เกลียดเธอแค่ไหน สุดท้ายก็รักเธอ

 

 

 

“เดี๋ยวก่อนกวิน อย่าพึ่งเลี้ยว”ฟางพูดขึ้นในรถขณะที่กวินกำลังจะเลี้ยวรถเข้าไปจอดในบ้านพักของป๊อปปี้

 

“ทำไมล่ะฟาง”กวินและคนในรถไม่เข้าใจว่าทำไมฟางถึงร้องห้ามเขา

 

“ถ้าเราเข้าไปจอดรถด้านในบ้านคุณแคทก็อาจะทำร้ายคุณป๊อปก็ได้นะเราขับเลยไปหน่อยแล้วจอดดีกว่า”ฟางแนะนำ ทุกคนเห็นด้วยจึงขับรถเลยบ้านไปแล้วจอดรถไว้ก่อนจะค่อยๆย่องเข้าบ้านมา

 

 

 

 “ฮันนี่ อยู่ไหนคะ”ป๊อปปี้หญิงเรียกชื่อป๊อปปี้ชายเบาๆ

“คุณป๊อป อย่าพึ่งเป็นอะไรนะคะ”ฟางมองบรรยากาศในบ้านที่มืด ไม่กล้าเปิดไฟเพราะกลัวแคทรู้แล้วพูดเบาๆ อบ่าเป็นอะไรนะคะ

 

 “ทุกคน ดูนั่น”แพทเรียกทุกคน ทำให้ทุกคนหันไปเห้นแคทเดินฮัมเพลงลงมาจากชั้นบน ทุกคนก็รีบไปซ่อน ก่อนที่แคทจะเดินไปที่ครัว

 

“ป๊อปต้องเป็นของแคทคนเดียว คนเดียวเท่านั้น”แคทพูดพลางคนข้าวต้มให้หม้อช้าๆก่อนจะตักใส่ชามมา แล้วเหยาะยาลงไป ก่อนจะเดินเอาขึ้นไปบนห้องใต้หลังคา

 

“นั่นมันยากล่อมประสาทของพี่แคทนิ”แพทพูดอย่างตกใจทำเอาฟางใจไม่ดี เดินย่องไปตรงชั้นใต้หลังคาทันที

 

 

 

“กินหน่อยสิป๊อป จะได้มีแรง”แคทยื่นข้าวต้มไปให้ป๊อปปที่ล่ามโซ่อยู่ ซึ่งตอนนี้ป๊อปปี้เบลอยากล่อมประสาทไปก่อนหน้านี้พยายามจะควบคุมสติ

 

“ป๊อปไม่กิน”ป๊อปปี้เบือนหน้าหนีแคท แคทจับหน้าป๊อปปี้หันมาแล้วกรอกข้าวต้มข้าวปากป๊อปปี้จนชายหนุ่มสำลัก

 

“เอ๊ะ อย่าขัดใจแคทสิ”แคทร้องโวยวายพาลปัดข้าวต้มทำให้ชามข้าวต้มไปโดนแผลป๊อปปี้ ชายหนุ่มถึงกับร้อง ฟาง ธามไทและป๊อปปี้หญิงแอบดูอยู่ก็อึ้งที่เห็นสภาพป๊อปปี้เป็นแบบนี้โดยเฉพาะฟางน้ำตาไหลเอามือปิดปากไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกไปเพราะกลัวแคทจะได้ยิน

 

“อ้อ อย่าคิดจะหนีอีกนะป๊อป เอ รึจะหนี ยังไงแคทก็ตามป๊อปเจอ ไม่มีใครมาช่วยป๊อปหรอก555 เราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป”แคทเดินหัวเราะก่อนจะถือชามลงไปเก็บ ฟาง ธามไท ป๊อปปี้รีบหลบ ซึ่งโชคดีที่ทั้งหมดหลบทัน เมื่อแคทไปแล้ว ทั้ง3คนรีบย่องขึ้นไปหาป๊อปปี้ทันที

 

“ฮึก ฮือ คุณป๊อป”ฟางที่กลั้นน้ำตาไม่อยู่รีบวิ่งไปดูอาการป๊อปปี้ที่นอนอยู่ทันที

 

“ฟะ ฟางเธอมาได้ยังไง กลับไปนะ เดี๋ยวแคทจะทำร้ายเธออีกหรอก”ปีอปปี้ปรือตามองฟางแล้วค่อยๆพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

 

“ไม่ ฟางจะเอาคุณป๊อปกลับด้วย ฟางมาช่วยคุณป๊อปแล้วนะ”ฟางพูดทั้งน้ำตา ป๊อปปี้เห็นก็ค่อยๆเอามือปาดน้ำตาให้ฟางก่อนจะจูบที่หน้าผากฟางอย่างอ่อนโยน

 

“อย่าร้องเลยคนดี กลับไปเถอะนะ ชั้นกลัวเธอจะถูกทำร้ายอีก ฟาง ชั้นรักเธอนะ ชั้นไม่อยากให้เธอถูกทำร้ายอีกแล้ว”ปีอปปี้พูด

 

“ไม่ ถ้าจะกลับเราต้องกลับด้วยกัน ฮือ”ฟางร้องไห้ไม่ยอม

 

“ฟาง ตอนนี้แคทกำลังจะมาแล้ว เราหาที่ซ่อนกันก่อนเถอะ”ธามไทรีบดึงฟางออกมา แล้วรีบหาที่ซ่อนทันทีแต่ตอนนั้นเอง ชายเสื้อของฟางเกี่ยวกับตะปูที่โผล่พ้นพื้นไม้ทำให้เศษผ้านั้นติดอยู่

 

“เสียงอะไรน่ะป๊อป ป๊อปคุยกับใคร”แคทเดินเข้ามา

 

“ไม่มีอะไรนิ ปีอปอยู่คนเดียวจะไปคุยกับใครได้ หรือว่าจะให้ปีอปคุยกับจินนี่ล่ะ หึ”ป๊อปปี้ตอบก่อนจะยอกย้อนใส่แคท จนแคทหน้าถอดสีมองไปรอบๆตัวเองทันที

 

“อย่ามาพูดอะไรไม่เข้าท่านะป๊อป แคทไม่ชอบ”แคทโวยวาย

 

“แคทกลัวหรอ”ป๊อปปี้ดักคอ

 

“ป๊อป หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ ว้าย”แคทเดินตรงมาหาป๊อปปี้แต่ก็สะดุดโซ่ของป๊อปปี้ ทำให้ล้มไปตรงหน้าป๊อปปี้ ก่อนที่เธอจะสังเกตเป็นเศษผ้าชิ้นหนึ่ง

 

 

“อยู่คนเดียว แล้วเศษผ้านี่ล่ะหมายความว่าไง”แคทโวยวาย ป๊อปปี้อึกอักไม่สบตาแคทโมโหตบหน้าป๊อปปี้หันทันที

 

“ว้าย”ฟางอุทานออกมา ทำให้แคทหันขวับไปหาต้นเสียง

 

“ใครน่ะ”แคทถามท่ามกลางความเงียบ เมื่อไม่มีเสียงตอบ แคทก็คว้ามีดที่พกมาด้วยแล้วเดินไปหาทันที แคทเดินมาเรื่องๆตามซอกตู้ที่ฟางซ่อนอยู่ ธามไทและป๊อปปี้ที่หลบตรงซอกอีกมุมหนึ่งก็ลุ้นกลัวว่าแคทจะจับฟางได้

 

“ฟู่ว”ฟางโล่งอกเมื่อแคทเดินผ่านซอกที่ตัวเองหลบมาได้

 

 

“กรี๊ดดด”ฟางต้องตกใจเมื่อแคทกลับมาที่เดิม ฟางรีบหนีแต่หนีไม่ทัน โดนแคทจิกผมลากมากองตรงหน้าป๊อปปี้แล้วตบหน้าฟางไป2-3ที

 

“มึงคิดว่ากูโง่หรออีฟาง ห้ะ”แคทจิกผมฟางขึ้นมาถาม ตอนนี้ฟางที่เลือดกลบปากมองแคทน้ำตาซึม

 

“อย่าทำอะไรฟางนะ”ป๊อปปี้ร้องก่อนจะค่อยๆคลานเขาไปหาฟาง

 

“อยู่คนเดียว ละนี่อะไร หนูงั้นหรอป๊อป หนูตัวใหญ่ดีเนาะ”แคทเยาะหยันฟาง ป๊อปปี้รีบดึงฟางมากอดแน่น

 

“อย่าทำร้ายฟางอีกนะแคท ป๊อปขอร้อง ถ้าอยากได้ตัวปีอป ปีอปก็จะยอมอยู่กับแคท ขออย่างเดียวอย่าทำร้ายฟางอีกเลย”ป๊อปปี้บอก

 

“รักมันมากงั้นหรอป๊อป ปีอปรักมันมากหรอ”แคทวีดร้อง

 

“ใช่ ป๊อปรักฟาง”ป๊อปปี้ยืนยันคำเดิม ทำให้แคทถึงกับกรี้ดเสียสติ

 

“ดี ในเมื่อรักกันมาก ดี งั้นก็ดูมันตายตรงหน้านี่ล่ะ”แคทพูดจบก็กระชากฟางออกจากอ้อมกอดปีอปปี้ออกมา หมายจะง้างมีดแทงฟาง

 

 

“หยุดนะแคท อย่าทำร้ายใครอีกเลย”กวินรีบวิ่งขึ้นมาพร้อมแพทแล้วพูดขึ้น

“พี่แคทพอเถอะ อย่าทำร้ายใครอีกเลย”แพทช่วยพูด ตอนนั้นธามไทและป๊อปปี้หญิงก็ออกมาจากที่ซ่อนแล้ว

 

“หุปปากเลยอีแพท อีน้องทรยศ”แคทตวาด

 

“ปล่อยฟางนะยัยแม่มด”ปีอปปี้หญิงโวยวาย

 

“หุปปากอีเด็กแรด เดี๋ยวกูฆ่ามันละมึงนี่ล่ะรายต่อไป”แคทด่าป๊อปปี้หญิงอยู่นั้น ป๊อปปี้อาศัยจังหวะที่แคทเผลอ ลุกขึ้นไปแย่งมีดมาจากแคททำให้ฟางล้มลงไปกับพื้น

 

 

“พอได้แล้วแคท”ป๊อปปี้ยื้อมีดอยุ่กับแคทก็พูด

 

“ไม่ แคทจะฆ่ามัน ฆ่ามันให้ตาย ตายกันให้หมดเลย ไอ้พวกมารขวางหัวใจ”แคทสติแตกอาละวาดอยู่นั้นไม่สนใจป๊อปปี้ กระชากมีดกันไปมา ป๊อปปี้เนื่องจากถูกฤทธิ์ยาทำให้มีแรงน้อยลงตอนนั้นเอง

 

 

ฉึก

 

 

ป๊อปปี้และแคทมองหน้ากันอึ้งๆก่อนที่แคทจะผละออกมาทำให้ทุกคนเห็นว่า ป๊อปปี้ถูกแทงเลือดแดงฉานออกมาจากหน้าท้อง

 

 

 

 “ไม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ” ฟางกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงเมื่อเห็นอย่างนั้น

 

 

“ปีอป แคทไม่ได้ตั้งใจป๊อป แคทไม่ได้ตั้งใจ”แคทพูดซ้ำไปซ้ำมารีบเข้าไปดูป๊อปปี้ที่ล้มตัวลงไป

 

“ฮึก ฮือ คุณป๊อป”ฟางร้องไห้ ทำให้แคทหันขวับไปหาฟาง

 

“เพราะมึงอีฟาง เป็นเพราะมึงคนเดียว ป๊อปเลยเป็นแบบนี้”แคทแผดเสียงร้องใส่ฟาง

 

“หยุดบ้าได้แล้วแคท ไม่เพราะแคทหรอที่ทำร้ายป๊อปเองจนเป็นแบบนี้ แคททำร้ายคนที่แคทรักได้ยังไง”กวินตะคอกว่าแคท

 

“ไม่ ถ้าไม่ป๊อปไม่ปกป้องมัน ปีอปก็ไม่เป็นแบบนี้ เป็นเพราะมัน เป็นเพราะมัน อย่าอยู่เลยอีฟาง!! ”แคทแผดเสียงร้องเหมือนคนเสียสติแล้วรีบหันมีดจะแทงป๊อปปี้ ตอนนั้นเองใบหน้ของฟางที่เงยหน้ามา กลับกลายเป็นหน้าจินนี่ทำซ้อน ทำให้แคทผงะ

 

 

“กะ แก”แคทหลับตาส่ายหน้าช้าๆ ก่อนจะลืมตา ก็ต้องร้องกรี๊ดเมื่อพบว่าจินนี่ในสภาพเดียวกับตอนเสียยืนอยู่ตรงหน้าแคทแค่คืบ!

 

 

 ใกล้จบแล้วๆ อย่าลืมมาเม้นกับโหวตให้เราเยอะๆนะ เรื่องแรกนะที่แต่งยากฟังคอมเม้นๆ