เกลียดเธอแค่ไหน สุดท้ายก็รักเธอ

 
 
 
“แกตอบชั้นมาสิเงียบทำไมล่ะ แกท้องกับไอ้กวินใช่มั้ยแพท”แคทย้ำถามอีกครั้งเพื่อแน่ใจ แต่แพทไม่ตอบกลับยืนร้องไห้ให้พี่สาว
 
 
"พี่แคท แพทขอโทษ"แพทปล่อยโฮออกมาแล้วยกมือไหว้ขอโทษพี่สาว
 
 
เพี้ยะ
 
 
“อิน้องเลว มึงก็รู้ว่าพี่มึงเกลียดมันมึงทำได้ยังไงอีแพท รึว่าจริงๆแล้วแกก็หวังในตัวกวินตั้งแต่ที่ชั้นคบกับมันมาอยู่แล้วใช่มั้ย”แคทตบแพทหน้าหันก่อนจะเข้าไปทำร้ายน้องสาว แล้วเริ่มพลโวยวาย แพทไม่ตอบโต้ยอมให้แคทตบฝ่ายเดียวจนเลือดกบปากจนกวินต้องเข้ามาห้ามทำให้โดนลูกหลงของแคท ชนเข้ากับเหลี่ยมตู่อย่างแรงจนหัวแตก
 
“พี่กวิน”แพทตกใจเผลอผลักแคทที่ทำร้ายตัวเองล้มรีบวิ่งเข้าไปดูอาการกวิน
 
“มึงเป็นห่วงมันมากกว่าพี่มึงใช่มั้ยได้ ต่อแต่นี้ไปเราขาดกัน ชั้นไม่มีน้องที่ทรยศไปอยู่พวกศัตรูอย่างแกอิแพท”แคทด่าด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดก่อนจะเดินออกไปปิดประตูห้องดังปัง ส่วนแพทที่อึ้งเมื่อพี่สาวคนเดียวของเธอมาตัดความสัมพันธ์ก็ปล่อยโฮร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายกวิน
 
“ไม่ต้องร้องนะแพท ไม่ต้องร้องนะ”กวินไม่รู้จะทำยังไงดีจึงเอามือตบไหล่แพท แพทเมื่อถูกมือหนาของกวินตบไหล่ ก็หันเข้าไปกอดกวินแน่นอย่างกับเด็กน้อยหาที่พึ่ง
 
“ฮือออ พี่กวิน แพทไม่เหลือใครแล้ว พี่แคทยังไม่ต้องการชั้นเลย”แพทกอดกวินร้องไห้เหมือนเด็กถูกทิ้ง กวินสงสารจับใจจึงกอดปลอบแพทตรงนั้น
 
“อย่าลืมสิ ถึงไม่มีใครรักเธอแต่เธอก็ยังเหลือชั้นอยู่ทั้งคนแพทอย่าร้องนะ”กวินบอกก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นตรงนั้นเพื่อให้แพทคลายความหว้าเหว่ไปช่วงหนึ่ง
 
 
 
 
“นายมาทำอะไรดึกดื่นๆเนี่ย”แก้วเดินลงมาพร้อมกับป๊อปปี้หญิงหลังจากรู้ว่าโทโมะแวะเข้ามาหาแก้วกลางดึก
 
“เอ่อ พอดีม๊าชั้นเอาซุปไก่มาจากคุณยายชั้นเลยคิดว่าเอามาฝากให้เธอเอาไว้บำรุงร่างกายละก็ลูกในท้อง อ่ะ เอาไว้อุ่นกินวันพรุ่งนี้นะ”โทโมะยื่นโถซุปไก่ให้แก้ว แก้วรับมามองดูก่อนจะมองคนให้ที่ตัวเปียกฝนอยู่
 
“เอ้ะ นี่ข้างนอกฝนตกนิ โทโมะยังอุส่าห์เอาซุปไก้มาให้อีกเนาะดูสิฝนตกหนักแบบนี้จะกลับยังไงเนี่ย”ป๊อปปี้หญิงแกล้งทักให้แก้วสะดุ้ง จริงสินี่ฝนก็ไม่มีท่าทีจะหยุดตก เค้าก็ยังเอาซุปมาให้อยู่อีกนะไม่ห่วงตัวเองรึไง
 
“นี่ก็ฝนตกหนักมากแล้ว นายขึ้นไปบนบ้านก่อนสิ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก”แก้วเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินเอาซุปไปเก็บที่ครัวกับป๊อปปี้ก่อนจะเดินนำให้โทโมะขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านตัวเอง
 
 
วื้อ
 
 
เสียงของไดร์เป่าผมดังขึ้นทำให้โทโมะที่ก้มหน้าเป่าผมอยู่ไม่เห็นว่าแก้วเดินเข้ามาในห้องแล้วอ้อมมาจากด้านหลัง เอาผ้าขนหนูผืนเล็กที่โต๊ะเครื่องแป้งช่วยเช็ดน้ำจากผมของโทโมะอีกที
 
“แก้ว”โทโมะอึ้ง
 
“จะได้แห้งเร็วๆไงนี่ก็ดึกมากแล้ว”แก้วตอบและไม่สบตาโทโมะ
 
“แก้วคงอยากให้โมะไปเร็วๆใช่มั้ย”โทโมะพูดอย่างเศร้าๆ
 
“เอ่อ ใครบอกล่ะข้างนอกฝนก็ยังตกหนัก เพียงแค่ชั้นคิดว่า รีบนอนๆดีกว่าเดี๋ยวจะไม่สบายเอา”แก้วรีบบอกทันที ทำเอาโทโมะยิ้มกว้างอย่างดีใจ
 
“ขอบคุณนะแก้ว ขอบคุณที่ยอมให้โมะนอนที่นี่คืนนี้”โทโมะดีใจจนลืมตัวเผลอกอดแก้วเข้าเต็มๆ
 
“อุ๊ปส์ ซอรี่นะที่มาขัดจังหวะนี่ว่าแค่มาเอายาให้โทโมะกิน งั้นไม่ขัดจังหวะละนะ จู๋จี๋กันต่อเลยๆ บาย”จู่ๆป๊อปปี้หญิงก็พรวดพราดเปิดประตูเข้ามาทำให้เห็นแก้วและโทโมะกอดกันอยู่ขึงรีบบอกแล้วออกไป
 
“อ้อ ลืมๆๆๆๆ นี่จะบอกว่าคืนนี้แก้วต้องยอมให้โทโมะนอนด้วยละล่ะ เพราะห้องไม่ว่างเลย ไปจริงๆละนะ บายยย กู้ดไนท์นะคุณพ่อคุณแม่”ป๊อปปี้โผล่เข้ามาอีกครั้งแล้วบอกให้แก้วและโทโมะรับรู้ก็ไม่หยุดแซวทั้งคู่อีกครั้งแล้วรีบปิดประตูออกไปอย่างรวดเร็ว
 
 
 
“เอ่อ เดี๋ยวโมะนอนพื้นก็ได้นะ”โทโมะบอกหลังจากถอนกอดแก้วแล้ว
 
“เอ่อ เตียงก็ออกตั้งกว้าง ชั้นนอนคนเดียวเดี๋ยวก็กลิ้งตกเตียง นายมานอนกั้นให้หน่อยสิ”แก้วพูดก่อนเบือนหน้าหนี ทำเอาโทโมะยิ้มออกหัวใจพองโต
 
“ยืนยิ้มอะไร ขึ้นมาสิ แก้วง่วงแล้ว”แก้วเดินมานั่งที่เตียงแล้วรีบบอก โทโมะรีบเดินมาที่เตียงแล้วนอนข้างๆแก้วทันที
 
“อ๊ะ”แก้วร้อง
 
“แก้วเป็นอะไรน่ะ”โทโมะตกใจลุกมาดูอาการ
 
“ละ ลูกดิ้นน่ะ ไม่มีอะไรหรอก”แก้วบอกแล้วยิ้มบางๆ โทโมะเอ็นดูคนที่ท้องตรงหน้า จึงเอามือไปลูบที่ท้องแก้วอีกครั้ง ก็ปรากฎว่าลูกดิ้นใหญ่
 
“สงสัยลูกคงชอบนายมั้ง ดิ้นใหญ่เลย”แก้วพูดแล้วมองไปทางอื่นไม่ยอมสบตาคมของโทโมะ
 
“ไหน ดิ้นใหญ่เลยนะคนเก่งของพ่อ หนูอยู่กับแม่แก้วหนูอย่าดื้อกับแม่แก้วนะครับ อย่าให้แม่แก้วเหนื่อย เป็นเด็กดีนะครับลูกพ่อ”โทโมะก้มมาดูลูกในท้องแก้วก่อนพูดอย่างอ่อนโยน โดยที่ก้มลงจูบที่หน้าท้องแก้วอย่างอ่อนโยนทำเอาแก้วรู้สึกสูบวาบที่ท้องและลามมาถึงหน้าตัวเอง ตึกๆ ทำไมใจต้องเต้นด้วยนะแก้วทำไม
 
“นอนกันเถอะนะ เจ้าหนูคงหลับแล้วล่ะ ฝันดีนะครับแก้ว”โทโมะเลื่อนตัวมาจุมพิตที่หน้าผากแก้วเช่นกันก่อนจะบอกราตรีสวัสดิ์ให้แก้วก่อนจะล้มตัวลงนอน จู่ๆแก้วก็เอาตัวเองเข้าไปซุกในอ้อมกอดโทโมะทันที
 
“นอนไม่หลับเพราะติดหมอนข้างหรอกน่า ไปๆ นอนได้ละนี่ง่วงจะตายละเนี่ย”แก้วเฉไฉตอบก่อนซุกหน้าลงไปในแผงอก โทโมะมองการกระทำของแก้วถึงกับยิ้มอย่างมีความสุขโดยที่ตัวเองก็นอนกอดแก้วเช่นกัน
 
 
 
“อะไรกันเนี่ย กวิน”ขนมจีนและธามไทลงมาจากบ้านในวันต่อมาต้องตกใจเมื่อเห็นกวินจูงมือแพทเข้าบ้านมา โดยมีกระเป๋าใบใหญ่อยู่ใกล้ๆตัวทั้งคู่
 
“ก็แค่พาลูกกับเมียเข้ามาอยู่บ้านเท่านั้นเองไม่เห็นมีอะไรแปลก”กวินตอบนิ่งๆ
 
“หา อะไรนะลูกเมีย”ขนมจีนและธามไทตกใจร้องเสียงดังทำเอาฟางถึงกับเหวอเดินออกมาจากครัว
 
“ใครอะไรนะ เมื่อกี้ได้ยินอะไรลูกๆเมียๆ”ฟางที่เดินออกมาจากครัวได้ยินไม่ถนัดก็ถามอีกครั้ง
 
“ก็ไอ่กวินไงมันเอาลูกเมียเข้ามาในบ้าน”ธามไทตอบ ฟางต้องตกใจเมื่อคนๆคือแพทนั่นเอง
 
“คุณแพท”ฟางตกใจร้องสุดเสียงทันที
 
“ก็แพทน่ะสิตกใจทำไม”กวินตอบอย่างเรียบเฉยผิดกับอารมณ์คุกรุ่นของเพื่อนๆคนอื่นๆเป็นอย่างมาก
 
“ก็เพราะเป็นคุณแพทน่ะสิพวกชั้นถึงตกใจ บอกมานะเรื่องมันเป็นยังไงมายังไง ถ้าไม่บอกมีหวังยัยนางยักษ์ได้บุกบ้านมาแหกอกพวกเรากันพอดีสิกวิน”ขนมจีนบ่นยาวเหยียด
 
“เถอะน่า เชื่อใจชั้นเถอะ ยัยนั่นไม่มีทางมาแหกอกพวกเราแน่นอน เอาเป็นว่าตอนนี้ชั้นพาเมียชั้นเอาของไปเก็บก่อนละกัน เดี๋ยวไว้เล่าทีหลัง บาย”กวินรีบบอกก่อนจะจูงมือแพทหนีการตอบคำถามเพื่อนๆของเขาแล้วขึ้นห้องไปทันที
 
"นี่ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่ ทำไมกวินถึงบอกว่าคุณแพทเป็นเมีย ทั้งๆที่คุณแพทคบกับโทโมะไม่ใช่หรอ"ฟางมองตามกวินและแพทไปก็รีบหันมาถามธามไทและขนมจีนทันที
 
 
"นั่นสิ รึจริงๆแล้วกวินทำแบบนี้เพราะอยากแก้แค้นยัยแคทนั่น"ขนมจีนตอบก่อนที่จะสันนิษฐานขึ้นมาทำให้ทั้งฟางและธามไทอดคิดตามไม่ได้
 
 
 
 
“คุณป๊อป อยุ่ไหนคะเนี่ย คุณป๊อป”ฟางเดินเรียกป๊อปปี้ที่ตรงดาดฟ้าบริษัทตามที่ชายหนุ่มนัดเธอไว้ตอนเที่ยงให้ฟางขึ้นมาพร้อมกับเอาข้าวกล่องที่ฟางทำขึ้นมาด้วย
 
“คุณป๊อปอยู่ไหนเนี่ย ฟางเหนื่อยละนะ”ฟางเริ่มนอย เพราะข้างบนนี้ร้อนก็ร้อนมีแค่โต๊ะ เก้าอี้ที่อยู่ใต้ร่ม ฟางเดินเข้าไปใกล้ๆก็เห็นรูปโพรารอยด์ตัวเองและป๊อปปี้เสียบแนบกับกระถางต้นกุหลาบสีแดงสด ฟางถึงกับอมยิ้มทันที
 
 “ว้าย อะไรเนี่ย”จู่ๆป๊อปปี้ก็โผล่มาจากด้านหลังฟางทำเอาหญิงสาวตกใจ ดีนะที่กล่องข้าวไม่เป็นอะไรไป
 
“คุณป๊อปเล่นอะไรคะเนี่ย”ฟางบ่น
 
“555 ดอกกุหลาบสีแดงที่เธอชอบ ชั้นอุตส่าห์แอบปลูกนะเนี่ย วันนี้ก็ต้องแอบขึ้นมาจัดสถานที่ทานมื้อเที่ยงของเราอีกตั้งแต่เช้า เหนื่อยมากเลย”ป๊อปปี้บอกแล้วรีบอ้อนฟาง
 
“บนดาดฟ้าเนี่ยนะคะ”ฟางถาม
 
“ก็เวลาชั้นเครียดรึมีปัญหาอะไรชั้นชอบขึ้นมานินา ชั้นเลยอยากให้เธอได้รู้จักที่ที่ชั้นชอบมาประจำนินา”ป๊อปปี้บอกแกมอ้อนฟางเบาๆ
 
“โอ๊ย เมื่อยจัง นอนหนุนตักนะ”ป๊อปปี้บอกก่อนจะพาฟางไปนั่งใต้ร่มที่กางแล้วพาเธอนั่งที่ที่มีผ้าปูไว้ แล้วพาฟางนั่งก่อนจะล้มตัวหนุนฟาง
 
“นี่ไม่ให้กำลังใจหรือว่ารางวัลอะไรเลยหรอ อุส่าห์ขึ้นมาทำนะ”ป๊อปปี้ได้ทีอ้อนฟาง
 
“ก็ได้ค่าๆ แต่หลับตาก่อน”ฟางบอก ทันทีที่ป๊อปปี้หลับตาลง ฟางก็โน้มหน้าลงไปจูบที่ปากป๊อปปี้อย่างอ่อนโยน
 
“อื้อ”ฟางตกใจที่จู่ๆป๊อปปี้ก็เอามือมาโอบรอบคอฟางไว้และจูบต่อ แต่ฟางก็ยอมให้จูบโดยดีก่อนที่ทั้งคู่จะผละออกจากกันมาเพื่อหาอากาศหายใจ
 
‘คนบ้า ฉวยโอกาสอีกแล้ว”ฟางหยิกป๊อปปี้ไปที ป๊อปปี้ร้องก่อนจะลุกขึ้นมากอดฟางแน่น
 
“แต่เธอก็ชอบไม่ใช่หรอจ้ะ”ป๊อปปี้แซว ฟางอมยิ้มด้วยความเขิน ป๊อปปี้ก็เขินแต่ไม่รู้จะทำยังไง เลยหอมแก้มฟางแก้เขินไปทีนึง
 
“น่ารักนะวันนี้”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะนั่งแกะกล่องข้างที่ฟางทำมาให้ คือสปาเก็ตตี้ซอสของโปรดเขานั่นเอง ป๊อปปี้ยิ้มและทานจนหมด
 
“ปากเลอะนะคะ”ฟางหยิบทิชชู่มาเช็ดปากให้ป๊อปปี้อย่างอ่อนโยน
 
“รู้มั้ย ตั้งแต่กินข้าวที่ทำงานมา มื้อนี้อร่อยที่สุดเลยนะ เท่าที่เคยกินมา”ป๊อปปี้พูดจากใจจริงทำเอาฟางอมยิ้มด้วยความเขิน
 
“ทำให้กินบ่อยๆนะ เราจะได้ขึ้นมาข้างบนด้วยกันบ่อยๆอีก”ป๊อปปี้พูดอย่างอารมณ์ดี อย่างน้อยช่วงพักเที่ยงนี้ก็ทำให้ทั้งคู่มีความสุขในช่วงเวลาเล็กๆนี้ไปได้พอสมควรเลยทีเดียว
 
 
 
 
 
“ก็น่ารักดีออกธาม ป๊อปปี้ว่าเพื่อนของธามก็ทำถูกนะ ทำเค้าท้องละต้องรับผิดชอบพามาอยู่ด้วยเนี่ยล่ะดี บ้านนั้นก็ยังมีผู้หญิงอยู่กันอีก2คนไม่ใช่หรอ”ป๊อปปี้หญิงเดินคุยกับธามไทมาที่ลานจอดรถ
 
“เพียงแค่ธามงงเฉยๆอ่ะป๊อป จู่ๆเกลียดกันจะตายสุดท้ายก็รักกัน เหมือนเราเลยเนาะตัวเอง”ธามไทร้องแซว ป๊อปปี้เปิดรถเอาของไปเก็บเสร็จก็หันไปตีธามไทด้วยความเขิน
 
“บ้า”ป๊อปปี้บิดด้วยความเขินก่อนจะหันไปเจอกับอะไรบางอย่างไม่ไกลจากพวกเขาทั้งสองมากนัก
 
“ธามๆ ธามเห็นอย่างที่ป๊อปเห็นมั้ย นั่นมันยัยนางมารแคทใช่รึเปล่า”ป๊อปปี้ถามธามไทอย่างเบาเสียงตัวเองพร้อมกับหลบ และพลางชี้ให้ธามไทหันไปดู เป็นแคทกำลังคุยกับชายฉกรรจ์3-4คนลับๆล่อและใส่แว่นตาดำ
 
“ที่รักทำอะไรจ้ะ”ธามไทหันไปตกใจเมื่อป๊อปปี้คว้าไอโฟนมาถ่ายรูปไว้
 
“ถ้ายัยนี่คิดอะไรไม่ดีๆรึคิดแผนร้าย นี่ล่ะคือหลักฐาน ที่รักอัดวีดีโอนะ เค้าถ่ายรูปเอง”ว่าแล้วป๊อปปี้ก็สั่งให้ธามไทอัดวีดีโอไป ป๊อปปี้มองอย่างสงสัย แคท นี่เธอคิดจะทำอะไรนะถึงได้มาคุยลับๆล่อๆแบบนี้
 
 
^^นี่อัฟติดต่อกันเลยนะ ชดเชยที่หายไปนาน แต่ก็อย่าหายกันไปหมดนะ เม้นกับโหวตเราเยอะๆน้า รักทุกคนน้าาาาาา