รักนะครับคนดีของผม

หลังจากที่แก้วจูบกับฟางแล้ว ฟางก็เอาแต่หลบหน้าแก้วไม่พูดไม่จากับแก้ว ฟางทำเหมือนกับแก้วไม่มีตัวตนอยู่บนโลกนี้เพราะไม่คุยถึงคุยก็ไม่เกินมา3คำ แก้วจึงคิดว่าแก้วเป็นฝ่ายผิดเองแล้วตามความจริงแก้วก็ชอบฟางจึงบอกให้หวายนัดฟางให้

หวาย:แก้วทำไมพักหลังๆฟางเอแต่หลบหน้าแก้วล่ะ

แก้ว:เอ่อ...คือ...ไม่มีอะไร(แก้วพยายามปกปิดความลับที่ไปจูบกับฟาง แต่ดูเหมือนหวายจะไม่เชื่อ)

หวาย:ชั้นไม่เชื่อหรอก ต้องไปทำอะไรกันมาแน่ๆ#จ้องจับผิด

แก้ว:เล่าแล้วแกอย่าตะโกนนะ

หวาย:ได้ๆไม่ตะโกน

แก้ว:ชั้นไปจูบกับฟาง 

หวาย:ว่าไงนะ#ตะโกน

แก้ว:บอกว่าอย่าตะโกนไงล่ะ

หวาย:ชั้นตกใจนิ แกไปจูบกับฟางได้ไง ฟางยอมแกหรอ หรือแกแกล้งฟาง

แก้ว:มันเป็นเรื่องบังเอินฟางจะลื่นพรมเช็ดเท้าชั้นเลยเค้าไปรับแล้วจูบกันอะ

หวาย:เรื่องแค่นี้เอง 

แก้ว:ช่วยนัดฟางให้หน่อยสิ บอกว่าแกมีธุระจะคุยด้วยที่สวนหลังมหาวิทยาลัย

หวาย:ทำไมต้องบอกว่าชั้นมีธุระด้วยล่ะ

แก้ว:ถ้าบอกว่าชั้นจะคุยด้วยฟางคงไปเจอหรอกนะ#มองหน้า

หวาย:ก็จริงเนอะเดี๋ยวชั้นจะนัดให้ละกัน

แก้ว:ขอบใจมากๆ#โดดกอด

หวาย:ไม่เป็นไร#โทรหาฟาง(ฟาง:ว่าไงหวายทำไมไม่เดินมาห้องเราล่ะ)ไม่ดีกว่าวันนี้ช่วยไปที่สวนหลังโรงเรียนหน่อยมีธุระจะคุยด้วย ตอนนี้เลย(ฟาง:ได้ๆจะรีบไป#วางสาย)จ้าๆ#วางสาย

แก้ว:ฟางว่าไงบ้างๆ

หวาย:เค้าตกลง รีบไปที่สวนหลังมหาวิทยาลัยเถอะเดี๋ยวฟางจะรอ

แก้ว:เออ นั่นดิลืมไปเลยนะเนี่ย#รีบวิ่งออกจากห้อง

ฟางไปถึงสวนหลังมหาวิทยาลัยจึงมองหาหวาย ฟางเห็นแก้ววิ่งมาหลังสวนจึงรีบหลบหน้าทันที

ณ สวนหลังมหาวิทยาลัย

ฟาง:#เดินหนีแก้ว

แก้ว:เดี๋ยวก่อนสิฟาง#ตะโกน

แก้ว:หลบหน้าผมทำไมอะ

ฟาง:ชั้นไม่มีอะไรจะคุยกับนาย

แก้ว:แต่ผมมีฟังผมก่อนแปปนึงได้มั้ยฟาง

ฟาง:ชั้นไม่มีอะไรจะฟังหรือคุยกับนาย#เดินหนี

แก้ว:#จับมือฟาง#ดึงมาจูบ

ฟาง:0.0ทำอะไรนะ

แก้ว:ชั้นรักเธอเป็นแฟนกันมั้ยฟาง

ฟาง:พูดไรออกมารู้ตัวมั้ย

แก้ว:รู้สิ ถ้าไม่รู้คงไม่พูดหรอกผมรักคุณ

ฟาง:ก็ได้เป็นแฟนกันก็ได้

แก้ว:จริงนะ

ฟาง:จริงสิ

แก้ว:#จูบปากฟาง

ฟาง:พอแล้วฟางอายเค้า

แก้ว:กลับหอกันเถอะ

ฟาง:ก็ได้ กลับกัน#จับมือแก้ว#เดินกลับหอ

แก้ว:#จับมือฟาง#เดินกลับหอ