เกลียดเธอแค่ไหน สุดท้ายก็รักเธอ

 

 

“โอ๊ยยย เมื่อยชะมัด”หลังจากที่โทโมะและแก้วหนีไปหลบที่ห้องพักคนไข้ของโทโมะก็โดนพยาบาลดุซะยกใหญ่ว่าเล่นอะไรไม่เข้าท่าก่อนจะตรวจร่างกายแก้วแล้วโทโมะก็พาแก้วนั่งรถเข็นกลับมาที่ห้องของแก้ว แต่เมื่อเปิดเข้ามาในห้องภาพที่โทโมะ แก้ว เขื่อนและเฟย์เห็นก็ทำให้พวกเขายิ้มออกทันที

 

“ทำอะไรน่ะ”โทโมะหันไปเห็นแก้วที่นั่งบนรถเข็นคว้าไอโฟนมาถ่ายรูปป๊อปปี้เอาฟางหนุนตักและหลับไปทั้งคู่

 

“เอาน่าภาพแบบนี้ต้องเก็บไว้เป็นที่ระลึกหายากยิ่งกว่า7สิ่งมหัศจรรย์ซะอีก”แก้วยิ้ม แต่ต้องแอบสะดุ้งแสงแฟลช ทั้งคู่หันไปพบกับเชื่อนที่ถูกเฟย์สั่งให้ถ่ายภาพทั้งคู่ไว้โดยกล้องโพรารอยด์ ซักพักรูปก็ไหลออกมาจากกล้อง เฟย์รับไปสะบัดๆก่นจะรีบยื่นไปให้แก้วดู

 

“ของแบบนี้ต้องเอาให้เห็นเป็นรูปธรรมเลย โจรจะได้ดิ้นไม่หลุด”เฟย์และแก้วพูดก่อนจะหันไปมองป๊อปปี้ที่หลับอยู่ ซึ่งมือของปีอปปี้นั้นได้โอบร่างของฟางที่นอนตัก โดยฟางเอามือข้างที่ป๊อปปี้โอบเอาไปกอดแทนหมอนข้าง สองสาวแอบขำกับความน่ารักของหนุ่มปากร้ายอย่างป๊อปปี้ทันที

 

“เห้ย มาทำอะไรกันเยอะแยะเนี่ย”ป๊อปปี้ที่เริ่มสะลึมสลือตื่นขึ้นมาลืมตาเห็นทุกคนมองเขาอยู่ต้อตกใจร้องออกมา ทำให้ร่างบางที่นอนหนุนตักงัวเงียตื่นก่อนจะรีบผละออกจากชายหนุ่มด้วยความเขิน

 

“โดนพยาบาลดุเอาน่ะสิ เลยต้องกลับมาเข้ามา”โทโมะตอบแทนพลางจะเอาแก้วกลับขึ้นเตียงตามเดิม โดยที่ป๊อปปี้ไม่รู้จะทำยังไงรีบเข้าไปช่วยพยุงแก้วทันที

 

“เออ แก้ว ฟาง โทโมะ ชั้นกลับก่อนนะ วันนี้ต้องไปทานข้าวกับพ่อแม่แฟนน่ะ ไปละ บายยยย”เฟย์เปลี่ยนเรื่องก่อนจะรีบควงแขนแฟนหนุ่มออกห้องไป

 

“ไปด้วย เดี๋ยวชั้นไปส่ง”ฟางที่พึ่งตื่นก็รีบเปลี่ยนเรื่องไปส่งเพื่อนทันที โทโมะและแก้วที่มองการกระทำคนทั้งสองก็แอบยิ้มบางๆ

 

 

 

 

 

ผ่านไปหลายวันจนแก้วหายเป็นปกติ และออกจากโรงพยาบาลได้

 

 

“ฟางล่ะพี่ป๊อป”แก้วถามหาป๊อปปี้ที่เดินเอารถเข็นมาให้ โดยแคทเดินตามมา

 

“นี่ถามยันออกจากโรงพยาบาลเลยนะคะน้องแก้ว รู้สึกนี่จะรักมากกว่าพี่ตัวเองแล้วนะคะเนี่ย ใครก็ไม่รู้ยังจะให้ความสำคัญหยั่งกะคนในครอบครัว”แคทเบ้ปาก

 

“เอาเป็นคนในครอบครัว ก็ดีนะคะพี่แคท ตำแหน่งอะไรดี พี่สะใภ้ ดีมั้ยนะ”แก้วย้อนแคทกลับ ก่อนจะเน้นคำว่าพี่สะใภ้ใส่แคท ทำเอาป๊อปปี้ถึงกับหน้าแดง

 

“บ้าน่า พูดอะไรไร้สาระน่าแก้ว”ป๊อปปี้ตัดบทอุ้มแก้วไปนั่งที่รถเข็นทันที

 

“ใช่ น้องแก้วพูดอะไรไร้สาระ หยั่งนังกาฝากนั่น ป๊อปไม่มีทางเอามันมาเป็นแฟนเด็ดขาด ใช่มั้ยป๊อป”แคทคั้นถามป๊อปปี้ทันที

 

“เอ่อ อืม”ป๊อปปี้อึกอักก่อนจะเข็นรถเข็นพาแก้วออกจากห้องไป แก้วแอบมองการกระทำของป๊อปปี้ละแอบยิ้ม

 

“หลอกอะไรน่ะหลอกได้แต่อย่าหลอกใจตัวเองนะพี่ชาย”แก้วพูดลอยๆ

 

“หลอกอะไร ไม่มีทาง”ป๊อปปี้ยังคงไม่ยอมรับกับน้องสาวตัวแสบอยู่ดี

 

"จริงด้วย ป๊อปไม่มีทางที่จะเอายัยเด็กนั่นมาเป็นแฟนหรอก เพราะเราทุกคนต่างรุ้ว่าเพราะอะไร"แคทรีบพูดตอกย้ำเรื่องราวในอดีตอีกครั้งทำให้แก้วหงุดหงิดแต่ก็ไม่พูดอะไร

 

 

ณ บ้านของป๊อปปี้

 

 

“ลงรถได้แล้ว”ป๊อปปี้ค่อยๆพยุงแก้วลงจากด้านคนนั่ง เข้าบ้านมา แก้วต้องยิ้มดีใจเมื่อเห็นเฟย์ เขื่อน ฟางและโทโมะ รอเธออยู่แล้ว แก้วมองไปรอบๆพบว่าพวกเพื่อนเธอได้จัดงานเลี้ยงต้อนรับเธอ แม้จะเป็นงานเล็กๆแต่ก็ทำให้เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นและจริงใจที่มิตรภาพเพื่อนกันที่มีให้กัน

 

“นี่ที่พวกแกไม่ไปรับชั้นเพราะทั้งหมดนี่ใช่มั้ย”แก้วถามเพื่อนๆ

 

“เซอร์ไพส์ไงล่ะ ยัยแก้ว”แพทที่เดินเข้าทีหลังเดินเข้ามาพูดแล้วยิ้มบางๆให้กับแก้วก่อนจะยืนข้างโทโมะ โดยถัดจากเขาก็เป็นฟาง ป๊อปปี้แอบหงุดหงิดเล็กน้อยที่ทั้งคู่ยืนข้างกัน

 

“คือ อาจจะมีอะไรขาดไป ฟางต้องขอโทษด้วยนะคะที่เตรียมไม่ทัน”ฟางสารภาพ

 

“ไม่ล่ะ มันเยี่ยมมากเลยล่ะ ขอบคุณนะทุกคน ขอบคุณมากๆเลย”แก้วยิ้มดีใจ

 

“ขอบคุณคนข้างๆเธอด้วยสิ นั่นน่ะป๋าออกเงินทั้งหมดเลยนะ”เฟย์พูดถึงป๊อปปี้ที่ทำหน้าที่เป็นสปอนเซอร์หลักของการจัดงานนี้

 

“ขอบคุณนะคะพี่ชาย”แก้วดีใจ หันกลับไปหอมแก้มป๊อปปี้แทนการขอบคุณฟอดใหญ่ดังๆ ทำเอาฟางและโทโมะมองอยู่ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้

 

“แหม โตป่านนี้ละยังหอมแก้มพี่ชายอยู่หรอคะน้องแก้ว”แคทเดินมาประกบข้างป๊อปปี้พลางกระแนะกระแหนแก้ว

 

“ก็พี่น้องกันทำอะไรกันแบบนี้ไม่แปลกนิคะ ไปกันเถอะ แก้วอยากกินบาร์บีคิวจะแย่อยู่แล้ว”แก้วร้องก่อนชวนแพทและเฟย์ออกไปริมสระน้ำ เพื่อปิ้งบาร์บีคิวกัน ระหว่างที่ปิ้งนั้น โทโมะและฟางอาสาเป็นพ่อครัวแม่ครัวให้เพื่อนๆปิ้งกันสองคนสนุกสนาน ป๊อปปี้เห็นก็รีบเดินเข้าไปแทรกกลางทั้งคู่ทันที

 

“ชั้นอยากกินบาร์บีคิว ปิ้งให้มันเร็วๆหน่อยสิ ชักช้า”ป๊อปปี้พูดจบก็ชี้บาร์บีคิว

 

“เอ้า ถ้ามันช้ามากนายก็ปิ้งเองสิ”โทโมะตอบ

 

“เรื่องอะไร ยัยกาฝากตะหากต้องทำให้ชั้น ชั้นเป็นพ่องานก็บริการชั้นดีๆสิ เร็วๆหน่อยสิหิว”ป๊อปปี้เร่งฟางที่ปิ้งบาร์บีคิวอยู่ แล้วเอาไม้ที่สุกแล้วใส่จานป๊อปปี้ทันที

 

“ไม่เอาอ่ะ จะกินตอนนี้ ป้อนทีสิมือไม่ว่าง”ป๊อปปี้เริ่มอ้างนี่อ้างนั่นพลางเอามือยัดใส่กระเป๋ากางงเกงตัวเอง โทโมะเห็นก็ค่อยๆเดินไปอยู่ข้างแก้วที่ยืนมองการกระทำทั้งคู่อยู่อีกมุมหนึ่ง

 

“สงสัยเธอจะได้พี่สะใภ้ก็คราวนี้ล่ะ”โทโมะแซวแก้ว

 

“ได้บ้าอะไรดูโน่น มารผจญยังอยู่”แก้วชี้ไปทางแคทที่มองตาฟางและป๊อปปี้ตาขวางอย่างเอาเรื่อง

 

“โอ๊ะ ร้อน นี่เธอแกล้งชั้นหรอ”ป๊อปปี้ร้องดวยวายเมื่อฟางป้อนบาร์บีคิวร้อนๆใส่ปาก ฟางตกใจรีบเอาน้ำมาให้ชายหนุ่มดื่มทันที

 

“ฟางขอโทษค่ะ ก็คุณบอกว่ารีบๆ ฟางกลัวไม่ทันเลยลืมเป่า”ฟางตอบตามตรง

 

“นี่เธอ”ป๊อปปี้ทำตาดุหญิงสาว

 

“นี่เธอแกล้งอะไรป๊อปน่ะนังกาฝาก”แคทเดินเข้ามาขวางทั้งคู่ทันที

 

"ฟางเปล่านะคะ"ฟางรีบพูด

 

"ไม่มีอะไรหรอกแคท ป๊อปรีบกินบาร์บีคิวไปหน่อยเลยไม่ทันดูว่ามันร้อน"ป๊อปปี้ตอบกลับไป

 

“หน้าที่อื่นในงานก็มีเยอะแยะจะมาขลุกดูแลแต่ป๊อปคนเดียวแบบนี้ทำไมกัน ไปไหนก็ไปไป๊ โน่น น้ำจะหมดละไปเติมหน่อยสิ”แคทชี้นิ้วสั่งเหมือนเป็นเจ้าของงาน ฟางหายเข้าไปในครัวกลับมาพร้อมกับโถพั้นซ์โถใหญ่เดินเข้ามา

 

 

"ชั้นรู้นะว่าแกคงอยากจะได้ป๊อปจนตัวสั่น เพราะไม่มีจินนี่แล้วนิเลยกล้าให้ท่าป๊อปอย่างน่าไม่อาย"แคทที่ดักรอฟางอยู่ก็ปรี่เข้ามาว่า

 

 

"ฟางไม่เคยคิดที่จะไปแทนที่ใครนะคะ มีแต่คุณแคทนั่นล่ะที่ชอบหาเรื่องฟาง"ฟางถอนหายใจแล้วพูดกลับไป

 

"แหม เดี๋ยวปากเก่งกล้าย้อนชั้นหรอ ชั้นเป็นใครแกเป็นใครรู้เอาไว้ซะบ้าง ชั้นแค่พูดความจริงแค่นี้ทำรับไม่ได้"แคทว่าก่อนที่จะเดินเชิดกลับเข้าไปในงาน ระหว่างที่ป๊อปปี้และทุกคนเผลอแคทอาศัยจังหวะนั้นเอง เตะลูกบอลข้างๆใส่ฟาง ฟางเซกลิ้งล้มลง แต่แผนของแคทที่หมายจะให้ฟางตกน้ำ กลับตัวเองต้องโดนโถน้ำพั้นซ์สาดใส่ตัวเองทันที

 

 

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นังฟางแกแกล้งชั้น”แคทร้องโวยวาย ป๊อปปี้และทุกคนตกใจรีบวิ่งมาดูอาการแคท

 

“ฟะ ฟางเปล่านะคะ ฟางไม่ได้ตั้งใจ”ฟางร้องตกใจ โดยมีโทโมะปลอบตามความเคยชินที่ทั้งชายหนุ่มทำให้เสมออยู่ข้างๆ ป๊อปปี้เห็นก็หงุดหงิด

 

“เธอไม่ต้องมาแก้ตัว เธอแกล้งแคทใช่มั้ยยัยกาฝาก เธอนี่มัน”ป๊อปปี้พูดไปตามอารมณ์ตัวเอง และทำให้น้ำตาของร่างบางไหลออกมาช้าๆ

 

“ฮืออออ ป๊อป แคทอยู่ของแคทเองเฉยๆทำไมฟางต้องแกล้งแคทด้วย แค่แคทพูดถึงจินนี่ขึ้นมา ฟางก็เทน้ำใส่แคทแล้ว ฮือๆ”แคทแกล้งร้องไห้ฟูมฟาย

 

“ฟางเปล่านะ คุณแคทเดี๋ยวฟางเช็ดให้นะคะ”ฟางรีบเดินเอาผ้าไปเช็ด แต่ป๊อปปี้คว้าตวแคทหนีและผลักฟางล้ม

 

“ไม่ต้องมาทำดี ชั้นรู้เธอไม่มีวันสำนึกผิดหรอกยัยกาฝาก ต่อหน้าทำเป็นคนน่าสงสารแต่ลับหลังก็หาทางทำร้ายเพื่อนชั้นเหมือนกับที่เธอทำกับจินนี่”ป๊อปปี้โกรธจัดที่ฟางทำกับเพื่อนเขาแบบนี้ แคทมองทั้งคู่ทะเลาะกันยิ่งสะใจก่อนจะหันไปออเซาะป๊อปปี้ต่อ

 

 

“แพทว่าพี่แคทตัวเหนียวหมดเลย ทุกคนคะแพทขอพาพี่แคทกลับบ้านก่อนนะคะ ขอโทษนะแก้วที่ทำงานล่ม เดี๋ยวชั้นไถ่โทษคืนนี้ร้านเดิมละกัน”แพทรีบพูดก่อนจะขอแรงโทโมะพาพี่สาวเธอกลับบ้านไป

 

 

“ไม่ต้องร้องๆ ชั้นรู้ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจทำแบบนั้น”แก้วปลอบใจฟางก่อน เฟย์ เขื่อน แก้วและฟางช่วยกันเก็บข้าวของให้เรียบร้อยก่อนจะพากันล้างเนื้อล้างตัว ซึ่งป๊อปปี้ได้หนีขึ้นไปบนห้องตัวเองทันทีตั้งแต่แคทกลับไป

 

“นี่ตกลงเธอจะไม่ไปจริงๆหรอ”แก้วที่แต่งตัวแล้วเดินออกมากับเขื่อนและเฟย์เพื่อที่จะไปร้านที่แพทนัดไว้เมื่อเย็น ฟางพยักหน้าตอบรับว่าไม่ไป

 

“ฝากดุแลพี่ชั้นหน่อยนะ ป่านนี้คงอารมณ์เย็นแล้วล่ะ”แก้วกระซิบข้างหูฟาง ก่อนจะเดินไปขึ้นรถเขื่อนและเฟย์ออกไป ฟางมองรถที่ขับออกไปจนลับตา แล้วค่อยๆปิดประตูบ้านตรวจเช็คความเรียบร้อยต่างๆ แล้วขึ้นไปบนบ้านด้วยความเหนื่อยอ่อน คุณป๊อปเป็นไงมั่งนะ เมื่อกี้ก็ทานบาร์บีคิวแค่นิดเดียวเอง

 

“ว้าย” ฟางร้องตกใจเมื่อจู่ๆเธอเข้าห้องมาก็มีมือหนึ่งฉุดเธอเข้าไปในห้องนอนทันที

 

“คะ คุณป๊อป จะทำอะไรน่ะคะ”ฟางตกใจที่ป๊อปปี้ดึงเธอมาในห้องนอนเขา ชายหนุ่มสวมกอดหญิงสาวอยู่มองร่างบางที่ตัวสั่นตกใจในอ้อมกอดแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม

 

“ก็ทำโทษคนผิดไงล่ะ”ป๊อปปี้ตอบ ก่อนที่ฟางจะได้พูดอะไร ชายหนุ่มก็ก้มลงจูบร่างบางอย่างร้อนแรง

 

“ฟะ ฟางไม่ได้ตั้งใจ อื้อออ ”ฟางพูดบก็โดนป๊อปปี้จูบไปอีกที โดยครั้งนี้ชายหนุ่มได้เอาลิ้นสอดเพื่อตักตวงความหวานจากโพรงปากของร่างบางจนร่างบางเริ่มเคลิ้มไปตามเกมส์ของชายหนุ่ม ป๊อปปี้ค่อยๆสอดมือดเข้าไปในเสื้อของฟางเพื่อปลดตะขอบราแล้วบีบเคล้นมัน ฟางได้สติ ไม่อยากให้เขาเห็นเธอเป็นแค่ของเล่นระบายอารมณ์อีกแล้ว จึงรวบรวมแรงที่มีทั้งหมดผลักชายหนุ่มออกห่างจนเธอเป็นอิสระ

 

เพียะ

 

“คนใจร้าย ฟางไม่ใช่ของเล่นไว้เพื่อให้คุณระบายอารมณ์นะคะ ฮือออออ”ฟางที่พลั้งมือตบหน้าป๊อปปี้จนหน้าหันระบายอารมณ์ออกมาอยากอัดอั้นแล้วร้องไห้ ป๊อปปี้ชะงักมองฟางร้องไห้ตรงหน้า แต่ก่อนเขาจะทำอะไร ฟางก็เดินเข้ามา ใช้มือที่ตบเขาเมื่อกี้จับแก้มที่เขาตบอย่างเบามือกลัวว่าชายหนุ่มจะเจ็บ ทำไมนะ ทั้งที่เขาใจร้ายกับเธอสารพัดแต่เธอก้ไม่อยากไปจากเขาอยู่ดี และเจ็บแทนทุกครั้งที่เขาเจ็บเสมอ

 

 

“อื้อออ”ยังไม่ทันที่ฟางจะพูดอะไร ป๊อปปี้ก็รวบตัวร่างบางเอาไปจูบทันที

 

 

 

มาอัฟแล้วน้าๆๆๆ ขอโทษด้วยที่หายไปนานมากกกกก อย่าพึ่งลืมกันน้าๆๆๆๆช่วงนี้วุ่นกับการรับน้องจริงๆ เลยไม่ได้มาอัฟอะไรเลย ขอโทดด้วยน้าาาาาาาาาา