ความรักงั้นหรอ..ตลกสิ้นดี!!

Part Donghae!

ผมล่ะสงสารเจสจริงๆเลยครับที่เคยมีแฟนแย่ๆแบบนั้น ถึงผมจะไม่รู้ว่าเป็นใครก็เถอะ ผมลองถามยุนอาเธอเองก็ไม่

ยอมตอบอะไรผมเลยซักอย่าง แถมยังชวนเปลี่ยนเรื่องบ่อยๆอีกด้วย และสามสี่วันที่ผ่านมาผมไม่ได้เจอ ควอน ยูริ

เลยซักครั้งเดียว ไม่ใช่ว่าเธอไม่มาหาพวกเราอย่างเดียวนะครับ ยุนอากับผมไปหาที่คอนโดส่วนตัวเธอก็ไม่เจออีก

เหมือนกัน เดี๋ยวนี้ดูเหมือนเธอจะอยู่กับไอหน้าหวานนั่นบ่อยซะเหลือเกิน ผมล่ะหมั่นใส้จริงๆเลย!!

"ทงเฮ!!" เจสสิก้าเดินออกมาจากในห้องนอนเพื่อเรียกผม สงสัยจะเพิ่งตื่นล่ะมั้งครับเนี่ย นี่ก็ปาไปเกือบบ่ายหนึ่ง

แล้วด้วยสิครับ! ผู้หญิงคนนี้ขี้เซามากจริงๆ ผมรับประกันได้

"มีอะไรหรอ แล้วตื่นเมื่อไหร่เนี่ย?"

"ตื่นเมื่อกี้อะ ยังง่วงๆอยู่เลยด้วย!" เจสสิก้าพูดพร้อมกับขยี้ตาเบาๆ ดูเธอเหมือนเด็กเสียจริงเลยครับ บอกตรงๆว่า

ผู้หญิงคนนี้ทำอะไรก็ดูดีดูน่ารักไปซะหมดเลย ผมยังรู้สึกหวั่นไหวไปกับเธอเลยนะเนี่ย

"ยังจะง่วงอีกรึไง นี่มันจะบ่ายแล้วนะ" ผมชี้ไปที่นาฬิกาซึ่งแขวนไว้อยู่บนผนังห้อง เจสก็เงยหน้าขึ้นไปมองก่อนจะ

หันมามองผมด้วยสีหน้ามึนๆ ก็ยังคงง่วงอยู่สินะ เฮ้อออออ! ผมจะทำยังไงกับเด็กน้อยชี้เซาดีล่ะเนี่ย

"แล้วยุนอาไปไหนล่ะ"

"ไปที่บ้านใหญ่น่ะ" ผมอธิบายข้อสงสัยให้เธอฟัง เจ้าตัวก็ได้แต่พยักหน้าและเดินเข้าห้องครัวไป ผมจึงเดินตามไป

เพราะอยากรู้ว่าเธอเดินเข้ามาทำอะไรในนี้

"จะทำอะไรห๊ะ?"

"หาอะไรกิน ชั้นหิวข้าวแล้ว"

"ขี้เซาแล้วยังจะหิวข้าวอีก ไปรอที่ห้องโน้นไป เดี๋ยวทำให้กิน!" ผมชี้ไปยังห้องนั่งเล่นที่เพิ่งเดินออกมา เธอก็เดิน

กลับเข้าไปย่างไม่โต้เถียงใดๆ คงจะรู้สึกสบายมากกว่เพราะมีคนคอยทำอาหารให้นี่นา แล้วจู่ๆเธอก็เดินกลับเข้ามา

ด้วยท่าทีที่ยังงัวเงียอยู่เช่นเดิม แต่ว่าเธอจะกลับเข้ามาอีกทำไมกัน

"ทำให้อร่อยๆนะ ^[++]^" เจสพูดจบก็ยิ้มยีฟันให้ผมทีนึงก่อนจะเดินกลับเข้ห้องนั่งเล่นไป คาดว่าคงจะไปงีบรอ

อาหารที่ห้องนั้นแหละครับ เพราะวันๆเธอไม่ทำอะไรนอกจากกินและนอนหรอก

"ชั้นคิดผิดมั๊ยเนี่ยที่คิดว่าเธอน่ารักน่ะ แม่สาวผมบลอนด์!!"

Part Yoona!

ชั้นนั่งดื่มกาแฟคนเดียวที่ร้านประจำที่ชั้นชอบมาดื่มกับเพื่อนชายคนเดียวของชั้น คิม จุนซู ซึ่งตอนนี้ชั้นไม่อยากจะ

เจอหมอนั่นซักเท่าไหร่ ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นที่ปูซาน การกระทำและคำพูดของหมอนั่นมันดูผิดกับตัวจริงที่ชั้นรู้จักโดย

สิ้นเชิงเลยทีเดียว ถึงชั้นจะรู้ว่าทำไปเพราะความหึงหวงเจสสิก้า แต่ชั้นว่ามันก็ดูรุนแรงไปอยู่ดี วันนี้ขออย่าให้นาย

จุนซูมาที่ร้านนี้เลยเถอะ ชั้นไม่อยากจะเสวนาด้วยจริงๆ แต่ยังไงหมอนั่นก็ต้องมาอยู่ดีนั่นแหละ เฮ้ออออออ!!

"อิม ยุนอา!" คิดไม่ผิดจริงๆเลยว่านายนั่นต้องมา ทำไมชั้นจะจำเสียงของเพื่อนตัวเองไม่ได้ล่ะ แล้วใครในร้านนี้จะ

มารู้จักชั้นอีกถ้าไม่ใช่จุนซูน่ะ ชั้นเงยหน้าขึ้นมองด้วยความรำคาญนิดๆ เพราะชั้นไม่อยากที่เจอหน้าหมอนี่มากจริงๆ

ทำไมต้องมาตอนที่ชั้นดื่มกาแฟอยู่ด้วยนะ

"นายมีอะไรงั้นหรอ?"

"ชั้นอยากคุยด้วยหน่อย"

"ชั้นไม่มีอะไรจะคุยกับคนแย่ๆแบบนาย!" ชั้นเตรียมจะลุกขึ้นยืนเพราะเหม็นขี้หน้าผู้ชายคนนี้เต็มที แต่ทว่าจุนซูดัน

คว้าแขนชั้นเอาไว้ซะก่อน

"ชั้นอยากอธิบาย..." อธิบายงั้นหรอ เรื่องอะไรที่ต้องอธิบายอีกล่ะเนี่ย ชั้นไม่ชอบคนที่ชอบแก้ตัวเลยจริงๆ!!

"ชั้นอยากอธิบายเรื่องเจสสิก้า"

กยูรินั่งอยู่ในห้องพักสุดหรูของนิโคลซึ่งแจจุงเป็นคนซื้อให้เธอ สายตากวาดมองเพื่อนที่เดินไปมา มือถือโทรศัพท์

เพื่อกดโทรหาใครบางคนอยู่ด้วยความว้าวุ่น เมื่อกยูริเห็นท่าทางว้าวุ่นของเพื่อนสนิทก็ถอนหายใจออกมาอย่างนึก

สมเพชอยู่นิดๆ เธอลุกขึ้นและแย่งโทรศัพท์จากมือนิโคลมาอย่างเร็ว

"กยูริ! แกจะแย่งโทรศัพท์ของชั้นทำไมห๊ะ!!"

"แกโทรหาเค้าแบบนี้เค้าคงรับหรอกย่ะ!!" กยูริบอกเพื่อนไปด้วยความรำคาญก่อนจะนั่งลงที่โซฟาต่อ นิโคลก็ถอน

หายใจออกมาอย่งหงุดหงิดก่อนจะกระแทกก้นตัวเองลงกับเบาะนิ่มๆของโซฟา

"ก็แล้วแกจะให้ชั้นทำยังไงล่ะ เมื่อวานเค้าบอกจะมาหาก็ไม่มา!!"

"แกก็ใจเย็นสิยะ" นิโคลมองเพื่อนสาวเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้ ก่อนจะกระเถิบเข้ามาใกล้ๆด้วยความอยากรู้อยากเห็น

"แกคิดอะไรดีๆออกใช่มั๊ยยัยกยูริ" กยูริยิ้มร้ายออกมาก่อนจะยักไหล่เป็นเชิงไม่รู้เรื่องและหันหน้าหนี นิโคลนิ่วหน้า

ด้วยความไม่พอใจก่อนจะหันตัวเพื่อนสาวให้หันมามองเธอ

"แกนึกอะไรได้ก็บอกชั้นมาสิ!!"

"เอาน่าแก! งานนี้แค่แสดงละครนิดๆหน่อยๆเอง"

ฮ่าๆๆๆๆๆ! ไม่ได้มาอัพซะตั้งนานนมแน่ะ ^-^

พี่พิมและคนอื่นจะคิดถึงเค้าบ้างไหมน้อ 555555+

เดี๋ยวอัพอีกตอนให้นะจ๊ะ (ถ้าว่าง)