เกลียดเธอแค่ไหน สุดท้ายก็รักเธอ

 
15ปีต่อมา
 
“พี่ป๊อบ จะไปไหนอ่ะ แก้วติดรถไปด้วยดิพอดีนัดเพื่อนไว้”แก้วญาติผู้น้องของเขาร้องทักขึ้นเมื่อเห็นป๊อปปี้กำลังจะขับรถออกไป เธอเป็นลูกของป้าของเขาที่กลับมาอยู่ที่เมืองไทยด้วยตอนเรียนมหาลัยตอนแรกแก้วจะไปอยู่หอพักใกล้มหาลัยเพราะเกรงใจพ่อของป๊อปปี้ที่หย่ากับน้าของเธอแล้ว แต่พ่อของป๊อปปี้กลับมีน้ำใจให้แก้วมาพักด้วยเพราะเห็นว่าแก้วเป็นหลานของเขา
 
“พี่จะไปรับจินนี่น่ะ เราไปไหนทำไมไม่ใช้รถตัวเองล่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วเหล่ไปที่ลานจอดรถมีรถสีแดงสดของแก้วจอดอยู่
 
"แหมๆ พอดีวันนี้มีปาร์ตี้ต่อน่ะพี่ป๊อป เดี๋ยวขากลับเพื่อนแก้วจะมาส่ง ดีซะอีกถือว่าประหยัดน้ำมัน"แก้วยิ้มแป้นก่นจะพูดคุยกับพี่ชายอีกสักพักก่อนที่บทสนทนาของพี่น้องต้องจบลงเพราะทันทีที่พวกเขาเห็นรถเข้ามาจอดในบ้าน ก็พบว่าคนที่ลงจากรถมาเธอคือฟาง เธอกำลังกลับจากมหาลัย แต่วันนี้มาแปลก ที่ฟางไม่นั่งรถสองแถวมาลงที่หน้าบ้านแบบทุกครั้งแต่คนขับรถมาส่ง มิหนำซ้ำยังเป็นผู้ชายอีกด้วย
 
 
"ค่อยๆเดินนะฟาง มาเดี๋ยวเราช่วยถือ"ชายหนุ่มที่มาส่งฟางรีบปรี่มาเปิดประตูแล้วช่วยประคองฟางพร้อมกับช่วยถือของให้กับฟาง
 
“เพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้ ว่านี่บ้านชั้นกลายเป็นโรงแรมตั้งแต่เมื่อไหร่นะ ที่คนนอกจะพาเอาคนอื่นมาเข้ามาออกได้ง่ายๆแบบนี้”ป๊อปปี้แขวะทันที่เห็นฟางลงรถโดยมีผู้ชายเดินพยุงมา
 
“ฟางขอโทษค่ะคุณป๊อปปี้ ทีหลังฟางจะไม่ทำอีก”ฟางก้มหน้าสำนึกผิดเมื่อสบสายตาคมที่จ้องมาที่เธอ
 
 
“นี่คุณครับ ก็เห็นๆกันอยู่ว่าฟางเค้าเท้าเจ็บผมแค่พยุง ช่วยเค้ามาเท่านั้นไม่ได้ทำเรื่องเสียหายสักหน่อย ช่วยเหลือเพื่อมนุษย์ด้วยกันด้วยเจตนาที่บริสุทธิ์ใจ คุณว่าผู้หญิงแบบนี้มันไม่ดีนะครับ”ชายที่มาส่งก็รีบพูดขึ้นเพื่อปกป้องฟาง
 
 
“พอเถอะโทโมะ ฟางผิดเองที่พาคนอื่นเข้าบ้าน ฟางก็แค่ผู้อาศัยเท่านั้น พวกเค้าเป็นเจ้าของบ้านถูกแล้วล่ะที่เค้ามีวิทธิ์จะไม่พอใจ”ฟางพูดอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว
 
“รู้ตัวก็ดีละนิ ว่าเป็นแค่พวกกาฝากเกาะคนอื่นเค้าอย่าทำตัวเจ้าของบ้าน เอ้ะ จะว่าไปแล้วเธอก็รสนิยมดีนิ เลือกจับคนรวย”ป๊อปปี้ว่าแล้วปรายตามองยี่ห้อรถที่โทโมะขับมาส่งฟางแล้วมองด้วยสายตาดูถูก
 
 
“จะมากไปละนะคุณ”โทโมะเพื่อนของฟางโมโหและเข้าไปเอาเรื่อง
 
“พอเลย หยุดทั้งคู่นั่นล่ะ! โตๆแล้วยังทะเลาะกันหยั่งกะเด็กเพราะเรื่องไร้สาระแค่นี้ เอ้ะ ! เดี๋ยวนะ เธอก็มีสองขาครบอยู่ ยังเดินได้นิ ไม่ได้ขาขาดรึไม่ได้เจ็บอะไรมาก นายปล่อยมือได้ละมั้ง รึว่าเธอสำออยเป็นอย่างที่พี่ป๊อปพูดห้ะฟาง”แก้วพูดตรงๆเพราะไม่อยากให้ใครมาทะเลาะกันในบ้านแต่ก็แกมจิกกัดฟางที่เป็นสาเหตุของเรื่องแล้วทำตัวน่าสงสารด้วยความหมั่นไส้
 
“คุณครับ ถ้าไม่ช่วยก็อย่ามาแขวะคนอื่นสิครับ อย่างน้อยคนที่คุณว่าเค้าว่าสำออย เค้าก็เป็นนักศึกษาดีเด่นเรียนดีของมหาลัย ไม่เหมือนใครบางคนที่เข้าเรียนบ้างไม่เรียนบ้าง แถมล่าสุดก็พึ่งFไปอีกตัว”โทโมะไม่ยอมสวนกลับไปอย่างไม่กลัว เพราะจริงๆแล้ว แก้ว โทโมะ ฟาง เรียนอยู่คณะเดียวกันและมหาลัยเดียวกัน แก้วหน้าแดงจัดทั้งโกรธปนอายที่โทโมะเอาเรื่องการเรียนของเธอมาแฉที่บ้าน และต่อหน้าคนรับใช้คนอื่นที่อยู่แถวนั้น
 
“อ้อ แล้วก็ขอทางนะครับ เพราะถ้าจะหาเรื่องกันแบบนี้นี่ผมว่ามันเป็นอะไรที่ไร้สาระสำหรับคนที่มีการศึกษาอย่างพวกคุณ”โทโมะพูดจบแล้วพยุงฟางไป ป๊อบมองตามด้วยความหมั่นไส้
 
“สวยเหลือเกิน มีแต่หนุ่มๆมาคอยให้ท้ายถือหางให้เนี่ย เหอะ”ป๊อปปี้พูดอย่างหมั่นไส้ก่อนเดินไปที่โรงรถด้วยความหงุดหงิด โดยมีแก้ววิ่งตามออกไป
 
"ถามจริงเถอะ เธอทนได้ไงอ่ะฟางที่ต้องอยู่กับพวกคนที่ไม่รู่จักโตแบบนี้"โทโมะส่ายหน้าแล้วถอนหายใจ เจาเคยได้ยินเรื่องราวของคนในบ้านฟางจากตอนปี1ที่แก้วเข้าคณะมาแล้วป่าวประกาศว่าฟางเป็นคนรับใช้ของเขา ก็จะมีเขานี่ล่ะที่คอยปกป้องฟางเสมอมา
 
 
"เราทนมาได้สิบกว่าปีแล้วจนมันเริ่มชินแล้วล่ะ ถ้าเราไม่หาเรื่องเค้าต่างคนต่างอยู่เรื่องมันก็จบ แล้วอีกอย่าง คุณอาก็คือผู้มีพระคุณที่เข้ามาช่วยเหลือเราหลังจากพ่อแม่เราเสียนะโทโมะ"ฟางตอบก่อนที่จะถอนหายใจ ไม่ว่าเวลาจะนานแค่ไหน เขาก็ไม่เคยเลิกเกลียดเธอจริงๆสินะ
 
………………………….
 
หลายชั่วโมงตอนมา
 
“สีนี้ ก็โอนะป๊อบ จินนี่ว่าเหมาะกับป๊อบดี”จินนี่เดินเอานิตยสารแฟชั่นมาเปิดให้ป๊อบดู เพราะหลังจากที่ป๊อบไปรับที่บ้านป๊อบก็ชวนจินนี่และแคทเพื่อนสาวของเขามาที่บ้าน ส่วนแก้วออกไปเที่ยวกับเพื่อนและพ่อของเขาต้องไปประชุมด่วนที่บริษัท
 
“แล้วแต่จินนี่เลยจ้า”ป๊อปปี้ยิ้มให้กับแฟนสาว
 
“แหม! หวานจริงๆเลยนะคู่นี้”แคทเพื่อนของจินนี่และป๊อปปี้แซวแบบหมั่นไส้ ทั้งคู่หัวเราะกลบความเขิน แต่ลึกๆแล้ว เธอก็รู้สึกหมั่นไส้กับคู่นี้จริงๆที่รักดันตั้งแต่ม.ปลายจนถึงวัยทำงานแล้ว
 
“อ้าว ฟาง เท้าไปโดนอะไรมาน่ะ มานี่สิ พี่ซื้อขนมมาฝากเราด้วยนะ”จินนี่หันไปเห็นฟางเดินผ่านห้องที่พวกเธอนั่งอยู่ ก็ทักและกวักมือเรียกให้มาหา ทำให้ป๊อปปี้มองอย่างไม่สบอารมณ์ที่แฟนสาวให้ความสนิทสนมกับฟาง
 
“จะเอามาแบ่งทำไมล่ะจินนี่ น้องก็ไม่ใช่ ญาติก็ไม่ใช่ก็แค่กาฝากดีๆนี่เอง”ป๊อปปี้ว่าให้ฟางทันทีที่ฟางเดินเข้ามาทำเอาจินนี่ฟังละหยิกป๊อปปี้ไปที
 
"จริงจินนี่ รู้ทั้งรู้ว่าป๊อปไม่ชอบยัยเด็กนี่ ก็ยังจะไปสนใจอีก"แคทเห็นด้วยกันป๊อปปี้ก็รีบว่า
 
 
“ป๊อบ ไม่น่ารักเลยนะไม่เอาไม่ว่าน้องแคทก็ด้วย น้องเค้าน่ารักจะตาย ฟางมานี่เร็ว”จินนี่เรียกฟางมาละแบ่งขนมให้ ก่อนนึกได้ก่อนหยิบโบว์ผูกผมสีชมพูมาให้ฟาง
 
“อันนี้พี่ให้ฟางนะ พอดีมันสวยดี พอดีพี่เห็นละนึกถึงเรา เราน่ะเหมาะกับสีชมพูหวานๆแบบนี้มากเลย มาเดี๋ยวพี่ผูกให้นะ”จินนี่พูดจบก็ไม่ปล่อยให้ฟางพูดอะไร ลุกมาผูกโบว์ให้ฟางทันที
 
 
“เอ่อ คุณจินนี่ เอ่อ ….ฟาง ขอบคุณมากนะคะที่ดีกับฟาง”ฟางซึ้งในน้ำใจจินนี่มากแต่เมื่อเห็นสายตาไม่พอใจของป๊อปปี้และแคทก็เลี่ยงที่จะไม่รับมัน
 
 
“ห้ามเรียกคุณ บอกกี่ทีแล้ว เรียกว่าพี่จินนี่สิ เราอายุห่างกันไม่กี่ปีเองนะ”จินนี่ดุเล่นๆก่อนลูบหัวฟางอย่างเอ็นดู ภาพนั้นสร้างความหมั่นไส้ให้กับป๊อปปี้เป็นอย่างมาก
 
 
“หึ ดีใจล่ะสิ ก็แค่โบว์ผูกผม คงจะยิ้มร่าดีใจ คนอย่างเธอน่ะพวกลืมตัวชอบทำตัวให้คนอื่นสงสาร”ป๊อปปี้แขวะพาลถึงเรื่องเมื่อตอนบ่ายที่โทโมะมาเอาใจ
 
“ฟางไม่เคยคิดอะไรแบบนั้นเลยนะคะคุณป๊อบ”ฟางรีบพูด
 
 
“โกหกล่ะสิ แหม ชอบล่ะสิท่าที่ถูกจินนี่ให้ท้ายล่ะสิ เลยเวลาทำตัวเรียกร้องความสนใจเนี่ยต้องแอ๊บแบ๊วแอ๊บใสใส่เค้าน่ะ”แคทกัดจิกอย่างหมั่นไส้ฟาง
 
 
“พอ พอ พอทั้งป๊อบกับแคทเลยล่ะ ทำไมต้องว่าฟางด้วยตลอดที่คบกันมาฟางไม่เคยทำแบบนั้นนะ ถ้าว่าอีกนะ จินนี่จะงอนเข้าใจมั้ย”จินนี่ขู่ทำเอาป๊อปปี้และแคทเงียบลงทันที ก่อนที่ฟางจะรีบขอตัวไปช่วยแม่บ้านในครัวเพราะไม่อยากให้จินนี่ทะเลาะกับป๊อปปี้
 
………….
 
“เพราะยัยนั่นแท้ๆ ดีนะที่เคลียร์กะจินนี่ได้”ป๊อปปี้เดินบ่นเข้าบ้านมาหลังจากที่ไปส่งแฟนสาวและแคทมาแล้วเมื่อเข้ามาในบ้านเขาก็พบว่าฟางนั่งอยู่ที่โซฟา เขาที่หงุดหงิดอยู่แล้วจากตอนเย็นจึงเดินมาหาเรื่องทันที
 
“อะไร เดี๋ยวนี้ทำตัวอย่างเป็นเจ้าของบ้านละหรอยัยกาฝาก ไม่รู้จักหลับจักนอนมาตั่งที่ของเจ้านายเค้า”ป๊อบรีบแขวะ
 
“เปล่านะคะ คือคุณอากลับมาแล้ว ท่านบอกให้ฟางรอคุณป๊อบน่ะค่ะเพราะดึกมากแล้วคุณป๊อบยังไม่กลับด้วย”ฟางตอบกลับไปตามจริง
 
 
“แล้วจะรอทำไมว่างมากรึ”ป๊อปปี้พูดอย่างไม่สบอารมณ์
 
“เอ่อ เดี๋ยวฟางเอาของไปเก็บให้นะคะ”ฟางพูดตัดบทก่อนเดินไปเอาของที่ป๊อบถืออยู่ขึ้นไปเก็บ ความจริงเป็นหน้าที่ป้าอุ่น แต่เพราะบังเอิญวันนี้ป้าอุ่นปวดหลังเธออยู่รอเธอเลยอาสาแทนป้านั่นเอง
 
ผลัก!!
 
“คะ คุณ ป๊อบ”ฟางล้มไปตามแรงผลักอย่งแรงของชายหนุ่ม
 
“นี่สำหรับคนจุ้นจ้านอย่างเธอ เธอมันน่ารำคาญอย่างไม่มีอะไรเปรียบเลยนะ อยากเก็บใช้มั้ยของน่ะ อ่ะไปเลย! น่ารำคาญจริงโว่ย! ”ป๊อปปี้พูดหลังจากผลักฟางออกจากตัวจนหญิงสาวล้มลง ก่อนจะโยนกระเป๋าและเสื้อแจ๊คเก็ตใส่ฟางอย่างไม่ไยดีว่าจะโดนเธอหรือไม่โดนอย่างไรและขึ้นห้องไป หญิงสาวมองตามและอึ้งกับการกระทำชายกนุ่มก่อนจะปาดน้ำตาทิ้ง พลางคิดปลอบใจตัวเองว่า ต้องเข้มแข็งไว้นะฟาง ก่อนจะค่อยๆเก็บของไปให้ป๊อปปี้บนห้องและรีบกลับเข้าห้องนอนตัวเองทันที
 
“ชิส์! ทำมาเป็นคนดีชั้นไม่หลงเอง่ายๆหรอก”ปีอปปี้มองร่างบางที่รีบวิ่งเข้าห้องตัวเองไปก่อนจะหันหลังกลับเข้าห้องตัวเองไปอีกคน
 
‘ เกลียดจริงๆยัยผุ้หญิงเจ้าน้ำตา เพราะเธอ เธอทำให้ครอบครัวฉันไม่มีความสุข ทำดีตอบแทนหรอ เหอะ สร้างภาพชัดๆ อย่าหวังว่าชั้นจะเห็นใคนอย่างเธอ ยัยฟาง ยัยกาฝาก’ ป๊อปปี้คิดในใจพลางเอามือก่ายหน้าผากตัวเอง
 
………………………….        
 
อย่าลืมช่วยๆเม้นกันหน่อยน้าT^T จะได้รู้ความเห็น