ความรักงั้นหรอ..ตลกสิ้นดี!!

Part Donghae!
ตอนนี้ผม ยัยลิง และ ยุนอา มาอยู่กันที่ผับเปิดใหม่ที่เคยมากันเมื่ออาทิตย์ก่อน ที่มาเพราะยัยยูลบอกว่านัดใคร
เอาไว้ก็ไม่รู้ คงไม่ใช่ผู้ชายหรอกนะ ฮึ่มมม! ตอนนี้ยัยนั่นออกไปคุยโทรศัพท์อยู่ เหลือไว้ก็แต่ผมกับยุนอาสองคน
เนี่ยแหละครับ
"ทงเฮ..เราไปเต้นกันดีกว่าม๊ะ" ยุนอาเปิดประเด็นถามผมล่ะครับ แล้วมีหรือคนอย่าง ลี ทงเฮ สุดหล่อจะปฏิเสธ
"ไปสิครับคนสวย" ขอหยอดหน่อยเถอะ วันนี้ยุนอาของผมสวยมากเลยล่ะ จริงๆแล้วยุนอาก็สวยทุกวันแหละครับ
ผมและยุนอาก็เดินไปยังฟลอร์เต้นที่อยู่กลางผับแห่งนี้ และในขณะที่ผมกับเธอกำลังเต้นกันอยู่ ตาผมดันเหลือบไป
เห็นใครบางคนเข้า ดูคุ้นหน้าจังแฮะ! เธอเป็นผู้หญิงครับ ซอยผมสั้นสีน้ำตาลอ่อนๆ เหมือนผมเคยเจอเธอที่ไหนนะ
"ทงเฮ!!" ว๊ากกกก ตกใจหมดเลยอ่ะ ยุนอาของผมตะโกนใส่หูผมครับ 
"อะไรครับยุนอา แล้วจะตะโกนทำไม"
"ก็ยุนเรียกทงเฮหลายรอบแล้วนี่นา" อ้าวววววหรอ แฮ่ะๆๆ สงสัยผมคงจะมองผู้หญิงคนนั้นนานไปหน่อยแฮะ
"ยัยยูลมาแล้วน่ะ ไปกันเถอะ" และผมกับยุนอาก็กลับมานั่งที่โต๊ะของพวกเราโดยมียูริและผู้หญิงอีกคนนั่งรออยู่ที่
โต๊ะก่อนแล้ว โอ๊ววววว..สวยมากครับ เธอสวยมากจริงๆนะเนี่ย เหมือนตุ๊กตาบลายธ์เลยล่ะ แต่คงจะเป็นบลายธ์ที่
หยิ่งน่าดูนะเนี่ย เหอะๆ!
"ยัยยุน! นี่เพื่อนชั้นชื่อเจสสิก้า"
"สวัสดีค่ะคุณเจสสิก้า ^_^"
"เรียกเจสหรือสิก้าเฉยๆก็ได้ค่ะ" เสียงยังหวานเลยอ่ะ ทงเฮคนหล่อเคลิ้มครับผม (แฟนแกอยู่ข้างๆนะยะ : ไรท์)
"ค่ะคุณเจส"
 

 
เจสสิก้าและยุนอานั่งคุยจ้อกันอย่างถูกปากถูกคอปล่อยให้ยูริและทงเฮนั่งดื่มน้ำมึนเมากันไปอยู่สองคนอย่างเซ็งๆ
ยูรินั่งมองเพื่อนสนิททั้งสองคนคุยกันด้วยความรำคาญ ไม่ได้รำคาญที่คุยกันหรอกนะ แต่คำที่ใช้นี่สิ มันช่างสุภาพ
กันซะเหลือเกิน น่าหมั่นใส้สุดๆเลยล่ะ
"นี่พวกแกสองคนน่ะ จะพูดสุภาพกันไปทำไมล่ะห๊ะ"
"แหมยัยยูล ชั้นกับยุนเพิ่งรู้จักกันนะยะ" เจสสิก้าหันมาดุเพื่อนสาวของเธอปลายๆ ส่วนยูริก็ได้แต่เบ้หน้าด้วยความ
หมั่นใส้ซะเต็มประดา ตอนที่พึ่งรู้จักเธอไม่เห็นเจสสิก้าจะเป็นแบบนี้เลย ทงเฮมองหน้ายูริที่กำลังที่ปากยู่แก้มป่อง
อยู่ด้วยใบหน้าอมยิ้มน้อยๆ ส่วนเจ้าตัวที่ถูกมองก็ไม่ได้สนใจอะไรเลยซักนิดเดียว
"นั่นมันยัยนิโคลนี่นายัยยูล" เจสสิก้าหันมาสะกิดเพื่อนให้หันไปดูหญิงสาวคนนึงที่กำลังออกลวดลายการเต้นเพื่อ
เป็นการเย้ายวนพวกผู้ชายอยู่ คุณหนูจอมวีนหันไปมองตามนิ้วมือของเพื่อนทันที
"ใช่จริงๆด้วยล่ะยัยสิก้า!!" ยูริพูดเพียงแค่นั้น เธอก็ลุกขึ้นและเดินไปยังสาวสวยที่ชื่อนิโคลอย่างไว เจสสิก้าก็เดิน
ตามไปด้วยท่าทีเฉยๆ ส่วนยุนอาและทงเฮก็นั่งมองหน้ากันอย่างงงๆ และเมื่อทงเฮหันไปมองอีกครั้งเค้าก็นึกอะไร
ขึ้นได้ เธอคนนั้นคือคนที่เต้นอยู่ตอนนั้นนั่นเอง ถึงว่าทำไมเหมือนเคยเห็นที่ไหน
"ไปดูยัยยูลกันเถอะ ทงเฮ!" ทงเฮไม่ตอบอะไรเพียงแต่ลุกขึ้นและเดินตรงไปยังยูริทันที
"ว่าไงยัยนิโคล ไม่ได้เจอกันนานนะ" ยูริเดินมาหยุดอยู่ตรงที่นิโคลกำลังเต้นอยู่และยืนกอดอกทักทายคู่อริด้วยใบ
หน้ายิ้มแย้ม แต่เป็นยิ้มที่ดูไม่เป็นมิตรเลยซักนิดเดียว นิโคลหันมามองร่างบางด้วยสีหน้าตหใจนิดๆ ก่อนจะเปลี่ยน
เป็นรอยยิ้มที่ร้ายกาจพอๆกับยูริ
"ไงจ๊ะเพื่อนรัก คิดถึงกันบ้างรึเปล่าล่ะจ๊ะ"
"คิดถึงมากเลยล่ะจ่ะ แต่ชั้นนึกว่าเธอตายตกนรกไปแล้วซะอีก ไม่นึกว่าจะยังอยู่บนโลกนี้นะเนี่ย น่าสมเพช เอ๊ยยย
น่าสงสารจริงๆเลย" ยูริพูดออกมาพร้อมแสดงสีหน้าท่าทางสงสารคนตรงหน้าเสียจับใจ มันก็เป็นแค่การแสดงฉาก
นึงเท่านั้นแหละนะ เธอไม่เคยคิดจะสงสารคนอย่างนิโคลเลยซักนิดเดียว..ไม่เคย!!
"นิ่แก!! ยังปากดีเหมือนเดิมนะ" นิโคลเอ่นออกมาอย่างอดกลั้น เธอพยายามที่จะไม่โมโหเพราะวันนี้มีใครบางคน
มากับเธอด้วย ที่เธอมาเต้นนี่เธอก็แอบมาเอานะเนี่ย
"ก็ดีกว่าปากเน่า ส่งกลิ่นเหม็นโชยไปทั่วอย่างแก!!" ยูริเอ่ยออกมาด้วยสีหน้ายั่วโมโห แต่นิโคลก็ทำได้แค่กำมือตัว
เองแน่นด้วยความคับแค้นใจ ไม่นึกว่าจะต้องมารองรับอารมณ์ของคนตรงหน้าโดยที่ทำอะไรไม่ได้เลยแบบนี้
"อ้อ!! ได้ข่าวว่าเธอหาผู้ชายคนใหม่ได้งั้นหรอ อยากเห็นหน้าจังเลยนะว่าจะห่วยแตกขนาดไหนน่ะ"
"เค้าดูดีกว่าที่แกคิดไว้เยอะ" นิโคลพูดจบก็มองไปยังโต๊ะโต๊ะนึงซึ่งมันอยู่ไกลพอสมควร ยูริหันไปมองตามก็ต้อง
ตกใจเมื่อเห็นผู้ชายคนนั้นเข้า ถึงแม้ว่าโต๊ะจะอยู่ไกล แต่มันก็ไม่ไกลเกินที่จะมองไม่เห็นใบหน้าอันคุ้นตานั่น
"คิม แจจุง!!" ยูริเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจ นิโคลก็แค่นยิ้มออกมาอย่างคนมีชัยเหนือกว่า เธอไม่ได้คิดว่ายูริจะรู้จักคน
คนนั้นเลย เพียงแต่เธอคิดว่าแจจุงมีชื่อเสียงมากพอจะเป็นที่รู้จักแม้หระทั่งกับยูริ
"ใช่! เค้านั่นแหละคนใหม่ของชั้น" ยูริหันมามองนิโคลด้วยสีหน้าสับสน บอกตรงๆว่าเธอไม่คิดว่าคนอย่างแจจุงจะมี
รสนิยมแบบนี้เลย แต่เธอก็เชื่อว่านิโคลไม่โกหกแน่ๆ เพราะเธอรู้จักยัยผู้หญิงคนนี้ดี
"ว่าไงล่ะ ถ้าแกคิดจะแย่งเค้าไปจากชั้นอีกก็เชิญเลยนะ เพราะว่าแจจุงน่ะ..เดค้ารักชั้นม๊ากมากเลยล่ะจ่ะเพื่อนรัก"
นิโคลพูดจบก็จะเดินออกจากตรงนี้ไป ใบหน้าของเธอตอนนี้ดูมีความสุขมากซะเต็มประดา ซึ่งมันผิดกับยูริสิ้นเชิง
"ไม่มีทาง!!" ยูริเอ่ยขึ้นมาอย่างมั่นใจจนทำเอานิโคลต้องหันกลับมามองเลยทีเดียว
"ยังไงชั้นก็จะต้องชนะแก นิโคล"
"และชั้นจะคอยดู" นิโคลพูดจบก็เดินหายไปทันที เจสสิก้ามองเพื่อนรักของตัวเองด้วยความหน่ายใจก่อนจะเอื้อม
มือขึ้นมาตบเข้าที่ไหล่บางๆของยูริ
"นี่แกจะยังไม่เลิกอีหรอ?"
"ไม่..การแข่งขันครั้งใหม่มันเริ่มขึ้นแล้ว" ยูริหันมามองเพื่อนตัวเองด้วยสายตาที่หนักแน่น
"และชั้นต้องชนะเท่านั้น!!"
 

 
จบกันไปอีกตอนแล้ว ไรท์ปวดหัวเหลือเกิน สมองหมุนติ้วไปหมดเลย 5555
ขอไปนอนซักแปปและจะมาอัพใหม่นะจ๊ะ