รักนะครับคนดีของผม

หลังจากที่แก้วจูบกับฟางแล้ว ฟางก็เอาแต่หลบหน้าแก้วไม่พูดไม่จากับแก้ว ฟางทำเหมือนกับแก้วไม่มีตัวตนอยู่บนโลกนี้เพราะไม่คุยถึงคุยก็ไม่เกินมา3คำ แก้วจึงคิดว่าแก้วเป็นฝ่ายผิดเองแล้วตามความจริงแก้วก็ชอบฟางจึงบอกให้หวายนัดฟางให้
 
หวาย:แก้วทำไมพักหลังๆฟางเอแต่หลบหน้าแก้วล่ะ
แก้ว:เอ่อ...คือ...ไม่มีอะไร(แก้วพยายามปกปิดความลับที่ไปจูบกับฟาง แต่ดูเหมือนหวายจะไม่เชื่อ)
หวาย:ชั้นไม่เชื่อหรอก ต้องไปทำอะไรกันมาแน่ๆ#จ้องจับผิด
แก้ว:เล่าแล้วแกอย่าตะโกนนะ
หวาย:ได้ๆไม่ตะโกน
แก้ว:ชั้นไปจูบกับฟาง 
หวาย:ว่าไงนะ#ตะโกน
แก้ว:บอกว่าอย่าตะโกนไงล่ะ
หวาย:ชั้นตกใจนิ แกไปจูบกับฟางได้ไง ฟางยอมแกหรอ หรือแกแกล้งฟาง
แก้ว:มันเป็นเรื่องบังเอินฟางจะลื่นพรมเช็ดเท้าชั้นเลยเค้าไปรับแล้วจูบกันอะ
หวาย:เรื่องแค่นี้เอง 
แก้ว:ช่วยนัดฟางให้หน่อยสิ บอกว่าแกมีธุระจะคุยด้วยที่สวนหลังมหาวิทยาลัย
หวาย:ทำไมต้องบอกว่าชั้นมีธุระด้วยล่ะ
แก้ว:ถ้าบอกว่าชั้นจะคุยด้วยฟางคงไปเจอหรอกนะ#มองหน้า
หวาย:ก็จริงเนอะเดี๋ยวชั้นจะนัดให้ละกัน
แก้ว:ขอบใจมากๆ#โดดกอด
หวาย:ไม่เป็นไร#โทรหาฟาง(ฟาง:ว่าไงหวายทำไมไม่เดินมาห้องเราล่ะ)ไม่ดีกว่าวันนี้ช่วยไปที่สวนหลังโรงเรียนหน่อยมีธุระจะคุยด้วย ตอนนี้เลย(ฟาง:ได้ๆจะรีบไป#วางสาย)จ้าๆ#วางสาย
แก้ว:ฟางว่าไงบ้างๆ
หวาย:เค้าตกลง รีบไปที่สวนหลังมหาวิทยาลัยเถอะเดี๋ยวฟางจะรอ
แก้ว:เออ นั่นดิลืมไปเลยนะเนี่ย#รีบวิ่งออกจากห้อง
 
ฟางไปถึงสวนหลังมหาวิทยาลัยจึงมองหาหวาย ฟางเห็นแก้ววิ่งมาหลังสวนจึงรีบหลบหน้าทันที
 
ณ สวนหลังมหาวิทยาลัย
ฟาง:#เดินหนีแก้ว
แก้ว:เดี๋ยวก่อนสิฟาง#ตะโกน
แก้ว:หลบหน้าผมทำไมอะ
ฟาง:ชั้นไม่มีอะไรจะคุยกับนาย
แก้ว:แต่ผมมีฟังผมก่อนแปปนึงได้มั้ยฟาง
ฟาง:ชั้นไม่มีอะไรจะฟังหรือคุยกับนาย#เดินหนี
แก้ว:#จับมือฟาง#ดึงมาจูบ
ฟาง:0.0ทำอะไรนะ
แก้ว:ชั้นรักเธอเป็นแฟนกันมั้ยฟาง
ฟาง:พูดไรออกมารู้ตัวมั้ย
แก้ว:รู้สิ ถ้าไม่รู้คงไม่พูดหรอกผมรักคุณ
ฟาง:ก็ได้เป็นแฟนกันก็ได้
แก้ว:จริงนะ
ฟาง:จริงสิ
แก้ว:#จูบปากฟาง
ฟาง:พอแล้วฟางอายเค้า
แก้ว:กลับหอกันเถอะ
ฟาง:ก็ได้ กลับกัน#จับมือแก้ว#เดินกลับหอ
แก้ว:#จับมือฟาง#เดินกลับหอ