เกลียดเธอแค่ไหน สุดท้ายก็รักเธอ

 
 
 
“เดี๋ยวก่อนกวิน อย่าพึ่งเลี้ยว”ฟางพูดขึ้นในรถขณะที่กวินกำลังจะเลี้ยวรถเข้าไปจอดในบ้านพักของป๊อปปี้
 
“ทำไมล่ะฟาง”กวินและคนในรถไม่เข้าใจว่าทำไมฟางถึงร้องห้ามเขา
 
“ถ้าเราเข้าไปจอดรถด้านในบ้านคุณแคทก็อาจะทำร้ายคุณป๊อปก็ได้นะเราขับเลยไปหน่อยแล้วจอดดีกว่า”ฟางแนะนำ ทุกคนเห็นด้วยจึงขับรถเลยบ้านไปแล้วจอดรถไว้ก่อนจะค่อยๆย่องเข้าบ้านมา
 
 
 
 “ฮันนี่ อยู่ไหนคะ”ป๊อปปี้หญิงเรียกชื่อป๊อปปี้ชายเบาๆ
“คุณป๊อป อย่าพึ่งเป็นอะไรนะคะ”ฟางมองบรรยากาศในบ้านที่มืด ไม่กล้าเปิดไฟเพราะกลัวแคทรู้แล้วพูดเบาๆ อบ่าเป็นอะไรนะคะ
 
 “ทุกคน ดูนั่น”แพทเรียกทุกคน ทำให้ทุกคนหันไปเห้นแคทเดินฮัมเพลงลงมาจากชั้นบน ทุกคนก็รีบไปซ่อน ก่อนที่แคทจะเดินไปที่ครัว
 
“ป๊อปต้องเป็นของแคทคนเดียว คนเดียวเท่านั้น”แคทพูดพลางคนข้าวต้มให้หม้อช้าๆก่อนจะตักใส่ชามมา แล้วเหยาะยาลงไป ก่อนจะเดินเอาขึ้นไปบนห้องใต้หลังคา
 
“นั่นมันยากล่อมประสาทของพี่แคทนิ”แพทพูดอย่างตกใจทำเอาฟางใจไม่ดี เดินย่องไปตรงชั้นใต้หลังคาทันที
 
 
 
“กินหน่อยสิป๊อป จะได้มีแรง”แคทยื่นข้าวต้มไปให้ป๊อปปที่ล่ามโซ่อยู่ ซึ่งตอนนี้ป๊อปปี้เบลอยากล่อมประสาทไปก่อนหน้านี้พยายามจะควบคุมสติ
 
“ป๊อปไม่กิน”ป๊อปปี้เบือนหน้าหนีแคท แคทจับหน้าป๊อปปี้หันมาแล้วกรอกข้าวต้มข้าวปากป๊อปปี้จนชายหนุ่มสำลัก
 
“เอ๊ะ อย่าขัดใจแคทสิ”แคทร้องโวยวายพาลปัดข้าวต้มทำให้ชามข้าวต้มไปโดนแผลป๊อปปี้ ชายหนุ่มถึงกับร้อง ฟาง ธามไทและป๊อปปี้หญิงแอบดูอยู่ก็อึ้งที่เห็นสภาพป๊อปปี้เป็นแบบนี้โดยเฉพาะฟางน้ำตาไหลเอามือปิดปากไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกไปเพราะกลัวแคทจะได้ยิน
 
“อ้อ อย่าคิดจะหนีอีกนะป๊อป เอ รึจะหนี ยังไงแคทก็ตามป๊อปเจอ ไม่มีใครมาช่วยป๊อปหรอก555 เราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป”แคทเดินหัวเราะก่อนจะถือชามลงไปเก็บ ฟาง ธามไท ป๊อปปี้รีบหลบ ซึ่งโชคดีที่ทั้งหมดหลบทัน เมื่อแคทไปแล้ว ทั้ง3คนรีบย่องขึ้นไปหาป๊อปปี้ทันที
 
“ฮึก ฮือ คุณป๊อป”ฟางที่กลั้นน้ำตาไม่อยู่รีบวิ่งไปดูอาการป๊อปปี้ที่นอนอยู่ทันที
 
“ฟะ ฟางเธอมาได้ยังไง กลับไปนะ เดี๋ยวแคทจะทำร้ายเธออีกหรอก”ปีอปปี้ปรือตามองฟางแล้วค่อยๆพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
 
“ไม่ ฟางจะเอาคุณป๊อปกลับด้วย ฟางมาช่วยคุณป๊อปแล้วนะ”ฟางพูดทั้งน้ำตา ป๊อปปี้เห็นก็ค่อยๆเอามือปาดน้ำตาให้ฟางก่อนจะจูบที่หน้าผากฟางอย่างอ่อนโยน
 
“อย่าร้องเลยคนดี กลับไปเถอะนะ ชั้นกลัวเธอจะถูกทำร้ายอีก ฟาง ชั้นรักเธอนะ ชั้นไม่อยากให้เธอถูกทำร้ายอีกแล้ว”ปีอปปี้พูด
 
“ไม่ ถ้าจะกลับเราต้องกลับด้วยกัน ฮือ”ฟางร้องไห้ไม่ยอม
 
“ฟาง ตอนนี้แคทกำลังจะมาแล้ว เราหาที่ซ่อนกันก่อนเถอะ”ธามไทรีบดึงฟางออกมา แล้วรีบหาที่ซ่อนทันทีแต่ตอนนั้นเอง ชายเสื้อของฟางเกี่ยวกับตะปูที่โผล่พ้นพื้นไม้ทำให้เศษผ้านั้นติดอยู่
 
“เสียงอะไรน่ะป๊อป ป๊อปคุยกับใคร”แคทเดินเข้ามา
 
“ไม่มีอะไรนิ ปีอปอยู่คนเดียวจะไปคุยกับใครได้ หรือว่าจะให้ปีอปคุยกับจินนี่ล่ะ หึ”ป๊อปปี้ตอบก่อนจะยอกย้อนใส่แคท จนแคทหน้าถอดสีมองไปรอบๆตัวเองทันที
 
“อย่ามาพูดอะไรไม่เข้าท่านะป๊อป แคทไม่ชอบ”แคทโวยวาย
 
“แคทกลัวหรอ”ป๊อปปี้ดักคอ
 
“ป๊อป หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ ว้าย”แคทเดินตรงมาหาป๊อปปี้แต่ก็สะดุดโซ่ของป๊อปปี้ ทำให้ล้มไปตรงหน้าป๊อปปี้ ก่อนที่เธอจะสังเกตเป็นเศษผ้าชิ้นหนึ่ง
 
 
“อยู่คนเดียว แล้วเศษผ้านี่ล่ะหมายความว่าไง”แคทโวยวาย ป๊อปปี้อึกอักไม่สบตาแคทโมโหตบหน้าป๊อปปี้หันทันที
 
“ว้าย”ฟางอุทานออกมา ทำให้แคทหันขวับไปหาต้นเสียง
 
“ใครน่ะ”แคทถามท่ามกลางความเงียบ เมื่อไม่มีเสียงตอบ แคทก็คว้ามีดที่พกมาด้วยแล้วเดินไปหาทันที แคทเดินมาเรื่องๆตามซอกตู้ที่ฟางซ่อนอยู่ ธามไทและป๊อปปี้ที่หลบตรงซอกอีกมุมหนึ่งก็ลุ้นกลัวว่าแคทจะจับฟางได้
 
“ฟู่ว”ฟางโล่งอกเมื่อแคทเดินผ่านซอกที่ตัวเองหลบมาได้
 
 
“กรี๊ดดด”ฟางต้องตกใจเมื่อแคทกลับมาที่เดิม ฟางรีบหนีแต่หนีไม่ทัน โดนแคทจิกผมลากมากองตรงหน้าป๊อปปี้แล้วตบหน้าฟางไป2-3ที
 
“มึงคิดว่ากูโง่หรออีฟาง ห้ะ”แคทจิกผมฟางขึ้นมาถาม ตอนนี้ฟางที่เลือดกลบปากมองแคทน้ำตาซึม
 
“อย่าทำอะไรฟางนะ”ป๊อปปี้ร้องก่อนจะค่อยๆคลานเขาไปหาฟาง
 
“อยู่คนเดียว ละนี่อะไร หนูงั้นหรอป๊อป หนูตัวใหญ่ดีเนาะ”แคทเยาะหยันฟาง ป๊อปปี้รีบดึงฟางมากอดแน่น
 
“อย่าทำร้ายฟางอีกนะแคท ป๊อปขอร้อง ถ้าอยากได้ตัวปีอป ปีอปก็จะยอมอยู่กับแคท ขออย่างเดียวอย่าทำร้ายฟางอีกเลย”ป๊อปปี้บอก
 
“รักมันมากงั้นหรอป๊อป ปีอปรักมันมากหรอ”แคทวีดร้อง
 
“ใช่ ป๊อปรักฟาง”ป๊อปปี้ยืนยันคำเดิม ทำให้แคทถึงกับกรี้ดเสียสติ
 
“ดี ในเมื่อรักกันมาก ดี งั้นก็ดูมันตายตรงหน้านี่ล่ะ”แคทพูดจบก็กระชากฟางออกจากอ้อมกอดปีอปปี้ออกมา หมายจะง้างมีดแทงฟาง
 
 
“หยุดนะแคท อย่าทำร้ายใครอีกเลย”กวินรีบวิ่งขึ้นมาพร้อมแพทแล้วพูดขึ้น
“พี่แคทพอเถอะ อย่าทำร้ายใครอีกเลย”แพทช่วยพูด ตอนนั้นธามไทและป๊อปปี้หญิงก็ออกมาจากที่ซ่อนแล้ว
 
“หุปปากเลยอีแพท อีน้องทรยศ”แคทตวาด
 
“ปล่อยฟางนะยัยแม่มด”ปีอปปี้หญิงโวยวาย
 
“หุปปากอีเด็กแรด เดี๋ยวกูฆ่ามันละมึงนี่ล่ะรายต่อไป”แคทด่าป๊อปปี้หญิงอยู่นั้น ป๊อปปี้อาศัยจังหวะที่แคทเผลอ ลุกขึ้นไปแย่งมีดมาจากแคททำให้ฟางล้มลงไปกับพื้น
 
 
“พอได้แล้วแคท”ป๊อปปี้ยื้อมีดอยุ่กับแคทก็พูด
 
“ไม่ แคทจะฆ่ามัน ฆ่ามันให้ตาย ตายกันให้หมดเลย ไอ้พวกมารขวางหัวใจ”แคทสติแตกอาละวาดอยู่นั้นไม่สนใจป๊อปปี้ กระชากมีดกันไปมา ป๊อปปี้เนื่องจากถูกฤทธิ์ยาทำให้มีแรงน้อยลงตอนนั้นเอง
 
 
ฉึก
 
 
ป๊อปปี้และแคทมองหน้ากันอึ้งๆก่อนที่แคทจะผละออกมาทำให้ทุกคนเห็นว่า ป๊อปปี้ถูกแทงเลือดแดงฉานออกมาจากหน้าท้อง
 
 
 
 “ไม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ” ฟางกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงเมื่อเห็นอย่างนั้น
 
 
“ปีอป แคทไม่ได้ตั้งใจป๊อป แคทไม่ได้ตั้งใจ”แคทพูดซ้ำไปซ้ำมารีบเข้าไปดูป๊อปปี้ที่ล้มตัวลงไป
 
“ฮึก ฮือ คุณป๊อป”ฟางร้องไห้ ทำให้แคทหันขวับไปหาฟาง
 
“เพราะมึงอีฟาง เป็นเพราะมึงคนเดียว ป๊อปเลยเป็นแบบนี้”แคทแผดเสียงร้องใส่ฟาง
 
“หยุดบ้าได้แล้วแคท ไม่เพราะแคทหรอที่ทำร้ายป๊อปเองจนเป็นแบบนี้ แคททำร้ายคนที่แคทรักได้ยังไง”กวินตะคอกว่าแคท
 
“ไม่ ถ้าไม่ป๊อปไม่ปกป้องมัน ปีอปก็ไม่เป็นแบบนี้ เป็นเพราะมัน เป็นเพราะมัน อย่าอยู่เลยอีฟาง!! ”แคทแผดเสียงร้องเหมือนคนเสียสติแล้วรีบหันมีดจะแทงป๊อปปี้ ตอนนั้นเองใบหน้ของฟางที่เงยหน้ามา กลับกลายเป็นหน้าจินนี่ทำซ้อน ทำให้แคทผงะ
 
 
“กะ แก”แคทหลับตาส่ายหน้าช้าๆ ก่อนจะลืมตา ก็ต้องร้องกรี๊ดเมื่อพบว่าจินนี่ในสภาพเดียวกับตอนเสียยืนอยู่ตรงหน้าแคทแค่คืบ!
 
 
 ใกล้จบแล้วๆ อย่าลืมมาเม้นกับโหวตให้เราเยอะๆนะ เรื่องแรกนะที่แต่งยากฟังคอมเม้นๆ