เกลียดเธอแค่ไหน สุดท้ายก็รักเธอ

 

หลายวันต่อมา

 

ป๊อบปี้กับจินนี่เดินเข้ามาในบ้านก็พบว่าโทโมะคนที่มาส่งฟางเมื่อหลายวันก่อน กำลังนั่งคุยกับฟางสนุกสนานอยู่ที่ริมสระน้ำ

 

 

“พึ่งรู้นะว่าเดี๋ยวนี้ยัยกาฝากเค้าเสน่ห์แรงถึงขั้นพาผู้ชายเข้ามาถึงบ้าน”ป๊อปปี้เริ่มหาเรื่องฟางทันที

 

 

“ฟางก็แค่ไม่เข้าใจรายงาน แล้วโทโมะเค้าอาสามาช่วยสอนฟางเท่านั้นนะคะไม่มีอะไรนะคะคุณป๊อบ”ฟางรีบลุกไปอธิบายกับป๊อปปี้ทันทีที่โดนกล่าวหา

 

 

“แล้วไง บอกทำไม คำแก้ตัว ชั้นไม่สนใจ จะทำอะไรกันก็ออกไปข้างนอกบ้านเพราะที่นี่มันบ้านชั้น! จะทำอะไรก็ขอเจ้าของบ้านซะบ้างรึว่าคิดว่าพ่อชั้นให้ท้าย แล้วอยากจะเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้จนตัวสั่น”ป๊อปปี้ว่าฟางเสียๆหายๆ

 

 

“ฟาง ไปข้างนอกเถอะ แถวนี้มีแต่พวกโรคจิตที่คอยไล่หาเรื่องชาวบ้านอยู่นั่นล่ะ น่ารำคาญ”โทโมะเก็บของก็คว้าข้อมือฟางเพื่อจะพาออกไป

 

 

“อะไร แค่นี้ทนฟังไม่ได้ พูดจี้ใจดำล่ะสิ”ป๊อปปี้ยังหาเรื่องต่อ โดยที่ไม่สนใขฟังจินนี่ที่บอกให้พอแล้วอยู่ข้างๆเขาเอง

 

 

"พอเถอะป๊อป อย่าให้มันเป็นเรื่องใหญ่สิ"จินนี่พยายามเตือนแฟนหนุ่ม

 

 

“ฟสงเค้าจะฟังได้รึว่าไม่ได้แล้วจะทำไม ถึงผมกับฟางจะรักกันขึ้นมา ก็ไม่ได้เดือดร้อนใครซักหน่อยนี่ครับ เพราะนี่คือชีวิตของฟาง คุณไม่มีสิทธิ์”โทโมะโต้กลับไปตามความรู้สึกที่ตัวเองชอบฟางจริงๆ

 

 

“หึ ยอมรับแล้วด้วยสิ อย่างที่แคทบอกไม่มีผิด เธอมันไปเรียนมหาลัยทุกวันนี้เนี่ยเพื่อหวังจับพวกรวยๆจริงๆด้วย ขอแสดงความยินดีด้วยนะ ตอนนี้เธอทำสำเร็จแล้ว”ป๊อปปี้ดูถูกฟางพร้อมกับปรบมือแสดงความยินดีอย่างสมเพชๆให้กับฟาง ฟางกำมือแน่นเพื่อข่มอารมณ์ตัวเองแล้วเบือนหน้าหนี

 

 

“ฟางไปเรียนมหาลัยฟางไม่เคยคิดจะทำอย่างที่ใครเค้าว่านะคะคุณป๊อบ กรุณาให้เกียรติฟางด้วย”ฟางตอบเสียงแข็งและซ่อนอารมณ์โกรธตัวเองไว้อย่างมาก

 

"คนอย่างเธอมันสมควรมีเกียรตินักรึไง เป็นแค่ลูกแฟนเก่าพ่อชั้นที่พ่อชั้นเวทนาให้มาอาศัยที่นี่ มาเป็นภาระคนอื่น หัดรู้ตัวบ้างนะว่าเพราะเธอถึงทำให้พ่อกับแม่ชั้นเลิกกัน"ป๊อปปี้รีบว่าถึงเรื่องราวในอดีตเมื่อ15ปีก่อนที่วันเกิดของเขาต้องกลายเป็นวันแห่งความทรงจำอันเลวร้ายของเขาตลอดไป

 

 

“พอๆ พอได้แล้ว ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นล่ะ ฟางอยู่ที่นี่ล่ะจ้ะ โทโมะด้วยนะเพราะพวกเธอไม่ผิด ส่วนป๊อบจินนี่ขอนะ อย่าหาเรื่องฟางกับโทโมะได้ไหม! อย่ามีเรื่องเลยโตแล้วนะ ทำไมถึงชอบหาเรื่องพวกน้องๆเค้า”จินนี่พูดเสียงดังเพื่ให้ทุกคนหยุดการกระทำ เมื่อป๊อปปี้เห็นจินนี่ดุนี้เขาถึงกับแอบน้อยใจในตัวแฟนสาวเดินหนีไป จินนี่เห็นท่าไม่ดีก็รีบเดินตามแฟนหนุ่มไป ส่วนโทโมะได้แต่ส่ายหน้าระอาผู้เป็นเจ้าของบ้านของฟางคนนี้เป็นอย่างมากก่อนที่จะนั่งลงอีกครั้งเพื่อสอนฟางทำรายงานต่อ

 

………………………….

 

“ป๊อบ หยุดเดี๋ยวนี้นะป๊อบ”จินนี่เดินตามป๊อปปี้ขึ้นไปบนบ้านและรีบคว้าแขนแฟนหนุ่มก่อนที่เขาจะเดินเข้าห้องไป

 

“อย่าทำแบบนี้สิป๊อบ อย่างอนแบบนี้จินนี่แค่ไม่อยากให้ใครมีเรื่องกัน เพราะถ้าป๊อบมีเรื่องกับฟางกับโทโมะ เป็นป๊อบเองที่จะโดนคุณพ่อว่าอีก เพราะป๊อบไปหาเรื่องฟางก่อน แล้วป๊อบก็จะไปหาเรื่องฟางอีกเรื่อยๆ เป็นอย่างนี้ไม่จบไม่สิ้นซักที”จินนี่อธิบายให้แฟนหนุ่มฟัง ป๊อปปี้มองหน้าแฟนสาวซักพักก่อนเปิดประตูเข้าห้องนอนไปจินนี่รีบเดินตามเข้าไปโดยลืมปิดประตุห้อง

 

“ป๊อบ อย่าเป็นแบบนี้สิ ยังไงป๊อบต้องอยู่กับฟางไปตลอดนะเกลียดกันไปก็ไม่มีอะไรดีหรอก ถึงจะดีกันไม่ได้ก็ต่างคนต่างอยู่”จินนี่เดินไปจับแขนป๊อปปี้เพื่อหยุดป๊อปปี้ไม่ให้เดินไปไหนอีก

 

“แต่ป๊อบเกลียดยัยนั่น ยัยนั่นทำให้ครอบครัวป๊อบพังพ่อไปทางแม่ไปทาง แถมพ่อก็รักมันมากกว่าป๊อบ”ป๊อปปี้พูดออกมาอย่างสุดระบาย เขาเกลียดเธอ ยัยคนที่ทำลายชีวิตของเขา เธอที่แย่งความรักเขาพ่อไปจากเขา

 

“ถึงไม่มีใครรักป๊อบอย่างน้อยก็มีจินนี่นะที่รักป๊อบ”จินนี่พูดจบก็โน้มเอาหน้าป๊อปปี้ลงมาเพื่อจูบให้ป๊อปปี้สงบสติอารมณ์ ทั้งคู่จูบกันซักพักก่อนที่ป๊อบจะค่อยๆดันตัวจินนี่ลงเตียงไป

 

“ปะ ป๊อบ จะดีหรอ’จินนี่เกร็งและใช้มือดันอกแกร่งของแฟนหนุ่มออก ป๊อปปี้ยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจะจูบลงที่ปากเรียวสวยของจินนี่อีกที

 

“ป๊อบรักจินนี่นะ ถ้าไม่มีจินนี่ป๊อบคงไม่เป็นผู้เป็นคนแบบนี้ จินนี่เป็นเหมือนกับแสงสว่างในหัวใจที่มืดมนของป๊อบเลยนะ”พูดจบป๊อปปี้ก็ก้มลงจูบจินนี่อย่างอ่อนโยนและร้อนแรงผสมกันไป จินนี่ที่โดนปลุกอารมณ์นั้นค่อยๆเอามือที่ดันอกกว้างของป๊อปปี้เลื่อนขึ้นไปโอบรอบคอ ก่อนที่ป๊อปปี้จะค่อยๆถลกชุดเดรสสีหวานขึ้นเพื่อล้วงเข้าไปเคล้นคลึงอกที่อวยอิ่มของแฟนสาว และมืออีกข้างเกี่ยวเอากางเกงชั้นในสีหวานของแฟนสาวรูดลงมา

 

………………………….

 

หลาย10กว่านาทีต่อมา

 

ฟางที่ทำงานใกล้จะเสร็จแล้วก็เห็นว่าแบตโน้ตบุ๊คที่เปิดทำงานนั้นแบตเตอรี่ใกล้จะหมดแล้วจึงจะขึ้นไปเอาบนห้องนอนตัวเองโดยต้องผ่านห้องของป๊อปปี้ไป

 

“โทโมะ เดี๋ยวฟางขึ้นไปเอาที่ชาร์ตแบตก่อนนะ ฟางฝากโมะเซฟงานเก็บให้ก่อนนะ”ฟางพูดจบก็เดินขึ้นห้องไป โทโมะมองตามซักพักก่อนจะเลื่อนเอาโน๊ตบุ๊คมาแก้เนื้อหาบางตัวที่ฟางทำผิดและกดเซฟให้เธอเพื่อกันเครื่องดับ

 

“อ๊ะ อ๊ะ อะ ปะ ป๊อบ จะ จินนี่ไม่ไหวแล้ว”เสียงครางอย่างต่อเนื่องดังขึ้นทำให้ฟางที่กำลังจะเดินเข้าห้องนอนตัวเองชะงัก ก่อนจะหันไปมองประตูห้องเจ้าของบ้านวายร้ายที่เปิดแง้มไว้ด้วยความสนใจ

 

“อ๊า จินนี่ รอก่อนนะ อ๊า ป๊อบกำลังจะเสร็จแล้วนะจ้ะที่รัก รอป๊อบก่อนนะ อ๊า”เสียงครางทุ้มปนเซ็กซี่ของชายหนุ่มก็ดังขึ้นสลับกับเสียงครางของหญิงสาว ฟางได้ยินเช่นนั้นจึงแอบลอดตัวเองผ่านจากประตูที่แง้มนิดหน่อยเข้าไป ก็แทบช๊อค!กับสิ่งที่ตัวเองเห็น

 

ภาพที่ฟางกำลังเห็นอยู่ คือภาพการกอดก่ายของชายหญิงที่เธอเองก็รู้จักดี ป๊อปปี้และจินนี่!

 

“ใกล้ละจินนี่ ป๊อบจะออกแล้ว จินนี่ใกล้แล้วๆ อ๊ะ อ๊ะ อ๊า”เสียงครางระงมของคู่ชายหญิงที่ขยับตัวกันอย่างรุนแรงและรวดเร็วในที่สุดความต้องการของชายหนุ่มก็พุ่งเข้าสู่ตัวแฟนสาวอย่างหยุดไม่อยู่ จินนี่เเบียดตัวเข้ารับกระแสความอบอุ่นครั้งสุดท้าย ....ทั้งสองหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน จินนี่หลับตาลงด้วยความเพลีย แต่ตอนนั้นเอง ป๊อปปี้รู้สึกถึงใครบางคนที่อยู่ตรงประตูห้องนอนเขา

 

ทันทีที่ป๊อปปี้หันกลับไปก็พบกับดวงตากลมโตที่เขาคุ้นเคยดี ยัยกาฝากฟาง! ฟางตกใจเอามือปิกปากไม่ให้ร้องออกมาเมื่อป๊อปปี้หันมาสบตากับเธอ นี่เธอเป็นบ้าอะไรเนี่ยมาแอบดุแฟนเค้ามีอะไรกัน

 

เมื่อถูกสายตาคมเข้มจ้องกลับมา ฟางเริ่มรู้สึกร้อนหน้าตัวเองทันทีก่อนจะรีบออกจากห้องชายหนุ่มไปทันที

 

หึ ทำมาเป็นแอ๊บแบ๊วไม่เคยเห็น ชายหนุ่มคิดในใจก่อนที่ป๊อบปี้กันกลับไปห่มผ้าให้แฟนสาว ส่วนตัวเขาเองนั้นลุกขึ้นไปใส่เสื้อคลุมก่อนจะออกไปจัดการกับคนที่สอดรู้สอดเห็นข้างนอกทันที

 

………………………….

 

“ได้เลยยัยแพท เดี๋ยวชั้นเก็บของเสร็จนะชั้นจะรีบบึ่งรถไปหาแกที่บ้านเลยนะ ละออกไปสอยคอเล๊กชั่นใหม่ด้วยกัน”แก้วที่เดินคุยโทรศัพท์กับเพื่อนเข้าบ้านมาก็ชะงักที่เห็นโทโมะมานั่งอะไรอยู่ที่บ้านตัวเอง และตอนนั้นเองโทโมะที่ได้ยินเสียงแจ้วๆของแก้วก็เงยหน้าขึ้นมาสบตา หึ วันๆคิดแต่เรื่องเที่ยว สมองนี่คิดเรื่องอื่นเป็นมั้ยเนี่ย ยัยแก้วเอ๊ย!

 

“ว้าย นี่นายมาทำอะไรที่บ้านของชั้นยะ”แก้วเป็นฝ่ายเปิดประเด็นเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นโทโมะ

 

“มาช่วยฟางทำรายงาน พอดีไม่ได้ว่างมากไปช๊อปคอเล๊กขั่นใหม่แบบใครบางคน นี่ล่ะน้าใกล้จะส่งรายงานแท้ๆกลับคิดแต่เรื่องเที่ยว สงสัยอยากจะรอเรียนจบพร้อมน้องปี1รุ่นนี้แน่ๆ”โทโมะตอบและแอบพสดพิงถึงแก้วทำเอาคนถูกพาดพิงร้อนหน้าทันที

 

“นี่นาย แอบฟังคนอื่นเค้าคุยโทรศัพท์กัน นายนี่มันไม่มีมารยาทที่สุด”แก้ววีนใส่โทโมะ

 

“ชั้นก็ไม่อยากจะแอบฟังเรื่องไร้สาระเธอหรอก เพียงเธอเดินเข้าบ้านมาเนี่ย เสียงแว้ดๆของเธอเนี่ยดังไปถึงปากซอยละมั้ง ใครจะไปมีสมาธิทำงานล่ะ”โทโมะประชด

 

“น้อยๆหน่อยย่ะ เกินไปละ”แก้วพูดก่อนที่จะนั่งลงข้างๆโทโมะเพราะเห็นคุกกี้ช๊อคโกแลตชิพในจาน ละหยิบกินทันที

 

"นี่เธอ ขออนุญาติเจ้าของขนมแล้วรึยังห้ะ ชั้นฅื้อมาให้ฟางนะ"โทโมะโวยวายเมื่อจู่ๆแก้วก็ถือวิสาสะกินคุกกี้ในจาน

 

"แล้วไงชั้นเป็นเจ้าของบ้านนี้ ชั้นมีสิทธิ์ถือซะว่าเป็นค่าเล่าสถานที่การทำรายงานของนายกับแฟนนายแล้วกัน คุกกี้อร่อยดีนี่ ซื้อที่ไหน วันหลังถ้าจะเอามาฝากยัยฟางอีกก็เอามาเยอะๆละกัน"แก้วรีบพูดก่อนที่จะรีบคว้าคุกกี้อีกชิ้นแล้วรีบเดินออกไป

 โทโมะมองแก้วที่กินคุกกี้ของตัวเองที่จริงๆแล้วเขาตั้งใจทำให้ฟางแต่โกหกว่าไปซื้อมาเพื่อให้ฟางยอมกินแล้วส่ายหน้าแอบขำกับความเห็นแก่กินของเธอ

 

………………………….

 

“บ้าๆๆๆๆๆๆ ยัยฟางเธอมันบ้าที่สุดเลย ฮึ่ย!!!! ” ฟางพูดหลังจากที่เธอกลับมาจากห้องป๊อปปี้ เธอเอาหน้าซุกกับตุ๊กตากระต่ายสีชมพูบนเตียง ก่อนเงยหน้าขึ้นมาตบแก้มตัวเองเบาๆไม่ให้คิดฟุ้งซ่านอีก แต่ภาพนั้นมันxxxxxxxxxx กรี๊ดดดด ชั้นไม่ได้โรคจิตนะ ฮือๆๆๆๆๆๆ

 

“ใช่สิ ที่ชาร์ตแบตๆ บ้าจริง มัวทำอะไรเนี่ย ป่านนี้โทโมะรอแย่เลย”ฟางลุกขึ้นตั้งสติก่อนรีบเดินไปหยิบที่ชาร์ตแบตและเดินออกห้องไป

 

ทันทีที่เปิดประตูไป ก็ตกใจกว่าเดิม หน้าฟางแดงถึงใบหู เพราะคนที่เธอพยายามไล่ภาพออกไปจากสมองยืนอยู่ตรงหน้านี่เอง ป๊อปปี้!

 

“อ๊ะ คุณป๊อบปี้”ฟางตกใจแต่ก่อนที่เธอจะทำอะไร ป๊อบปี้ก็ดันเธอกลับเข้าไปในห้องและล๊อคประตูทันที!

 

“คะ คุณป๊อบ จะทำอะไรคะ”ฟางตกใจที่ป๊อบปี้เดินเข้ามาและดันตัวเธอชิดติดกำแพงโดยมีมือของชายหนุ่มกั้นไว้สองข้างไม่ให้เธอหนีไปไหน

 

“ไม่มีใครสั่งสอนหรอว่า ห้ามเข้าห้องคนอื่นก่อนได้รับอนุญาตน่ะ”ป๊อปปี้พูดเสียงเข้มพร้อมกับส่งสายตาดุให้ฟาง หญิงสาวรีบหลบตา แต่พอมองต่ำลงก็เห็นเสื้อคลุมของป๊อบปี้ที่มัดอย่างลวกๆเผยให้เห็นสัดส่วนของกล้ามหน้าอกและท้องของชายหนุ่ม ฟางรีบเงยหน้าทันทีแต่ก็หนีไม่พ้นสายตาคมชายหนุ่ม

 

“แอบเข้าห้องคนอื่นละยังโรคจิตเป็นพวกชอบมองอีกนะ ยัยกาฝาก”ป๊อบปี้ดุฟาง

 

“ฟางขอโทษค่ะฟางไม่ได้ตั้งใจฟางได้ยินเสียง”ฟางพูดไม่จบก็หลบตาสายตาคมทันที

 

“เสียงอะไรล่ะ ฮึ”ป๊อปปี้ยั่ว

 

“คะ คุณป๊อบ”ฟางร้อง เรื่องแบบนี้คนไม่เคยจะให้พูดได้ไงเล่า คนบ้า

 

“นี่คือผลจากการที่อยากทำตัวเป็นพวกถ้ำมอง”ป๊อบปี้พูดข้างหูฟางก่อนเลื่อนหน้ามาเอาจมูกชนจมูกของฟางก่อนไล้ลงไปที่ซอกคอขาวๆของฟาง ก่อนจะจัดการก้มลงไปทำคิสมาร์ค ไว้ทั่วบริเวณคอขาวของร่างบาง

 

“อื๊อ คะ คุณป๊อบ ปล่อยนะ”ฟ้องร้อง และเมื่อป๊อบปล่อยเขาก็เอามือเช็ดปากอย่างสะใจ

 

“ชั้นไม่จูบกับเธอให้เสียปากชั้นหรอกนะ และนี่คือผลจากคววามสอดรู้สอดเห็นของเธอ จำไว้! ถ้ายังทำอีกเธอเจอดีแน่!” ป๊ออปี้ขู่ก่อนเดินออกห้องหญิงสาวไป ทันทีที่ป๊อปปี้ออกไปฟางรีบวิ่งกลับไปดูตัวเองที่กระจกทันที และพบว่ามีรอยคิสมาร์คของป๊อบปี้แดงทั่วบริเวณคอของเธอ

 

“คนบ้า แล้วชั้นจะไปเรียนยังไงล่ะทีนี่”ฟางพูดก่อนจะรีบจับแก้มตัวเองทันทีที่เห็นแก้มตัวเองแดงในกระจก

………………………….

 

 

 เราอัพให้2ตอนเลยน้า เราขอไปสอบก่อน สอบเสร็จแล้วเดี๋ยวเรามาอัฟให้ อย่าลืมเม้นลืมโหวตกันด้วยน้าT^Tให้กำลังใจหนูหน่อย