เกลียดเธอแค่ไหน สุดท้ายก็รักเธอ

 
 
 
 “โทรติดรึยังป๊อปปี้”ป๊อปปี้ชายหันไปถามน้องสาวหลังจากที่ฟางพยายามไลน์หาแก้วแต่แก้วไม่ตอบ
 
“ไม่ติดนะฮันนี่ เราหาแก้วกันทั่วโรงพยาบาลรึยังคะ”ป๊อปปี้หญิงหันไปถามป๊อปปี้ชายต่อ
 
“มีเรื่องอะไรกันหรอ”แก้วเดินอุ้ยอ้ายเปิดประตูห้องมา
 
 
“หายไปไหนมาโทรไปทำไมไม่รับ ไลน์หาทำไมไม่ตอบ”ป๊อปปี้หญิงเริ่มวีนใส่แก้ว
 
“ปิดเสียงไว้น่ะ มีอะไรกันหรอทำไมถึงดูร้อนรนแบบนี้ล่ะ”แก้วตอบแล้วยังสงสัยกับท่าทางทุกคนที่ดูร้อนรนเป็นอย่างมาก
 
“แก้ว ฟังดีๆนะโทโมะรถคว่ำตอนนี้อยู่ห้องไอ ซี ยู อาการเป็นตายเท่ากัน”ฟางบอกแก้ว แก้วอึ้งส่ายหน้าช้าๆแล้วเซะนั่ง ป๊อปปี้และป๊อปปี้หญิงรีบหาเก้าอี้ให้แก้วนั่งทันที
 
 
“มะ ไม่จริง ใช่มั้ย”แก้วส่ายหน้าไม่เชื่อ
 
 
“ทุกอย่างมันคือความจริงแก้ว ตอนนี้โทโมะอยู่ที่ห้องไอ ซี ยู เรารีบลงไปหากันดีกว่า”ธามไทบอกก่อนจะรีบเดินนำทุกคนไปชั้นล่าง
 
 
 
 
ที่หน้าห้องไอซียู
 
“เป็นยังไงขนมจีน”ฟางวิ่งไปถามขนมจีนที่อยู่หน้าห้องไอ ซี ยู กับแพทและกวิน
“หมอยังไม่ออกมาเลยอ่ะฟาง”ขนมจีนบอกก่อนจะเห็นแก้วก็รีบเดินไปหา
 
“มาก็ดีแล้ว ชั้นมีอะไรจะให้”ขนมจีนบอกก่อนจะยื่นรูปใบหนึ่งให้แก้ว แก้วรับมาดูมันคือรูปอัลตร้าซาวน์ลูกของแก้วนั่นเอง
 
“ทำไม ถึงมาอยู่กับเธอ”แก้วไม่เข้าใจ
 
“มันไม่ใช่ของชั้น หมอเอามาให้ชั้นเมื่อกี้ หมอบอกว่าเจอโทมะงกำมันไว้แน่นไม่ยอมปล่อยทั้งๆที่ตัวเองกำลังจะตาย”ขนมจีนพูด แก้วถึงกับปิดปากอึ้ง
 
“พี่แอบเอาไปให้โทโมะเองล่ะ อย่างน้อยพ่อก็จะได้เห็นหน้าลูกของเค้า”ป๊ฮปปี้บอก
 
 
“เห็นแล้วใช่มั้ย ว่าโทโมะเค้ารักเธอมากแค่ไหน เธอเชื่อแล้วรึยัง”ขนมจีนพูด แก้วกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ก็ร้องไห้ออกมาโดยมีแพทเดินเข้าไปปลอบ
 
“ฮือๆ ชั้นเชื่อแล้ว โทโมะอย่าเป็นอะไรนะ”แก้วร้องไห้แล้วหันไปมองที่ประตูห้องไอซียูตรงนั้น
 
ชั่วโมงต่อมาโทโมะถูกเข็นออกมาจากห้องไอซียู สภาพต้องใช้เครื่องช่วยหายใจถูกเข็นผ่านหน้าแก้วและทุกคนไป
 
 
“คุณหมอคะอาการสามีดิชั้นเป็นยังไงบ้าง”แก้วรีบวิ่งไปถามหมอที่เดินออกมา
 
“เอ่อ ตอนนี้คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วนะครับ แต่ผลเพราะได้รับแรงกระแทกแรงทำให้คนไข้ยังไม่ฟื้น อยู่ในสภาพเจ้าชายนิทรา ซึ่งต้องอาศัยกำลังใจจากญาตินะครับท่ะช่วยให้คนไข้ฟื้นมาได้”หมอบอกแก้วแล้วเดินไป
 
“เพราะแก้ว ฮือ แก้วไม่น่ายุให้โทโมะตายเลย เพราะแก้ว ฮือๆ”แก้วร้องไห้ฟูมฟาย
 
 
“ใจเย็นก่อนนะแก้ว ไหนๆตอนนี้โทโมะก็พ้นขีดอันตรายแล้วนะ เรามาช่วยกันกระตุ้นให้โทโมะฟื้นดีกว่า”ป๊อปปี้กอดปลอบน้องสาว
 
 
 
“ฮือๆ”ฟางเดินเดินร้องไห้มากับป๊อปปี้หลังจากที่บุรุษพยาบาลพาโทโมะไปไว้ที่ห้องพิเศษตรงข้ามห้องป๊อปปี้
 
“นี่ โทโมะพ้นขีดอันตรายแล้วล่ะน่า ร้องไห้ทำไมเยอะแยะเนี่ย”ป๊อปปี้พูดน้ำเสียงแอบหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะกลับไปนั่งบนเตียงนอน
 
“ก็ฟางสงสารโทโมะนิ ยังไม่ทันจะได้เจอหน้าลูกก็ต้องเป็นแบบนี้ ฮือๆ”ฟางสะอึกสะอื้น
 
“ยังไม่ตายยยยยย”ป๊อปปี้เกาหัวเบาๆก่อนจะค่อยๆเดินลงเตียงมากอดปลอบฟาง
 
“ยัยขี้แย เอ้ย มานี่ม้ะ เชื่อสิโทโมะจะต้องหาย หมอนั่นยังไงก็ต้องเห็นหน้าลูก เพราะได้ชื่อเป็นน้องเขยชั้นแล้ว แค่นี้ห้ามทิ้งแก้วเด็ดขาด”ป๊อปปี้อุ้มฟางมานั่งตักแล้วพูดเหมือนเด็กเอาแต่ใจทำให้ฟางแอบขำ เลิกร้องไห้ได้พักนึง
 
“เอ ยัยแก้วก็จะคลอดแล้ว แพทก็ท้อง ฟางจ๋า เลี้ยงแต่หลานแน่ ไม่สนใจมีลูกของเราเลยหรอ”ป๊อปปี้อ้อน
 
“คุณป๊อปบ้า พูดอะไรเนี่ยตอนนี้ ไว้ทุกอย่างผ่านไปก่อนนะ แล้วเราก็ค่อยแต่งกัน”ฟางยิ้ม ป๊อปปี้หน้าบูดฟางเลยก้มลงจูบคนรักอย่างอ่อนโยน ป๊อปปี้ก็จูบตอบหญิงสาว แต่ก่อนจะทำอะไรมากกว่านั้น ฟางขืนตัวไว้ก่อน
 
“แค่นี้ ถือว่ามัดจำก่อนนะคะ ไว้แต่งงานก่อนเนาะ”ฟางยิ้มก่อนจะลุกไป
 
“อย่าให้ได้แต่งนะๆ หึ”ป๊อปปี้มองตามอย่างขัดใจ โทโมะรีบฟื้นเร็วๆหน่อยดิ อยากจะแต่งใจะขาดละเนี่ยย
 
 
 
 
 
2อาทิตย์ต่อมา
 
 
“วันนี้ชั้นไปเจอดอกลิลลี่ที่ร้านด้านล่างมา เห็นแล้วนึกตอนปีหนึ่งเนาะ ที่ชั้นเคยบ่นอยากได้แล้วไปบังคับให้นายซื้อมาให้ชั้นในวันวาเลนไทน์ เพราะว่าชั้นกลัวไม่มีคนให้ดอกไม้ไง 55”แก้วเดินเข้ามาในห้องพักก่อนจะวางของแล้วพูดให้โทโมะฟัง
 
 
“นายจะรู้บ้างมั้ยว่านายหลับไปนานแล้วนะ อาทิตย์ที่2แล้ว นายรีบฟื้นมาสิโทโมะ นี่ก็ใกล้กำหนดคลอดแล้วนะ นายไม่อยากเห็นหน้าลูกของเราหรอ ชั้นว่านะลูกต้องหน้าเหมือนนายแน่เลย เพราะชั้นมาหานายทีไรลูกถีบท้องตลอดเลย”แก้วเอาดอกไม้มาจัดให้โทโมะอย่างทุกวันหลังจากที่โทโมะมานอนที่ห้องพักแล้วเล่าเรื่องราวต่างๆให้เขาฟังยามหลับมาตลอด
 
 
“ชั้นเองล่ะที่ผิด ผิดที่ยังปากแข็ง ไม่พูดอะไรตามความรู้สึกตัวเอง สุดท้ายต้องมานั่งเสียใจกับการกระทำตัวเองแบบนี้ไง มันจะสายไปมั้ยโทโมะ ฮือ คำๆนั้นที่นายอยากฟังจากชั้น ชั้นรักนายนะ รีบฟื้นขึ้นมาสิ ชั้นกับลูกรอนายอยู่นะ”แก้วที่กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ก็พูดออกมา ก่อนจะเดินไปจูบหน้าผากชายคนรักที่ไม่ได้สติอยู่บนเตียง
 
 
 
“อ๊ะ”จู่ๆแก้วก็นิ่วหน้า เจ็บท้องขึ้นมา แก้วค่อยๆทรุดนั่งลงกับโซฟา ไม่นะ กำหนดคลอดมันอาทิตย์หน้านิ
 
“โอ๊ย ฮืออ โทโมะ”แก้วร้องด้วยความเจ็บก่อนจะร้องไห้ไปมองที่โทโมะที่ยังคงไม่ได้สติ ใครก็ได้ ช่วยชั้นที “แก้ว เดี๋ยววันนี้ฟางจะมานอนด้วยนะ งอนคุณป๊อปแล้ว ว้าย แก้ว”ฟางเดินพูดเข้ามาในห้องก่อนจะตกใจรีบวิ่งไปหาแก้ว
 
“ฟะ ฟาง ช่วยด้วย”แก้วพูดเสียงขาดห้วง ฟางตกใจกว่าเก่าเมื่อเห็นว่าน้ำคร่ำเริ่มไหลออกมา
 
 
“หมอ พยาบาล ช่วยด้วยค่า”ฟางตะโกนร้องสุดเสียง
 
 
 อัฟแล้วๆๆๆๆๆ แต่ขออัฟนิดนึงไปก่อนนะ ขอยกยอดไปตอนต่อไป เดี๋ยวจะเอามาให้อ่านเยอะๆเลย อย่าพึ่งหายไปน้าา