เกลียดเธอแค่ไหน สุดท้ายก็รักเธอ

 

เช้าวันต่อมาฟางตื่นขึ้นมาพบว่าป๊อปปี้อาบน้ำอยู่ฟางจึงเดินกลับไปที่ห้องเพื่อจัดการกับตัวเองก่อนจะเดินลงมาด้านล่างเพื่อเตรียมอาหารเช้าให้แก้วและป๊อปปี้เป็นประจำก่อนออกไปเรียน

 

“ป้า ทำอะไรคะทำไมเหม็นจัง”ฟางเอามือปิดปากทันทีเมื่อข้าวต้มหมูร้อนๆถูกนำมาวาง

 

“ก็ข้าวต้มหมูเหมือนเดิมนี่หนูฟาง มีอะไรแปลกรึเปล่า”ป้าอรพูด

 

“ฟางไม่ไหวแล้วค่ะ อุ๊บ”ฟางที่กลั้นอาเจียนไม่อยู่วิ่งเข้าห้องน้ำไป สวนทางกับแก้วที่เดินลงมาก่อน

 

“ฟางเป็นอะไรหรอค้ะป้า”แก้วถามพลางยกชามข้าวต้มไปวางแทนฟาง

 

“ป้าก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะคุณแก้ว มาถึงก็บอกว่าข้าวต้มหมูป้าเหม็นบะวิ่งไปอ้วก นี่ถ้าเป็นสาวที่แต่งงานแล้วแถวบ้านป้านะค้ะ นี่เค้าเรียกว่าท้องแล้ว”ป้าอรตอบไปโดยไม่คิดอะไรมาก แก้วเอะใจแต่ต้องเก็บความสงสัยไว้ในใจเมื่อป๊อปปี้เดินลงมาทั้งคู่จึงนั่งทานข้าวจนเสร็จ

 

“เดี๋ยววันนี้พี่ไปส่งเรากับฟางที่มหาลัยนะไม่ต้องเอารถไป”ป๊อปปี้บอกเมื่อเดินออกมาจากบ้าน

 

“อ้าวไมอ่ะพี่ป๊อป”แก้วและฟางสงสัย

 

“วันนี้พ่อจะกลับมา เลยว่าจะออกไปทานข้าวนอกบ้านกัน”ป๊อปปี้ตอบแทน เมื่อเขาเดินไปใกล้ฟาง เธอต้องปิดจมูกจะอ้วกทันที

 

“อย่ามาสำออยตัวชั้นออกจะหอม อุตส่าห์ฉีดน้ำหอมกลิ่นใหม่เชียว”ป๊อปปี้ตอบแต่ฟางวิ่งไปอ้วกอีกทีสร้างความงุนงงให้สองพี่น้องอย่างมาก เมื่อฟางกลับมา ป๊อปปี้ก็ให้ฟางนั่งหน้ารถกับเขาโดยอ้างว่าเธอไม่ใช่คุณหนูห้ามนั่งหลังโดยแก้วแอบมองแล้วยิ้ม ป๊อปปี้คว้ากุญแจมาสตาร์ทรถแก้วเห็นกุญแจที่มีพวงกุญแจรูปกระต่ายสีทอง ต้องแปลกใจเพราะชายหนุ่มไม่ค่อยชอบของอะไรแบบนี้ ก่อนจะหันไปเห็นฟางที่เปิดกระเป๋าเอายาดมมาสูดแก้เวียนหัว ต้องร้องอ๋อเมื่อเห็นพวงกุญแจของฟางเหมือนกับป๊อปปี้ไม่มีผิด

 

“ดมยาดมหยั่งกะคนแก่ ไปหาหมอมั้ยยัยเบ้อะ”ป๊อปปี้ถามฟางแฝงด้วยความเป็นห่วง

 

“มะ ไม่เป็นไรค่ะ สงสัยช่วงนี้ฟางคงนอนน้อยเลยเวียนหัวแบบนี้”แก้วมองฟางตอบ แล้วต้องแอบพิสูจน์บางอย่าง ด้วยการหยิบประปุกมะม่วงเปรี้ยวอออกมาจากกระเป๋าเป้

 

“อ่ะไม่ได้กินอะไรนิ กินผลไม้รองท้องซะ”แก้วบอกพลางยืนกระปุกมะม่วงให้ฟาง ป๊อปปี้รีบคว้าไปกัดคำนึงแล้วต้องรีบเอาคืนที่เดิม

 

“ยัยแก้วกินเข้าไปได้ไงเปรี้ยวจะตายเดี๋ยวก็ท้องเสียหรอก”ป๊อปปี้บอก

 

“ก็อร่อยดีออกนะคะคุณป๊อป คุณแก้วคะฟางขอหมดเลยได้มั้ยคะ อร่อยดี”ฟางตอบแล้วหันไปขอมะม่วงที่แก้วแล้วนั่งกินอย่างเอร็ดอร่อย

 

“ตะกละ”ป๊อปปี้แซวแต่ฟางยิ้มไม่สนเพราะอร่อยกับมะม่วงอยู่ แก้วมองอยู่ก็ยิ่งสงสัย

 

“เธอนี่ก็แปลกเนาะมะม่วงนี่เปรี้ยวจะตายกินเข้าไปได้ไง หยั่งกะคนท้อง”แก้วแกล้งแหย่ทำเอาฟางและป๊อปปี้ถึงกับสะอึก

 

"ตลกละยัยแก้ว พูดอะไรน่ะ" ป๊อปปี้ตกใจรียพูดขึ้นก่อนจะเบรกรถเสียงดังเอี๊ยด

 

"โอ๊ย พี่ป๊อป เบรกมาได้ แก้วแค่แซวเล่ยเท่านั้นเอง"แก้วพูดพลางบ่นพี่ชายอุบ ที่จู่ๆก็เบรกรถกระทันหัน

“มะ ไม่หรอกค่ะ ฟางกินเปรี้ยวมาแต่ไหนแต่ไรแล้วทุกคนก็รู้ บังเอิญมากกว่านะคะ”ฟางตอบเบี่ยงประเด็นให้คนอื่นคิดมากแต่ตัวเองกลับซ่อนความเป็นกังวลอยู่เช่นกัน

 

 

 

 

 

 

“เห้อ เอาไงเอากันล่ะ”ฟางมองของที่แอบซื้อมาเมื่อกลางวัน นั่งรอผลตรวจในห้องน้ำอย่างใจจดใจจ่อ

 

 

สักพักที่ตรวจครรภ์ก็ค่อยๆปรากฏขีดแดงออกมาสองขีด

 

 

ฟางน้ำตาร่วงนึกถึงตัวเองที่ถูกป๊อปปี้ข่มขืนในคืนนั้น และตอนที่บ้านสวน ที่ผ่านมานั้นเขาไม่ได้ป้องกันเลยด้วย เธอจะทำไงดี นี่เธอยังเรียนอยู่ด้วย เขา ถ้าเขารู้เขาคงไม่รับเด็กในท้อง เธอจะทำไงดี ฟางนั่งร้องไห้อยู่พักใหญ่ จนเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น หน้าจอโชว์เบอร์ว่าเป็นแก้ว

 

“ค่ะคุณแก้ว ฟางอยู่บนแท็กซี่ค่ะ ไม่ค่ะ วันนี้ฟางไม่ค่อยสบายค่ะเลยกลับบ้านเลย คุณแก้วทานข้าวกะคุณป๊อปและคุณอาให้อร่อยนะคะ ค่ะ สวัสดีค่ะ”ฟางวางสายจากแก้วก็นั่งร้องไห้ในห้องน้ำอีกรอบหนึ่งก่อนจะออกมาล้างหน้าแล้วโบกแท๊กซี่กลับบ้าน โดยไม่ลืมเก็บหลักฐานไว้

 

 

 

 

“ฟางบอกว่ากลับไปแล้วค่ะคุณอา บอกว่าไม่สบาย”แก้ววางสายแล้วบอกกับพ่อป๊อปปี้ ชายหนุ่มฟังถึงกับร้อนใจ

 

“ยัยนั่นเวียนหัวจะอ้วกนี่ ละกลับบ้านไปคนเดียวงี้ได้ไง ถ้าเป็นอะไรขึ้นมาล่ะ”ป๊อปปี้หงุดหงิดที่จู่ๆฟางก็หนีกลับไป

 

“แกเป็นอะไรเนี่ย ปกติเห็นจะดีใจเมื่อรู้ว่าฟางไม่มาทานข้าวกับเรา”พ่อป๊อปปี้หันไปถามลูกชายอย่างจับผิด

 

“เอ่อ เปล่าฮะ ก็แค่กลัวว่ายัยนั่นจะสร้างความเดือนร้อนให้คนอื่นเฉยๆ ทานข้าวต่อกันเถอะอย่าสนใจเลย”ป๊อปปี้เฉไฉก่อนนั่งทานข้าวต่อ โดยที่แก้วแอบครุ่นคิดอะไรอยู่เงียบๆ

 

เมื่อทานข้าวเสร็จ ทั้งสามก็เดินย่อยอาหารในห้าง

 

“อ้าวป๊อป น้องแก้ว คุณพ่อสวัสดีค่ะ”แคทที่มาช๊อปปิ้งเจอทั้งสามก็เอ่ยทักขึ้น

 

“มาเดินเล่นใช่มั้ยคะ ดีเลย แคทขอเดินด้วยคนนะคะ”แคทรีบเสนอตัวขอพ่อของป๊อปปี้เมื่อเห็นว่าผู้ใหญ่ตอบรับก็รีบกันไปควงแขนป๊อปปี้เคยตัว ชายหนุ่มมองซักพักก่อนก่อนที่จะขืนตัวออกมาจะหันไปคุยกับแก้ว

 

“มะรืนก็วันเกิดฟางแล้วนิพี่ป๊อป ส่งแก้วหาซื้อของขวัญหน่อยสิ”แก้วอาศัยจังหวะคล้องแขนป๊อปปี้อีกข้างแล้วดึงพี่ชายมาที่ร้านขายเครื่องประดับ แก้ววิ่งไปเลือกอย่างร่าเริง ชายหนุ่มยืนมองดูรอบๆร้านแล้วต้องสะดุดตากับ แหวนรูปกระต่ายสีชมพูที่ประดับด้วยพลอยเม็ดเล็กๆน่ารัก ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึงก่อนจะเดินไปหยิบแหวนนั้นแล้วเอาไปที่แคชเชียร์

 

“ปกติป๊อปไม่ชอบของแบบนี้ไม่ใช่หรอค้ะ”แคทถามเสียงแข็งเมื่อตามเข้ามาในร้าน

 

“พี่ป๊อปไม่ชอบแต่พวกผู้หญิงเค้าชอบนี่คะ ไม่เห็นจะแปลกนี่คะ”แก้วที่เดินกลับมาที่แคชชเยร์พร้อมกับสร้อยคอรูปกระต่ายสีชมพูก็รีบบอกทันที

 

"ผู้หญิงอะไรกัน ไม่มีทางป๊อปยังไม่มีใครใช่มั้ยคะ"แคทหันขวับไปถามป๊อปปี้อย่างไม่พอใจ ชายหนุ่มนั้นไม่สนใจเดินออกกับพนักงานเพื่อคุยเรื่องขนาดของแหวนต่อ

 

"พี่แคทจะไปรู้อะไร ไม่ใช่แฟนพี่ป๊อปสักหน่อย และอีกอย่างพี่จินนี่ก็เสียมาเกือบ3เดือนแล้ว  การที่พี่ป๊อปจะเริ่มคุยกับใครใหม่มันก็ไม่แปลก"แก้วเห็นแคทหัวเสียก็นึกสมน้ำหน้าก่อนที่จะพูดยั่ว

 

"แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกัน ทำไมต้องให้แหวนรูปกระต่ายด้วย"แคทหันไปพาลใส่แก้ว

 

“ก็ฟางเค้าชอบกระต่าย ก็ไม่แปลกนี่คะ”แก้วยักไหล่อย่างไม่แคร์ว่าคนตรงหน้าจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแล้วก็ตาม

 

 

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วป๊อปไปก่อนนะแคท คุณพ่อโทรตามพวกเราละ”ป๊อปปี้รับของเสร็จก็เดินจูงมือแก้วออกร้านไปทันที ทิ้งให้แคทมองตามไปอย่างขัดใจ

 

 

“แกจะเป็นศัตรูกับชั้นใช่มั้ยนังฟาง ได้ อย่าหวังเลยว่าแกจะมีความสุข”แคทพูดด้วยน้ำเสียงเคียดแค้นอย่างมาก

 

 

 

ที่บ้าน

 

 

เมื่อกลับมาแล้วพ่อของป๊อปปี้ก็ขึ้นไปจัดการกับเอกสารที่ค้างอยู่ต่อ แก้วและป๊อปปึ้งรีบขึ้นไปหาฟางที่อยู่ที่ห้อง โดยเอากุญแจสำรองไขเข้ามา

 

 

“อ้ะ นี่มันอะไรกันคะ”ฟางที่อยู่ในชุดนอนเตรียมตัวจะนอนแล้วเห็นสองพี่น้องเข้ามาต้องตกใจ

 

“เธอเป็นไงมั่ง ป้าอรบอกเธอกินข้าวไม่ค่อยได้”ป๊อปปี้ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

 

“พักผ่อนเยอะๆนะ มะรืนนี้ก็วันเกิดเธอแล้ว ฟางพวกเรามีอะไรจะให้”พูดจบแก้วก็คว้าถุงเครื่องดับเอากล่องสร้อยที่ตัวเองซื้อมาจับใส่ให้ฟางทันที โดยป๊อปปี้ถือโอกาสสวมแหวนเข้าที่นิ้วนางข้างซ้ายให้กับฟางทันที

 

“อ๊ะ อะไรกันคะคุณป๊อป”ฟางร้องตกใจ เมื่อป๊อปปี้สวมแหวนให้ เพราะรู้ความหมายนิ้วนางข้างซ้ายดี

 

“นิ้วกลางเธอสวมแหวนแม่แล้ว นิ้วนางว่างหรอกน่าเลยสวมให้”ป๊อปปี้เถียงข้างๆคูๆ

 

“ฮั่นแน่ คิดอะไรกับฟางน่ะพี่ป๊อปซื้อแหวนให้ดันด้วย”แก้วร้องแซว

 

 

“เอ่อ คือ ชั้น ชั้น”ป๊อปปี้อึกอัก

 

 

 

“ชั้นอะไรอ่ะพี่ บอกมาดิ”แค้นคะบั้นคะยอ

 

 

 

“ ชั้นรีบไปก่อนนะ ชั้นไปล่ะ”ปีอปปี้รีบตอบก่อนออกจากห้องไป โดยชนกระเป๋าฟางหล่นลงกับฟื้น แก้วจึงก้มลงไปเก็บแล้วชะงักเมื่อเห็นอะไรบางอย่างร่วงหล่นมา

 

 

“ตอบคำถามชั้น นี่มันหมายความว่าไงฟาง”แก้วชูที่ตรวจครรภ์ให้หญิงสาว ฟางหน้าซีดเผือด

 

"คุณแก้วคะ คือว่า”ฟางอึกอัก

 

“บอกมา ไม่งั้นชั้นไปเรียกพี่ป๊อปเดี๋ยวนี้ล่ะ”แก้วรีบเดินออกห้องจะไปบอกป๊อปปี้แต่ฟางคว้าตัวไว้ได้

 

“ไม่นะคะคุณแก้ว ไม่ๆๆๆๆๆ”ฟางกอดแขนแก้วร้องไห้ออกมาเพื่อขอร้องแก้ว แก้วมองฟางด้วยความสงสารก่อนจะยอมเย็นลงแล้วนั่งคุยกับฟาง

 

“พี่ป๊อปใช่มั้ยฟาง”แก้วถาม ฟางจึงค่อยพยักหน้า แก้วลุกขึ้นจะไปหาป๊อปปี้ทันที แต่ฟางคว้าแขนไว้

 

“อย่านะคะคุณแก้ว ฟางขอร้องอย่าบอกคุณป๊อป”ฟางขอร้องแก้ว

 

“แล้วเมื่อไหร่ะบอกล่ะ รอให้ท้องโตก่อนดีม้ะ”แก้วโวยวาย

 

“ฟางะบอกเค้าเองค่คุณแก้ว ฟางสัญญา แต่มันยังไม่ถึงเวลา คุณแก้วคะ ถ้าเราบอกคุณป๊อปไป มีหวังคุณอาต้องโกรธคุณป๊อปกว่าเดิมแน่ๆเลยนะคะ ฟางไม่อยากใหคุณป๊อปทะเลาะกับพ่อเค้าอีกแล้ว”ฟางตอบตามความจริง แก้วมองฟางด้วยความสงสารแล้วลูบหัวอย่างอ่อนโยน

 

“พักผ่อนเถอะนะฟาง ชั้นสัญญา ชั้นจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับของเราสองคน”แก้วโดยไม่รู้เลยว่า ชายสูงวัยได้แอบฟังอยู่นอกห้องถึงกับตกใจกับเรื่องที่ได้ยิน ลูกชายของเขาทำฟางท้อง โธ่ เขาดูแลฟางไม่ดีเองที่ปล่อยให้เด็กๆอยู่กันเอง ชายหนุ่มเอามือกุมหน้าตัวเอง

"ฝ้าย ผมขอโทษที่ผ่านผมดูแลฟางไม่ดี ผมสัญญา ผมจะรับผิดชอบเรื่องนี้ให้ยัยฟางเอง ยัยฟางจะต้องได้รับความเป็นธรรมที่สุด" ชายสูงวัยมองภาพถ่ายคู่ของเขาและคนรักเก่าในกระเป๋าตังแล้วพูดขึ้น

 

ขอโทษน้าที่หายไปนาน พอดีชั่วโมงเน็ตหมด555วันนี้อัฟให้สองตอนเลย อย่าลืมเม้นกะโหวตให้เราน้า ห้ามไหายไปไหนนะทุกคนนนน