เกลียดเธอแค่ไหน สุดท้ายก็รักเธอ

 
“อื้อออ”ยังไม่ทันที่ฟางจะพูดอะไร ป๊อปปี้ก็รวบตัวร่างบางเข้าไปจูบทันที ป๊อปปี้เปลี่ยนจากจูบที่ร้อนแรงๆ ค่อยๆผ่อนแรงเป็นอ่อนโยนจนร่างบางที่ขัดขืนเขาในอ้อมกอดนั้น ค่อยๆโอนอ่อนไปตามอารมณ์ ชายหนุ่มยังคงจูบร่างบางอย่างดูดดื่มราวกับจะให้ให้อะไรมาแยกเขาและเธอออกจากกัน 
 
“พะ พอก่อน แฮ่กๆ”ฟางที่เริ่มหายใจไม่ออกผละออกจากป๊อปปี้พูดติดๆขัดๆแต่ป๊อปปี้กลับไม่หยุดกลับซุกไซร้ร่างบางต่อพลางดันเธอชิดกำแพง
 
"พอเถอะค่ะ อย่าทำแบบนี้"ฟางที่ขัดขืนป๊อปปี้ได้ตัดสินใจใช้แรงทั้งหมดของตัวเองผลักป๊อปปี้ออกไป ร่างบางต้องมองคนที่เธอผลักออกไปด้วยความน้อยใจ เขาอยากจะทำอะไรกับเธอก็ทำงั้นรึ นี่เขาเห็นเธอเป็นอะไรกัน
 
“อ๊ะ คุณจะทำอะไรน่ะ”ฟางร้องตกใจเมื่อร่างสูงยังรั้งเธอกลับเข้าไป ก่อนจะเอามือสอดเข้าไปในเสื้อคนตัวเล็ก และจัดการติดตะขอบราเข้าที่เดิม
 
“ชั้นเป็นคนถอดมันเอง ชั้นก้ต้องใส่ให้เองสิ”ป๊อปปี้กระซิบข้างหูบอกฟางทำเอาคนตัวเล็กขนลุกซู่หน้าแดงก่ำ จริงๆแล้วเมื่อเขาได้สบตากับคนตัวเล็กที่ร้องไห้มันกลับทำให้เขารู้สึกแย่อย่างบอกไม่ถูก
 
“คะ คุณป๊อป คุณถอดเสื้อทำไมน่ะ” ฟางร้องตกใจกระโดดขึ้นเตียงชายหนุ่มทันทีพลางเอาผ้าห่มคลุมตัว เมื่อเห็นชายหนุ่มเดินไปถอดเสื้อออก ชายหนุ่มมองร่างบางแล้วกลั้นขำ ยัยเด็กน้อยเอ้ยย คิดว่ากระโดดขึ้นเตียงละจะปลอดภัยหรอ พลาดแล้วล่ะแม่กระต่ายน้อย
 
ป๊อปปี้คว้าผ้าเช็ดตัวมาแล้วจัดการถอดเสื้อผ้าที่เหลือออก ฟางตกใจ รีบเอามือปิดตา
 
“กรี๊ดดด คนบ้า คนผีทะเล ลามกที่สุด มาถอดอะไรตรงนี้”ฟางปิดตาร้องโวยวาย
 
“เลิกร้องได้แล้วน่า เอามือออกสิ ไม่มีไรแล้ว”ป๊อปปี้บอกพร้อมกับสั่งให้ร่างบางเอามือลง ฟางที่เอามือออกก็พบว่าป๊อปปี้ยืนเท้าสะเอวดุตัวเองอยู่
 
“ยึกยักอะไร มานี่สิ ตามชั้นมา”ป๊อปปี้สั่งฟางให้ตามตัวเองเข้ามาในห้องน้ำ ฟางตัวชาวาบไปทั้งตัว แต่ก่อนจะคิดอะไรต่อชายหนุ่มก็เรียกคนตัวเล็กอีกที ทันทีที่ฟางเช้าไปก็พบว่า ป๊อปปี้นอนแช่น้ำอยู่ในอ่างอาบ้ำสบายหลับตาพริ้ม ยังดีที่ในอ่างมีฟองสบู่ปกปิดร่างกายเค้าอยู่ ไม่หยั่งงั้นนะ
 
“เข้ามาแล้วใช่มั้ย โกนหนวดให้หน่อยสิ”ป๊อปปี้หลับเอาหัวพิงขอบอ่างสั่งฟางที่ปิดประตูห้องน้ำ ฟางอึ้งก่อนค่อยๆไปหยิบมีดโกนหนวดและครีมโกนหนวดที่อ่างล้างหน้ามา และนั่งลงที่ขอลอ่างน้ำ จากนั้นก็ค่อยๆยกหัวชายหนุ่มมาไว้ที่ตักเพื่อโกนหนวดได้สะดวก
 
“ทำดีๆล่ะ ไม่งั้นเธอเจอดีแน่”ป๊อปปี้หลับตาอยู่ก็ขู่คนตัวเล็ก ฟางจึงค่อยๆทาครีมโกนหนวดไว้ทั่วก่อนจะค่อยๆโกนหนวดออกอย่างเบามือ กลัวว่าคนที่นอนตักเธออยู่จะเป็นอะไร
 
ตึกๆ
 
ใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะที่ได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆของคนตัวเล็กที่ใส่อยู่ บวกกับปอยผมที่ร่วงโดนตัวเขาลงมาตอนเธอก้มโกนหนวดให้เขา
 
“เสร็จ แล้วค่ะ”ฟางจัดการเช็ดหน้าเช็ดตาให้ชายหนุ่มให้สะอาดแล้วบอกให้คนตัวสูง ป๊อปปี้มอตามร่างบางที่ลุกเอาขอไปเก็บและกำลังออกจากห้องน้ำไป
 
“โอ๊ย/คุณป๊อปเป็นอะไรค้ะ”ป๊อปปี้แกล้งร้องเสียงดังทำให้คนที่กำลังเปิดประตูนั้นรีบวิ่งเขามาดูอาการคนตัวสูง
 
“ว้ายยย อุ๊บ”ฟางที่เสียรู้ของคนเจ้าเล่ห์ก็ถูกกระชากลงไปในอ่างน้ำทันที ปีอปปี้คว้าเธอมาจูบทันที ทำไมนำ เธอทำให้ชั้นคลั่งตลอดเธอเลย เธอใส่ยาสเน่ห์ใช่มั้ยยัยกาฝาก ทำให้ชั้นไม่อยากขาดเธอเลย
“แฮ่กๆ”ทันทีที่ทั้งคู่ถอนจูบ ทั้งหายใจติดขัดด้วยความเหน็ดเหนื่อย เพราะชายหนุ่มจูบเธออย่างร้อนแรงและไม่มีท่าทีจะผละออกจากเธอเลย
 
ป๊อปปี้สบตาร่างบางที่อยู่ในอ่างกับเขา ชายหนุ่มเอื้อมมือมาปัดปอยผมที่ปรกหน้าออก มองหน้าฟางตรงๆ ฟางมองหน้าชายหนุ่มกลับ ถึงจะร้ายสักแค่ไหนเธอก็ยังหลงรักชายคนนี้อยู่ดี ป๊อปปี้ค่อยยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆฟางเหมือนถูกมนต์สะกด ฟางนิ่งไม่ขยับไปไหน เหมือนรอการกระทำของชายหนุ่มอยู่ แต่จู่ๆ ป๊อปปี้ต้องห้ามใจตัวเองไม่ให้เกินเลยหยุดการกระทำนี้ไว้ทันที
 
“ชั้นให้เวลา15นาที จัดการอาบน้ำจัดการกับตัวเองซะแล้วมาหาชั้นที่ห้อง ไม่หยั่งงั้นถ้าเธอไม่มาชั้นจะทำให้เธอไม่ได้นอนแน่”สิ้นเสียงชายหนุ่มที่ขู่คนตัวเล็ก ฟางรีบลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำเปิดประตูห้องน้ำหายไปทันที ป๊ปปี้มองตาม ก่อนจะขยี้หัวตัวเอง บ้าจริง นี่เราทำอะไรลงไปอีกแล้วนะ
 
 
ซักพักใหญ่ๆ หลังจากป๊อปปี้อาบน้ำเสร็จ
 
ฟางค่อยเปิดประตุห้องนอนป๊อปปี้เข้ามาอย่างระมัดระวัง พลางกอดตุ๊กตาหมีพูห์ตัวโตเข้ามาหวังจะเอาเป้นเครื่องป้องกันตัว ฟางเห็นผ้าห่มคลุมโปงอยู่ สงสัยคุณป๊อปนอนแล้วมั้ง ฟู่! หญิงสาวถอนหายใจเบาๆ แล้วจะเรียกเธอมาทำไมเนี่ย
 
ฟึบ
 
แต่ก่อนที่ฟางจะคิดอะไรป๊อปปี้ก้ช้อนร่างบางขึ้นแล้วมาวางไว้บนเตียง แล้วจะก้มจูบอีก แต่ฟางเอาตุ๊กตาหมีพูห์ที่พกมาด้วยเอาบังหน้า ทำให้ป๊อปปี้ต้องจูบกับตุ๊กตาหมีพูห์แทนเธอ
 
“นี่มันตุ๊กตาชั้นนิ ชั้นนึกว่าหายไปแล้วซะอีก”ป๊อปปี้สังเกตถึงเจ้าตุ๊กตาที่เขาพึ่งจูบ พลางคลายกอดฟางที่กอดตุ๊กตาหมีไว้แน่นอยู่อีกมุมเตียง
 
“ก็ ก็คุณอาเค้าเอามาให้ฟางกอดตอนเด็ก ตอนฟางร้องไห้คิดถึงบ้านนี่คะ”ฟางตอบตาแป๋วเมื่อถึงเรื่องราวตอนเด็ก ป๊อปปี้รีบเบือนหน้าหนีคนตัวเล็ก ยัยบ้ามาทำหน้าแบบนี้ จับปล้ำดีม้ะห้ะ!
 
“แต่นี่พ่อซื้อให้ชั้นนะ ดีวันนี้เธอมี2ข้อหา 1แกล้งเพื่อนชั้น2ขโมยของชั้น วันนี้ชั้นจะทำโทษเธอให้เข็ดเลย เอาไงดี ไม่ให้นอนเลยดีม้ะ”ป๊อปปี้แกล้งขู่โดยพูดข้างหูฟาง ฟางตกใจเขินจนหน้าแดง เผลอเอาเจ้าหมีพูห์ฟาดๆๆๆๆใส่ป๊อปปี้ไม่ยั้ง จนเขารวบเธอไปกอดพร้อมหับหอมแก้มฟอดใหญ่ใส่เธอจึงยอมหยุด
 
“เจ็บนะ ฟาดมาได้เนี่ย ถ้ารู้ว่าทำงี้ละหยุดนะ ทำตั้งแต่เด็กแล้ว”ป๊อปปี้ยั่วคนในอ้อมกอด ฟางหน้าแดง เธอเองใช่ว่าจะโดนเขาแกล้งเสมอ บางครั้งฟางตกใจกลัวอะไรมากๆ เธอมักจะเผลอฟาดเขาไม่ยั้งจนเขาต้องวิ่งไปฟ้องป้าแม่บ้านเสมอๆ
 
“ยะ อย่านะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้ขู่ แต่ต้องชะงักเมื่อชายหนุ่มกอดเธอไม่ทำอะไร ชายหนุ่มเอาจมุกมาฝังที่ไหล่ของฟาง หอมชะมัด
 
“หิว หาแะไรกินให้หน่อยสิ”ป๊อปปี้ร้อง เพราะตั้งแต่มีเรื่องตอนเย็นเขาก็ไม่ได้กินอะไรเลย ฟางยิ้มบางๆก่อนจะบอกให้ชายหนุ่มปล่อย ก่อนจะพาชายหนุ่มลงไปด้านล่าง แล้วเธอก้จัดการอุ่นสปาเก็ตตี้ในตู้เย็นให้ชายหนุ่มทาน
 
“ดีนะคะที่ฟางเก็บไว้ เผื่อคุณจะหิวตอนดึก”ฟางยื่นจานสปาเก็ตตี้ให้ชายหนุ่มที่นั่งรอ ป๊อปปี้คิดในใจ นี่เธอกลัวเขาไม่มีอะไรจะกินถึงกับเก็บไว้ให้เลยหรอ
 
“ถ้าชั้นยังกินไม่เสร็จ เธอห้ามไปไหน”ป๊อปปี้สั่งให้ฟางนั่งตรงข้ามเขา เขาค่อยๆทานสปาเก้ตตี้ในจานจนหมด ฟางมองชายหนุ่มที่นั่งทานเงียบๆแล้วอมยิ้ม ภาพตอนเด็กที่เขาไม่ยอมทานข้าวเพื่อประชดพ่อแต่เธอแอบเอาสปาเก็ตตี้มาให้เขาที่ห้องผุดเข้ามาในหัว
 
"ยิ้มอะไรของเธอน่ะ"ป๊อปปี้เหล่มองฟางที่มองเขาแล้วยิ้มก็ทักขึ้น ฟางตกใจรีบหุบยิ้มทันทีก่นที่จะขำอีกครั้ง
 
"หัวเราะอะไรของเธอ"ป๊อปปี้แปลกใจก่อนที่จะโวยวายกลบเกลื่อน
 
"ขอโทษค่ะ พอดีคุณปากเลอะค่ะ เดี๋ยวฟางเช็ดให้นะคะ"ฟางกลั้นขำก่อนที่จะหยิบทิชชู่เช็ดปากที่เลอะของป๊อปปี้ ชายหนุ่มชะงักก่อนที่จะแอบเบือนหน้าทีแล้วก้มหน้ากินสปาเก็ตตี้ต่อ ฟางมองชาบหนุ่มที่เบือนหน้าหนีเธอก็แอบรู้สึกเศร้า นี่เธอคงจะทำมากไปสินะ
 
เมื่อป๊อปปี้ทานเสร็จแล้วฟางก็เดินไปหยิบน้ำมาให้ชายหนุ่ม ก่อนจะหยิบจานไปล้าง
 
“อ่ะให้”ป๊อปปี้ที่หายขึ้นไปบนห้องเดินมาด้านหลังฟางที่ล้างจานเสร็จแล้ว แล้วยื่นพวงกุญแจกระต่ายตัวหนึ่งให้กับฟาง
 
“พอดี วันนี้ตอนไปรับยัยแก้ว มีเด็กขายน่ะ แล้วชั้นก็สงสารเค้าเลยซื้อมาให้”ป๊อปปี้อ้อมแอ้มตอบ ฟางยิ้มแล้วรับมันมามแล้วพลิกมาดู มันคือพวงกุญแจรูปกระต่ายสีทองที่สลักชื่อภาษาอังกฤษว่าป๊อปปี้เอาไว้ ฟางมองมันแล้วยิ้มด้วยความเขิน
 
“จะมองให้มันตัวใหญ่ขึ้นรึไง ขึ้นบนบ้านสิ ดึกแล้ว”ป๊อปปี้อ้อมแอ้มตอบก่อนเดินนำคนตัวเล็กขึ้นไปบนบ้าน แต่ต้องรีบคว้าแขนเมื่อฟางจะเข้าห้องตัวเอง
 
“จะไปไหน”ป๊อปปี้ถาม
 
“ก็ ก้เสร็จแล้วฟางก็ไปนอนสิคะ”ฟางตอบ แต่โดนคนตัวสูงอุ้มพาดบ่าแล้วเข้าห้องตัวเองไปทันที ก่อนจะวางฟางลงบนเตียง ฟางตกใจรีบคว้าตุ๊กตาหมีพูห์มาขู่
“นี่คิดว่าตุ๊กตาตัวแค่นี้จะทำไรชั้นได้เรอะ ยัยต๊อง”ป๊อปปี้เขกหัวฟางเบาๆ ก่อนจะรวบกอดเธอให้นอนลง
“เหงา ยัยแก้วไม่อยู่ พ่อไม่อยู่ รู้ไว้ว่าบ้านหลังใหญ่ถ้าเปิดไฟหลายห้องอ่ะมันเปลือง ฉะนั้น นอนที่นี่ซะ”ป๊อปปี้ตอบก่อนจะกอดฟางแน่นฟางที่กอดหมีพูห์อยู่ก็ดิ้นขลุกขลักด้วยความเขิน
 
“ดิ้นอีกทีคืนนี้ชั้นจะทำอย่างอื่นนอกจากนอนนะ หลับได้แล้ว”ป๊อปปี้ตอบ ฟางจึงนิ่ง เมื่อเห็นร่างบางนิ่ง ป๊อปปี้จึงขโมยหอมแก้มฟางทีนึงอย่างรวดเร็ว
 
“อ๊ะ คุณป๊อป”ฟางตกใจ ปีอปปี้แกล้งไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะกอดฟางและหลับตาลง ฟางเขินกับการกระทำของเขา ฟางอยากให้คุณเป็นแบบนี้ตลอดไปจัง ฟางไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองเลย เห้อ! ฟางคิดอะไรเรื่อยเปื่อยก่อนหลับตาลงด้วยความง่วงไปในอ้อมกอดของป๊อปปี้ด้วยความเพลีย
 
 
อัฟแล้วนะๆ แต่ขอเม้นเยอะๆหน่อยสิ เม้นน้อยจังอ่ะ เม้นกะโหวตให้เราเยอะๆหน่อยน้า อุส่าอัฟให้อ่านยาวสะใจเลยยยย