The opera concerto เำพลงรักในยามวิกาล

 

บทที่เจ็ด Beautiful in white (ชุดเจ้าสาวสีขาว)

 

 

 

“พี่เมฆเมื่อไหร่พี่เมฆจะขอพี่พลอยแต่งงานสักที”หมอกที่กำลังกลับมาจากโรงเรียนที่ห่างหายไปนานเอ่ยขึ้น

 

 

“อืม...พี่ว่าไว้รออะไรลงตัวก่อนพี่จะขอพลอยละกัน แต่ไม่ต้องเครียดหรอกเพราะยังไงพี่ก็ขอพลอยแต่งงานอยู่แล้วหล่ะ”เขาพูดติดตลกและก้มลงแต่งเพลงต่อไป

 

 

“และพี่เมฆทำอะไรอยู่นั่นหน่ะ”เธอชะโงกมาหาพี่ชายและเห็นพี่ชายเธอแต่งเพลง ท่อนที่มีความสวยงามมากๆ “อืม...ชุดเจ้าสาวสีขาว นี่พี่! อย่าบอกนะว่าจะใช้เพลงนี้ไปขอพี่พลอยแต่งงาน”เธอถามอย่างตกใจ

 

 

“ถ้าพี่บอกว่าใช่เราจะทำยังไงหล่ะ?”

 

 

“กรี๊ดด...!!! หมอกจะมีหลานแล้ว”หมอกกรี๊ดด้วยความดีใจจนบ้านแทบแตก

 

 

“เฮ้ยๆ เบาๆหน่อยเดี๋ยวข้างบ้านได้เอาหม้อ ไห ทัพพี มาโยนหรอก”เขาพูดติดตลก

 

 

“อ้าว! ก็คนมันดีใจนี่นา ไม่รู้หล่ะพี่เมฆต้องขอพี่พลอยแต่งงานภายในอาทิตย์นี้ให้ได้”

 

 

“งั้นเราก็ต้องมาช่วยพี่แต่งทำนอง”

 

 

“โอเคค่า”หมอกยิ้มแก้มปริและช่วยเมฆแต่งทำนองทันที

 

 

 

 

 วันนี้เป็นวันที่เมฆจะขอพลอยแต่งงานที่ๆหนึ่งนั่นก็คือที่โรงละครของมหาวิทยาลัย เขาโทรหาเพื่อนเก่านั่นก็คือ ทีมงานในบริษัทหรืออดีตเคยเป็นนักแสดงในโรงละครเรื่อง ‘ความทรงจำสีจาง’ นั่นเองเขาบอกทีมงานที่อาวุโสอยู่กับพ่อเขามาหลายปีมาช่วยจัดเหมือนกัน ส่วนหอมกับหมอกมีหน้าที่ต้องพาพลอยมา ส่วนตะวันต้องทำวิดีโอจัดแต่งงานให้เมฆนั่นเอง

 

 

“พี่หอมคะ เราจะหลอกพี่พลอยยังไงดีค่ะ?”หมอกที่มารอพลอยในร้านเค้กถามขึ้น ข้างในมือของเธอกำลังดื่มชาเขียวอย่างเครียดๆ

 

 

“อืม...พี่ว่านะ เราต้องพายัยพลอยไปที่ที่หนึ่งก่อน และถ้าทางนั้นเขาเรียบร้อยแล้วพี่ว่าเราค่อยพายัยพลอยไป”

 

 

“แล้ว...พี่พลอยจะไม่สงสัยเหรอค่ะ?”

 

 

“เราต้องนิ่งที่สุด นั่นไง! พลอยมาแล้ว”หอมพูดเสร็จก็หันไปยิ้มให้เพื่อนอย่างปกติ พร้อมกับหมอก

 

 

“สวัสดีค่าพี่พลอย / ดียัยพลอย”สองคนนี้พูดพร้อมกัน

 

 

“จ้าๆ มีอะไรกันนัดพลอยมา”เธอทำอย่างสงสัย

 

 

“ก็...จะพาพี่พลอยไปเที่ยว”หมอกยิ้มอย่างน่ารักๆ

 

 

“โอกาสอะไรจ้ะ”เธอหันไปหาหอมและหมอกสองคน

 

 

“ก็...น้องหมอกเพิ่งออกจากโรงพยาบาลใช่ไหมหล่ะ เราก็เลยนัดมาเที่ยวแบบ สาวๆ ไปเที่ยวกัน”หอมพูดอย่างตัดๆ ทั้งที่หมอกออกจากโรงพยาบาลมาตั้งสามอาทิตย์กว่าๆแล้ว

 

 

“อ้อ...โอเค แล้วเราจะไปเที่ยวไหนกันดี เดี๋ยวมื้อเที่ยงพี่เลี้ยง”พลอยยิ้มและรอคำตอบ

 

 

“เอ่อคือ...”หอมและหมอกคิดไม่ออกแต่แล้วก็มีเสียงแทรกขึ้น...

 

 

“วัดพระแก้ว วัดพระแก้วค่ะ!”หมอกเป็นคนพูดก่อน หมอกนึกอะไรไม่ออก ถ้าไปเดินสีลมก็ดูไม่เหมาะ ถ้าสยามพารากอนก็ท้ายๆแล้วกัน เอาวัดเลยแล้วกัน!

 

 

“หะ! หมอกอยากไปวัดเหรอ?”หอมพูดอย่างตะลึง

 

 

“พี่ว่าดีนะ หมอกจะได้ไปทำบุญจะได้ไม่เจอโรคร้ายอีกไง พี่ชอบไปตอนวันพระอยู่แล้ว ไปกัน”พลอยกระชากทั้งสองให้ลุกขึ้นและรีบไปที่รถหอมทันที

 

 

          ทั้งสามมาถึงวัดพระแก้วแล้วก็ได้ไปที่กลุ่มอุโบสถซึ่งเป็นประดิษฐานของพระแก้วมรกตล้อมรอบด้วยศาลาราย พระโพธิ์ธาตุพิมาน หอราชพงศานุสรณ์ หอราชกรมานุสรณ์ หอระฆัง หอพระคันธารราษฎร์ และไปต่อที่กลุ่มฐานไพที  กลุ่มอาคารบริเวณฐานไพที มีอาคารหลักสามหลัง คือ ปราสาทพระเทพบิดร พระมณฑป พระศรีรัตนเจดีย์ และวัตถุประดับตกแต่งอื่น ๆ เช่น รูปปั้นสัตว์หิมพานต์ บุษบกพระราชลัญจกร นครวัดจำลอง พระสุวรรณเจดีย์ และพนมหมาก กลุ่มอาคารและสิ่งประดับอื่น ๆ : หอพระนาก พระเศวตกุฏาคารวิหารยอด หอมณเฑียรธรรม และไปที่สุดท้ายคือ พระอัษฎามหาเจดีย์ ยักษ์ทวารบาล และจิตรกรรมฝาผนังที่พระระเบียง ซึ่งมีภาพวาดจิตรกรรมฝาผนังจำนวน 178 ห้อง เรียงต่อกันยาวตลอดฝาผนังทั้ง 4 ทิศ มีเนื้อหาจากวรรณคดีเรื่องรามเกียรติ์ วัดพระแก้วจะปิดเวลา 15.00 ตอนนี้ถึงเวลาบ่ายสองพอดี ทั้งสามยังไม่ได้ทานข้าวเลยมัวแต่เที่ยวเพลินเลยไปทานข้าวที่สยามพารากอน หมอกว่าแล้วไงว่าต้องมาที่นี้

 

 

“เข้าวัดแล้วสบายใจจังเลย ฮู่ว...”หมอกอุทานออกมาด้วยสบายใจ

 

 

“งั้นเราต้องมาบ่อยๆแล้วหล่ะ ดูเราติดอกติดใจวัดพระแก้วซะด้วยสิ”พลอยพูดจบอาหารที่พวกเขาสั่งก็มา

 

 

“ค่ะพี่พลอย”หมอกพูดและเตรียมตัวกินก๋วยเตี๋ยวที่ตัวเองสั่งทันที

 

 

“ว่าแต่ยัยหอมไปไหน?”คำถามนั้นทำเอาหมอกที่กำลังซดบะหมี่สำลักทันที

 

 

“แค่กๆ”หมอกรีบดื่มน้ำตามพลอยเลยเอาทิชชู่ให้อย่างร้อนรน

 

 

“เป็นอะไรหน่ะเรา พูดถึงหอมสำลักเลย”พลอยเอ่ยอย่างสงสัย

 

 

“อ๋อ...หมอกรีบกินนะค่ะ และมันก็ตรงจังหวะกับที่พี่พลอยถามพอดีเป๊ะเลย ฮิฮิ”เธอพูดติดตลก “พี่หอมไปเข้าห้องน้ำค่ะ บ่นว่าปวดท้อง”หมอกพูดเสียงให้เรียบที่สุด ความจริงแล้วหมอกแอบไปคุยโทรศัพท์กับเมฆต่างหากว่าเสร็จหรือยัง และซื้อของขวัญให้พลอยกับเมฆอีกต่างหาก

 

 

“อ๋อ...ว่าละยัยหอมชอบท้องเสีย”พลอยพูดติดตลกและทานข้าวสวยกับแกงเขียวหวานทันที

 

 

 

 

“ฮัลโหลไอ้เมฆเว้ย! แกจัดของอาราคาซังแกเสร็จหรือยัง ฉันกับหมอกหัวใจแทบวาย”หอมที่บอกว่าท้องเสีย เธอมาที่โรงรถเพื่อมาคุยกับเมฆ

 

 

(ไอ้หอมแกอย่าบ่นได้ไหม ใกล้เสร็จแล้วเดี๋ยวฉันไลน์ไป แกรอรับได้เลยไม่เกิน 6 โมง)

 

 

“เออๆ แค่นี้นะ”

 

 

(เฮ้ยๆเดี๋ยวก่อนๆ และพลอยเขาจับพิรุธแกได้ป่าวว่ะ)

 

 

“เกือบจับได้ แต่พลอยก็ไม่สงสัยละ แกรีบไปจัดของของแกเถอะ บาย) หอมพูดจบก็รีบเอาของขวัญใส่หลังรถ รีบวิ่งไปหาที่ร้านอาหารทันที

 

 

“รอนานไหม พอดีฉันปวดจู๊ดๆหน่ะ”หอมที่เพิ่งรีบวิ่งมาเอ่ย

 

 

“อืม...สงสัยแกปวดมากเลยนะ หายไปตั้งครึ่งชั่วโมง”พลอยพูดติดตลก

 

 

“ฉันหิวอ่ะ เดี๋ยวฉันของสั่งของกินก่อนนะ”หอมพูดพร้อมดูเมนูอย่างไม่รีบ

 

 

 

 

                 ทั้งสามคนเดินวนสยามพารากอนอย่างไม่รีบร้อนเพราะสยามกับมหาวิทยาลัยแปปเดียวก็ถึง ตอนนี้ก็ถึงหกโมงกว่าๆแล้ว พลอยกับหมอกเดินดูเสื้อผ้า ส่วนหมอกได้นิยายตั้งห้าเล่มเพราะพี่ๆเลี้ยง และจู่ๆก็มีเสียงไลน์ขึ้นมา

 

 

ไอ้หอมพาพลอยมาได้เลยและทำตามแผนของเรานะ อย่าลืม   จากเมฆ

 

 

“ใครส่งมาหน่ะยัยหอม”พลอยถามอย่างสงสัย

 

 

“อ๋อเพื่อนหน่ะ บอกว่าเราควรไปปาร์ตี้ได้แล้ว”

 

 

“ปาร์ตี้ ? ปาร์ตี้ไรแก”

 

 

“เอ่อ...วันนี้วันเกิดพี่ตะวันไง”

 

 

“หะ! ทำไมแกไม่บอกฉัน ฉันลืมซื้อของขวัญให้พี่ตะวัน เฮ้ยๆแย่แล้ว งั้นฉันไปซื้อก่อนนะ”

 

 

“เฮ้ยๆแก แกไม่ต้องซื้อหรอกฉันซื้อเผื่อแกแล้ว และลืมบอกแกไปหน่ะ ว่าวันนี้วันเกิดพี่ตะวัน”

 

 

“งั้น...หมอกว่าเรารีบไปดีกว่าไหมค่ะ หมอกอยากกินเค้ก”หมอกพูดอย่างตื่นเต้น ความจริงในงานไม่มีเค้กหรอก แต่เดี๋ยวเธอก็ได้กินอย่าง 8 ชั้นเพราะงานแต่งงาน พี่ชายของเธอ

 

 

“ยัยหมอกกินตลอด”หอมและพลอยพูดพร้อมกัน

 

 

“อ้าว! เรารีบไปกันเถอะค่ะ”

 

 

               ทั้งสามขับรถมาที่มหาวิทยาลัย ตอนดึกๆเขาว่าที่นี้น่ากลัวมากๆ แต่ตอนนี้มีแสง สี แต่ไม่มีเสียง กำลังฉายส่องมาจากโรงละครเวที พลอยจึงสงสัยว่า ตะวันทำไมต้องมาจัดงานที่นี้ เธอนึกว่าจัดที่บ้านเขาเสียอีก

 

 

“ยัยหอมวันเกิดพี่ตะวันทำไมต้องมาจัดที่มหาวิทยาลัยหล่ะ พี่เขาเคยเรียนที่นี่หรือ?”

 

 

“ก็เอ่อ...”หอมพูดไม่ออกแต่แล้วหมอกก็ตัดขึ้น

 

 

“บ้านพี่ตะวันวันนี้พี่เขาแต่งบ้านค่ะเข้าไม่ได้ ส่วนบริษัทก็มีแต่โต๊ะทำงาน และพี่ตะวันต้องการเวทีที่แสดงดนตรีได้ด้วยค่ะ พี่เขาอายุ 25 แล้วพี่เขาอยากดูการแสดงดนตรีเจ๋งๆ พี่เมฆเลยแนะนำมาที่นี่ค่ะ”หมอกตอบอย่างยิ้มๆ แต่ในใจของเธอหัวใจเต้นรัวกลับจับได้ซะแล้ว

 

 

“อ๋อจ้ะ งั้นพี่ว่าเรารีบไปกันนะ มหาวิทยาลัยเดี๋ยวมืดๆเข้าไปมันน่ากลัว”

 

 

“จ้าๆแม่คุณ”หอมพูดอย่างรอดไปทีและรีบขับรถเข้าโรงละครทันที

 

 

            ทั้งสามเดินมาหน้าบันไดยังมีแสงสว่างอยู่ พวกเขาเดินไปถึงห้องจัดจอมปลอมว่าเป็นวันเกิดของพี่ตะวัน แต่ที่จริงเป็นห้องขอแต่งงานต่างหากหล่ะ เมื่อทั้งสามจะเปิดปนะตูเข้าไป จู่ๆ ไฟก็ดับ พรึ่บ!

 

 

“กรี๊ด!”เสียงสามคนพสานกัน พลอยนี้น่าจะกรี๊ดอยู่หรอก แต่หอมกับหมอกกรี๊ดนี่สิ อุตสาห์เตี๊ยมมาแล้วแท้ๆ

 

 

“เอ่อ...สงสัยเราจะมาทันเวลาที่เซอร์ไพส์วันเกิดพี่ตะวันมั้งค่ะ”หมอกพูดในความมืดแต่แล้วหอมก็ให้หมอกผลักพลอยไปข้างหน้ากับเธอโดยสะกิดเบาๆ หมอกก็รู้คำตอบเลยผลักพลอยไปอย่างเบาๆไม่แรง แต่แทบจะสะดุด ทั้งสองเลยรีบปิดประตูทันที

 

 

“เฮ้ยยัยหอมแกอย่าแกล้งฉันแบบนี้นะ”พลอยพูดอย่างขวัญเสียแต่แล้วเธอก็จะเดินไปหาสวิสต์ไฟแต่แล้ว แสงก็ส่องมาตรงรูปๆหนึ่ง

 

 

                เธอตื่นตะลึงอย่างตกใจนั่นคือภาพเธอตอนรับน้องใหม่เธอโดนแกล้งสารพัดโดยรุ่นพี่ เธอถูกทาจมูกด้วยสีแดงและมีหนวดแมวสีเขียวอยู่ตรงแก้มยิ้มร่าเริงอย่างอารมณ์ดี แสงก็ส่องมาที่รูปที่สองพลอยเดินตามรูปนั้นไปเป็นภาพของเธอตอนเล่นเปียโนที่กำลังฝึกก่อนจะไปแข่ง ใช่แล้ว! เป็นตอนที่เธอเจอกับเมฆไงหล่ะแต่แล้วก็มีเสียงเล่นเปียโนดังขึ้นมันไม่มีเนื้อร้องแต่ขอบอกว่าเพราะสุดๆอยู่หลังม่าน แต่ไม่เห็นว่าใครกำลังเล่น แสงส่องลงมารูปที่สามคือรูปที่เธอถ่ายกับเมฆรูปแรกตอนกำลังคบกัน รูปที่สี่เป็นรูปที่เธอกำลังตีเมฆเพราะเขาทะเล้นใส่เธอ รูปที่ห้าคือรูปจบการศึกษาเธอถ่ายรูปกับเมฆและถือช่อดอกไม้ รูปที่หกคือรูปที่เธอกับเมฆไปเที่ยวต่างจังหวัดตอนอายุ 23 ตอนนี้พลอยน้ำตาเอ่อล้นทันที รูปที่เจ็ดคือตอนที่เธอทำงานวันแรกในบริษัท สคาย รูปที่แปดคือรูปที่เธอไปทำงานนอกกองกับสคาย รูปที่เก้าคือรูปที่เธอเดินจูงมือกับเมฆ รูปที่สิบคือตอนไปเที่ยวไร่องุ่นพัทยา จนมาถึงรูปที่สิบเอ็ดเธอต้องหยุดชะงักมันคือภาพที่เธอกำลังอ่านหนังสือนิยายเล่มโปรดและมีเมฆมานอนตัก เสียงเปียโนหยุดลงชายนิรนามที่เล่นเพลงกำลังเดินลงมาจากเวที และเขาคนนั้นก็ใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา และจนในที่สุด เขาคนนั้นคือเมฆเขามาในชุดสูทสีขาว ส่วนเธอวันนี้แต่งชุดสีครีมเป็นเดรสลูกไม้ เขานั่งคุกเข่ากับเธอและยื่นดอกกุหลาบสีขาวสดให้เธอ พลอยน้ำตาเอ่อล้นและไม่มีทีท่าจะหยุด

 

 

“แต่งงานกับพี่นะครับ คนดีของพี่”เขายังคุกเข่าต่อไปและรอเธอรับดอกกุหลาบ เธอรับดอกกุหลาบไว้ก่อนและน้ำตาก็ไหลท่วมเต็มที

 

 

“พลอย...”สิ้นเสียงนั้น คนในห้องที่แอบดุอยู่ก็ลุ้นเต็มทีแต่แล้วหัวใจก็ต้องหยุดชะงักและเต้นรัวเพราะ “พลอยจะแต่งงานกับพี่เมฆค่ะ”พลอยยิ้มให้เขาทั้งน้ำตา เมฆมาสวมกอดเธอทันที

 

 

“พลอยแต่งงานกับพี่แล้ว พลอยแต่งงานกับพี่แล้ว”เมฆกอดพลอยอย่างดีใจแต่แล้วเขาก็รู้สึกถึงความเปียกบนไหล่ของเขา “โอ๋ๆไม่หอรกนะครับคนเก่ง คนดี ที่รักของพี่ บวมปูดแล้ว”เขาพูดติดตลกและหมายจะจูบซับน้ำตาให้เธอแต่แล้ว

 

 

“ฮิ้วววว....”แสงไฟเปิดสนั่นและทุกคนที่คอยแอบดูตอนนี้ก็โฮ่กัน พลอยแทบจะพังประตูออกไปตอนนี้เสียเลย พลอยเห็นเวทีเป็นดอกกุหลาบสีขาวมีเปียโนอยู่ตรงกลางซึ่งเมื้อกี้ถูกปิดอยู่ และรูปถ่ายที่เธอดูเมื้อกี้ โรงละครยังเหมือนเดิม เก้าอี้ชมเวทีถูกเพื่อนๆทีมงานนั่งชมเหมือนดูหนัง ทำให้เธอหน้าแดงทันที

 

 

“จะมีหลานแล้ว”หมอกที่กำลังแอบดูอยู่เมื้อกี้ออกมาและทำท่าเหมือนไชโย

 

 

“ยัยหมอก”เมฆและพลอยต่างพูดพร้อมกัน

 

 

“อั้นนี้หมอกพูดจริง จริงไหมค่ะทุกคน!”หมอกตะโกนลั่นโรงละคร และมีเสียงตอบรับอย่างล้นหลาม เล่นทำเอาพลอยหน้าแดงและอมยิ้มอย่างหนัก

 

 

“พี่ยังไม่ได้คิดบัญชีเราเลยนะ หลอกพี่ซะหัวใจวายเลย”พลอยทำหน้าบูดๆใส่หมอก

 

 

“ว่าหมอกคนเดียวไม่ได้นะค่ะ ต้องว่าพี่หอมด้วย”เธอโยนไปหาหอมอย่างเร็วทัน

 

 

“ยัยหอม!”พลอยเรียกเพื่อนสาวมาและหอมก็สงเสียงหัวเราะด้วย แหะๆ

 

 

“ฉันหวังดีกับแกนะยัยพลอย ตอนนี้แกก็ได้สมหวังกับไอ้เมฆแล้วไง แกต้องขอบคุณฉันสิย่ะ!”หอมพูดอย่างอ้อมค้อม

 

 

“ขอบคุณนะค่ะเพื่อนหอม น้องหมอก”เธอพูดอย่างยิ้มแย้มยังไงเธอก็ได้รักกับผู้ชายคนนี้และจะรักตลอดไป พลอยหันหน้าไปหาเมฆเขาก็ดึงเธอไปสวมกอดอย่างหวงแหนและลูบผมเธออย่างอบอุ่นพร้อมกับจุมพิตบนหน้าผากเธออย่างรักใคร่

 

 

“บอสค่ะ จะได้ฤกษ์แต่งงานเมื่อไหร่ฮ้า...จินนี่จะได้เตรียมชุด”จินนี่ผู้เป็นกระเทยอยากตัดชุดราตรีสีแดงเกาะอกเต็มทน

 

 

“ก็จนกว่าพ่อแม่ผมจะมา รับรองเชิญทุกคนครับ” เมฆพูดอย่างยิ้มแย้มและเห็นพนักงานกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ และชมวีทีอาร์ที่ตะวันเป็นคนทำ ทุกภาพเป็นภาพของเมฆและพลอยทั้งหมด ไม่ว่าจะกิน นอน อิริยาบถของพลอย เมฆมีหมดไม่รู้เขาไปเอาภาพนี้มาจากไหน ทุกคนเห็นว่าเป็นเวลาสามทุ่มกว่าๆแล้ว ก็ขอตัวกลับบ้านเหลือแค่ เมฆ ตะวัน พลอย หอม และหมอก

 

 

“เอ่อ...มหาวิทยาลัยนี้เขาว่ากันว่ามี...โอ๊ยหมอกพูดไม่ได้ค่ะ กลัว...”หมอกพูดอย่างเสียงสั่น

 

 

“ตอนนี้ยังไม่ออกหรอกยัยหมอก ต้องรอตอนเที่ยงคืน”หอมพูดอย่างขนลุกเช่นกัน

 

 

“งั้นเรา...รีบกลับบ้านดีกว่านะค่ะ”หมอกพูดและจูงมือทุกคนให้รีบไป

 

 

“เอ้อ...วันนี้เป็นวันเกิดพี่ตะวันเหรอค่ะ?”พลอยถามอย่างสงสัย วันนี้อาจจะเป็นวันเกิดตะวัน พร้อมกับวันเซอร์ไพส์แต่งงานเธอก็ได้

 

 

“ป่าวครับ วันเกิดพี่ยังไม่ถึงเลยนะใครบอกพลอยหน่ะ”

 

 

“ก็...ยัยหอมไงค่ะ”เธอชี้ไปทางเพื่อนสาว

 

 

“ฉันแค่หลอกแกไง แกคิดเป็นจริงเป็นจังไปได้ เร็วเหอะฉันกลัวมหาวิทยาลัยจะแย่แล้ว”หอมพูดอย่างหวาดกลัว

 

                           และทุกคนก็ออกจากรั้วมหาวิทยาลัยได้และมีลุงยามหลับอยู่ หอมขออาสาไปส่งตะวันเองเพราะเมฆต้องไปส่งพลอย ในรถมีเมฆกับพลอยนั่งข้างหน้า ส่วนหมอกหลับอยู่เบาะหลัง

 

 

“พลอยเราจะแต่งงานเมื่อไหร่ดีครับ”เขาถามอย่างอ่อนหวาน

 

 

“ก็...พรุ่งนี้เราไปวัดกันดีไหมค่ะ ไปให้พระท่านหาฤกษ์ให้”เธอตอบอย่างยิ้มๆ

 

 

“อืม...ก็ดีนะ งั้นพรุ่งนี้พี่มารับเก้าโมงนะ”

 

 

“ค่ะ”ไฟเขียวแล้วเมฆขับรถไปถึงบ้านพลอยและไปส่งพลอยที่หน้าบ้าน

 

 

“พลอยจ๋า ขอกอดอีกทีสิเมื้อกี้พี่กอดเราไม่ได้ในรถมันแคบ”เขาพูดอย่าง ออดอ้อน

 

 

“หืม...ก็ได้ค่ะ”เธอไม่ทันพูดจบเขาก็คว้าตัวเธอมากอดจนได้

 

 

“พี่ไม่อยากห่างพลอยเลย พี่คิดถึงๆๆๆๆๆ พลอยนะครับคนดี”

 

 

“พรุ่งนี้เราก็ได้เจอกันแล้วค่ะ อุ๊ย”เธอพูดจบเขาก็ลงมาหอมเธอทั้งแก้มซ้ายและขวาอย่างเร็วทัน แต่แล้ว...

 

 

“หวานกันไม่แคร์สื่อเลยนะค่ะ พรุ่งนี้เดี๋ยวไปเที่ยวกันและค่อยไปสานต่อก็ได้”หมอกที่ดูสถานการณ์อยู่ช่วยมาปกป้องพี่สาวกลัวจะแก้มช้ำกันพอดี

 

 

“ยัยหมอก เดี๋ยวเถอะ”เมฆดุใส่หมอกและไปจุ๊บมือของพลอยอย่างเศร้าหมองและโบกมือลาให้

 

 

“บายค่าพี่เมฆ บายจ้ะน้องหมอก”เธอโบกมือลาให้สองคนและรถก็วิ่งออกไป

 

 

 

 

“ยัยหมอกอย่าบอกนะว่าเราไม่หลับ”เมฆทำน้องสาวอย่างสงสัย

 

“เวลานี้หมอกยังไม่หลับหรอก บนรถก็ได้ยินเสียงหวานๆใสๆของพี่เมฆปนซะหนูอมยิ้มเลย ฮิฮิ”เธอพูดอย่างน่ารัก

 

“เดี๋ยวเถอะเราหน่ะ”เมฆพูดอย่างอมยิ้ม

 

 

 

 

                 วันที่รอคอยก็มาถึงเมฆกับพลอยได้ไปหาหลวงพ่อให้หาฤกษ์หายามให้ พ่อแม่ของเมฆก็มา พิธีแต่งงานเป็นแบบไทยและตอนเย็นจะเป็นปาร์ตี้ที่ไร่องุ่นพัทยา เมฆมาในชุดเจ้าบ่าวแบบไทยสีช้างเผือก พลอยมาในชุดเจ้าสาวแบบไทยเหมือนกัน ผมรัดเกล้าอย่างสวยงามและชุดที่เข้ากับเธอมากเช่นกัน ทั้งสองรับน้ำสังข์จากญาติผู้ใหญ่ หมอกอาสาถ่ายรูป ตะวันกับหอมดูเพื่อนอยู่ใกล้ๆ จินนี่กับเจ้ส้มเช้งหาอะไรกินอย่างอร่อย ทีมงานผู้ชายหล่อเหลา ผู้หญิงเรียกได้ว่าสวยไม่แพ้กัน พิธีเสร็จเมฆกับพลอยก็ไปเปลี่ยนชุดสบายๆเหมาะกับไร่องุ่น ไร่องุ่นพัทยาตอนนี้ล้วนมีแต่ดอกกุหลาบสีขาวเต็มไปหมด มีเวทีและโต๊ะอาหาร พลอยและเมฆต่างมารับแขกและยิ้มแย้มไปพร้อมๆกัน จนมาถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย เมฆมีเพลงพิเศษจะมอบให้พลอย พลอยนั่งอยู่โต๊ะเดียวกับพ่อแม่ของเมฆ รวมทั้งหมอก หอม และ ตะวัน เมฆนั่งลงบนเปียโนและเริ่มร้องเพลงทันที

 

“เอ่อ..เพลงนี้เป็นเพลงที่ผมแต่งให้พลอยครับชื่อเพลงว่า เธอสวยในชุดเจ้าสาวสีขาว ครับ”เขาพูดยิ้มๆและทุกคนโห่ฮิ้วไปตามๆกัน

 

 

Not sure if you know this

 

ไม่แน่ใจนักว่าคุณจะรู้หรือไม่..

 

But when we first met

 

แต่รู้ไหมว่าครั้งแรกที่เราได้พบกัน

 

I got so nervous I couldn't speak

 

ผมประหม่าจนเสียไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้

 

In that very moment

 

และคงเป็นตอนนั้นเอง..

 

I found the one and my life had found its missing piece

 

ที่ผมพบ...ส่วนหนึ่งของชีวิตที่หายไป

 

 

 

So as long as I live I love you

 

ดังนั้นตราบเท่าที่ผมมีชีวิตจะยังคงรักคุณ

 

Will heaven hold you

 

และสวรรค์จะโอบอุ้มคุณไว้

 

You look so beautiful in white

 

ให้คุณดูสวยงามเมื่ออยู่ในชุดสีขาว....

 

And from now to my very last breath

 

นับจากนี้ไป...จนกระทั่งลมหายใจสุดท้ายของผม

 

This day I'll cherish

 

ทุกวันจะขอรักและทะนุถนอมคุณ...

 

You look so beautiful in white tonight

 

คุณช่างงดงามยามใส่ชุดเจ้าสาวเหลือเกิน…ในค่ำคืนนี้

 

 

 

 

 

 

 

What we have is timeless

 

สิ่งที่พวกเรามีนั้นเป็นนิรันดร์

 

My love is endless

 

ความรักของผมจะไม่มีวันสิ้นสุด

 

And with this scream I say to the world

 

ด้วยเหตุนั้นผมอยากร้องบอกให้โลกรับรู้

 

You're my every reason you're all that I believe in

 

ว่าคุณคือทุกเหตุผลที่ผมเชื่อมั่น

 

With all my heart I mean every world

 

หัวใจของผมทั้งหมดบอกเช่นนั้น...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

So as long as I live I love you

 

ดังนั้นตราบเท่าที่ผมมีชีวิตจะยังคงรักคุณ

 

Will heaven hold you

 

และสวรรค์จะโอบอุ้มคุณไว้

 

You look so beautiful in white

 

ให้คุณดูสวยงามเมื่ออยู่ในชุดสีขาว....

 

And from now to my very last breath

 

นับจากนี้ไป...จนกระทั่งลมหายใจสุดท้ายของผม

 

This day I'll cherish

 

ทุกวันจะขอรักและทะนุถนอมคุณ...

 

You look so beautiful in white tonight

 

คุณช่างงดงามยามใส่ชุดเจ้าสาวเหลือเกิน…ในค่ำคืนนี้

 

 

 

                                           เมฆร้องเพลงจบลงและสังสรรค์กับพวกเพื่อนๆเขาอีกหน่อยก็ได้เวลาที่เจ้าบ่าวและเจ้าสาวต้องเข้าหอกันแล้ว พ่อและแม่เมฆไปส่งที่หน้าห้องตามพิธี บ้านของคู่บ่าวสาวพ่อและแม่ซื้อบ้านติดที่นี่ให้เป็นของขวัญ เป็นบ้านไร่น่าอยู่ที่เดียว ไสตล์โฮมเมจ พ่อและแม่ของคู่บ่าวสาวออกไปจากห้องแล้ว แต่ทว่า...

 

 

“ขอให้พี่เมฆและพี่พลอยมีหลานไวๆนะค่ะหมอกจะรอ”หมอกที่แอบอยู่หลังประตูพูดขึ้นมา

 

 

“และฉันก็ขอให้แกสองคนมีหลานเต็มบ้านเต็มเมืองให้ฉันได้เล่นจะได้ไม่แย่งกับยัยหมอก”หอมเสริมด้วยอีกคน

 

 

“และพี่ก็ขอเหมือนสองคนนี้ด้วยนะครับพลอย ไอ้เมฆอย่าเยอะนะเว้ย ไปละ บาย”ตะวันโบกมือลาและลากหอมกับหมอกออกมาด้วยแต่ทั้งสามคนทำเสียงเหมือนเดินออกไปแล้วแต่ทว่าเอาหูมาแนบฟังกับประตูหน่ะสิ

 

 

“พลอยจ๋า...”หลังจากที่ประตูปิดลงแล้วเมฆก็อ้อนพลอยสุดฤทธิ์

 

 

“เอ่อ...พลอยไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ”เธอหน้าแดงซ่านและจะลุกไปอาบน้ำ

 

 

“พลอยจะอาบไปทำไมหล่ะ พลอยตัวก็หอมอยู่แล้วนี่นา”เขาพูดพร้อมกับหอมเธอไปพลางๆ

 

 

“เลี่ยนจุงเบย”ทั้งสามที่ฟังอยู่นอกประตูพูดภาษาวัยรุ่นอย่างเบาๆ

 

 

“อื้อ...พี่เมฆคะ พลอยขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ นะ…”เธอทำหน้าอ้อนสุดฤทธิ์ เขาจึงปล่อยเธอไปอาบน้ำก่อน

 

“ครับแต่กลับมาพี่จะคิดบัญชีเรานะ”เขาพูดจบก็จะไปอาบน้ำข้างล่างบ้านและเขาก็เปิดประตูแล้ว...

 

 

       อะไรกันสามคนนี้!

 

 

“แหะๆ”สามคนนั้นพูดพร้อมกัน

 

 

“อ้อ...พอดีหมอกเดินผ่านมานะค่ะ พี่เมฆแล้วพี่ตะวันกับพี่หอมทำอะไรไม่รู้ หมอกเตือนแล้วเตือนอีกว่าวันนี้เป็นวันของพี่เมฆและพี่พลอย บอกแล้วก็ไม่ฟัง หมอกไปก่อนนะค่ะ”หมอกแก้ตัวขัดๆ

 

 

“ยัยหมอกเมื้อกี้เรายังอวยพรพี่อยู่เลยนะ”เมฆพูดอย่างรู้ทัน

 

 

“ก็...อ๋อก็เมื้อกี้ที่อวยพรหมอกเดินไปแล้วไงค่ะ และเดินผ่านมาหมอกจะลงไปหาของกินค่ะ ไปนะค่ะ”หมอกพูดแล้ววิ่งไปทันที

 

 

“ยัยหมอก!”นั่นไม่ใช่เสียงเมฆแต่เป็นเสียงของตะวันกับหอมที่ตอนนี้สีหน้าเหมือน คุณแม่ช่วยลูกด้วย!

 

 

“เอ้อ...”ทั้งสองคนหาคำแก้ตัวแต่แล้วเมฆก็พูดขัดๆขึ้น

 

 

“ไม่ต้องแก้ตัวแล้ว ยังไงวันนี้ฉันยังไม่ลงโทษแต่ว่า...ตอนนี้รีบไปอาบน้ำว่ะ พวกแกไม่อยากได้หลานเหรอ?”เมฆพูดอย่างดุๆและลงท้ายสายตาออดอ้อน

 

 

         แอ๊บ ออด อ้อน อีกแล้วไอ้เมฆ!

 

 

“แปลว่าแกไม่โกรธฉันใช่ปะ ไปก่อนนะ”ตะวันพูดจบก็ลากหอมออกมา ส่วนเมฆก็ได้แต่ยิ้มนิดๆ และรีบไปอาบน้ำทันที

 

 

 

 

  ทางด้านพลอยที่มัวกระวนกระวายว่าจะเป็นอย่างไรเมื่อเธออกจากห้องนี้ไป แต่แล้วเธอก็ตัดสินใจออกจากห้องไปแล้วเพชิญกับเมฆอย่างจัง เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีเทาพร้อมกางเกงผ้ายืดเช่นเดียวกับเธอและนั่งดูทีวีรอ

 

 

“เอ่อพี่เมฆอาบน้ำแล้วเหรอคะ?”เธอถามอย่างขั้นเวลา

 

 

“พี่ไปอาบน้ำข้างล่างมาหน่ะครับ พลอยมานั่งนี่สิ”เขาพูดเสร็จก็บอกให้เธอมานั่งข้างๆเขา เธอก็ยอมนั่งโดยดี

 

 

        ไม่ใช่อาบหล่ะ ผ่านน้ำสิไม่ว่า!

 

 

“พลอยจะดูช่องสาม”เธอพูดอย่างบูดๆทำเอาเขาอดยิ้มไม่ได้

 

 

“ครับๆ”เขาอยู่กับพลอยเขารู้ดีว่าเธอ แฟนคลับตัวยงช่องสามเลยหล่ะ เขากอดกระชับเธอแน่นขึ้นและให้เธอมาหนุนอกเขา เธอก็ไม่ขัดขืน

 

 

          หญิงสาวที่ดูหนังไปพลางๆตากระพือลงๆเพราะเหน็ดเหนื่อยจากงานวันนี้ เธอฟุบหลับตรงอกเขาอย่างเอมอุ่น เมฆดูทีวีไปพลางๆเห็นสาวน้อยว่าที่ ภรรยาของเขาฟุบหลับอยู่ตรงอกของเขาอย่างน่ารัก เขาจรดริมฝีปากลงบนหน้าผากของเธออย่างรักใคร่และอุ้มเธอไปบนเตียงพร้อมกอดเธออย่างหวงแหนไม่ให้ใครแย่งเธอไปได้

 

 

            เสียงยามราตรี หมู่ดวงดาวสว่างไสว เปลวเทียนกลิ่นลาเวนเดอร์อย่างหอมใคร่ ความรักของเขาและเธอจะหลอมรวมเป็นดวงเดียวกัน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป