ เพราะฟางรู้ดี ว่าคุณป๊อปเค้าไม่ใช่คนใจร้ายอะไร สิ่งที่เค้าทำ เค้าเปลี่ยนไป เป็นเพราะฟาง ถ้าฟางยอมไปอยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ครอบครัวคุณป๊อปคงไม่ต้องแยกกันแบบนี้หรอกค่ะ”ฟางพูดอย่างรู้สึกผิด นี่สินะ สาเหตุที่เธอยอมแฟนเธอขนาดนี้
 
“ฟาง เธอรู้มั้ย เธอคือคนดีมากเลยนะ ชั้นเชื่อว่าป๊อปน่ะใจร้ายแบบนี้ไม่นานหรอก ยังไงเค้าก็จะใจอ่อน เพราะฟางน่ารักขนาดนี้”จินนี่ยิ้มให้กำลังใจฟาง 
 
"ไม่หรอกค่ะ แค่ตอนเด็กๆที่คุณอาให้ฟางเรียกคุณป๊อปว่าพี่ เค้ายังโวยวายบ้านแทบแตก มีทางเดียวก็คือฟางจะต้องออกไปจากบ้านหลังนั้น เค้าถึงจะเลิกเกลียดฟาง"ฟางพูดถึงอดีตของป๊อปปี้และเธอก่อนจะยิ้มเศร้าๆให้กับตัวเองที่ไม่ว่าเธอจะทำดีกับเขาเท่าไหร่ เขาก็คอยแต่จะทำร้ายเธอ
 
"งั้นเอาอย่างงี้ ถ้าหลังจากพี่แต่งงานกับป๊อปแล้ว พี่จะพูดให้ป๊อปใจอ่อนเอง รายนั้นนะอ้อนๆหน่อยก็ยอมหมดแล้วล่ะ"จินนี่พูดแล้วยิ้มทำให้ฟางชะงัก 
 
"จริงสิคะ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าคุณจินนี่กับคุณป๊อปก็จะแต่งงานกันแล้ว ยินดีด้วยนะคะฟางยังไม่ได้เตรียมของขวัญอะไรให้เลย"ฟางรีบพูด
 
“ไม่ต้องหรอก ฟาง ถ้าวันนึง ไม่มีพี่อยู่แล้ว ฟางคือคนที่พี่ไว้ใจที่สุด พี่ฝากเธอดูแลป๊อปด้วยนะ อย่าให้’ใคร’มาเอาป๊อปไป นอกจากฟาง พี่ไม่ไว้ใจใครอีกแล้ว ถือซะว่านี่คือของขวัญแต่งงานที่ฟางจะให้พี่ได้มั้ยจ้ะ”จินนี่ยิ้มอย่างช้ำใจลึกๆ ก่อนจะบอกฟางว่า อยู่เป็นเพื่อนเธอที่คอนโดของป๊อปปี้นี้ ตัวเธอขอไปนอนก่อน จึงเหลือแต่ฟางที่นั่งสงสัยกับคำพูดของจินนี่ ใคร ที่จินนี่หมายถึงคนนั้นคือใครกัน
 
.........................................................................................................
 
“อ๊ะ”ฟางร้องตกใจ เธอนั่งเย็บเสื้อนักศึกษาที่ขาดของป๊อปปี้แทนป้าแม่บ้านที่ลากลับบ้านไป แต่เพราะใจลอยทำให้เข็มตำจนเลือดออก
 
“เป็นอะไรน่ะ”ป๊อปปี้ที่นั่งเล่นกีต้าร์อยู่ตรงโซฟาก็วางกีต้าร์ลงแล้วรีบวิ่งมาดู แล้วพบว่าเธอเลือดออก
 
“คะ คุณป๊อป”ฟางตกใจที่จู่ๆป๊อปปี้ก็คว้าเอานิ้วที่เป็นแฟลของเธอมาดูดห้ามเลือด น้ำเสียง แววตา ที่เป็นห่วง บวกกับการกระทำในตอนนี้ ทำให้เธอหน้าแดง
 
“เอ่อ หายละ ซุ่มซ่ามชะมัดยัยบ้า”ป๊อปปี้ที่เริ่มรู้สึกตัวก่อค่อยๆปล่อยมือฟางก่อนจะบ่นใส่เธอแล้วเดินกลับไปเล่นกีต้าร์ต่อ ฟางแอบยิ้มกับการกระทำของป๊อปปี้ เห้อ คุณป๊อปน่าจะใจดีแบบนี้ตลอดไปเลยคงจะดีสินะ
 
 
"ชุดสวยจัง"ฟางที่รับชุดเจ้าสาวของจินนี่จากพนักงานที่เอามาส่งที่ห้องแล้วมาแขวนก็อดที่จะชื่นชมไม่ได้ อีกไม่นานแล้วสินะที่พวกเค้าจะได้แต่งงานกัน
 
“เธอมาทำอะไรที่นี่น่ะ”ฟางหันไปตามเสียงก็พบว่า คนที่เธอนึกถึงได้มาอยู่ด้านหลังเธอมองด้วยความแปลกใจ
 
“เอ่อ คือว่า ฟางแค่มาอยู่เป็นเพื่อนคุณจินนี่น่ะค่ะ”ฟางตอบ เมื่อชายหนุ่มเดินไปที่ห้องนอนก็พบว่าแฟนสาวได้นอนหลับไปแล้ว จึงเดินออกมาหาฟาง
 
“แล้วทำไมต้องเป็นเธอ แคทล่ะ”ป๊อปปี้ถามต่อ ฟางส่ายหน้า ไม่แปลกหรอกที่ป๊อปปี้จะมาที่นี่ เพราะที่นี่คือคอนโดของป๊อปปี้กับจินนี่ ที่ตอนนี้กำลังตกแต่งอยู่เพื่อใช้เป็นเรือนหอของทั้งคู่ในวันแต่งงาน
 
“เอ่อ คุณป๊อปคะ อย่าพึ่งโทรหาคุณแคทเลยค่ะ คือฟางมีเรื่องอยากจะถาม”ฟางรั้งแขนป๊อปปี้ที่จะกดโทรศัพท์โทรออกหาแคท ป๊อปปี้ชะงักเล็กน้อยแล้วมองมาที่แขนที่ฟางจับ ฟางชะงัก ก่อนค่อยๆปล่อย ป๊อปปี้จึงเก็บมือถือแล้วเดินไปที่ระเบียงโดยมีฟางเดินตามไป
 
“มีอะไรก็ว่ามา”ป๊อปปี้พูดขึ้น
 
“ช่วงนี้คุณได้ทะเลาะอะไรกับคุณจินนี่รึเปล่าคะ”ฟางถามตามตรง
 
“เธอนี่ หาเรื่องชั้นเรอะ ชั้นจะแต่งงานอยู่แล้วนะ จะทะเลาะอะไรกันล่ะ”ป๊อปปี้หงุดหงิด
 
“เปล่านะคะ ฟางแค่อยากรู้เฉยๆ เพราะวันนี้ฟางเจอคุณจินนี่ยืนร้องไห้ตากฝนอยู่แถวที่ทำงานคุณป๊อปนะคะ”ฟางตอบตามจริง
 
“ฟางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น คุณจินนี่ไม่ยอมกลับบ้าน ไม่ยอมเข้าไปหาคุณป๊อปที่บริษัท คุณจินนี่บอกให้ฟางพาเธอมาที่นี่แล้วอยู่เป็นเพื่อนเธอเท่านั้นจริงๆนะคะ”ฟางยืนยันกับคำพูดตัวเอง ชายหนุ่มเห็นแววตาหญิงสาวแล้วนิ่ง เพราะเชื่อว่าเธอพูดความจริง จินนี่ คุณเป็นอะไรน่ะ อะไรทำให้คุณเสียใจได้ขนาดนี้
 
 
“เธอหิวมั้ย”หลังจากที่เงียบมานาน จู่ๆป๊อปปี้ก็ถามขึ้นหลังจากที่ต่างคนต่างเงียบมานาน
 
“ฟางไม่...”ฟางอึกอัก
 
“แต่ชั้นหิว ทำอะไรให้กินหน่อยสิ”ป๊อปปี้ตอบก่อนจะเดินนำไปนั่งที่โต๊ะรอ ฟางอึ้ง มาไม้ไหนเนี่ย เธอตามผู้ชายคนนี้ไม่ทันจริงๆ
 
“ในครัวมีแค่เท่านี้ ฟางก็ทำได้แค่ข้าวไข่เจียวอ่ะค่ะ”ฟางตอบพร้อมกับยื่นข้าวไข่เจียวร้อนๆให้
 
“เอ่อ คุณป๊อปไม่ชอบหรอคะ เดี๋ยวฟางโทรสั่งครัวด้านล่างก็ได้ค่ะ”ฟางลุกลี้ลุกลน
 
“ใครบอกว่าชั้นไม่ชอบ ละนี่เธอกินอะไรรึยังล่ะ”ป๊อปปี้ตอบก่อนเดินเข้าไปเอาซอสในครัวแล้วถาม ร่างบางส่ายหน้า
 
“กินกับชั้นนี่ล่ะ เยอะแบบนี้ใครจะกินหมด ละอีกอย่างเธอเป็นอะไรไป ภาระชั้นกับจินนี่ต้องไปหาพระมารดน้ำมนต์ใหม่ห้องนี้อีก เรือนหอชั้นได้มีผีเฝ้าพอดี”ป๊อปปี้ตอบก่อนยื่นช้อนให้ฟาง
 
"ไม่ถึงขนาดนั้นมั้งคะคุณป๊อป"ฟางรีบว่า แต่ชายหนุ่มยักคิ้วไม่สนใจ
 
"ชั้นขอโทษนะเรื่องวันก่อนที่ทำแบบนั้นกับเธอ ชั้นไม่ควรทำมันกับเธอเลย"ป๊อปปี้มองฟางสักพักก่อนที่จะพูดขึ้น
 
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฟางเข้าใจว่าคุณป๊อปทำเพราะโกรธฟาง ฟางไม่ถือหรอก"ฟางยิ้มออกมาเมื่อได้ยินคำขอโทษของป๊อปปี้ 
 
"เธอนี่เคยโกรธอะไรชั้นบ้างเนี่ย กินข้าวไปเลยยัยเพี้ยน"ป๊อปปี้เบือนหน้าหนีเมื่อเห็นรอยยิ้มนั้น ก่อนจะเอามือดันหัวร่างบางที่นั่งตรงข้ามเขาก่อนนั่งกันข้าวเงียบๆ ฟางเห็นชายหนุ่มไม่มีท่าทีรังเกียของฟางก็ยิ้มรู้สึกดี ก่อนจะค่อยๆนั่งลงกินข้าวกับป๊อปปี้จนหมด ก่อนที่เธอจะเก็บจานไปล้างต่อ
 
 
 
 
 
“ป๊อป มาตั้งแต่เมื่อไหร่”จินนี่ร้องขึ้นเมื่อเงยหน้ามาพบกับใครที่เข้ามาสวดกอดเธอจากด้านหลัง
 
“คุณเป็นอะไรครับจินนี่ บอกผมได้มั้ย ว่าคุณเสียใจเรื่องอะไร”ป๊อปปี้ถามพลางจูบผมคนรัก
 
“ปะ เปล่าค่ะ ป๊อปคะ จินนี่รักป๊อปนะคะ”จินนี่ไม่ตอบ และก็กอดป๊อปปี้แทนการตอบคำถามทั้งหมด
 
“ผมก็รักจินนี่นะครับ”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลงจูบแฟนสาวเพื่อแทนคำว่ารัก
 
“ป๊อปคะ จินนี่มีเรื่องจะขอร้อง”จินนี่ถอนจูบแฟนหนุ่ม ก่อนจะเอามือมาลูบที่แก้มป๊อปปี้อย่างแสนรัก
 
“ถ้าวันไหน ไม่มีจินนี่แล้ว ป๊อปเลิกเกลียดฟางได้มั้ยคะ ฟางเค้าเป็นคนดี ไม่เคยคิดร้ายกับใคร จินนี่เชื่อว่าเค้าจะดูแลคุณได้ดีกว่า’ใคร’คนนั้นแน่นอน”จินนี่บอกชายคนรัก โดยพูดเป็นนัยๆให้ป๊อปปี้สงสัย ว่าใคร คนนั้นที่จินนี่หมายถึงคือใครกัน แค่ก่อนป๊อปปี้จะแย้งเรื่องฟาง จินนี่เหมือนรู้ว่าป๊อปปี้จะต้องเถียง เธอจึงจูบแฟนหนุ่มปิดปากทันที มีเหรอที่ชายหนุ่มจะยอมหยุดง่ายๆ ป๊อปปี้รีบพลิกตัวมาอยู่บนร่างจินนี่ ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปในปากจินนี่เพื่อตักตวงความหวานจากปากร่างบาง และเริ่มบรรเลงบทรักให้กันละกันทันที
 
 
 
“…..”ฟางที่เห็นเหตุการณ์จากประตูที่แง้ม เธอยิ้มด้วยความเศร้าใจ บ้าจริง ที่เธอเผลอรู้สึกดีกับเขา รู้ทั้งรู้ว่าป๊อปปี้มีใคร จินนี่ที่แสนดีกับเธอเหมือนกับพี่สาว เธอยังเผลอหวั่นไหวไปกับการกระทำของเขา นี่สินะ สมแล้ว มันสมควรแล้วที่คนอย่างเธอต้องเป็นอยู่ตอนนี้ คนที่ทำให้ครอบครัวคนอื่นแตกแยก ต้องไม่มีความสุขแบบนี้ล่ะ ฟางหลับตาเพื่อไม่ให้ร้องไห้ ก่อนจะกอดตัวเองนอนหลับที่เก้าอี้นอกระเบียงห้องของป๊อปปี้
 
 
............................................................................................
 
 
“อืมม”ฟางพลิกตัวด้วยความเมื่อย ต้องตกใจที่เธอนอนอยู่บนเตียงนอน ไม่ใช่เก้าอี้ริมระเบียง ฟางรีบหันหน้ากลับก็พบว่า ป๊อปปี้นั้นอยู่ใกล้ตัวเองแค่คืบ และสภาพเขาก็อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าทำไมเขาถึงอยู่ในชุดนี้
 
 
“คะ คุณป๊อป ฟางมาอยู่นี่ได้ไงคะ”ฟางตกใจรีบลุกขึ้นนั่ง แล้วกอดผ้าห่มไว้กับตัวแน่น
 
 
“เธอนี่ ถ้าโจรมาลักพาตัวเธอไปมีหวัง เธอตายไปนานละ คนบ้าอะไร หลับลึกชะมัด ขนาดโดนอุ้มมายังไม่รู้สึกตัว”ป๊อปปี้บ่น ฟางแก้มแดงก่อนจะสะดุดคำว่าอุ้ม นี่เขาอุ้มเธอมางั้นหรอ
 
“นี่คุณอุ้มฟางมางั้นหรอคะ”ฟางตกใจหน้าแดงกว่าเดิม
 
“ก็ใช่น่ะสิ ตัวก็หนัก นี่ลดบ้างเถอะ เดี๋ยวไอ่โทโมะมันทิ้งไม่รู้ด้วยนะ”ป๊อปปี้แขวะเรื่องน้ำหนักตัวฟาง จริงๆไม่ได้หนักเท่าไหร่หรอก ออกจะเบาด้วยซ้ำ
 
“คุณป๊อป!”ฟางร้องโวย ป๊อปปี้ยิ้มแล้วเดินออกห้องไป
 
 
“นอนห้องนี้ล่ะคืนนี้ ยังไงพ่อชั้นก็ไม่อยู่บ้านหรอกช่วงนี้ .......แล้วอีกอย่างเธอจะได้ดูแลจินนี่ด้วย ถึงแม้ชั้นจะไม่ค่อยชอบเธอแต่ถ้าจินนี่เลือกจะไว้ใจเธอมากกว่าใคร ชั้นก็คงต้องเปิดใจเพื่อไม่ให้จินนี่เสียใจ ขอบคุณนะ”ป๊อปปี้บอกก่อนออกห้องไป ขอบคุณ เปิดใจ นี่เค้าพูดคำพวกนี้กับชั้นน่ะหรอ เค้าจะยอมเปิดใจแล้วหรอ แต่เมื่อฟางนึกถึงตำพูดที่ป๊อปปี้ว่าไม่ค่อยชอบเธอขึ้นเธอก็สลดลงทันที พลางกอดหมอนข้าง ก็ใจเค้ามีแต่จินนี่นี่นา แล้วจะเศร้าทำไมล่ะฟาง ฟางคิดก่อนจะค่อยๆหลับไป
 
 
 
 
 
 
 
 
...............
 
ป๊อปปี้กลับเข้ามาในห้องนอนตัวเอง มองแฟนสาวที่หลับไปแล้วด้วยความเหนื่อยอ่อนจากบทรักของเขาและเธอเมื่อสักครู่แล้วนิ่งเงียบ ชายหนุ่มค่อยเอามือไปจับที่ปากของตัวเองแล้วครุ่นคิดถึงอะไรบางอย่าง ก่อนเอามือตบหน้าผากตัวเองเบาๆ นี่เราเผลอทำบ้าอะไรของเราไปน่ะ
 
 
 
อัฟให้ละน้า วันเดียวอัฟทีสองตอน ิย่าลืมติชมเ้ราได้ที่คอมเม้นท์น้า
เม้นเยอะๆ โหวตเยอะๆ เพราะเริ่มจะเข้าจุดสำคัญเรื่องแล้วนะ ><