เกลียดเธอแค่ไหน สุดท้ายก็รักเธอ

 

 

เมื่อรถมาจอดที่คอนโดป๊อปปี้ ชายหนุ่มรีบอุ้มร่งของฟางไปที่ห้องทันที

 

 

“บ้าชะมัด อย่าเป็นอะไรนะฟาง”ป๊อปปี้ที่วางฟางบนเตียงอย่างเบากลัวว่าคนตัวเล็กจะเป็นอะไร ก่อนจะรีบหายไปที่ห้องน้ำเพื่อเอาผ้าชุบน้ำออกมาเช็ดตัวให้คนตัวเล็กแล้วสบถว่าตัวเองทันที

 

“ชั้นจะไม่ยอมเสียเธอไปอีกแล้วฟาง”เมื่อเช็ดตัวเสร็จ ป๊อปปี้ก็ลูบผมฟางอย่างเบามือ แววตาที่มองฟางอ่อนโยนและอบอุ่น เขาพร้องแล้วที่จะปกป้องคนตัวเล็กคนนี้จากอันตราย ขอเพียงอย่างเดียวเธออย่าจากเขาไปไหนก็พอ ป๊อปปี้ค่อยๆโน้มหน้าลงไปจูบหน้าผากฟางอย่างด้วยความคิดถึงและรักผู้หญิงคนนี้มากเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

“อืมมม”ฟางลืมตาเริ่มรู้สึกตัวตื่นมาตอนดึก มองไปรอบๆตัว ที่นี่ที่ไหนกันนะทำไมเธอรู้สึกคุ้นกับที่นี่แต่ก็นึกไม่ออก ฟางลุกขึ้นมานั่งเพื่อตั้งสติกับตัวเอง ล่าสุดเธอทำงานที่บริษัทแล้วทะเลาะกับเจ้านายใจร้ายคนนั้นนิ แล้วเขาไปไหนล่ะ

 

ฟางค่อยๆลุกสำรวจบริเวณรอบๆคอนโด แล้วต้องสะดุดภาพเจ้าของห้องบนเตียงที่ถ่ายรูปคู่กับแก้วและพ่อ และอีกรูปเป็นจินนี่ที่กอดกันอย่างมีความสุข นี่คงเป็นแฟนของเจ้านายเธอสินะ ฟางมองภาพที่ป๊อปปี้ถ่ายคู่กับจินนี่ ทำไมเธอถึงเจ็บปวดใจแบบนี้นะ ไม่เข้าใจจริงๆ ก่อนที่ฟางจะวางรูปนั้นลงที่เดิมก็สะดุดกับแผ่นซีดีบางอย่างที่เขียนหน้าปกว่า ให้ ป๊อปปี้

 

 

ซีดีอะไรนะ ดูจากพลาสติกแล้ว เจ้านายเฝของเธอคงไม่เคยเปิดมันเลย ด้วยความอยากรู้ ฟางจึงแอบเก็บซีดีแผ่นนั้นใส่กระเป๋าของเธอที่วางไว้ข้างเตียงทันที ก่อนจะวางมันไว้ที่เดิมแล้วเปิดประตูออกมาสำรวจทั่วๆคอนโด แล้วเธอต้องสะดุดกับร่างสูงที่เธอสงสัยว่าเขาหายไปไหน เขามาหลับที่โซฟาของมุมรับแขกนั่นเอง ฟางค่อยๆก้มมองชายหนุ่มที่หลับอยู่เงียบ เพราะกลัวเขาจะตื่น แล้วยิ้มออกมาฟางเผลอมองเขานานเท่าไหร่ไม่รู้จนเธอค่อยๆนั่งลงกับพื้น หน้าตาแบบนี้ ไม่น่าเชื่อว่าจะดุได้  ผมเขายาวไปรึเปล่านะ นี่เคราขึ้นแล้วเขาไม่คิดจะโกนบ้างรึไงทำไมเธอดูป๊อปปี้ที่ปล่อยตัวเองแบบนี้แล้วรู้สึกขัดใจจัง ตัวเขาใหญ่จังมานอนโซฟาแบบนี้จะอึดอัดรึเปล่านะ ฟางค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเมื่อเห็นน้ำตาเขาไหลออกมาขณะหลับอยู่ นี่เค้าเสียใจเรื่องอะไรนะถึงได้ตอนหลับยังคงคิดแบบนี้ ฟางเอามือปาดน้ำตาที่ไหลออกมาของป๊อปปี้

 

 

 

“อ๊ะ”ฟางตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ลืมตาตื่นขึ้น จึงรีบจะลุกออกไป แต่ตอนนั้นเองปีอปปี้กลับคว้าแขนฟางทั้งสองข้างแล้วดึงมาล้มทับตัวเขาเอง

 

“เอ่อ คุณภานุฟางว่าแบบนี้ไม่ดีเท่าไหร่มั้งคะ”ฟางจะพยายามจะแข็งขืนตัวเองให้ลุกแต่ก็โดนเขาดึงให้อยู่บนตัวเขาอีกครั้งนึง ฟางหงุดหงิดเริ่มเงยหน้าหมายจะด่าเขา แต่ต้องสบตากับร่างสูงที่มองเธออยู่แล้ว แววตาเขาทำไมเศร้าจัง เขามีอะไรในใจอยู่นะ ฟางมองป๊อปปี้อยู่นานด้วยความสงสัย สายตาแบบนี้เคยเห็นที่ไหนมาก่อนนะ

 

ก่อนที่ฟางจะคิดอะไรต่อ ป๊อปปี้ก็ยื่นหน้าเข้าใกล้ฟางเรื่อยๆ แต่ฟางไม่ขัดขืนกลับยื่นหน้าเข้าหาป๊อปปี้และจูบชายหนุ่มก่อนทันที อืม จูบนี้ทำให้ฟางรู้สึกถึงความอ่อนโยน ความอบอุ่น ก่อนจะเริ่มเป็นหนักหน่วงและร้อนแรง มือของป๊อปปี้ปล่อยแขนฟางแล้วค่อบโอบหลังฟาง แต่น่าแปลกที่ฟางกลับเอื้อมมือมาจับที่แก้มป๊อปปี้เพื่อสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของชายหนุ่ม ทำไมนะเธอถึงไม่ยอมหยุด เธอถึงอยากจูบเขาแบบนี้ไปนานๆ ป๊อปปี้จูบกลับด้วยอารมณ์คิดถึงฟางมาก แล้วก็ไม่ยอมปล่อยฟางไปเช่นกัน ราวกับจะไม่ยอมให้อะไรมาพรากทั้งคู่ออกจากกันไป

 

 

 

ปึก

 

 

 

แต่ก่อนที่จะมีอะไรเกินเลย ป๊อปปี้เผลอพลิกตัวทำให้ร่างของเขาและฟางตกลงพื้นดังปึก ทำให้ฟางถึงกับจุกเพราะชายกนุ่มกำลังทับเธอ ทั้งคู่ถอนจูบกัน ก่อนป๊อปปี้จะรีบประคองฟางมานั่งที่โซฟาตามเดิมโดยมีเขานั่งอยู่ข้างๆ

 

“เจ็บตรงไหนรึเปล่า ชั้นขอโทษนะ”ชายหนุ่มรู้สึกผิด

 

“มะ ไม่เป็นไรค่ะ”ฟางอึกอักตอบ และไม่กล้าสบตาเขา นี่เธอเป็นบ้าอะไรเนี่ย ไปจูบเขาก่อนเลยด้วยซ้ำ ว่าแล้วฟางรีบถอยห่างชายหนุ่มด้วยความอาย ป๊อปปี้มองท่าทางฟางแล้วแอบขำ

 

“คิดจะลักหลับชั้นหรอธารา”ป๊อปปี้แกล้งแซว

 

“บะ บ้า เปล่านะคะฟางก็แค่”ฟางพยายามคิดหาเหตุผลดีๆมาตอบ

 

“อะไรหรออออ ธารา”ป๊อปปี้ยังคงแกล้งแหย่ ตลกชะมัดหน้ายัยนี่เวลาเขิน

 

“โอ๊ย ไม่เอาแล้ว บ้าๆ บ้าที่สุดเลย”ฟางหงุดหงิดตัวเองแล้วรีบลุก แต่ป๊อปปี้กลับคว้าตัวได้ก่อนจะดันตัวฟางนอนลงกับโซฟาแล้วเขาก็คร่อมเธอไว้ทันที

 

“เมื่อกี้มันค้าง งั้นคราวนี้เรามาต่อกันเลยก็ได้นะ”ป๊อปปี้พูดยั่ว ฟางจึงดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดชายหนุ่ม

 

“ไม่เอาน้า ไม่เอาแล้ว บ้า ตอนกลางวันยังมาดุใส่คนอื่นอยู่เลย”ฟางงอนป๊อปปี้ ชายหนุ่มยิ้มกับท่าทีแสนงอนของฟางถึงจะเข้มแข็งขึ้นแต่เธอก็ขี้งอนเหมือนเดิมเลยนะป๊อปปี้หมั่นไส้จึงหอมแก้มฟางไปฟอดใหญ่ทันที ก่อนจะลุกขึ้นทำไม่รู้ไม่ชี้ ฟางที่เหวอเสร็จก็รีบลุกขึ้นแล้วทุบชายหนุ่มทีนึงแล้วจะลุกไป

 

 

“คุณจะทำแบบนี้กับฟางไม่ได้นะคะ ฟางเป็นลูกน้องคุณนะฟางจะกลับบ้าน”ฟางรีบว่าแกมงอน

 

“กลับน่ะกลับได้แต่เธอกินอะไรแล้วหรอทั้งวันนี้”ป๊อปปี้พูดฟางนึกได้แล้วรีบหันไป พบว่าชายหนุ่มยืนอยู่ตรงที่เค้าเตอร์ครัวโดยในมือเป็นจานผัดมักกะโรนีซอสของโปรดเธอ ทำเอาฟางเองถึงกลับกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่

 

“เอ้ายืนทำไมล่ะ ไม่หิวหรอ เดี๋ยวชั้นไปส่งเธอเองน่าไม่ต้องห่วง”เมื่อได้ยินการยืนยันจากป๊อปปี้ว่าจะไปส่งแล้ว ฟางรีบเดินจ้ำอ้าวไปเอาจานผัดมักกะโรนีไปกิน ฟางเคี้ยวตุ้ยๆด้วยความหิว ป๊อปปี้แอบยิ้มแล้วนั่งมองฟางทานผัดมักกะโรนีที่เขาทำจนหมดจาน ผักมะโรนีใส่ไข่ที่ผัดแห้งๆแล้วชอบกินกับซอสพริกผสมซอสมะเขือเทศ หึ ปากบอกจะไม่รู้จักกันแต่ชอบกินเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ป๊อปปี้นึกถึงตอนเด็กที่เขาเองชอบทานสปาเก็ตตี้ ส่วนเธอเองชอบทานผัดมักกะโรนี มักจะชอบแย่งให้แม่บ้านทำให้ตัวเองเสมอๆ

 

“อ่ะๆ น้ำ ค่อยๆก้ได้เดี๋ยวก็ติดคอหรอก”ป๊อปปี้หลุดขำก่อนยื่นน้ำไปให้ฟาง

 

“เอาอีกก็ได้นะยังมีอีก”ป๊อปปี้บอกแต่ฟางยิ้มเจื่อนๆ ก่อนจะบอกไม่เป็นไร

 

“กินยังไงของเธอ หยั่งกับเด็กๆ”ปีอปปี้เอื้อมเอามือไปปาดเอาคราบซอสที่ปากฟางออก ก่อนจะเอามือดูดนิ้วที่เปื้อนนั้นออก ฟางถึงกับหน้าแดง เพราะนึกถึงเหตุการณ์เมื่อกี้ที่เธอจูบเขา

 

 

“ป่ะ เดี๋ยวไปส่ง ดึกมากแล้วนิ”ป๊อปปี้เองก็เขิน ก่อนจะบอกฟาง แล้วทั้งคู่ก็ขึ้นรถเพื่อกลับไปส่งฟาง โดยที่ในรถเงียบมากไม่มีบทสนทนาใดๆจนได้ยินเสียงแอร์ดัง

 

 

 

“ธาราหมายถึงอะไรหรอ”ป๊อปปี้เริ่มชวนคุยเพื่อกลบความเงียบ

 

“สายน้ำค่ะ ขนมจีนเจอชั้นที่แม่น้ำเลยตั้งชื่อจริงว่าธารา”ฟางยิ้ม ป๊อปปี้นิ่งเงียบเริ่มเก็บข้อมูล

 

"แล้วชื่อธนันต์ธรญ์ เธอรู้สึกคุ้นบ้างมั้ย"ป๊อปปี้ลองถาม

 

"ธนันต์ธรญ์ ใครหรอคะแฟนคุณหรอ"ฟางนิ่วหน้าก่อนจะหันไปถามป๊อปปี้กลับ

 

"ใช่ แล้วรักมากด้วย"ป๊อปปี้ตอบ

 

 

"ต้องเป็นคนที่อยู่ในรูปที่ห้องนอนคุณแน่ๆ เธอสวยมากเลยนะคะ แล้วเธอไปไหนแล้วล่ะคะ"ฟางนึกถึงรูปที่เขาถ่ายกับจินนี่แล้วร้องอ๋อกับสิ่งที่เข้าใจก่อนจะหันไปถามต่อ

 

 

“แล้วเธออยู่กับใครบ้างล่ะที่บ้านน่ะ”ป๊อปปี้เงียบก่อนจะเปลี่ยนเรื่องถามคำถามต่อ

 

“อยู่กับเพื่อนๆค่ะ มีฟาง ขนมจีน ธามไทและก็กวิน”ชื่อสุดท้ายทำเอาป๊อปปี้ต้องแทบเบรกรถอย่างแรง จนฟางแทบหน้าคะมำ ฟางรีบคว้ากระเป๋าตัวเองที่ตกขึ้นมา จังหวะนั้นพวงกุญแจของฟางเด้งขึ้นมา ทำให้เขาเห็นพวงกุญแจที่เขาซื้อให้ฟางตอนนั้นเอง ใจป๊อปปี้เต้นรัวตึกๆ

 

“คุณเป็นบ้าอะไรเนี่ย โอ๊ย หัวชั้นจะโนมั้ยเนี่ย”ฟางโวยวาย

 

“เอ่อ ขอโทษที่น่ะ มันเบลอๆเหมือนเห็นแมววิ่งน่ะ”ป๊อปปี้รีบแก้ตัวก่อนจะขับรถเลี้ยวเข้าปั๊มแล้วแกล้งบอกฟางว่าหิวน้ำ

 

“อะไรกันละก็ไม่ปิดรถอีก”ฟางบ่น แล้วหันไปมองที่กุญแจรถแล้วต้องงตกใจสุดขีด ทำไมพวงกุญแจของป๊อปถึงเหมือนของเธอนะ ฟางเอื้อมมือไปจับ แล้วพลิกไปเห็นคำว่าฟาง ต้องสงสัย  แล้วจู่ๆภาพของเขาและฟางที่ชอบแกล้งกันแวบเข้ามาในหัว

 

 

 

“ทำอะไรน่ะ”ปีอปปี้เปิดประตูมา ฟางตกใจรีบพรวดพราดกลับไปนั่งดีๆที่เบาะคนนั่ง

 

“ทำลิปสติกตกค่ะเลยไปเก็บ”ฟางแก้ตัว ป๊อปปี้ยิ้มอย่างไม่ค่อยเชื่อ แหม เก็บลิปสติก ตกใจล่ะสิท่าที่เห็นพวงกุญแจขั้นกับเธอเหมือนกัน ป๊อปปี้แอบยิ้มก่อนจะขับรถต่อจนถึงบ้านฟาง รถจอดที่หน้าบ้านฟางฟางขอบคุณป๊อปปี้ที่มาส่ง

 

“ความจริงอยู่กัน4คนก็จริงแต่พวกเราเป็นเพื่อนกัน มีแม่ขนมจีนแวะมาเยี่ยมบ่อยๆไม่มีอะไรเกินเลยหรอกค่ะ”ฟางบอกก่อนจะลงจากรถ ป๊อปปี้ถึงกับยิ้มแล้วส่ายหน้ากับตัวเองก่อนจะขับรถออกไป อย่างน้อยเธอจำชั้นไม่ได้ แต่เธอเลือกที่จะบอกว่าที่เธอกับกวินเป็นได้แค่เพื่อเท่านี้เขาก็มีความสุขและมีกำลังใจในการเอาตัวเธอกลับมาแล้วล่ะฟาง

 

 

อัฟให้อย่างรวดเร็วตามคำขอ แต่ก้แลกกัน คอมเม้นเยอะๆให้เราหน่อยนะ อยากรู้ความเห็นคนอ่านอ่ะ โหวตให้เราด้วยเยอะๆน้าาาา